Kinderen zullen je niet herinneren om de dingen die je hun gaf maar om het gevoel dat je van ze hield. Lieve bloggers,
Een boodschapje nalaten na het lezen van mijn berichten is altijd leuk.
14-01-2011
officieel zwanger
Aan de titel kan je al zien dat het een positieve update is dat we hier kunnen geven
Dinsdagavond was het nog spannend afwachten, mijn ventje was er gerust in maar ik hield er nog rekening mee dat de bloettest misschien toch niet goed was. Maar jawel...HCG stond op 105.
We kunnen het zelf nog niet geloven! En ik durf het vooral ook nog niet geloven. Uit schrik dat het nog gaat mislopen. Er gebeurd nu al van alles lichamelijk en geestelijk met mij, en dat klein mini prutske zie ik nu al doodgraag dat ik het echt niet zou willen verliezen. Het is ongelooflijk wat zwanger zijn met jou doet.
's morgens als mama opstaat voelt ze zich eigenlijk het beste. Dus in de voormiddag probeert mama wat werk te verrichten zoals een afwasje doen of de was ophangen/afhalen, een strijkje doen... Maar toen jij nog niet in mijn buik zat moest ik alles al in stukjes doen en dat is nu zeker niet anders! Vroeger dierf ik al gemakkelijk over de grens te gaan, maar nu niet!!! Want prutske, mama wil jou echt niet kwijt. Vanaf ze haar niet goed voelt of ze voelt iets in haar buik gaat ze liggen. Ik voel me al zo verantwoordelijk voor jou...
Mama's reukorgaan heb je goed laten ontwikkelen, misschien wel een beetje te goed! Maar ik vind dat allemaal niet erg, dat wil zeggen dat je nog goed in mijn buik zit! Met vlagen ben ik ook wel serieus misselijk. Sommige dingen die ik voor jij in mijn buik groeide lekker vond ruiken vind ik nu stinken zoals: overheerlijke frietjes van het frituur! hihi Gisteren heeft mama ook voor de eerste keer moeten overgeven. Ik had zeevruchtjes (niet de chocolade maar vis) gegeten en jij moest het blijkbaar niet hebben, je besloot: weg ermee! Mama slaapt en rust ook veel, ze is zo moe! Maar mama vind dat helemaal niet erg, als ze moe is wil dat zeggen dat jij heel hard je best doet om te groeien! Ik weet nu waarom ik moe ben... er is een goede reden voor! Anders ben ik ook moe maar dan is dat van die ziekte die je mama heeft.
Mama heeft nu ook de knop kunnen omdraaien. Ze kan volledig haar familie loslaten nu! het kan haar niks meer schelen momenteel. Ze is er zich wel van bewust dat het niet altijd even gemakkelijk zal zijn... Maar nu, ben jij het die telt!
Ik denk dat onze poes Tigra ook heel goed jou aanwezigheid voelt. Tigra'tje is niet weg te slaan van mama nu! Het is een gekke lieve poes hoor, je zal haar zeker nog wel leren kennen!
Jij bent echt een mirakel en dat gaan wij nooit vergeten!
Deze morgen was er een brief in de brievenbus dat er 5 maart een tweedehandsbeurs van kinderartikelen. En een uitleg over lid worden van de gezinsbond. Als je een pasgeboren baby hebt dan krijg je 1 jaar gratis lid, een tijdschrift en een geboortegeschenk. Is precies of ze het weten :) Ik heb de brief aan de ijskast gehangen, zodat mama en papa dat zeker niet vergeten. In de hoop dat je er 5 maart nog bent! Dan gaan we zeker wel eens neuzen op die beurs. Want prutske voor ons is het helemaal niet belangrijk dat jij nieuwe dingen hebt, de liefde/warmte/waardes en normen,... al die onbetaalbare dingen die je van mama, papa en hopelijk nog veel mensen mag ontvangen is veel en veeel belangrijker dan al die nieuwe spullen! Morgen mogen we al een bedje voor jou gaan halen. Een lieve mevrouw doet het gratis weg. Ik wou er eigenlijk nog mee wachten omdat ik niet te hard van stapel wil lopen, maar het bedje moet zo snel mogelijk weg omdat die mevrouw haar huis verkoopt. Mama gaat proberen geloven dat je gewoon bij ons blijft en dat we binnen een aantal weken met jou in onze armen liggen!
