Vanmorgen hebben we ontbeten op het dakterras van het SkyCafé! Op de fotos kan je het prachtige uitzicht nog eens zien! Het is echt adembenemend! Deze middag zouden we normaal met de Amerikaanse meisjes afspreken, maar zij stuurden niets terug op ons berichtje. Daarom zijn Eefje, Elien en ik een wandelingetje gaan maken. Uiteindelijk zijn we op het plein gaan zitten, waar precies echt iedereen zit! Echt super gezellig! En we hebben goed gelachen! We hebben geprobeerd wat geld te verdienen door te zingen. Maar het lukte niet goed. Eefje schoot altijd in de lach en bij canon kon ze precies niet zo goed de maat houden J Ik heb ook een solo geprobeerd, maar niemand kwam geld geven Volgende keer gaan we voor een hele act. Misschien lukt het dan wel!
s Avonds wilden we gaan eten in een gezellig restaurantje dat we een paar dagen geleden gezien hadden, maar blijkbaar was dat niet open! Dus, dan maar weer naar het SkyCafé J
Vandaag had ik na een lange rustige periode nog eens een aantal hartritmestoornisjes
Maandag 25 januari
Vandaag eerste dagje op het schooltje in Alotenango! s Morgens om kwart na ZES opgestaan om na het ontbijt vlug vlug naar de bushalte te lopen en daar dan te ontdekken dat we pas een half uur later met Anneleen (van de stichting) hadden afgesproken Mijn humeur was al niet bepaald op en top (zes uur!!!) en hierdoor werd het er natuurlijk niet veel beter op! Gelukkig hadden we een lekker wilde buschauffeur en een overvolle bus waardoor ik niet naar buiten kon kijken Het slechte humeur werd meteen vervangen door een helse misselijkheid. Het kleurverschil tussen mij en de donkere Guatemalteken werd nog wat groter. Ja, maandagochtend was echt de leukste ochtend van de hele week J Op het schooltje aangekomen had ik gelukkig even tijd om te bekomen. Eerst was er namelijk een inhuldiging van het nieuwe schooljaar. En gracias a Dios dat er Motilium bestaat, want ik had mijn handen vol vandaag met het eerste leerjaarsklasje waar ik de komende acht weken mee zal begeleiden! Seño Rosario heeft mij vandaag al vier à vijf keer alleen gelaten! Dit vond ik eigenlijk niet zo leuk. Ten eerste omdat ik mij nog niet zeker genoeg voelde over mijn Spaans om les te geven (bovendien was ik door het plotse vertrek van mijn juf mijn Spaans altijd ineens kwijt J), ten tweede omdat ik nog totaal geen idee heb van hoe alles eraan toe gaat in de klas en in de school en ten derde omdat ik niet van plotse veranderingen houd en ik altijd maar op het moment zelf wist wanneer ik de klas moest overnemen en ook nooit voor hoe lang. Maar goed, we hebben de dag overleefd en seño Rosario was erg tevreden over mij. En al bij al viel mijn klasje nog goed mee. De kindertjes van de preparatorio (= kleuterklasje, maar gelijk aan ons eerste leerjaar. Ik sta dus eigenlijk in het klasje dat bij ons het tweede leerjaar zou zijn, maar hier heet dat het eerste klasje van de lagere school) waren allemaal kei hard aan het huilen omdat dit hun eerste schooldag was en ze niet naar school wilden. Probeer 30 kindjes van 6 jaar maar eens te bedaren. Later hoorde ik dat er zelfs een kindje was dat de juf gebeten had uit puur protest J
Toen we terug thuis aankwamen was ik doodmoe! Ben meteen in mijn bed gaan liggen en twintig minuutjes geslapen tot aan het middageten. Nadien zijn we nog Spaanse les gaan volgen Ik was niet veel waard vanmiddag! En toen we met zn drieën terug naar huis wandelden van de taalschool, waren we echt volledig op! Thuis hebben we dan gevraagd meteen te eten en nadien ben ik gaan slapen Om half acht lag ik erin en ben meteen als een blok in slaap gevallen
Dinsdag 26 januari
Heb vannacht 10 uur geslapen en nog was ik slecht gezind op de wekker! Om kwart voor zes opstaan is gewoon echt niets voor mij! Vanaf vandaag begint de school op het normale uur, half 8, waardoor we nog vroeger moesten opstaan! Gelukkig was de bus vanmorgen een goede bus voor mij. Het is een rustige chauffeur waardoor ik er wat beter tegen kan om wat minder te zien. Dit is echt een opluchting voor mij, want deze bus gaan we vanaf nu elke morgen hebben, dus dan kan ik elke morgen fris aan de dag beginnen.
Vandaag was het ook al wat rustiger in de klas. Seño Rosario liet me niet meer zo vaak alleen, ze houdt echt rekening met het feit dat ik me nog niet zo zeker voel om alleen voor de klas te staan. Tijdens het tien uurtje kregen we vandaag wel weer hetzelfde drankje als gisteren! Ieuw! Gisteren had ik spijtig genoeg al een beker in mijn handen vooraleer ik doorhad dat het echt een vreselijk goedje is, maar vandaag hadden ze mij niet liggen! No gracias, no atol para mi! En dan zo vriendelijk mogelijk lachen Het werkte! Het is echt niet lekker en het ziet er ook nog eens niet smakelijk uit! Ik ga het woord niet vernoemen, maar ik denk wel dat jullie je iets kunnen voorstellen als ik zeg dat het gelig is met brokjes Mmm Ja kindjes, jullie moeten het helemaal opdrinken! Anders mag je niet gaan spelen buiten. (Voel me wel een beetje hypocriet, maar dat zijn de regels )
Vanmiddag had ik spijtig genoeg geen tijd om een dutje te doen. Moest het huiswerk voor de Spaanse les nog maken. Dit maakte dat ik vanmiddag wel erg veel moeite moest doen om niet ter plekke in slaap te vallen. En bij het avondeten heeft denk ik niemand mij zo stil geweten. Meestal ben ik de laatste die zijn bord leegheeft omdatik mijn mond meer gebruik om te praten dan om te eten, maar vandaag ging ik meteen na het leegeten van mijn bord naar bed. Sylvia, mijn super lieve gastmama, had het ook door dat er iets niet klopte. Toen ik in mijn kamer was kwam ze dan ook nog eens een derde keer vragen of alles echt wel in orde was. Toen ze mij toen betrapte op huilen (gewoon omdat ik helemaal op was en het mij ontroerde toen ze mij vlak na het eten zei dat ik altijd bij haar terecht kon als ik wilde praten), kreeg ze zelf ook tranen in de ogen J Ze vertelde me dat het haar pijn deed mij zo te zien en dat als het teveel was om naar het schooltje te gaan in de ochtend en lessen te volgen in de namiddag ik gewoon naar de taalschool moest bellen om de lessen uit te stellen Dat vond ik erg lief!
