Seizoen 2010-2011 Tweede prov. B update 23/03/2011 01.Syn Merelbeke 22-57
02.Tachttal 22-56
03 IRS/AVS 23-54
04.La Viola 22-46
05.De Lijnstars 22-42
06.Union '06 22-34
07.Charlie's Leg 22-33
08.LVN Nevele 22-27 09.Duet Inc 22-24
10.Den Drummer 20-23
11.Gentbrugge 21-18
12.Multavici 22-13
13.Gantoise 21-12 14.XXX Gent 21-7
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
MVC I.R.S / AVS
Reeks 1 kern Gent-De Pinte - 2e PROV B Denis Champion: "In victory we deserve it, in defeat we need it!"
(w.churchill)
29-12-2010
OPNIEUW EEN KLEIN IRS/AVS'erke GEBOREN
Jawel, d'er wordt hard gewerkt aan de toekomst van onze club ! Nadat we eerder babyberichten hadden van Dingske en Fré kunnen we nu nieuws melden van Kenny Vyncke. Op dinsdag 28 december werd de kleine Sam Vyncke geboren. We wensen mama en papa een dikke proficiat !
De hamvraag vooraf was of we er zouden in slagen om eens zes op zes te halen en zo aansluiting konden vinden bij de top vijf uit het klassement. In principe hadden we voldoende spelers inzetbaar, maar we beslisten om slechts met zeven manschappen af te zakken (of te glijden) naar Merelbeke. We vierden de terugkeer van Gert en Tiësto, terwijl ook Ronny van de voetballoze dagen gebruik maakte om bij ons zijn conditie wat te onderhouden. Ook Fredski en Amigo tekenden present, waardoor Danny, Geronimo, Niels (uitrusten van de slopende examens) en Fré (volop aan het verbeteren) werden gespaard. De wedstrijd zou beginnen om 20u15. Tien minuten voor de aftrap ontstond er lichte zenuwachtigheid bij onze secretaris, aangezien Reggy en Wesley nog niet ter plaatse waren. Een telefoontje richting De Pinte leerde dat de chauffeur van dienst nog niet was komen opgedagen. We wisten dus meteen wat ons te doen stond: met vijf man voldoende collectieve kracht tonen om de nummer vier van de rangschikking punten te ontfutselen.
MVC Roko, nog kampioen in het seizoen 2009/10, kon beroep doen op zeven spelers. Ze pakten vanaf de beginfase uit met een snelle balcirculatie. Tot echt concreet gevaar leidde dat niet, want defensief zorgden Gert en Ronny voor een strakke organisatie. We werden voor ons doel gedrongen en moesten een paar schepcorners incasseren. Bij onze schaarse tegenprikken belandde er eens een bal van Fredski op de lat, terwijl een voorzet van Ronny de paal raakte. Amigo en Tiësto zorgden voor veel beweging en probeerden wat ruimte te creëren. Na dertien minuten stond het echter 0-0.
Bij het begin van de tweede periode slikten we al vrij snel onze vierde schepcorner. Gelukkig voor ons werd die echter naast gekopt door MVC Roko. Tiësto begon kort er na aan een solo over het veld, die hij bekroonde met een lage schuiver voorbij een verbouwereerde doelman (0-1). De Merelbekenaars reageerden meteen. Een ver schot werd door Gert mooi gestopt, maar tegen de rebound - met een gelukje en op halve hoogte - had onze routinier geen verhaal (1-1). We panikeerden echter niet, lieten de bal goed rond gaan en beperkten het aantal doelrijpe kansen door een solide verdediging.
Na het wisselen van kant haalden onze jongens het betere minivoetbalwerk boven. We verzamelden onze vierde schepcorner, die succesvol werd omgezet door het duo Gert-Fredski (1-2). Onze goalie bracht even later, na een heerlijke rush op links en een goede doorsteekpass van Fredski, met een voorzet in één tijd Tiësto voor doel, die niet twijfelde en de 1-3 op het scorebord zette. Een ideale uitgangspositie dus, net voor de laatste dertien minuten.
Het werd nog mooier, want de aanhoudende druk en bijhorende risico's van MVC Roko leidde tot balverlies, die vanop de eigen helft werd afgestraft door een perfecte lange bal van Tiësto (1-4). We opteerden er voor om op balbezit de wedstrijd te proberen uit te spelen, maar de tegenstander wilde niet opgeven. Een scrimmage voor doel, en een afwijken van de bal via Tiësto, leidde tot de 2-4. MVC Roko speelde ook handig in op het verzamelen van cornerballen. Een vierde schepcorner werd nu wel tegen de netten gekopt (3-4). Er moesten nog vier minuten worden gespeeld. Amigo had nog eens tegenslag met een lobbal die net over de lat ging. Ronny werd meerdere malen aangetikt door de opzittende Rokospelers, maar de goed leidende scheidsrechter had die foutjes goed doorzien. Eenmaal werd onze SKV-routinier echter goed onder druk gezet, waardoor twee spelers ontsnapten. Balverlies van Ronny leidde dus tot de 4-4, want een sliding van Fredski kwam net te laat. We konden ons verzoenen met een gelijkspel, zeker gezien de omstandigheden. Maar onze goede intenties werden alsnog beloond met een winnende treffer, toen Tiësto bij één van onze uitbraken de vrijstaande Amigo vond, die heel beheerst de 4-5-zege aantekende. Eind goed, al goed. We trekken met een goed gevoel de winterstop in!
Onze laatste thuiswedstrijd in de
heenronde van tweede provinciale kon, bij winst, zorgen voor een hoopgevend rapport van 30 op 39. Niet
slecht voor een promovendus, die zich vrij goed bij de eerste vier van het
klassement nestelt. Duet Inc besloot echter, met een combinatie van veel
ervaring en wat jong geweld, in Sint-Jozef vrank en vrij zijn kans te gaan. Ze
counteren heel gevaarlijk, maar moeten vaststellen dat de afwerking niet altijd
even goed volgt. Wij slagen er in de bal snel te laten rondgaan, wat enkele
kleine kansen oplevert. Duet Inc krijpt echter goed voor zijn doel terug,
waardoor de oplossing vanop afstand moest komen. Geronimo slaagt er als eerste
in een bom via de onderkant van de lat in doel te krijgen (1-0). Een geharrewar
voor ons doel en een afgeweken bal, via Andreas, zorgen voor een snelle 1-1. Wij
worden echter sterker, kiezen voor mooie combinaties over de grond en één van de
acties wordt knap afgerond door Jo (2-1). Hola, denkt Paddle Jan. Wat Jo kan,
moet ik ook nog wel kunnen. Op assist van Walter tikt hij de bal in één tijd
voorbij de verbouwereerde goalie van de tegenstander (3-1). Met een gelukje, via
Andreas, belandt ook onze vierde treffer (4-1) nog voor de eerste dertien
minuten om tegen de touwen.
Bij het begin van de tweede time
krijgt Duet Inc zijn vierde corner, die naast wordt gekopt. Geronimo scoort
opnieuw (5-1), gevolgd door een eerste treffer van youngster Niels (6-1), die
kort daarop de bal ontfutselt en de 7-1-tussenstand op het scorebord plaatst. Jo
viseert daarna nog eens de paal. Een vierde corner voor ons brengt via Paddle
Jan en Fredski niet het gewenste resultaat, maar niet getreurd. Voetballend
vinden we de ruimte en blijven we vrij rustig. Geronimo, met buitenkant voet,
zorgt voor een nieuwe goal (8-1). Duet Inc geeft zich niet verloren, scoort de
8-2, maar laat een penalty (tegen de paal) onbenut. Dan verliest de
scheidsrechter even de pedalen, door gemekker en verbale reacties van onze kant
te bestraffen met twee gele kaarten, een schepcorner (8-3) en een vrije trap
(8-4). Niels wordt aangetrapt op de enkel, reageert en incasseert daarmee ook
geel, meteen goed voor zijn tweede dit seizoen.
De laatste periode willen we goed
afsluiten, door ons betere voetbal terug te vinden. Een vierde schepcorner wordt
nu wel omgezet door Paddle Jan-Fredski (9-4), Andreas zorgt kort er na voor de
10-4, terwijl Niels en Andreas unieke kansen laten liggen op een hoger
scoreverloop door de bal naar elkaar te spelen in plaats te scoren. Duet Inc
spartelt nog even tegen (10-5), maar Jo rondt even later een prachtige
combinatie af (11-5). Het slotakkoord is voor de tegenstander, met een omgezette
vierde corner (11-6).
Zoals wij voor het seizoen werden
afgeschilderd als een titelkandidaat (ahum), zo kreeg Mini Melsen het etiket van
potentieel degradant opgekleefd. Het kan verkeren, zei Bredero ooit. Wij konden
uitpakken met een sterke ploeg, want de ervaring van Reggy, Wesley en vooral
Ronny zou ons goed van pas kunnen komen. Dat bleek ook later nog. Mini Melsen
begon furieus aan het duel en sprokkelde vrij snel corners. Ze trokken de
offensieve kaart en werden daar ook voor beloond met een vierde schepcorner
(0-1) en een weggevertje na foute communicatie tussen Reggy en Wes (0-2). Ronny
wou dit niet laten gebeuren, gaf centraal een pass naar Wes, die in de draai met
links verwoestend uithaalde (1-2). In plaats van met twee, moet het ook met drie
lukken, dacht onze man van SKV. Ronny stuurde Fré diep, die zag voor doel Amigo,
die beheerst afwerkte (2-2). Het balletje ging goed rond en de orde werd vrij
snel hersteld.