Ik kijk er naar uit om jou te voelen bewegen, ik kijk er naar uit om jou te zien en te voelen groeien in mijn buik! Maar eerst en vooral kijk ik er naar uit om je hartje te zien en horen kloppen zodat we weten dat alles goed is met jou! 25 januari is het zover! Laat ons maar wat kunstjes zien he... laat maar zien dat je leeft!
Blogje, ik kan hier eindelijk eens met heel wat positiever nieuws komen!!! Je wist dat ik normaal gezien morgen een operatie had aan de baarmoeder he. Nu was ik gisteren vijf dagen overtijd. Maar zag daar niet echt iets positiefs in, ik dacht gewoon dat het overhoop lag door de stress voor de komende operatie. Gisteren begon ik echt zenuwachtig te worden en te denken van, wat als ik mijn maandstonden woensdag heb als ik moet geopereerd worden? Kan dit dan wel doorgaan? Ik besloot om de gynaecoloog erover te bellen. Haar eerste vraag was of ik al getest had, mijn antwoord daarop was negatief, aangezien voor mij deze maand een zwangerschap geen optie was deze maand. We hadden de opdracht gekregen voorzichtig te zijn deze maand, en zijn dat ook geweest. Ze gaf me de opdracht toch te testen. Ik ben dan naar het kruidvat gegaan om testen te gaan halen en nam me voor om deze ochtend pas te testen, in de verwachting dat ik deze ochtend mijn maandstonden zou krijgen en het dus niet nodig zou zijn en dus ook in de verwachting dat de operatie uitgesteld zou worden...
Ben dan gisteren een uitstapje gaan maken naar Brugge, en kwam overladen als een muilezel terug thuis. Had veel gekocht, wat niet mijn gewoonte is, maar allemaal dingen die ik nodig had. Waaronder dus de testen :) Ik ben dan toch maar al gaan testen. Heel nonchalant, zonder verwachtingen, zo met de gedachte van kzal da hier maar even doen, maar het zal toch niks zijn. Doe test 1, leg ze op de vensterbank en eventjes later... ja hoor..... Twee streepjes te zien!!! Ben naar mijn ventje gelopen vol ongeloof en zei dat ik denk dat ik iets moet zeggen :) liet hem de test zien en hij pakte me vast. En ik maar twijfelen, zijn dat twee streepjes, ja toch he? Jaja, mijn ventje zag overduidelijk twee streepjes. Ik had nog een test, en zou die dan ook maar eens doen voor alle zekerheid :) Maar ook die vrijwel direct een tweede streepje zichtbaar. Ik kon het niet vatten, ik kan en durf het nog niet geloven....
Zo zie je dat mirakels echt bestaan! Mijn hormonen lagen allemaal aan de lage kant, er stond me een operatie te wachten, hormonenkuur, een hele weg met misschien wel verschillende inseminaties.... en ineens raak! Niet te geloven...
Heb mijn gynaecoloog meteen gebeld met het nieuws, hoewel ze had gezegd dat we voorzichtig moesten zijn vond ze het ook super nieuws! Heb gisterenavond nog bloed kunnen laten trekken bij de huisarts, en vanavond zouden we daar de uitslag van hebben. Dus het is nog even spannend, of de waardes ook mooi mee omhoog gaan. Normaal gezien zou ik nu 4-5 weken zijn... Morgen de gyn bellen voor een eerste echo :) als alles goed blijft gaan natuurlijk....
Gisteren had ik heel erge lage rugpijn en voel het ook wel in mijn buik. Nu is mijn rug beter maar voel het nog wel in mijn buik. Dat laat me wel wat zorgen maken, want in mijn achterhoofd ben ik een beetje realistisch... het kan nog fout aflopen. Het is ook mijn eerste keer en weet dus niet hoe het voelt om zwanger te zijn :) maar verder ben ik wel met vlagen misselijk, en heb ik veel zure oprispingen. Mijn borsten doen pijn en moet veel plassen. Zolang ik deze tekens heb zal het alleen maar goed zijn zeker?
Ik hoop hier vanavond een positieve update te kunnen geven!