Woensdag 27 januari
Vannacht werd ik om 1uur s nachts wakker en begon mijn hart weer wat opstandig te doen. Deze keer wel veer sterker dan de afgelopen dagen en het stopte ook niet na een aantal keer! Na een half uur besloot ik dan mijn mama en papa te vragen mij te bellen. Natuurlijk waren zij eerst eventjes verschoten omdat ze wisten dat het voor mij midden in de nacht was. Maar ik stelde ze meteen gerust dat het niets ergs was (want het doet geen pijn ofzo) maar dat ik het wel zou appreciëren moesten zij even naar mijn huisdokter bellen om te vragen wat ik kon doen. Hij zei dat het gewoon was omdat ik iedereen in België zo hard mis J Maar we gaan het wel in het oog houden.
Na nog een paar uurtjes rustig slapen was het weeral tijd voor het dagelijkse dagverloop: veel te vroeg opstaan, ontbijten, net iets te laat vertrekken naar de bus, snelwandelen naar de bushalte, avonturen beleven op de bus (vandaag bijna niet op tijd eruit gekunnen omdat het minigangetje vol stond), kinderen in het beste Spaans onder de knie proberen houden, uitgelachen worden door de kindjes omdat ik een grappige vervormde Spaanse woorden gebruik, tien uurtje proberen te ontlopen, thuiskomen, siësta, middageten, Spaanse les proberen door te komen, huiswerk maken, avondeten en slapen.
Donderdag 28 januari
Vandaag was een rustig dagje. Na het tien uurtje (dat vandaag spaghetti was met tortillas, kon mijn ontwijkingspogingen eens achterwege laten) mochten we ook uitzonderlijk naar huis. Ik kon het wel appreciëren! Deze middag hebben we ook geen Spaanse lessen genomen. We moesten om vier uur naar de vrijwilligersbijeenkomst van de organisatie en daarom hebben we dan het anderhalf uur ervoor vrijgenomen. Heerlijk! Heb siësta kunnen doen, huiswerk kunnen afmaken en kunnen skypen met Pieter! Daar had ik eventjes nood aan! Nog eens eventjes tijd voor mezelf. De vergadering was uiteindelijk ook erg gezellig! Er was ook veel chips! Daar heb ik natuurlijk veel te veel van gegeten!
Na de vergadering hebben Elien en ik voor de eerste keer geprobeerd tortillas te maken samen met Magali (een van de huisvrouwen) en Sofía en Alejandra! Man, dat is moeilijk! Die van mij vielen ofwel altijd uit elkaar, ofwel bleven ze aan mijn handen plakken ofwel vielen ze op de grond We waren wel het middelpunt van de belangstelling van de voorbijgangers. Die kwamen allemaal kijken hoe wij aan het prutsen waren J Goed gelachen! Nadien hebben we ook het winkeltje draaiende gehouden. Zeker kijken naar de fotoreportage J
Vrijdag 29 januari
Vanmorgen stond ik voor de eerste keer gewoonweg goed gezind op om kwart voor zes! Allemaal dankzij een aantal lieve berichtjes van mijn lieve Pieter! En het feit dat het ook vandaag maar een halve halve dag school was had er misschien ook iets mee te maken. Elke vrijdag mogen de kinderen na het tien uurtje (dat vandaag weer het overheerlijke goedje was [Voor wie het nog niet door had: niet dus!]) naar huis. Wij moesten wel wat langer blijven voor de wekelijkse vergadering met alle leerkrachten en vrijwilligers om het verloop van de afgelopen week te bespreken. Maar dit duurde uiteindelijk niet zo lang. Om iets na twaalf waren we thuis! En voor ik het wist maakte Elien me wakker om te zeggen dat het we gingen eten J Vandaag was ik blijkbaar wel niet de enige die in slaap was gevallen. Leen was vandaag ook van de partij! Na het eten hadden Elien en ik onze laatste les Spaans! Niet dat de lessen niet leuk waren, integendeel, maar toch waren we erg blij dat we het vermoeiende combineren van het vrijwilligerswerk en les volgen achterwege konden laten. Dit hebben we dan ook gevierd met twee afleveringen van Ally McBeal! (We wilden eerst nog eens een poging wagen een leuke cafeetje te zoeken om iets te gaan drinken, maar rarara We waren te moe )
Zaterdag 30 januari
Vandaag hebben we een tweetal heerlijke uurtjes langer kunnen slapen om dan opgewacht te worden door een bord met 3 heerlijke stukjes verloren brood en een schijf verse ananas Mmmmmmm!!! Nadien hebben we ons in het doolhof van de markt gewaagd op zoek naar een masker. Mijn juf Elza had ons verteld dat ze op de markt super mooie en goedkope maskers had gezien en wij hadden er nog nodig voor het bal van volgende week! Ze had me de weg uitgelegd Je kan niet missen!, zei ze. Ah ja, oké, wij blijkbaar dus wel
Vandaag heb ik ook een tweede poging gewaagd mijn kleren naar de was te brengen. Elien had vandaag geen roze onderbroek meegegeven die nog nooit gewassen is geweest, dus normaal zou alles oké moeten zijn! Ben net de propere was gaan ophalen en ga nu in de zak kijken! Spannend Oef, alles heeft nog dezelfde kleur als ervoor :)