De tweede periode raakten we echter
onder stoom en haalden we een hoog rendement. Eerst moesten we, door
concentratieverlies, wel nog de 2-3 incasseren. Maar een vierde corner
(Amigo-Wes) (3-3), een persoonlijke actie van Ronny (4-3), een 1-2 tussen Ronny
en Amigo (5-3) en een knappe combinatie tussen Wes en Niels (6-3) bekroonden
onze tussensprint. Mini Melsen wilde niet opgeven: het zette ook een vierde
corner om (6-4) en bleef gevaarlijk dreigen. Reggy rukte eens mee op, vond in
Kenny een goed afspeelpunt en bracht met de tip van de voet de 7-4 op het
scorebord. Een driehoek, via Ronny en Wes, liet Fré dan weer toe om de 8-4 aan
te tekenen.
Wedstrijd gespeeld, denk je dan.
Niks van, want in de derde periode scoren we niet. Reggy, die zich kort er voor
een diesel noemde, verslikt zich bij een actie, komt te laat en incasseert geel
+ een schepcorner. Gelukkig voor ons wordt de bal naast gekopt. We acteren nu
iets te laks en Fré treft enkel nog - met rechts - de paal. Bij het begin van de
laatste time krijgen we de 8-5 binnen, gevolgd door de 8-6 na counter en de 8-7
uit balverlies van Amigo. We spelen wat met vuur, maar dan komt de routine van
onze nationalers boven. Ronny onderschept de bal, betrekt Wes in de actie en kan
aan de tweede paal Niels vinden, die de 9-7 aantekent. Niels countert daarna nog
eens gevat en bedient Wes, die voor de 10-7-eindstand zorgt.
De leider van de reeks kon uitpakken
met een briljante 36 op 36-score, wat liet vermoeden dat het hier om een stevig
geheel ging. Een wedstrijd op vrijdag om half zeven, het werd een race tegen de
tijd voor heel wat van onze spelers. Bovendien moest onze Tiësto geblesseerd
afhaken met een letsel aan de rug, maar hij was toch op post om zijn teamgenoten
aan te moedigen vanuit de tribune. Tombo Tor werd echter bereid gevonden om, na
maanden van blessureleed, zijn terugkeer te vieren. Ook Ollie Borrie was nog
eens present.
Wij hadden duidelijk moeite om in de
wedstrijd te komen, ook al omdat we niet voltallig aan de aftrap waren
verschenen. Een eerste actie van Tachttal werd knap afgewerkt (1-0), waardoor we
meteen op achtervolgen bleken aangewezen. Nadat hun openingsoffensief wat ging
liggen, kwamen wij beter in het duel, al moest Fredski wel een balverlies van
Mario redden. Geronimo beslist een raket af te vuren, die zorgt voor de 1-1.
Moet nog wel eens lukken, denkt onze man van VVE en hij brengt de 1-2 op het
scorebord.
De tweede periode begint met een
sterke parade van Mario, die een schitterende redding uitvoert (via de paal).
Concentratieverlies en een fout positiespel van onze mannen leidt echter tot de
2-2, vrij snel gevolgd door de vierde corner voor onze tegenstander. Gelukkig
voor ons wordt de bal te kort geschept, waardoor we evenwicht blijven. Een
afstandsschot van Mario bezorgt ons de vierde corner, succesvol omgezet door
Paddle Jan-Fredski (3-2).
Na de kampwissel beroert Ollie
Borrie slim een inspeelpass van Fredski. De deviatie leidt tot de 4-2, maar
wordt na een knappe combinatie van Tachttal gevolgd door de 4-3. Daarna wordt de
partij gekenmerkt door veel slordig spel, dom balverlies, maar er wordt niet
meer gescoord. Een uitgekookt team als de leider sprokkelt echter zijn corners
en slaagt er in de laatste periode nu wel in om zijn vierde om te zetten (4-4).
Mario verslikt zich dan in de bal, wat cash wordt afgestraft en leidt tot de
5-4. Tijd om te reageren. We blijven rustig, zoeken de gaatjes en kunnen ook
onze vierde corners omzetten via Paddle Jan-Fredski (5-5).
Een billijk gelijkspel, zeker gezien
we niet helemaal op ons sterkst konden aantreden. Toch een leuke pot voetbal
opgeleverd, met veel strijd en overgave aan beide zijden.
De competitieleider had ons, na de
afgelasting wegens overvloedige sneeuwval een week eerder, verzocht om de partij
absoluut nu af te haspelen in plaats van het eerdere voorziene 27 december.
Sportieve ploeg als we zijn, gingen we daar op in, in de wetenschap dat we over
een stevig team zouden beschikken. Maar na een lawine van afzeggingen, om
allerhande redenen, geraakten we slechts aan zes spelers om de stoffige vloer
van het HIGRO te Mariakerke te betreden. Nog meer verwondering sloeg toe,
wanneer we plots vier spelers van eersteprovincialer KFC Eeklo - in
trainingsoutfit - vijf minuten voor de aftrap hun opwachting zagen maken. De
schrik bij Jan Ongenae was duidelijk groot voor ons als Angstgegner, want hij
verving zijn doelman en had een aantal jongens nog moeten aansluiten "omdat er
vier gasten in het ziekenhuis liggen". Bijgevolg zaten er drie van de acht
spelers nagenoeg driekwart van het duel op de invallersbank. Het maakt in
principe weinig uit voor ons, want wij streven altijd naar een aangename en
faire pot voetbal. Mochten we meedoen aan die klaagzang, dan zouden we
waarschijnlijk nooit een volledig seizoen volmaken.
Onbevreesd trokken we dus ten
strijde tegen een - het mag gezegd worden - technisch vaardig Opel Regniers. De
spaarzame kansen die wij krijgen in de eerste periode worden echter de nek
omgewrongen. Reggy toont zich dan weer een betrouwbaar sluitstuk
en houdt vlot de nul op het scorebord. Amigo treft nog eens de lat, terwijl een
te verraste Fré in de rebound de bal over het vrije doel trapt. De tweede time
van dertien minuten begint voor ons goed, want een vierde corner wordt door Wes
binnengekopt op aangeven van Amigo. We houden goed stand, spelen rustig de bal
rond en kunnen het gevaar perfect opvangen met een stevige verdedigende
organisatie. 0-1 aan de rust, het blijft toch een bizarre tussenstand in
minivoetbal!
De derde periode start in mineur,
want onze Tiësto valt uit met een rugletsel. Op een counter slikken we kort
daarop de 1-1, een bal van Wesley streelt de kruising en een vierde corner (via
Amigo en Wes) wordt niet omgezet. Het keerpunt, zo blijkt achteraf, want Opel
schakelt plots een versnelling hoger en ons gebrek aan efficiëntie komt
duidelijk boven drijven, ook al door de herschikking van onze troepen. Onnodig
balverlies van ons wordt afgestraft, wat leidt tot 3-1 en een vreugdedansje bij
Jan Ongenae.
Bij het begin van de vierde time
vindt Opel Regniers het moment gekomen om op de eigen helft ostentatief de bal
wat rond te tikken. Een houding die we eigenlijk maar matig kunnen appreciëren,
maar wat uiteindelijk ieders goed recht is. Wij weten dat we de power en het
vermogen missen om een hoge pressing uit te voeren, vandaar dat we de wet van de
sterkste dienen te ondergaan. Enkele knappe combinaties, een vierde corner en
mooie goals zorgen voor de meer dan overdreven 7-1-eindstand.
Slotbedenking: wij hadden tot nu toe
13 punten gesprokkeld, met een kern waarbij ieder aangesloten lid al
speelminuten verzamelde en het collectief geheel altijd primeert, terwijl Opel
Regniers zijn puntentotaal opdreef van 7 naar 10, na het inhalen van enkele
laattijdig aangesloten spelers. We zullen zien welke politiek het meest rendeert en de onderlinge vriendschap het best
bevordert.
Een verslag van onze kapitein terplaatse, Fredski.
26/11, MVC IRS/AVS-Cafe Den Drummer
Deze thuiswedstrijd mochten we
afwerken in Kruishoutem. Al glijdend door de sneeuwpartijen door geraakten in
totaal zeven spelers in de sporthal. Mario was nog een twijfelgeval met een
lichte verrekking in het bovenbeen, maar een korte test tijdens de opwarming
leverde snel groen licht op. Na een lange studieronde, waarbij bij ons enkele
mooie combinaties niet echt werden afgewerkt, was het uiteindelijk toch Geronimo
die met een streep van ver de bezoekende doelman te grazen nam (1-0). Maar ook
onze doelman werd aan het werk gezet en met twee uitstekende reddingen hield hij
de nul op het bord. In de tweede periode werd een knappe actie, waarbij alle
spelers de bal raakten en Tiësto voor de assist zorgde, prachtig met de hak
afgewerkt door Andreas (2-0). Even later ontfutselt alweer Tiësto de bal van een
tegenstander, hij legt de bal perfect in de voeten van Niels en de 3-0 komt op
het scorebord. Ondertussen verzamelden we ook vier schepcorners, die wordt
binnengekopt door Fredski op aangeven van Paddle Jan (4-0). Mario etaleert
ondertussen nog eens zijn elegantie en soepelheid op een afstandsschot. Een
doorbraak van Tiësto, die alleen dreigt door te gaan, wordt foutief afgestopt.
Heel professioneel, maar het zorgt wel voor een gele kaart en een schepcorner.
Paddle Jan test even de reflexen + de sprongkracht van Fredski, maar die blijft
heel rustig en kopt de 5-0 tegen de touwen. De derde time begint met een vierde
schepcorner voor den Drummer, die perfect wordt omgezet (5-1). Ook wij zit
ondertussen aan onze achtste corner, een klusje voor Paddle Jan en Fredski
(6-1). We besluiten een versnelling hoger te spelen, het balletje vertrekt vlot
van voet naar voet. Een mooie individuele actie van Niels zorgt voor de 7-1,
even later krijgt onze youngster de 8-1 op een presenteerblaadje aangeboden door
Andreas.
De laatste dertien minuten achtte
Tiësto, die nog niet scoorde, zijn moment gekomen. Hij onderschept de bal aan de
middenlijn, trekt zich op snelheid en kan niet meer worden ingehaald, waardoor
de 9-1 een feit is. Geronimo wil de supporters (Elsien) verwennen en maakt een
schitterende pot, na een mooi technisch staaltje (10-1). Mario staat pal in de
goal en verijdelt met drie knappe reddingen een eerste veldgoal van Den Drummer.
Tiësto strooit met assists. Na eerst eens egoïstisch zijn eigen kans te gaan,
wat mislukt, legt hij de bal breed voor Niels (11-1). Andreas (12-1) en Niels
(13-1) beslissen uiteindelijk deze aangename pot voetbal, waarbij Den Drummer
vrij complexloos voor de dag kwam. Nu op naar de topper tegen leider Tachttal,
dat 33 op 33 liet optekenen!
Een gezondheidswandelingetje zou het niet worden. Voor de thuismatch tegen ZWR Evergem weken we uit naar sporthal Bourgoyen in Mariakerke. We konden geen beroep doen op Ronny Van Hecke en ons sluitstuk Gert Desot. Ook Geronimo haakte op het laatste moment af met een kwetsuur. Gelukkig recupereerden we Amigo na zijn blessure, en we verwelkomden ook ons nieuw aangesloten sluitstuk REGGY LABEEUW( FOTO ) De laatste man van Agence Rosseel Latem sloot zich recent aan om de gaatjes te vullen waar nodig. We zijn blij dat we nog zo'n ervaren speler in onze rangen mogen verwelkomen. . En zeker voor de match tegen ZWR zou zijn ervaring al van pas komen. Want de ploeg van de familie Raman is goed aan het seizoen begonnen. Alle tegenstanders hebben lovende woorden voor de mix van ervaring en jong geweld.
In de eerste waren we lang op zoek naar het eerste doelpuntje. Maar dat bleef uit. De wedstrijd zat goed gesloten. Je zag meteen dat beide ploegen niet wilden verliezen. Het tempo niet te hoog en op safe. Door het feit dat ons doelpuntje uitbleef werd de kans groter dat het aan de overkant zou vallen. En dat gebeurde. Een inlopertje in een rommelige fase voor het doel van Reggy. Even later moest onze laatste man zijn kunnen tonen om ZWR van de 0-2 te houden. Tijd voor een reactie. Fré zette een persoonlijke fase in op links, een knappe assist op Tiësto en een knap schot. Jammer genoeg op de paal. Even later was het dan toch raak. Onze Tiësto nam zijn verantwoordelijkheid en verschalkte de Evergemse laatste man met een strak schot: 1-1. Lang bleef deze gelijke stand niet op het bord staan, we slikten een tweede te vermijden doelpunt. ZWR mocht iets te gemakkelijk door onze verdediging en via een lucky bal werd het 1-2, de stand na 1 periode.
Amigo startte aan de tweede periode en deed dat goed. Al blijft er nog een beetje hinder. Een knappe doorsteekbal van Amigo lanceerde Tiësto, maar die zag zijn schot voor de tweede keer deze avond op de paal uiteenspatten. Reggy stopte dan een kans van ZWR, en dat was goed voor hun 4e corner. 1-3, tijd voor actie. Fredski monterde de ploeg op van langs de zijlijn, en dat lukte. Iedereen ging er opnieuw in geloven en ook onze youngster Niels De Waele speelde een goeie match, zowel offensief als defensief.
In de derde periode haalden wij meteen onze slag binnen. IRS/AVS nam de controle over de match over en scoorde via Tiësto de aansluitingstreffer. Het balletje kwam uit een ZEER scherpe hoek. Even later onze vierde corner. Geschept door Amigo en netjes binnengekopt door Wesley. 3-3, we konden opnieuw beginnen. ZWR stak de neus aan het venster, maar Reggy stond perfect opgesteld.
Ook in de vierde periode stuurden wij onze 5 man de wei in met een duidelijke opdracht : een tikkeltje sneller, maar voor de volle 100% alert blijven. Wesley plaatste de bal vanop eigen helft millimeters naast het doel. Het was slechts uitstel, onze ervaren man kon even later het sluitstuk van ZWR kloppen met een afstandschot: 4-3, op dat moment zeker een verdiende stand. ZWR probeerde nog, maar niets lukte. IRS/AVS bleef controleren. Jammer genoeg werd er bij een beslissing van de ref eventjes "gezaagd", het leverde ons een protestcorner op. De derde voor ZWR, op 2 minuten van het einde. De Evergemnaren gingen nu massaal voor de vierde corner spelen , en die kwam er. 4-4 met nog 1 minuut op de klok en wij ook op 3 corners ( na ook een protestcorner voor ZWR ) De 2 soulmates Reggy en Wesley probeerden nog iets te forceren, maar de laatste kans ging naast en ook onze 4e corner kwam er niet meer uit. Zo eindigde deze match op een gelijkspel, iets waar we vooraf wellicht voor getekend hadden. Maar na het evalueren van deze match kwamen we tot de vaststelling dat er misschien toch iets meer in zat. Maar soit, iedereen had geknokt. We verbroederden na de match met een deel van het VDK vrouwenbestuur en stuurden Reggy naar huis, want onze nieuwkomer moest 's anderendaags een vliegtuig halen. Toch met een goed gevoel naar de volgende opdracht: op 1 dec tegen Opel Regniers Gent.
16/11 : XXX GENT-MVC IRS/AVS, van onze kapitein terplaatse:
Voor het eerst dit seizoen trokken we naar de Neptunussporthal in
Wondelgem, vlak naast de plaatselijke petanqueclub en het KFCO Gent van
voorzitter Lenssens. Zeven spelers sterk waren we, een duel tegen de laatste uit het
klassement mocht in principe geen enkel probleem vormen. Onze secretaris had
vooraf geen resultaten en klassement doorgestuurd, om enige vorm van
onderschatting te vermijden. Bovendien dienden we tot middernacht te blijven,
want de 40e verjaardag van Dingske mochten we in geen geval ongemerkt voorbij
laten gaan.
MVC
IRS/AVS begint sterk geconcentreerd aan het duel, laat de bal goed rondgaan en
kiest voor het betere combinatiewerk. De tegenstander opteert er voor zich
stevig terug te trekken voor eigen doel, wat uitmondt in een pak corners vanaf
het begin. Onze vierde wordt al snel succesvol afgerond door het duo Paddle
Jan-Fredski (0-1). We krijgen twee waarschuwingen
door heel nonchalant verdedigen, waarvan een schot op de paal belandt. Tiësto
achtte zijn moment gekomen, ontfutselde de bal vanop eigen helft en werkte
keurig af (0-2).
De tweede periode begint met enkele knappe acties van onze kant, waarvan er één door Andreas wordt afgewerkt
(0-3) op aangeven van
Geronimo. Even typisch: enkele gevaarlijke prikken van XXX Gent. Driemaal kort op elkaar dom balverlies of een fout
die door de scheidsrechter niet wordt gefloten, leidt tot even veel tegentreffers (3-3). We blijven echter rustig en reageren met
het afdwingen van een vierde schepcorner. Paddle Jan
schept, Fredski benut de kans (3-4). De goalie van XXX Gent onderscheidt zich
dan nog op verdienstelijke pogingen van Andreas (op de lat), Walter en
Mario.
Tijdens de kampwissel werd even de concentratie benadrukt.
Iedereen had die boodschap blijkbaar goed begrepen, want op een strakke voorzet
van Fredski liet Andreas de bal slim door de benen gaan, wat de doelman van XXX Gent compleet niet had verwacht (3-5).
Daarop volgt een mooie collectieve actie, met drie spelers tegen één, perfect
afgerond door Andreas (3-6). Walter verovert de bal, speelt naar Tiësto, die de
bal echter op de bal ziet uiteenspatten. We slikken daarna alweer een lullig
tegendoelpunt, door onvoldoende dekking en een gebrekkige onderlinge
communicatie (4-6). Mario besluit echter voor een antwoord met de voeten te
zorgen. Zijn afstandsschot belandt mooi in de rechterbenedenhoek en geeft ons
weer wat ademruimte (4-7).
Het
laatste kwart van dertien minuten begint met een goaltje van Andreas (4-8),
nadat Tiësto sneller op de bal zat dan zijn tegenstander. We verzamelen
ondertussen alweer een vierde corner, via de paal binnengewerkt door Paddle
Jan-Fredski (4-9). Even later toont Tiësto zijn traptechniek door een hoge bal
in de volley op doel te trappen. Andreas zorgt voor de slimme deviatie (4-10).
Onze topschutter van SKV toont op het einde van de wedstrijd ook nog eens hoe je
sleepbeweging moet uitvoeren voor de doelman; balletje van de ene naar de andere voet via het zooltje (4-11). We haalden
zeker niet ons beste niveau, mede door twee lichte blessuregevallen, plus het
feit dat nog enkele veldvoetballers enige tijd er voor in de modder hadden
geploeterd.
Onze selectieman krijgt er bij momenten grijs haar van. Tegenwoordig moet hij vaak op het laatste moment sleutelen aan zijn selectie. Nu was het voor de provinciale ploeg. En da's jammer, want op woensdag 10/11 stond net de topper om de tweede plaats tegen Synergie Merelbeke op het programma. Tiësto en Fredski hadden net gespeeld met de kernploeg, Mario en Dingske herstellen nog en Olie Borrie heeft de laatste tijd te weinig tijd om zich vrij te maken voor het voetbal. Dat was onze "mannschaft" voor de topper. Voor de rest een pak geblesseerde, zieke, verhinderde en voetbalkijkende spelers. Maar een karakterploeg zoals IRS/AVS is, opgeven staat niet in onze woordenboek.