Vanochtend zijn we met zn vieren in een tuc-tuc gekropen (haha, moet grappig geweest zijn om te zien!) en naar Finca Filadelfia gereden. Daar hebben we een uur paardgereden. Of dat was toch de bedoeling Ik was uiteindelijk de enige met een paard. De rest had een muildier, haha! Maar goed, die reden even goed! Toen we hoorden dat we in een rijtje achter elkaar gingen wandelen, vonden we dat een tegenvaller, maar uiteindelijk was het wel super leuk! Mijn paard, Lola, moest de andere paarden (lees: ezels) niet en deed er altijd gemeen tegen als ze te dichtbij kwamen. De arme beesten kregen er ocharme bijna schrik van. Bovendien was ze ook erg fanatiek en probeerde ze iedereen altijd voorbij te steken Toen het haar eindelijk gelukt was de anderen in te halen door de binnenbocht te nemen die iedereen wegens veiligheidsredenen vermeed (Ik had haar niets te zeggen, ze moest en zou eerste lopen J), ging ze ineens super hard slenteren. Ze hield iedereen op (Nogmaals: naar mij luisterde ze niet)! En wanneer iemand haar probeerde voorbij te steken, sneed ze hem de pas af! Best wel hilarisch
Maandag 18 januari
Vandaag gebeurde het aller-spannendste in mijn leven ooit (of toch voor zover ik het mij kan herinneren J)! Om half tien s morgens, tijdens de Spaanse les, stopte mijn juf ineens met schrijven en zei ze tegen mij: Pienso que hay un temblor!. Vrij vertaald betekent dit: Ik denk dat er een aardbeving is! J Op dat moment voelde ik nog helemaal niets, maar ze had het nog maar net gezegd of de tafel begon te schudden (wat ik natuurlijk wel voelde)! Ik vond het eigenlijk best spannend, maar toen ik van de tafel weer naar mijn juf keek, kon ik zien dat ze erg verontrust was. Dit zorgde er natuurlijk voor dat ik me ook niet meer op mijn gemak voelde! Voor haar is een aardbeving normaal. Dus als zij zich al zorgen maakte Ondertussen was de aardbeving nog altijd volop aan de gang. Na een aantal seconden beval Elza (mijn juf) me van onder het afdak uit te komen. Daar stond ik dan op de patio met een kloppend hart en een juf die voortdurend verontrust om zich heen keek waardoor ze zelfs geen tijd had om mij gerust te stellen. De aardbeving was ondertussen van aard veranderd. Eerst had hij heel hevig heen en weer geschud waardoor alle stoelen, tafels enzo mee bibberden. Maar na tien seconden bewoog de grond onder ons enkel nog horizontaal waardoor je alle voorwerpen niet meer zag bewegen. Je kon het enkel nog voelen. Echt iets voor mij dus! Misselijk dat ik was! Ik hoopte dat het allemaal snel over zou zijn. Uiteindelijk bleek dat de aardbeving al een paar seconden over was voor aleer het voor mij ook zo aanvoelde
Nadien was Elza terug in staat te spreken. Ze vertelde me dat hoe vaak ze een aardbeving ook al had meegemaakt, toch geraakt ze er nooit aan gewend! Bovendien was die van vanmorgen heel sterk, zij dacht dat hij wel eens zes graden op de schaal van Richter zou kunnen zijn (later bleek dat ze gelijk had trouwens! Het stond in de kranten. Het epicentrum lag dicht bij San Salvador.). Daarom was ze dus extra op haar hoede. Ze vertelde me dat er deze week waarschijnlijk nog meer zullen volgen, dus ik heb maar alvast gevraagd wat ik moet doen in het geval er geen Guatemalteek met ervaring in de buurt is bij de volgende J Blijkbaar moet je gewoon even afwachten en als hij te lang duurt, ga je best buiten of in een deuropening staan. Voor de rest is er niet veel dat je kan doen dan afwachten en hopen dat er niets ergs gebeurt.
Later op de dag, toen ik alleen in het internetcafé zat, was er nog eentje. Deze was gelukkig niet zo erg als de eerste, maar toch nog steeds spannend. Het rare was dat Leen en Elien hem niet gevoeld hadden. Toen ik erachter vroeg toen ik weer thuiskwamen wisten ze van niets. Maar hij was er echt wel geweest, onze gastouders hadden hem wel gevoeld! Het hangt er gewoon vanaf wat je aan het doen bent. Als je aan het wandelen bent of in de bus zit ofzo, kan het zijn dat je hem niet voelt. Maar ik zat stil, dus dan voel je het veel harder.
In de namiddag zijn we gaan zwemmen in het zwembad van een chic hotel bij ons in de buurt. Dat was heerlijk! Had een echt vakantiegevoel! Het enige dat me eraan deed herinneren dat ik hier niet op vakantie ben, was het huiswerkboekje dat ik aan het invullen was. Maar voor de rest was alles aanwezig; een zwembad, veel zon, mijn mp3-speler, zonnecrème en geen enkel wolkje aan de blauwe lucht J
Dinsdag 19 januari
Vandaag hadden we een vrij namiddagje ingepland. Na de les hebben we lekker niets gedaan! Nu ja, niets We hebben de namiddag vrij genomen om aan het achterstallige schoolwerk te werken en het blog up to daten. Niet bepaald wat ik een lekker luie namiddag zou noemen, maar het was wel eens leuk al dat werk niet nog eens na een uitstap te moeten doen. Bovendien wisten we dat de volgende drie dagen lekker vol geroosterd waren, dus dachten we wat vooruit.