Tegen een jong en fris Synergie bleven we tijdens het eerste kwart overeind ! Echt waar. De blauwgele brigade wist niet altijd wat te doen tegen onze anciens. Af en toe kwamen we d'er zelfs goed uit. In de tweede periode toonde Mario Vdh zijn kwaliteiten als lijnkeeper. Hij hield ons 2 keer na elkaar van de 0-1 achterstand. Het gaf onze minidelegatie van 5 man de nodige portie moed om zelf te zoeken naar een doelpuntje. Eentje dat er kwam via Mario en Fredski vanop corner. Merelbeke kreeg er ook eentje, maar kopte die naast. 0-1 halfweg.
In de derde periode werd het allemaal een beetje bitsiger. Merelbeke trok in de achtervolging en gebruikte daarvoor alle middelen. Maar toegegeven, ook wij moesten af en toe aan de noodrem trekken. Het leverde ons een gele kaart op, iets wat onze tegenstander even later ook cadeau kreeg. IRS/AVS bleef Synergie goed opvangen en kwam bij momenten goed uit de verf. Op onze gekende "niet opgeven" -wijze scoorden we zelfs de 2-0 via Tiësto ! Hij deed het met een verre bal. Paniek in het bezoekende kamp en bij de meegereisde supporters. Ze riepen even later op een penalty na een fout die net op de helft van het veld gebeurde. De druk werd iets groter, Mario stopte op een schitterende wijze een bal af, maar het leverde Synergie wel een 4e corner op. 2-1. Wij kregen dan een unieke kans op de 3-1, maar de bal ging over. De ploeg uit Merelbeke geloofde plots weer in zijn kansen en scoorde even later de 2-2 uit een zeer scherpe hoek, een mooi doelpunt.
Ook in de vierde periode bleef onze ploeg zijn kansen verdedigen. Het moet niet mooi zijn, maar goed zijn gaf Koen Cee nog mee als gouden raad. En ja hoor, de inzet rendeerde : we pakten onze 4e corner en die werd keurig afgewerkt door Mario en Fredski. De kernspelers van IRS/AVS zagen dat het goed was. Met nog 4 minuten te gaan was balbezit de opdracht. En dat lukte vrij aardig, ook al was de druk van Synergie groot. Merelbeke ging vrij hoog spelen en haalde op 2 minuten van het einde nog een 4e corner binnen. Via de paal ging de bal binnen. Daarna was het pompen of verzuipen, maar onze 5 stoere krijgers bleven overeind en haalden een gelijkspel tegen één van de favorieten in de reeks. De ervaring speelde vandaag een grote rol. Wel een gemiste kans om op de tweede plaats te komen, want met een volledige ploeg wil ik deze match nog eens gespeeld zien. Toch een dikke mercie aan de 5 man die op met een groot hart onze clubkleuren verdedigden. Chapeau !
Een week na de clash tegen LBP stond er alweer een pittige match op de kalender ( de komende weken nog meer trouwens ) We gingen op woensdag 10/11 op "verplaatsing" naar De Rafkes. Verplaatsing is een groot woord, want we speelden in onze vertrouwde SJG sporthal. De Rafkes hadden vorige week 5-5 gelijk gespeeld tegen Eendracht Dikke Boom, we konden ons verwachten aan een zware klus. Gelukkig konden we woensdag weer rekenen op onze Ronny Van Hecke, en dat scheelt een slok op de borrel ! Groot was onze verbazing toen we zagen dat De Rafkes zich maar met 5 spelers aanboden. Wellicht hadden ze wat last van "bekervoetbal-itis"
IRS/AVS liet meteen zien te willen spelen voor de drie punten. Ronny bediende Wesley Van Daele op schitterende wijze, en de 0-1 was al snel een feit. Even later torpedeerde Tiesto de paal en haalden wij een eerste corner binnen. De Rafkes staken dan ook even de neus aan het venster, maar Gert Desot stopte de twee kansen met brio ! De betere kansen in die eerste periode bleven voor ons, maar de 0-1 bleef op het bord.
In de tweede periode showde Ronny meteen zijn meerwaarde voor onze ploeg. Met een prachtige plaatsbal zette hij al snel de 0-2 op het bord. Twee minuten later deed hij dat nog eens over: 0-3 ! We kregen er dan eentje tegen, maar het betere minivoetbal bleef toch van onze kant komen. Wesley zorgde voor een knappe actie op links, een knappe pass op Tiësto en 1-4. Diezelfde Wesley rondde even later een knappe driehoek Tiësto-Terry-Wesley af met een intikkertje 1-5. Het liep vlot voor onze ploeg, maar tegen De Rafkes heb je nooit gedaan ! Het is en blijft een goede voetballende ploeg. Met een beetje geluk kwamen we weg van de 2-5. Aan de overkant haalden wij intussen een 3e corner binnen.
Die vierde corner kwam er al meteen bij de start van de 3e periode. Gert schepte, Fredski kopte beheerst binnen. 1-6. De aanvallen bleven komen, in enkele minuten speelden wij alweer 3 corners bij elkaar. Tussendoor gaf Fre De Poorter een cadeautje aan Tiësto: 1-7. De Rafkes zetten nog eens alles op alles en dat werd met een doelpuntje bekroond 2-7. Ook wij hadden er nog eentje in petto, een "potje" op naam van Fré De Poorter na een knap doorsteekpasje van Tiësto.
In de 4e periode mochten wij ons verwachten aan een laatste stormloop van De Rafkes. En die voorspelling kwam uit, al viel de 3-8 met de nodige portie geluk. De Rafkes kregen dan de kans om de kloof te verkleinen vanop schepcorner, maar de bal ging naast. De kopjes gingen wat naar beneden bij onze jonge tegenstander. Wesley scoorde de 3-9, en onze Gert pakte even later uit met een prachtige plaatsbal: 3-10, net op het moment dat president Koen Cee aan de tafel zag dat Gert "zijn" Anderlecht uit de bekercompetitie ging.De plaatsballen zitten blijkbaar in de familie ! Fredski miste dan ook nog een 4e corner, maar Terry maakte dat goed met een laatste doelpuntje. 3-11. Tussendoor ook nog even meegeven dat Ronny heelwat verdedigend werk opknapte. Kortom, een perfecte match van onze ploeg, met 3 punten als beloning. Op naar de volgende confrontatie tegen het sterke ZWR Evergem.
De voorbije jaren waren we telkens het zwarte beest van de witte brigade van LB 't Putje. Ook deze keer waren de poulains van manager Philippe Dullaert er niet gerust op. Er ontbraken enkele spelers ! Nu moet je weten dat de ploeg genoeg talent in huis heeft om dat op te vangen, en wat je ook nog moet weten: wij konden geen beroep doen op Ronny Van Hecke, Kenny Vijncke en Terry Degrande. Bovendien waren Amigo en Tsjoepie nog altijd in revalidatie. Onze selectieheer Fredski moest schuiven en kwam aan volgend zevental: Gert, Fré, Fredski, Geronimo, Niels, Wesley en Tiësto. Vooral die laatste is, na het aantrekken van een nieuwe "madam", biezonder vinnig aan het voetballen. Vraag het maar na bij zijn veldclub Vinderhoute. De laatste weken loopt het biezonder vlot ! Merci Elsien ! Onze Tiësto loopt wat af op zo'n match, en als hij nog wat steun krijgt van zijn collega's is hij biezonder gevaarlijk. De 1-0 kwam dan ook van zijn voet: een mooie actie van Wes op het doellijntje van de tegenstander, knappe voorzet en 1-0. De honger was groot bij Tiësto. Zo groot dat hij even later een plaatsbal knap vanop eigen helft in het mandje van LBP laatste man Koen VDW dropte 2-0. IRS/AVS bleef de voetbalwet dicteren in dat eerste kwart. Gert en Wes zagen hun poging nipt naast gaan. Als LBP dan toch eens gevaarlijk was stond onze Gert perfect te keepen. Terug naar de overkant dan, voor een solo van Tiësto, afgerond met een splijtende pass naar Geronimo, die met een gekende "geronimo-bom" de paal terroriseert. Naar het schijnt zit er nu een putteke in de paal. Het zette LBP aan tot heldendaden, want even later deed sluitstuk Koen VDW net hetzelfde. Kwestie dat de goaltjes in Sint-Jozef hetzelfde blijven: elk met een putteke ! 2-0 na periode 1 !
De tweede periode begon zoals de eerste : met Tiësto ! Hij zette direct de 3-0 op het bord. 't Putje wist even niet wat er gebeurde. Vanop de bank werd er wat geprutteld, en LBP trok onder impuls van Anton Carlier in de aanval. 3-1. Even later was er al de vierde corner voor 't Putje, door ex-Woody Carlier al duikend op de buik omgezet 3-2. We voelden de adem van LBP in de nek en besloten nog eens "te gaan". Geronimo gooide eerst zijn volledige torso in de strijd om LBP van de gelijkmaker te houden en paste even later op Wesley, die van ver de bal nipt naast het kader plaatste. Een mooie aanval via de driehoek Fre, Wes, Tiësto ging even later ook nipt over. 3-2 halfweg, de kansen waren er maar werden niet afgewerkt.
In de derde periode maakte Wesley het de LBP'ers knap lastig. Af en toe een geknipte dribbel op het lijntje en ook de 4-2. Maar dan kwamen er 3 dramatische minuten. Thibeau Deliens scoorde eerst knap in de hoek de 4-3, en nog geen 20 seconden later zette Anton Carlier gelijk met een lucky shot en de rug van Gert. Het geluk kon niet op voor de bezoekers, want via een afgeweken schot op het been van Tiësto werd het 4-5. IRS/AVS voor het eerst op achterstand. Op de koop toe kenden we pech bij onze vierde corner. De kopbal van Wes ging naast. 't Putje ging aanvallender spelen, met Anton in de goal, en dat rendeerde. Het tempo werd duchtig opgetrokken en er werd gescoord. Al was de 4-6 opnieuw met de nodige portie geluk. LBP scoorde dus 3 goals zonder het echt te weten, maar ja ... ook die puntjes tellen mee !
IRS/AVS leek moegestreden in het vierde kwart. Deliens strafte balverlies af 4-7. Het sein voor LBP om het balletje rond te spelen achteraan. Er stonden op dat moment nog 8 minuten op de klok. Maar de jus was weg uit de IRS/AVS-benen en we kregen nog een extra balletje binnen.
Eindstand IRS/AVS-LBP 4-8, een te zware uitslag na een meer dan verdienstelijke partij waarin we het eigenlijk in de eerste twee perioden hadden kunnen beslissen. Maar de witte brigade van LBP leek iets meer uitgekookter dan onze champagneploeg. Op naar de volgende opdracht. Alweer een pittig matchke tegen De Rafkes, die deze week Dikke Boom in bedwang hielden !
Verslag De Lijnstars-MVC IRS/AVS door onze kapitein.
Een Halloweenactie voor de SKV-jeugd
zorgde er voor dat we onze topschutter niet konden inzetten, terwijl ook onze
geblesseerdenboeg nog altijd goed bevolkt zit. Het busje uit Aalter kwam, door
een vergissing in de afspraak, pas vijf minuten voor aanvang van de wedstrijd
toe. Mario oogde toen nog ontspannen, hetgeen later niet langer het geval was.
Daarover straks meer. We beschikten dus over zeven spelers, samen met onze
(geblesseerde) délégué Dingske, die ook zijn muilke liet
zien.
De Lijnstars lagen gebrand op een
sterke prestatie, zoveel was duidelijk. Ze bleken op de hoogte van scouts hoog
in de tribune van competitieleider Tachttal, dat diezelfde avond al had gewonnen
van Café den Drummer. De busjongens, inclusief drie verantwoordelijken langs de
lijn, begonnen ook het best aan de wedstrijd. Onzorgvuldig verdedigen van ons
leidde er toe dat een voorzet keihard voor doel kwam, waar de spits de bal
voorbij Mario in doel deponeerde (1-0). Een waarschuwing, zoals er nog enkele
speldeprikjes volgden. Wij hadden het duidelijk moeilijk om ons ritme te vinden,
de aanvangsperiode oogde heel zenuwachtig en vaak ook vrij chaotisch. De
tegenstander kroop stevig terug, waardoor we het vaak van afstand dienden te
proberen. Naarmate de eerste time vordert, nemen wij het overwicht. Jo
onderschept een bal, vindt na samenspel met Fredski Niels die de 1-1 binnenduwt.
Maar de Lijnstars sprokkelen corners, hun vierde zorgt voor de 2-1 na 13
minuten.
Bij het begin van de tweede time
pakt Jeroen uit met zijn gevreesd wapen. Een eerste keer kan de doelman van de
busjongens het gevaar nog weren, direct daarna prijkt de 2-2 dan toch op het
scorebord. Doorgaan op dit elan is de boodschap van Paddle Jan vanaf de zijlijn.
Een gevaarlijke counter wordt net niet afgerond door ons, Mario moet tussenkomen
aan de middenlijn en wordt door de scheidsrechter bestraft met een lichte gele
kaart. Ons oudje antwoordt op gepaste wijze, door te scoren vanop afstand (3-2).
Kort daarna gaan echter de poppetjes aan het dansen, na een nieuwe fout van
Mario in het veld, door de referee beoordeeld als gevaarlijk spel: een tweede
gele kaart, plus een omgezette schepcorner (3-3) zijn het
gevolg.
De derde periode wijzigen we onze
veldbezetting wat. De opgelegde kansen die we krijgen, worden echter niet benut.
De paal of de lat zijn een spelbreker voor Jo, Andreas en Niels. Andreas komt
eens alleen voor de doelman, maar trapt de bal op zijn benen, in plaats van
eenvoudig af te leggen voor de mee opgerukte Niels. Dit zal afgestraft worden,
is dan een logische conclusie. Het gebeurde ook, wanneer Niels rond zijn as
probeert te draaien net voor het dichtbevolkte doel, zijn schot wordt afgeblokt
en de lange bal in ons lege doel verdwijnt (4-3). Andreas miste daarna nog een
kans, maar via de vierde schepcorner en de automatismen tussen Paddle Jan en
Fredski wordt het 4-4. Balverlies van Fredski zorgt bijna voor een gevaarlijke
counter, maar iedereen keert op tijd terug. Het toont aan dat de blokvorming
goed zit.
In de laatste dertien minuten pakken
we snel uit met mooi combinatievoetbal. Een schitterende pegel van Geronimo
bezorgt ons de 4-5-voorsprong. Daarna komen we door het gemis van een zuivere
passing en een gebrek aan efficiëntie voor doel bijna nog in de problemen. De
Lijnstars helpen ons dan, doordat de doelman met beide voeten vooruit
lichtgewicht Niels bijna torpedeert. Samen met de gele kaart ontvangen we een
schepcorner, die via Paddle Jan en Fredski resulteert in de vrij geruststellende
4-6. Net voor affluiten ontneemt Jo alle spanning, door een mooie collectieve
aanval af te ronden en de 4-7-eindstand vast te
leggen.
MVC IRS/AVS-Multavici, van onze reporters Filip Dingske en Fredski terplaatse.
We kregen een scheidsrechter in opleiding voorgeschoteld, gelukkig bijgestaan door een begeleider, zowaar het hoofd van het arbitrale korps. Ondanks de twee duels op één avond geraakten we uiteindelijk aan zeven volwaardige pionnen, met een nieuwkomer in onze rangen: Mario, die zich tussen al dat jonge geweld ongelofelijk goed in zijn sas voelde. De tegenstander was immers ook jong van leeftijd, waar het enthousiasme van af spatte. Maar we aarzelden niet te lang om hen het vuur aan de schenen te leggen. Een steal van Fredski leidde al snel tot een perfecte voorzet voor Tiësto, die de 1-0 tegen de netten prikte. Het balletje gaat gemakkelijk rond, pogingen van Mario en Jo van ver gaan maar nipt naast. Het is duidelijk dat iedereen scherp staat. Oké, denkt Tiësto, we moeten natuurlijk ook wat efficiënt voor de dag komen. Alleen voor de doelman maakt onze SKV-schutter de 2-0. Onze dominantie resulteert in een vierde schepcorner, succesvol omgezet door het duo Paddle Jan-Fredski (3-0). Mario toont kort er na hoe je de bal via de binnenkant van de paal perfect in de winkelhaak moet droppen (4-0).
De tweede periode lukken we exact even veel doelpunten als in de eerste dertien minuten, waarbij vooral opvalt hoe gemakkelijk we elkaar vinden via mooie combinaties over de grond. Eerst Tiësto (na samenspel met Niels), dan Jo (na pass van Fredski), vervolgens Niels (assist Jo) en nogmaals Jo (beslissende voorzet door Andreas) scoren. Niels beslist de jongens van Multavici wat te helpen, want ons talent kaatst iets te hard met Mario, waardoor de bal in ons eigen doel verdwijnt (8-1).
Multavici van slag, wij duidelijk lekker rustig de bal rondtikkend en een pak uitgespeelde kansen verzamelend. Toch komt de oranje brigade nog even terug tot 8-3, waarna Andreas het welletjes vindt. Hij maakt twee treffers, na snelle tegenprikken, terwijl Niels en Fredski de kloof verder uitdiepen tot 11-3. Een vierde corner wordt omgezet door Multavici, op de voet gevolgd door het duo Paddle Jan-Fredski (13-4). De laatste periode wordt er slechts een gaatje gevonden in de defensie van Multavici, door Mario, waardoor we afsluiten met 14-4. Nu wachten er ons met Lijnstars en Synergie Merelbeke twee echte toppers. We zijn benieuwd of we onze plaats bij de eerste vijf in het klassement kunnen behouden.
Derde zege op rij voor de kernploeg, een verslag van onze kapitein terplaatse.
Koen Cee verkoos een avondje Arno boven zijn volgelingen, die naar de gladde ondergrond van de Bourgoyen trokken met een fel gewijzigde kern. Wesley en Ronny waren er niet bij, Geronimo stak in de middag nog in bed 'met een rillingske aan de keel', waardoor we gelukkig - door onze brede selectie - een beroep konden doen op reserve Tjoepie (die wel eerst nog een bezoekje bracht aan het Higro in Mariakerke). Gizmo had slechts twee punten, wij zes, dus winnen was de boodschap om naar boven te kunnen kijken.
In het begin ondervonden we moeilijkheden met de vloer, want we kregen veel glijwerk en doorschuivende ballen te zien. Gert moest al meteen een redding brengen op een magistrale technische beweging van Jotie Michiels, drie seizoenen geleden in het veldvoetbal nog topschutter in derde provinciale bij Heusden met meer dan twintig doelpunten. Het sein voor Danny, die heel sterk presteerde, om een tandje bij te steken. De SKV-verdediger vond ploeggenoot Tiësto aan de tweede paal, die met de tip voor de 0-1 zorgde. Even later bereikte Danny nog eens Geronimo, maar de keeper bracht redding.
De tweede periode werd gekenmerkt door steals. Kersvers vader Fré zette de toon, kwam goed voor de man en bediende Geronimo, die bedankte met de 0-2. Seconden er na moet Gert al zijn ervaring bijeenrapen om met een noodzakelijke redding de aansluitingstreffer te voorkomen. Geen probleem denkt BoB, wat Fré eerder kon, dat moet ook voor mij wel eens lukken. Hij onderschept een foute inspeelpass, gaat aan de zijde van Tjoepie op doel af en ziet een tegenstander de bal in doel glijden, met de 0-3 als gevolg. Geronimo pakt snel er op met een goed gericht schot vanop afstand, goed voor een geruststellende 0-4-voorsprong. Gizmo komt echter terug tot 1-4, na een gelukte vierde schepcorner.Verder onthouden we de buiklig van Tjoepie, die ook nog even nipt naast de paal besloot, een niet te missen kans voor BoB, de 1-5 door Geronimo door goed druk zetten van Fré én de 2-5 na een simpele 1-2 door concentratieverlies in onze gelederen.