Woensdag 20 januari
Vanmiddag zijn we na de les met Los niños mee naar San Mateo geweest. In San Mateo zit Semilla de esperanza y amor, een ander educatief project dat de organisatie steunt. In het schooltje van dit project krijgen kinderen met familiale of leermoeilijkheden naschoolse hulp. Het schooljaar begint in Guatemala maar eerst de vijfentwintigste januari, maar ook nu al zaten de klasjes vol. De kinderen werden alvast voorbereid op het nieuwe schooljaar. Je ziet het verschil tussen de arme kinderen uit San Mateo en de kinderen uit de middenklassen in Antigua erg goed! Vooral aan het feit dat erg veel kinderen rotte tandjes hebben omdat ze gewoonweg de mogelijkheid niet hebben hun tanden te poetsen. Je kan ook zien dat ze erg genieten van de aandacht die ze van ons krijgen, ze zijn echt zó super schattig, lief en aanhankelijk! Ik stond nooit vijf minuten alleen, er was altijd wel iemand die mijn hand kwam vasthouden Zo lief! Echt ontroerend! Vooral als je weet dat dit komt omdat ze thuis soms geen greintje aandacht krijgen. In arme gezinnen zijn kinderen vaak gewoon een bron van inkomst, twee handjes meer die koffiebonen kunnen plukken
Nu, waarom waren wij daar? Los niños had een hoop schoolspullen voor het schooltje en wij mochten mij om het aan de kinderen uit te delen. Ik heb nog nooit zoveel kinderen zo blij gezien met hoepels, tafeltjes, stoeltjes en een schoolschriftje, potlood en gom Bij ons is dat allemaal vanzelfsprekend en ik zie erg veel kinderen in de lagere school bij ons protesteren als ze alleen maar een stom schriftje en een potlood krijgen. Dat hebben ze bij ons ook allemaal al. Maar hier zijn ze al blij met het feit dat ze de kans krijgen om naar school te gaan! Dit is echt niet vanzelfsprekend. De publieke school kost geld, wat de meeste gezinnen gewoon niet hebben. Het was een erg confronterende en ontroerende namiddag. We werden zo openhartig ontvangen en bedankt! In het klasje met kinderen van 4 tot 6 jaar, kregen een tekening en werden we ook toegesproken door een van de leerlingen. Hij bedankte ons voor onze hulp, zei dat we gezonden waren door God en dat God ons ooit zou belonen voor wat we voor hen allemaal al gedaan hadden. (Een jongetje van vijf!) Mijn hart brak, en ik had nog niet eens iets gedaan Toen we naar het andere gebouw gingen waar de hogere klasjes zitten, zaten alle moeders van de kinderen van het schooltje ons daar op te wachten. Ook weer om ons te bedanken. Alle klasjes voerden een dansje of liedje op en op het einde kregen we zelfs prachtige bloemen! De snotteraars van op het vliegveld waren weer terug van even weg geweest
Donderdag 21 januari
Vandaag zijn we s middags gaan zwemmen met onze gastzusjes! Carlos had zwemmen opgegeven als een van de mogelijk activiteiten van de week, maar alleen met Carlos zagen we dat toch niet echt zitten. Bovendien wilden we al eventjes de meisjes uitnodigen om iets te gaan doen. Dus uiteindelijk viel alles zo mooi samen. Het enige dat een beetje tegenviel was de weg naar het openbare zwembad! Niet zo ver, had Carlos gezegd! Woeps, zijn niet zo ver is toch net iets verder als mijn niet zo ver J Vooral voor de meisjes was het redelijk zwaar, vooral zo onder de hete zon Gelukkig konden we bij aankomst meteen in het zwembad duiken. Nu ja, duiken Eefje en Alejandra gingen maar trapje per trapje. En zoals altijd dacht ik: Allez, ik zal eens laten zien hoe je dat moet doen: gewoon meteen er in! Maar oh, had ik mij even misrekend! Dat water was IJSKOUD!!!!!!! Ik ging meteen twee trapjes verder als Eefje en Ale, maar verder geraakte ik toch ook niet! Uiteindelijk was ik ook de enige die niet volledig onderging. Zot (sorry papa voor het taalgebruik J), dat water was precies onder nul! De rest vond dat natuurlijk geweldig. Vooral Elien, Alejandra en Sofía! Haha, wat leuk, Nicky nat maken! Maar ik kon het ze niet kwalijk nemen, ik zou het ook gedaan hebben J
De terugweg was wel iets minder. Moe van de heenweg en van het intensief krokodillen ontwijken (Elien was de krokodil J), in het water springen, leren zwemmen en Nicky nat maken, deden hun voeten erg zeer (ze hadden maar plastic slippers aan, Sylvia ging er van uit dat we met de auto of tuc-tuc zouden gaan. Wat een logische veronderstelling is als je weet hoe lang en vermoeiend de weg naar het zwembad is ) en het was zon lange weg! Na een tijdje heb ik daarom Sofí op mijn rug gedragen. En dat meisje weegt niets, maar na een tijd begint dat toch wel wat door te wegen als je op ongelijke wegen loopt met slippers onder de hete zon en af en toe bergop moet Maar gelukkig had ik mijn collega-paarden van dienst bij: Leen en Eefje. Met zn drieën zijn we tot in Antigua geraakt zonder dat Sofía moest lopen. Daar aangekomen verdienden we wel een ijsje vonden we! En ook Sofía en Alejandra natuurlijk die zo flink geweest waren en gewoon ook zo lief en schattig zijn Mmm De pijn aan onze voeten was meteen verdwenen J
Vrijdag 22 januari
Vandaag was er na de Spaanse les (waarbij ik begonnen ben met de subjuntivo in het eerste boekje voor gevorderden [Joepie!!]) een bijeenkomst in het schooltje in Alotenango. Hier kregen we normaals een korte rondleiding, een uitleg over waar het schooltje voor staat en wat het allemaal doet en nadien een demolesje. De namiddag was erg interessant!