Na de kampwissel opent BoB met een bal op de paal, maar een verkeerd inspelen van Gert (het is je bij deze vergeven) zorgt voor wat nieuwe spanning met de 3-5. Gert herstelt nadien zijn foutje met een prachtige redding op de lijn. BoB laat dan weer een unieke kans liggen door alleen voor doel, weliswaar met de rug naar de keeper toe, te opteren voor een hakje in plaats van simpel terug te leggen op de twee gevolgde ploegmaats. Gert haalt nog een schot goed uit de hoek, om even later met Fredski vanop schepcorner (3-6) voor wat meer ademruimte te zorgen,
Waarom eens niet met de tip naar doel schieten, dacht Geronimo in de laatste time. Het verrassingseffect voor de thuisgoalie was groot, want het leidde tot de 3-7. Een onderschepping van BoB bracht de 3-8 op het scorebord, want Tiësto kwam naast hem gelopen en tikte de bal binnen voor een aanstormende tegenstander in de rug van BoB. De aandacht was even weg, wat zorgde voor de 4-8. Collectief rechtzetten, was de boodschap. Via Gert, Danny en Tjoepie kwam de bal bij BoB, die hem even aanraakte met de buitenkant van de voet en de 4-9 aantekende. Na een tipschot van Geronimo (4-10), nagebootst door BoB (4-11) stond de eindstand vast, want eerder mikte Geronimo nog eens op de paal. Een 9 op 9, waardoor we opschuiven richting de middenmoot. De komende weken krijgen we wat zwaarder kaliber voorgeschoteld.
Na de zege tegen Los Galacticos was de drang naar een tweede zege op rij groot. Selectieheer Fredski kon een "leuk" ploegje samenkrijgen. Tiësto, Fredski, Gert, Ronny, Geronimo, Wesley en Terry tekenden present om Ben Diesel, het vroegere Moehaha, aan te pakken.
De Diesels van Ben bleken helemaal geen diesels te zijn, integendeel ! Hun spliksplinternieuwe Camoso-uitrusting zorgde voor "ambiance". Ben Diesel legde meteen een hoog tempo op. Het eerste gevaar kwam er via Tiësto, zijn schot ging op de lat. In de tegenaanval was het prijs voor de bezoekers, Dries Berrevoets, onthou die naam, maakte er knap 0-1 van. De reactie van ons clubje mocht er zijn. Ronny deelde pasjes uit en liet iedereen vlotter voetballen. Vooral Wesley zocht de weg naar doel, maar de laatste man van Ben Diesel deed zijn werk voortreffelijk. Toch raakte Wesley 1 keertje door de muur. Na een knappe collectieve aanval stond het 1-1. Ben Diesel drong nog even aan, maar Gert was attent. Onze laatste man waagde zich daarna even aan een schot, de bal ging net over.
In de tweede periode hadden wij al snel een derde corner achter onze naam. Maar Geronimo besloot niet te wachten op die schepcorner. Hij zocht van ver een gaatje en plaatste het balletje perfect in de goal. 2-1. Even later toverde Geronimo een pasje "à la Kompany tegen Oostenrijk" uit de voeten. Over het volledige terrein naar Ronny, die een perfecte assist gaf aan Terry 3-1. Op corner werd het dan 4-1 via Wesley , en net voor affluiten verzilverde ook Ben Diesel een vierde corner via Dries Berrevoets.
In de 3e periode ging het tempo weer een stukje de hoogte in. Ben Diesel zou de zege niet zomaar cadeau doen. De IRS/AVS-armada was even wat op de lauweren aan het rusten en voor we het wisten stond het al 4-4. De derde en vierde treffer van Dries Berrevoets ! Het sein om iedereen weer in lijn te brengen en met, bij momenten schitterend minivoetbal, konden we net voor affluiten van periode 3 de 5-4 scoren. Eentje op naam van Wesley.
In de vierde en laatste periode zagen we Ben Diesel nog terugkomen tot 5-5, maar dan kwam er een schitterend "moment de gloire" van onze Wesley. Hij draaide met de bal 180° rond zijn as en scoorde al draaiend de 6-5. Het bleek de doodsteek voor Ben Diesel, want daarna zetten Tiësto, Terry en Geronimo met een tippertje de 9-5 eindstand op het bord. De 6 op 6 was een feit, twee zeges die de groep veel deugd doen ! Op naar de volgende match !
Enkele weken na de geboorte van Julie "dingske" De Vetter, kunnen wij alweer een boeleke aankondigen in onze minivoetbalfamilie. Frederick De Poorter en zijn vrouwtje hebben een tweede dochter op de wereld gezet: Marthe ! We wensen de ouders, grote zus en de familie een dikke proficiat !
De wedstrijd werd verplaatst van
woensdag (in Sint-Jozef) naar vrijdag (in Tolhuis), onze
selectieverantwoordelijke moest (alweer) opboksen tegen een blessuregolf en
talrijke afzeggingen. We zouden met 6 spelers beginnen, tot Tiësto om kwart voor
negen liet weten dat hij in de Overpoort nog één van onze spelers opwachtte.
Kopzorgen troef dus, maar uiteindelijk kwam - zoals altijd - alles in orde.
Onze
duivel-doet-al van SK Vinderhoute, voor het eerst in gezelschap van zijn nieuwe
geliefde, had zijn schutterskwaliteiten niet aan de Apropo achter gelaten. In de
eerste periode is Tiësto de man die een 0-1-achterstand ombuigt in een
2-1-voorsprong.
In het tweede kwart volgen nog twee goaltjes van ons,
aangetekend door Jelle (Andreas) en Fredski (met de rechter zowaar), terwijl
onze tegenstanders uit Mariakerke slechts eenmaal achter goalie Geronimo
deponeren. Met een 4-2 wisselen van speelhelft, we waren op de goede
weg.
Maar toen viel onze motor op
onbegrijpelijke wijze wat stil. We gaven een doelpuntje weg en slaagden er niet
in onze opgelegde kansen te verzilveren met een treffer. Ook het aantal corners
voor de tegenpartij steeg, terwijl wij al na dertien minuten er drie hadden
staan en daar geen gebruik van maakten.
Gelukkig dachten we daar nog eens aan in
het begin van de laatste periode: een klus voor Geronimo en Fredski, wat leidde
tot 5-3. Daarna volgden er nog een aantal doelpunten, waarbij onze zege niet
meer in gevaar kwam door goed op balbezit te spelen. Te onthouden daarbij: een
rake trap van ver van Geronimo, de eerste twee treffers van het seizoen door
onze Jo, en nog een owngoal via een dreigende Tiësto. 9-6 werd het, we trokken daarna nog even op volle oorlogssterkte naar het GUSB, waar Paddle Jan een alweer
geslaagd fuifje in mekaar had gestoken.
Voor het eerst sinds lang waren we
heel gelukkig met het veroverde puntje. Een verplaatsing op een maandagavond
naar het verre Berlare, bekend terrein voor onze Paddle Jan, tegen een groep
enthousiastelingen van Grembergen, een tweedeprovincialer uit het veldvoetbal,
we werden meteen met de rauwe realiteit geconfronteerd.
Met zeven trokken we
voorbij het Donkmeer en vonden we net op tijd de sporthal, tussen heel wat
kermiskramen door. Van in het begin van de partij ontwikkelden de gastheren een
hoog baltempo, wat ook al snel resulteerde in de 1-0. Ollie Borrie zette echter
snel deze situatie recht, met een fijne plaatsing aan de tweede paal.
Onze
youngster ging in de tweede periode op zijn elan door en vond nog eens twee
gaatjes in de stevige verdedigende organisatie van Charlie's Legends. Dan mag je
er van uitgaan dat we, mits een goede organisatie, de zaken onder controle
hadden. Fout gedacht, zo bleek, want een unieke kans op de 1-4 - bij een
counter, met een meerderheidssituatie, leverde balverlies op, met de vierde
corner tot gevolg. Met 2-3 lag alles plots weer open en geloofde de thuisploeg
weer volop in zijn kans.
De rollen draaiden volledig om in het derde kwart: we
werden getrakteerd op een droge 2-0 en een 4-3-tussenstand, vaak door een
slechte positionering en verkeerde onderlinge afspraken. Gelukkig beschikken we
over behoorlijk wat karaktersterkte.
In de laatste periode bracht de kleine
Messi de (vrij uitzichtloze) 6-3 op het bord, maar konden we snel via een
schepcorner (Paddle Jan naar Fredski) de 6-4 aantekenen. Geronimo kreeg nog een
afstandsschot binnen de palen (6-5), waarna een penalty na duidelijke handsbal
ons de 6-6 opleverde. We kregen complimenten van onze tegenstander, die zich er
ook over verbaasden dat wij bubbels bovenhaalden. It's all part of the game,
niet?
Voor de 5e competitiematch in de kern Gent-De Pinte trokken we nog eens naar Mariakerke, naar de sporthal van het HIGRO. Daar moesten we Los Galacticos partij geven. Een ploeg vol veldvoetballers die blijven lopen. We waren weer niet op ons sterkste: selectieheer Fredski kreeg maar 6 positieve antwoorden op zijn selectiemail: Gert, Fred, Amigo, Tiësto, Geronimo en Fredski zelf. De opdracht was simpel, de nul van het bord vegen. Volgens de president had de studieronde lang genoeg geduurd !
Maar ook in deze match hadden we weer een lange studieronde nodig. LG legde meteen een hoog tempo op, het was even zoeken. Toch staken we al even de neus aan het venster met een plaatsban van Geronimo. Het draaiende balletje ging nipt naast. In onze aanvalsdrift raapten we toch al 4 corners bijeen, een klusje voor Gert en Fredski : 0-1 na periode 1.
In de tweede periode toonden we bij momenten enkele mooie collectieve acties. Tiêsto rondde zo'n mooie ploegaanval af, 0-2. 2 minuutjes later deed hij het nog eens over ! Alweer een aanval over enkele stationnetjes en 0-3. Sluitstuk Gert zijn nagelnieuwe sloefkes waren intussen aangepast aan de gladde ondergrond, en dat was nodig. Gert moest een supersave uit de kast halen om Los Galacticos van de 1-3 te houden. Hij stuurde even later Tiêsto weg, die had een mooie controle in huis en Geronimo bedankte met de 0-4.
Tijdens de rust dachten we nog heel even aan de 0-4 van Looney Tunes, dit zou ons geen twee keer gebeuren. Vooral Gert had die boodschap goed begrepen. Hij deed 2 mooie reddingen op rij. Fred De Poorter knalde even later op de laatste man, Geronimo op de paal. De honger naar de eerste zege was groot, zeer groot. nt voor affluiten gebeurde nog één en ander. Fred De Poorter rondde een individuele actie mooi af. Laatste man omspelen en binnentikken, 0-5. Even later een 4e corner voor Los Galacticos, zonder resultaat. Gert moest dan ook nog een reddingske forceren zodat de 0-5 op het bord bleef. Dan sloeg het noodlot toe. Amigo zijn voet kwam onder zijn eigen lichaam terecht en onze mister sympatico hoorde een knikje. het was meteen duidelijk dat dit een ernstige blessure was. De diagnose de dag nadien was duidelijk: ligamenten verrokken en een klein scheurtje. 4 weken rusten ! De partij zelf bleef de volledige vierde periode uitermate sportief verlopen, met toegiften langs beide kanten. De kansen voor Los Galacticos kwamen er nog, maar de afwerking liet het afweten. Wij zetten met z'n vijven nog een tandje bij en scoorden via corner onze 6e treffer. Los Galacticos scoorde nog twee keer tegen, maar de eerste zege kwam niet meer in gevaar !
De lelijke 0 was eindelijk van de tabel, tijd om een beetje naar boven te kijken !
Voor de 4e opdracht van het seizoen kreeg IRS/AVS een tegenstander met een interessante naam: MVV Gantoise. De blauw-witte jongens kwamen met 5 spelers naar Sint-Jozef. Niet zo veel, maar het scheelde geen haar of wij hadden er ook maar 5. Secretaris Fredski kreeg als aanloop naar deze match enkele grijze haarlokken bij. je weet wel, het verhaal van de 10 kleine negertjes.... Uiteindelijk waren we toch nog met 7 man. Niels en Olie Borrie kwamen depaneren. Al vrij vlroeg in de match opende Tiësto de score, maar daarna was het even zoeken. De vijf krijgers van Gantoise waren moeilijk te ontwrichten.Het duurde tot net voor het einde van de eerste periode dat Geronimo met één van zijn bommen de 2-0 kon scoren.
Tiësto, met vlinders in de buik, liep zeer goed te shotten. Bij de start van periode 2 zette hij meteen de 3-0 op het bord. Even later lieten we een vierde corner liggen. Vooraan was het bij momenten leuk om zien hoe onze youngsters Niels en Olie Borrie elkaar vonden. Ze tikten er elk nog eentje binnen voor de rust: 5-0
Na de rust ging het sambavoetbal van onze garde voort. Een mooie combinatie tussen Tiësto en Olie Borrie werd door die laatste afgewerkt, en even later scoorde opnieuw Niels de 7-0. Gantoise miste de kans op de eerredder door een vierde corner te laten liggen. Geronimo en Niels dachten intussen aan het doelpuntensaldo en zetten de 9-0 op het bord. Een 10-0 kregen we niet te zien, integendeel. Nog voor het ende van de derde periode scoorden de "buffalo's" 2 keer tegen, maar Olie Borrie en Niels zetten een veilige 11-2 op de bordjes na periode drie.
In periode 4 nam president Cee nog eens plaats tussen de palen. het was al een tijdje geleden. Welgeteld 1 bal moest hij stoppen. Al de rest ging over of naast. Het merendeel van de vierde periode speelde zich ook af op de helft van gantoise. Olie Borrie en Tiësto zetten de 14-2 eindzege op het bord ! Een knappe collectieve prestatie !
Het is ons nog nooit overkomen, maar dit jaar wel. MVC IRS/AVS kent de moeilijkste seizoensstart uit de clubgeschiedenis. Na de matchen 3 en 4 hebben wij de 0 nog steeds achter onze naam staan. Looney Tunes en Muggepuut gingen met de 3-punter lopen.
Maar toegegeven, we hebben het soms ook een beetje aan onszelf te danken. Neem nu de match tegen Looney Tunes. Gedurende de eerste 2 periodes speelden we de tegenstander van het kastje naar de muur. In die mate dat ze bij de rust onder elkaar begonnen zagen over de conditie. We gaven bij momenten demonstratie in het minivoetbal. De studieronde duurde wat lang (pas 0-1 net voor het einde van periode 1 door Terry ), maar daarna begon het bijzonder lekker te lopen. Wesley scoorde vanop de 4e corner, en Tiësto maakte één van zijn mooiste doelpunten ooit. Looney Tunes zette daar 2 ballen tegen de paal tegenover en Gert moest 1 keer een moeilijke bal redden. Aan de overkant zorgde Wesley vanop corner voor de 0-4 ruststand.
President Cee predikte rust, maar gaf tergelijkertijd een waarschuwing mee: "het is nog niet gedaan" De woorden waren nog niet koud of het stond al 2-4. Looney tunes kreeg vleugels en wij maakten de fout van te blijven aanvallen. Looney Tunes nam dankbaar de aangeboden ruimte in ontvangst en zette een 6-0 neer in periode 3.
Na een kort woordje op de bank begonnen we aan periode 4, maar al onmiddellijk werd het 7-4. D'er werd wat gevloekt en gezaagd, maar we kregen de trein weer op de sporen. Via een vierde corner zette wesley de 7-5 op het bord, en even later werd het 7-6. Het moment waarop we dachten terug te komen, scoorde onze tegenstander weer. 8-6. Maar net zoals in de bekerfinale kwamen we terug. IRS/AVS kwam weer op toerental, jammer genoeg te laat. Wesley scoorde op 2 minuten voor het einde de 8-7. De gelijkmaker kwam er ondanks de druk niet meer, de negende voor Looney Tunes wel. Eindstand 9-7, een pijnlijke zege na een rotslechte 3e periode.
Tegen De Muggepuut van Herman Brusselmans kwamen we 1-0 voor via een rebounddoelpunt van Tiësto. Ward Van Reeth zette even later gelijk, maar onze youngster Niels scoorde meteen tegen . De assist was van Tiêsto. Het moment voor Gunther schepens. De skip zette gelijk vanop corner en vuurde even later een bom af richting Geronimo. Onze laatste man ( Gert kon er niet bij zijn ) redde knap.
In de tweede periode hetzelfde scenario. Scoren en binnenkrijgen binnen de minuut. Fredski vanop corner, en even later Schepens ook vanop corner. We deden goed mee, maar afstand nemen lukte niet. De verdienste van de nieuwe ploeg van Herman: anciens Schepens, Vanderheyden en Van Reeth, aangevuld met 2 spelers van Home Boudewijn en 2 schitterende veldvoetballers met bevordering-ervaring.
Oo in de derde periode hielden de twe ploegen elkaar in evenwicht. Schepens scoorde eerst de 3-4, maar even later was er al de gelijkmaker van Amigo. Maar dan begonnen de lichtjes bij IRS/AVS wat uit te gaan. De match van de provincialer tegen MVV Gantoise zat in de benen. Schepens scoorde zijn derde cornerbal en begin de laatste periode al zijn vierde. Muggepuut bleef gaan, IRS/AVS moest ondergaan. Het werd uiteindelijk een zware maar verdiende 4-8 zege voor Muggepuut. De 0 op 12 was meteen een feit. Door de zege van Ben Diesel meteen ook de rode lantaarn.
Een uurtje voor aanvang van dit competitieduel kreeg onze secretaris een telefoontje vanwege de tegenstander. Gelukkig niet met de melding van een forfait, zoals bij de eerste wedstrijd van het seizoen, maar met de vraag of we geen scheidsrechtersblad over hadden. Sympathiek als we zijn, brachten we dat in orde. Maar het was niet het enige cadeau dat we weggaven, zo bleek later. Qua spelersmateriaal konden we student Niels volop laten werken aan zijn geïntegreerd project, terwijl Borrie sr. diende af te haken met gezondheidsperikelen. Niet getreurd, we konden de terugkeer van Lampie vieren, maar ook rekenen op Tiësto (vier goals met SKV) en Geronimo (vijf assists bij VVE).
De wedstrijd zelf dan begon voor ons met vrij veel balbezit, want de mannen van Union 06 hadden besloten om een stevig muurtje te bouwen voor hun doelman. We vonden echter geen opening, ons spel verliep stroef en we kregen daardoor al snel de rekening gepresenteerd. Een steal leidt tot de 1-0, nadat de linksachter vanop de eigen helft de bal in ons leeg doel deponeert. Alweer concentratieverlies in verdedigend opzicht (na een vermeende duwfout die niet werd gefloten) zorgt zelfs voor een 2-0-achterstand. Tiësto voorkomt iets later zelfs de 3-0, na opnieuw (dom) balverlies in onze rangen. Even later kan Lampie zich gelukkig goed doorzetten, hij vindt de vrijstaande Jelle (Andreas) die mooi afwerkt en de 2-1 op het scorebord tovert. Een minuut later brengt Geronimo een lange bal tot bij Lampie, die na een goede borstcontrole de netten doet trillen (2-2). Maar kort daarna horen we Tiësto plots oeps zeggen, wanneer hij zijn mannetje uit het oog verliest en de 3-2 een feit is. Gelukkig kan onze leraar zijn foutje snel rechtzetten na een onderschepping (3-3).