Julio, de directeur, gaf vroeger les in een publieke school en gaf na zijn uren, gratis, huiswerkbegeleiding aan arme kinderen. Hij wou dit organiseren op de school zelf, maar dat zag zijn school niet zitten en zijn contract werd niet verlengd. Julio begon kleding en meubels uit zijn huis te verkopen om zijn leerlingen toch nog te kunnen blijven begeleiden. Spijtig genoeg kon hij dit maar een jaar uithouden. Als afscheid wou hij voor zijn leerlingen een feestje geven, waarvoor hij naar sponsoring op zoek ging. Zo kwam hij in contact met los niños. Toen Anna-Maria en haar toenmalige zakenpartner zagen hoe toegewijd Julio was, besloten ze hem niet alleen met het feestje te steunen, maar ook zijn hele project. Ze huurden gebouwtjes voor hem waar hij de kinderen kon begeleiden, namen een tweede leraar in dienst en betaalden voor de nodige materialen. Ondertussen is zijn project geëvolueerd tot een schooltje voor de armste kinderen uit het dorpje Alotenango, voor hen die een publieke school niet kunnen betalen. De ouders moeten slechts 2quetzal (is ongeveer gelijk aan 20eurocent) betalen per gezin, de rest financiert los niños en de andere organisaties die ondertussen het school steunen. Vorig jaar heeft de organisatie een grond gekocht voor de school en er een super grote school vol licht gebouwd. En daar gaan wij nu helpen!
Zaterdag 23 januari
Vandaag zijn we s morgens nog eens naar de pacas geweest. Geweldig als je je nog eens claustrofobisch wilt voelen! Maar ook de perfecte plaats om goedkope spulletjes te vinden. In de namiddag zijn Elien en ik naar het interenetcafé geweest en voor de rest zijn we lekker thuis gebleven om de imperatief in het Spaans te overlopen en ons huiswerk te maken. s Avonds dachten we het cafeetje over ons huis een uit te proberen. Wie weet kon het wel ons stamcafé worden en zouden we het dan niet meer zo erg vinden dat de luide muziek van daar ons soms wakker houdt! Maar was dat even verkeerd gedacht. Eens binnen werden we in een donker hoekje gestoken onder een witte lamp. Op zich kan je zelf nog sfeer maken, maar als je elkaar niet kan verstaan door de luide (niet zon goede) muziek gaat ook dat nogal moeilijk!
Ook vandaag hebben we niet echt veel gedaan! Ik ben hier ook zo moe! Buiten de lessen in de voormiddag en het huiswerk kan ik gewoon niet veel meer aan precies! Deze middag heb ik na het middageten voor het eerst eens een siësta gedaan. De bedoeling was een half uurtje te slapen en nadien met de meisjes door de stad te gaan wandelen. Anderhalf uur later werd ik wakker Oeps! Gelukkig hadden Elien en Leen niet op mij zitten wachten! Ze waren alvast vertrokken. En na mijn heerlijke siësta heb ik me dan bij hen gevoegd. Ver zijn we echter niet geraakt. Tegen de namiddag begint er meestal iets te knagen en krijgen we zin om iets te eten (snoepen). En toen we langs de McDonalds kwamen, konden we niet voorbijlopen. Mmmm, frietjes!
Vandaag was ik ook drie maanden samen met mijn allerliefste Pieter! Als dat niet het vernoemen waard is J
Dinsdag 12 januari
Vanmiddag hebben we ons huiswerk op het dakterras van het SkyCafé gemaakt! s Middags stoken de meiden hier altijd een vuurtje om de maïs op te warmen om de volgende dag de tortillas mee te kunnen maken. En als de wind verkeerd staat zorgt dit altijd voor veel rook in het huis (ons huis is open, net zoals alle huizen in Antigua! Enkel de slaapkamers en badkamer zijn gesloten. De keuken en een deel van de patio zijn overdekt ) En vanmiddag stond de wind net verkeerd! En in de kamer zitten is ook niet zo gezellig, dus zijn we maar naar het SkyCafé getrokken! Hier konden we de verleiding niet weerstaan en bestelden we ineens pannekoeken J
Wat vliegt de tijd toch wanneer je je amuseert met je huiswerk Voor we het wisten was het al vijf uur en om half zes moesten we aan el Parque Central zijn om samen met een heleboel andere mensen naar het feestje van de ambassadeur van Nederland in Guatemala City te gaan! En we hadden nog niet eens onze pannenkoeken gekregen! Gelukkig werden ze net op dat moment gebracht, maar vraag me niet of ze lekker waren, want ze moesten net iets te snel naar binnen om het te kunnen weten J
Na een spurtje naar huis om ons om te kleden en een spurtje naar el Parque Central (wat alles behalve gemakkelijk is met hakken op de oneffen wegen in Antigua), waren we uiteindelijk nog net op tijd. Gelukkig! Na aan uurtje rijden kwamen we aan bij het huis (euhm Kast van een villa) van de ambassadeur. Hier werden we hartelijk ontvangen en rijkelijk bediend met heerlijke hapjes. Toastjes met tomaat en mozzarella, toastjes met gerookte zalm en kruidenkaas, bitterballen, loempias, mmm !! Spijtig genoeg waren we wel weer erg moe (ons beduur is hier 8u, dus ja!) en zaten we net iets te ver om op eigen houtje alvast naar huis te vertrekken. Gelukkig duurde de receptie ook niet al te lang. Om half tien reden we weer door richting Antigua.
Woensdag 13 januari
Deze middag hebben we Cerro de la Cruz bezocht! Dit is een vlakte op één van de bergen rondom Antigua met een groot stenen kruis in het midden en een prachtig zicht over heel de oude stad! Om hiervan mee te genieten, raad ik jullie de fotos aan! De trappen daarentegen, vooral in deze hitte en op deze hoogte (wat het veel vermoeiender maakt, of dat maak ik mij toch wijs ;)), niet echt! Maar het loont wel de moeite! Op deze fotos kunnen jullie Carlos trouwens ook eens zien! Carlos is de supervriendelijke directeur van onze taalschool, die ons op alle uitstapje meeneemt. Hij is achtentwintig en vrijgezel, dus voor wie geïnteresseerd is: Carlos Zamora, escuela Zamora, noventa calle poniente numero 7, Antigua Guatemala ;)
Donderdag 14 januari
Vandaag was een extra rustig dagje. Na de Spaanse les heb ik weer een siësta gedaan (deze keer niet zo lang J), mijn huiswerk voor de Spaanse les gemaakt en ook voor de school in Antwerpen gewerkt!
Vrijdag 15 januari
Deze vrijdagmiddag heeft Carlos ons meegenomen naar de Macadamianotenplantage (zelfverzonnen woord J).In Valhalla, de naam van de mooie plantage, kregen we een erg interessante uitleg van een lief meisjes (die ik trouwens volledig begreep! Mijn Spaans betert echt met de dag! Kan al flink mijn plan trekken!) Na de uitleg over de bomen en werking van de fabriek, kregen we een facial met olie gemaakt van de noten! Dit was heerlijk! De stoelen waar we in zaten deden me eerst wel wat meer aan een bezoek aan de tandarts denken, maar dat gevoel was snel verdwenen.
De terugweg naar Antigua met de bus was erg amusant! De bus zat propvol, maar de chauffeur liet ons toch nog binnen. Wegens plaatsgebrek en geen mogelijkheid om door te schuiven, was Carlos genoodzaakt in de deuropening te blijven staan (en de deur staat altijd open moet je weten J) Het was op onze gezichten te lezen dat we dit niet gewoon waren en de hele bus moest om ons lachen. Dit werd er niet beter op toen de chauffeur harde muziek opzette en Leen, Elien en ik ons niet konden inhouden enkele klassieke dansmoves boven te halen!
Alsof de bus nog niet genoeg entertainment had, moesten we tot onze grote verbazing ineens toch nog proberen door te schuiven omdat de chauffeur nog meer mensen wilde oppikken. Nu moet je weten dat de doorgang in een autobus in Antigua niet bepaald breed is. Tussen de tweezit aan de ene kant en de driezit aan de andere kant is er slechts vijfentwintig centimeter aan ruimte (geen grap!)! Op een lege bus is het bijgevolg al een hele opdracht om vloeiend naar de achterkant van de bus te geraken. Maar vandaag zat de bus dus bomvol en Guatemalteken zitten altijd met drie op een tweezit en minstens met vier op een driezit. Je kan je dus wel voorstellen hoeveel van de 25cm er nog overbleven. Bovendien nam in het midden van de bus een iets struisere vrouw het hele gangpad in beslag met haar rechter bil. Elien en ik probeerden er zo subtiel mogelijk voorbij te geraken, wat nog redelijk goed lukte. Na deze worsteling vond Elien het genoeg geweest en hield ze halt. Voor mij was dit even goed, maar toen tikte Eefje mij op de schouder: (beeld je even een Nederlands accent in) Kunnen jullie misschien nog even doorschuiven? Ik zit met mn reet in dr gezicht!
De rest van de dag hebben we nog wat winkeltjes gedaan, huiswerk gemaakt, een ijsje gegeten en Ally McBeal gezien. s Avonds gingen we weggaan met de Amerikaanse meisjes die een week bij ons in het gezin gelogeerd hadden en morgenvroeg terug naar Guatemala City vertrekken. Spijtig genoeg waren we op het moment dat we gingen vertrekken weeral te moe en zijn we uiteindelijk niet mee geweest! Hoe schandalig is dat? Gelukkig komen ze de vierentwintigste nog één dagje langs Antigua vooraleer ze weer naar Amerika vertrekken. Dan gaan we er een gezellige zondagnamiddag van maken!
Zaterdag 16 januari
Vandaag zijn er slechts twee dingen gebeurd die het vermelden waard zijn. Allereerst hebben Elien en ik voor de eerste keer onze was binnen gedaan bij de wasserette! Elien had een nieuwe, roze, onderbroek en blijkbaar hebben ze in Guatemala nog nooit gehoord van gescheiden was. Op de terugweg van de wasserette naar huis hadden we meer roze was bij dan we eerder vandaag gebracht hadden Oeps!
Het tweede belangrijke ding dat ik vandaag gedaan heb is skypen voor de eerste keer met Pieter!!! Zijn drukste examens waren achter de rug waardoor hij de even de tijd had om bij Maxime (nogmaals dank u, Maxime ;)J) op skype te gaan! Het was super je nog eens te zien, lieverd! Het was gewoonweg al twee weken geleden dat ik je gezien had!
Om 4u s nachts ging de wekker en mijn maag keerde om. Ik ga voor drie maanden weg! Niet dat ik dat de afgelopen weken nog niet wist, maar toen was het voor het eerst dat ik het écht besefte! Ik had het gevoel dat ik niet degelijk afscheid had genomen van mijn vrienden en familie omdat ik toen nog niet echt besefte voor hoe lang ik hen ging moeten missen. Drie maanden leken mij toen maar drie maanden en vanmorgen ineens zo lang! Ik kon er echt niet van over Hoe vaak ik doorheen de dag nog Drie maanden heb gebroddeld J
Het afscheid nemen op de luchthaven ging natuurlijk gepaard met enkele traantjes. Nog nooit zoveel snotteraars bij elkaar gezien! Het eerste uurtje waren we alle drie ook nog erg stil. De vluchten gingen gelukkig allemaal wel erg vlot! Uiteindelijk duurde de reis 21 uur van deur tot deur, maar we hadden geen grote vertragingen en moesten ook helemaal niet langen wachten op onze aansluiting in Madrid. Wat ook goed is, is dat ik de beide vluchten veel heb kunnen slapen waardoor ik niet misselijk werd en de reis voor mij erg snel vooruit ging. Toch was ik bij aankomst bij het gastgezin, om 19u (voor hen die in België zijn gebleven: 2uur s nachts), erg moe! Na het verdelen van de kamers en het avondeten dat we nog kregen, zijn we dan ook meteen in bed gekropen
Zondag 3 januari
Na een heerlijke nachtrust gingen Leen, Elien en ik vroeg op pad in de prachtige stad Antigua. Zondag is de vrije dag voor het gastgezin waarop er niet voor eten gezorgd wordt dus waren we meteen verplicht het huis uit te gaan en het stadje te verkennen. Mijn mond viel werkelijk open toen we de deur buiten kwamen! Gisteren waren we aangekomen toen het al donker was, dus had nog niets kunnen zien van het prachtige uitzicht! Het is echt onbeschrijflijk! Ga zeker eens kijken op mijn fotopagina om de fotos te bekijken. Ik kan het gewoon niet beschrijven. We zitten in een vallei tussen prachtig groene bergen en vulkanen, onder een helderblauwe hemel met een stralende zon en tussen supervriendelijke Guatemalteken. Ik werd verliefd op het eerste gezicht!
Na een heerlijk, gezellig en goedkoop ontbijtje ontmoetten we Anna-Maria, de organisatrice van de stichting die het schooltje waar we gaan werken steunt. Deze ontzettend vriendelijke en aangename vrouw vol energie en verliefdheid voor Antigua heeft ons meegenomen naar de belangrijkste plekjes van de stad. Zo zijn we bijvoorbeeld langs de taalschool gewandeld waar wij maandag met onze Spaanse lessen zullen beginnen en heeft ze ons ook de enige grote supermarkt getoond. Hier hebben we toen ineens een nieuwe gsm aangeschaft met een Guatemalteekse simkaart. Op deze manier blijft het goedkoop voor jullie om naar mij te sturen (op mijn Belgische gsm en simkaart) en kan ik goedkoper terugsturen met mijn nieuwe gsm en simkaart! Moesten jullie toch mijn Guatemalteekse nummer nodig hebben voor één of andere reden: +502 4236 3837 (om op te bellen) en +4477 9780 6021 (om te sturen). Blijkbaar zijn dit twee verschillende dingen in Guatemala, vandaar de twee nummers J
Maandag 4 januari
Vandaag mijn eerste dag les! Mijn juf heet Elzaen is erg vriendelijk. We vlogen er meteen in met een lang gesprek over mijn leven in België. Hieruit kon ze mijn niveau afleiden en zo de lessen volledig aan mij aanpassen Heerlijk, toch?
Toen we thuis aankwamen bleek dat Leen haar gsm, die we gisteren gekocht hadden, niet goed gesloten was langs een kant. En we kregen hem ook niet terug open om hem weer fatsoenlijk te sluiten. Vandaag gingen we er daarom mee terug naar de winkel om aan de verkopers te vragen hem te openen. Zij hadden hem ten slotte op deze manier gesloten.
Mijn Spaans was net goed genoeg om de verkopers het probleem uit te leggen en een jonge man begon er aan te prutsen. Ze waren onderling wel aan het lachen en dat gaf me een onzeker gevoel. Op een gegeven moment vroeg de jongen mij of ik hem zeker open wilde. Toen ik hierop ja antwoordde, begon hij met een potlood ertussen te wrikken. Na luid gekraak had hij uiteindelijk de gsm open gekregen. Blijkbaar was hij aan elkaar gelijmd! Elien, Leen en ik stonden met onze monden open toe te kijken. Toen ik hem vroeg of we een nieuwe gsm kregen, antwoordde de man mij van niet. Dit was nu eenmaal hoe de GSMs verkocht werden in Guatemala en hij werkte nog. Hij zag geen enkel probleem. Toen we hem vertelden dat hij wel werkte, maar dat we hem niet meer konden sluiten, antwoordde hij simpelweg dat we hem weer dicht moesten lijmen. Ik stond perplex! Dit was toch niet normaal? Ik wou op mijn strepen gaan staan en ons verdedigen, maar daar beheerste ik de taal nog niet goed genoeg voor!Uiteindelijk zijn we met de opengebroken gsm gewoon weer vertrokken. Nu loopt Leen rond met een gsm die aan elkaar blijft hangen dankzij een haarrekkertje.
Dinsdag 5 januari
Na de Spaanse les zijn Elien en ik aan wandelingetje gaan maken door de stad terwijl Leen op het internet ging. De vorige keer was ik mijn fototoestel vergeten en ik wilde zeker fotos van het mooie Antigua! Net toen ik het laatste mooie gebouw getrokken had, viel mijn camera uit. Gelukkig niet net vijf minuten ervoor!
Woensdag 6 januari
Tijdens de pauze op school kwam Anna-Maria op bezoek! Ze had de kaarten bij van het Venetiaane bal ten voordele van de stichting dat op 6 februari plaats zal vinden in de ruïnes van Santa Clara (wauw!!). Kijk echt al uit naar dit feest, het belooft super te worden! Anna-Maria vertelde ons dat iedereen zijn best doet om zich te verkleden en vertelde ons ook ineens waar we een jurk voor ons konden vinden; op de pacas, de tweedehandsmarkt van Antigua. Onze zaterdagvoormiddag was ineens ook gepland J
In de namiddag nam Anna-Maria ons mee naar het schooltje in Alotenango (waar we vanaf 25 januari mee zullen gaan helpen!). Het was erg groot en netjes! Het is een nieuw gebouw, waar de stichting, terecht, erg trots op is! Bekijk zeker de fotos!!
Donderdag 7 januari
Vanmiddag hebben we het dorpje San Juan bezocht dat een beetje verderop de vulkaan Agua ligt. San Juan is een van de kleinere (en dus ook armere) dorpjes, met zandweggetjes en houten huisjes met een omheining van stokken, als er al een omheining is. Hier hebben we het museum van Fransisco Marriquín bezocht, een man uit de tijd van de Spaanse conquistadores. Hij was de eerste die zich buiten Antigua waagde en in San Juan de Indianen ging leren lezen en schrijven. Nu is zijn huis (euhm.. Kasteel!) een klooster voor nonnetjes. Normaal gezin geven zij een rondleiding, maar moeder overste was toen wij er waren spijtig genoeg bezet. Gelukkig was Carlos, de directeur van onze taalschool die ons meenam op deze uitstap, zo vriendelijk om de informatieborden te vertalen naar gemakkelijker Spaans indien nodig! Op het einde van ons bezoek, wilden we een donatie geven aan het klooster. Wonder boven wonder was moeder overste nu wel beschikbaar J Na het bezoek aan het museum hebben we ook nog in het dorpje rondgelopen (lees: geslenterd, want de straten gingen voortdurend steil bergop!) Het was weer een geslaagde dag!
Vrijdag 8 januari
Vandaag heeft Carlos ons na de Spaanse les, die trouwens erg goed gaat, meegenomen naar het museum de traje típico! Hier heeft een Chinese man ons op een saaie en trage manier verteld over de verschillende klederdrachten van alle verschillende dorpjes uit Guatemala! Gelukkig vroeg Leen of het mogelijk was de typische kleding eens te proberen! Toen kwam er een vriendelijke vrouw haar aankleden (zeker naar de fotos kijken!) en zij heeft de rest van de tour ook gegeven! Na het museum hebben we ook de ruïnes van San Pedro bezocht. Deze waren erg mooi en van op het terras had je een prachtig zicht van de vulkanen!
Zaterdag 9 januari
Vanmorgen hebben we de pacas bezocht en drie geweldige jurken gekocht voor slecht 9euro elk! Op de fotosite staat er ook een foto waarin we ze alle drie aanhebben J Op de terugweg naar ons huisjes hebben we voor het eersteen tuc-tuc, het typische taxietje van hier. Het is eigenlijk een brommer met twee achterwielen en net genoeg plaats voor ons met drie achteraan. Heb me rot geamuseerd op de terugweg! Het was net een achtbaanritje met de oneven betegelde wegen hier in Antigua! Bovendien vond de jonge bestuurder het geweldig dat er drie knappe grieten achterin zijn tuc-tuc zaten. Wanneer hij voorbij een andere tuc-tuc kwam ging hij er altijd naast rijden, vertraagde hij en schepte hij op met zijn passagiers! Dat was best wel grappig.
In de namiddag waren we uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van Carlos neefje die vier jaar werd! Dit bewijst maar weer eens hoe gastvrij de Guatemalteken zijn! Carlos kent ons nog maar een week en we zijn al uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van zijn neefje! Het was trouwens super leuk om eens een piñata in het echt te zien! Iedereen krijgt een zakje om de uitvallende snoepjes te verzamelen en werkelijk gaat er volledig voor, zelfs de volwassenen! Op een van de fotos van het feestje kan je dit goed zien
Na het feestje heeft Carlos ons ook het avondleven getoond. Hij heeft ons meegenomen naar La Sala een gezellig danscafeetje met een live bandje. De muziek was leuk. Het was een soort mix van salsa en ska, een nieuwe vorm van salsa gemengd met rockmuziek. De muziek stond me erg aan, enkel schreeuwde de zanger meer dan dat hij zong. De muzikale momenten bevielen me meer. Na een gezellige en grappige avond gingen we op een degelijk uur weer naar huis. Om twaalf uur lagen we alweer in ons bedje
Zondag 10 januari
Vandaag was een lekker lui dagje. Na een beetje uitgeslapen te hebben, zijn we met zn drietjes gezellig gaan eten Doña Luisa om nadien de computerspelletjes die we van het schooltje in Alotenango gekregen hebben uit te testen. Samen met onze geweldige Guatemalteekse zusjes hebben we ons goed geamuseerd met sommige spelletjes J Eén spel over het menselijk lichaam was erg leuk! We hebben goed gelachen met zn vijven
Na het skypen met mijn ouders in de vroege namiddag, hebben we nog twee afleveringen van Ally McBeal gekeken, één van onze gezellige momentjes waar we altijd naar uitkijken! En s avonds hebben we het restaurant Como como met Belgische en Franse keuken uitgetest. De schotels waren erg groot en vertrouwd en ook nog eens erg lekker! Het prijsje was dan ook heel wat duurder als de andere plekjes in Antigua, maar nog steeds niet te vergelijken met wat je in België zou betalen!
Zoals de meesten onder jullie weten, ben ik momenteel op
buitenlandse stage in het verre Guatemala! Dit prachtige land ligt in
Centraal-Amerika, vlak onder Mexico. Antigua, waar ik verblijf, ligt op 45km
(ongeveer een uurtje rijden met de auto) van de hoofdstad Guatemala City en is
één van de grotere en toeristische stadjes. Vroeger was Antigua de hoofdstad
van Guatemala, maar toen de Spanjaarden hier kwamen, werd alles verwoest.
Hierdoor zijn er vele ruïnes te vinden doorheen de stad!
Antigua ligt op ongeveer 1500m hoogte en wordt omringd door
nog hogere bergen. Veel van deze bergen zijn vulkanen. Zo heb je bijvoorbeeld
de vulkanen El Agua, El Fuego en El Akatenango. El Agua en El Akotenango zijn
niet meer actief, maar El Fuego is nog erg aan het pruttelen! Je kan hem
dagelijks zien roken en dorpjes iets verderop kunnen hem zelfs horen grommen! Omdat
hij erg gevaarlijk is, is het verboden hem te beklimmen. Maar een uurtje rijden
van Antigua ligt ook de super bekende vulkaan La Pakaya. Deze is ook erg
actief, maar mag je wel beklimmen. In tegenstelling tot de Akotenango heeft hij
namelijk een constante lavastroom. De situatie is dus heel overzichtelijk
waardoor je heel dicht bij de lava kan komen.
Een aantal van jullie vragen zich misschien af wat ik hier
doe, behalve van het geweldige uitzicht en zonnetje te genieten. Wel, vanaf 25
januari zal ik als vrijwilliger gaan werken in het schooltje Bendición de
Dios. Hier zal ik proberen de leerkrachten te helpen op alle mogelijke manieren
en later waarschijnlijk ook zelf wat lessen te geven. Het geweldige is dat ik
dit alles kan koppelen aan mijn schoolcarrière. Voor mij zal dit één grote
stageperiode zijn, maar dan in een prachtig land met veel zon J En tot het zover is
volg ik Spaanse les om mijn Spaans op niveau te krijgen.
Om jullie op de hoogte te houden van mijn ervaringen in het
verre Guatemala, zal ik hier regelmatig wat posten! Als jullie ook geïnteresseerd
zijn in mijn fotos (Zeker eens gaan kijken! De natuur is hier prachtig!!),
verwijs ik jullie door naar mijn fotowebsite! Om deze te bezoeken klikt u gewoon op de link die ik onderaan dit bericht geplaatst heb!