De tweede periode moeten we snel vergeten, want een combinatie van pech/gebrek aan efficiëntie (meermaals raken van lat en paal) en onzorgvuldigheid (doelpunten in geschenkverpakking na veelvoudig balverlies en slechte communicatie) brengt ons in een moeilijk parket. Het zorgt immers voor een 4-1-tussenspurt, waarbij onze enige treffer wordt aangetekend door een succesvol omgezette schepcorner (via Paddle Jan en Fredski, 7-4).
Tijd om uit een ander vaatje te tappen, dus. We halen onze karaktersterkte uit de kast, teren op onze inzet en besluiten uit te pakken met een hoge pressing. Een aanpak die aanslaat, want we vinden onze tweede adem terug. Nadat eerst de doelman pogingen verijdelt van Tiësto en Jelle, wordt een mooi opgezette aanval perfect afgewerkt door Tiësto (7-5). Te weinig natuurlijk, waardoor we de laatste dertien minuten moeten doorgaan op ons elan. Het lukt ook, want een schepcorner (via Fredski, 7-6) en een streep van Lampie (7-7) brengt ons op gelijke hoogte van Union. We zullen doorgaan, zo luidde onze slogan. Jammer genoeg werden we (alweer) onaangenaam verrast. Een lukraak weggetrapte (lange) bal werd slecht beoordeeld door onze defensie, waardoor een spits van de tegenstander het leder maar hoefde binnen te tikken (8-7).
De eerste seizoensnederlaag is een feit, waarbij we de fout hoofdzakelijk bij onszelf moeten zoeken. We kunnen heel wat beter, dat weten we, wat hoopgevend is voor de nabije toekomst.
Onze eerste echte wedstrijd, na het forfait op de openingsspeeldag van VSE Gentbrugge, had een speciaal karakter. Niels De Waele, een spits met veel potentieel die wordt opgeleid door Geronimo, verkreeg immers een paar weken geleden pas zijn vrijgave door LVN Nevele en kreeg de uren voor deze wedstrijden berichten dat hij niet mocht spelen en er onder voorbehoud zou worden aangetreden door zijn vrienden.
Wij trekken ons daar natuurlijk niks van aan. Met een selectie van acht man, zonder onze routiniers Tombo en Koen Cee, de geblesseerde Dingske (wel tafelafgevaardigde), Lampie en Jo, begonnen we met de nieuwkomers David (Walter) en Niels aan het duel.
Geronimo nam plaats tussen de palen, vanwege een lichte blessure bij ouderdomsdeken Borrie sr. Tiësto zorgde voor de eerste dreiging, maar onze goalie moest het zich eerst omdraaien na een prachtig afstandsschot van zijn overbuur (0-1). Niels besefte toen al dat er kort moet worden verdedigd. Wij hadden het wat moeilijk om het juiste ritme te vinden, terwijl Nevele constant speculeerde op de counter. Geronimo vond het echter tijd voor een 'bommetje', die hij mooi deponeerde in de kruising. (1-1) En net voor het einde van de eerste minuten kreeg Tiësto de bal in de voet, hij draaide zich mooi rond zijn as en trapte de bal binnen (2-1).
In de tweede periode kwam Nevele gevaarlijker voor de dag. Een voorzet-schot vanop links belandde via de binnenkant in doel en zorgde voor de gelijkmaker (2-2). Hoopgevend voor ons was echter dat de bal al sneller rondging en we via combinatievoetbal mekaar almaar beter vonden. Geronimo achtte nogmaals zijn moment gekomen, de bal plofte onder de deklat binnen (3-2). Na het wisselen van speelhelft kreeg Walter de bal van Geronimo, hij vond de vrijstaande Niels, die niet aarzelde en scoorde (4-2). Zijn eerste treffer voor onze vriendenploeg was een feit. Niet veel later verzamelde Nevele zijn vierde schepcorner, die succesvol werd binnengekopt (4-3). Tiësto vond die situatie echter iets te riskant en zorgde voor de 5-3. Net voor het einde van de derde periode kwam Borrie sr. even van de bank, om te scheppen. Fredski hoefde er maar zijn hoofd tegen te zetten. (6-3)
Nog weinig gehoord over Andreas? Inderdaad, onze student had nog maar zijn herexamen achter de rug en zocht drie times lang naar zijn beste vorm. Maar in de vierde periode besliste onze spits eens zijn duivels te ontbinden. Nadat eerst Geronimo nog eens een bal binnenpoeierde (7-3), gevolgd door een snelle tegentreffer (7-4) na wat concentratieverlies en een reboundgoal (7-5), besloot Jelle (Andreas dus) om het verschil wat verder op te drijven. Eerst via een schot losjes uit de voet (8-5), dan na een steal en in samenspel met Niels (9-5), vervolgens na goed druk te zetten op de doelman (10-5) en eindigend met een balletje vanop de eigen helft (11-5).
Een moeilijke klip omzeild, tijd dus om achteraf voor de geboorte van Julie (Champion) Dingske wat bubbeltjes te nuttigen. Zes op zes, onze (competitie)start is alvast geslaagd!
Onze secretaris had deze week nog bergen werk verzet om alles en iedereen klaar te krijgen tegen de eerste competitiematch van de kampioenenploeg van vorig jaar. Met 8 stoere krijgers zouden we de eerste opdracht in tweede provinciale aanvatten. We waren er allemaal klaar voor, alleen onze tegenstander blijkbaar niet. Had het iets te maken met België-Duitsland of was het teveel respect voor de tegenstander ... Gentbrugge gaf in ieder geval forfait. Onze eerste opdracht werd dus weer wat uitgesteld, maar de eerste punten zijn toch binnen ! Die pakken ze al niet meer af !
Op de eerste schooldag wisten we meteen waar we aan toe waren, toen de promovendus ons het wedstrijdblad onder de ogen schoof. Celtic Towers, dat in het tussenseizoen duchtig oefende en ons exact een jaar geleden in het GUSB eens stevig onder handen nam, onderging een serieuze verjongingskuur en koos duidelijk voor een kwaliteitsinjectie. Maar liefst drie toptalenten uit de succesvolle jeugdschool van OH Drongen, het troetelkind van nonkel Eddy en onze Gert, kregen een plaatsje in de kern: De Meulemeester en De Vogelaere spelen veldvoetbal in eerste provinciale bij SK Bellem, Boone bij derdeklasser SK Deinze. Wij roteerden voor het eerst dit seizoen, in zoverre dat er slechts vier spelers van de openingsspeeldag de feuille haalden. Iedereen speeltijd en plezier geven, maar ook het liefst winnen, het blijft ons doel en motto.
Vanaf het begin legden de youngsters van de groen-witte armada er stevig de pees op. Een hoog tempo, met veel beweging en vlotte combinaties. Wij konden echter rekenen op een bijzonder sterk acterende Gert, die op zijn lijn veel tot alles keerde: zelfs een bal via het scheenbeen en de paal duwde onze routinier buiten! Wij probeerden via snelle tegenprikken te reageren, maar vonden moeilijk een opening in het goed georganiseerde verdediging. Een kleine onachtzaamheid leidde tot de 1-0 . Maar de ervaring van Wes en Gert leidde al snel tot een vierde corner, met het hoofd (en via de binnenkant van de paal) afgerond door onze nieuwkomer van Tuinen Guy Maes. Even later bleken we niet alert genoeg op een afstandsschot van de keeper van de Towers, wat leidde tot een 2-1-tussenstand na 13 minuten.
De tweede periode ging dan weer goed op en af, met een paar kleine kansen voor beide ploegen. Tiësto plaatste een schot goed in de benedenhoek, maar na een uitstekende redding door de doelman kregen we via een lange bal het deksel op de neus (3-1). Celtic Towers begon achteruit te kruipen, speculeerde meer op de counter en we hadden een goede beenveeg van Gert nodig om ons te behoeden voor een grotere achterstand. Ruststand: 3-1
In het verleden bewezen we echter dat we uit een uitzichtloze positie, op karakter, terug kunnen terugkeren. Na de nodige peptalk toonde Fred De Poorter even heel mooi wat zoolwerk. Vanaf de zijlijn op links ging onze Cerclefan iedereen voorbij en deponeerde de bal, door de benen van de verbouwereerde Celtic-goalie, in doel. Met 3-2 waren we opnieuw in de race, zeker gezien het feit dat we gemakkelijk corners forceerden. Jammer genoeg herhaalde er zich een spijtig scenario: een schot van Gert wordt geblokt en via de lange bal incasseren we de 4-2. Niet met mij, dacht BoB. Na een aantal air-ballen verdween een voorzet-schot in de verste hoek binnen en werd het 4-3. Wij waren ook stilaan het meest in balbezit.
De laatste periode waar wij domineerden en rustig de opening zochten - begon gunstig, met een vierde schepcorner. Een klusje dat probleemloos werd geklaard door Gert en Wes. Celtic Towers kreeg kort daarna ook de kans om op die manier te scoren, maar hun bal belandde op de paal. Het moment, met nog drie minuten op de klok, om nog eens toe te slaan, dachten we. Maar we werden daarbij niet echt geholpen door de geluksfactor. Na een scrimmage voor doel wil Gert keihard ontzetten, waarbij de bal tegen (de rug of het het scheenbeen) van een Celticspeler verdwijnt en zo tergend traag in ons doel verdwijnt. De 5-4-eindstand is een feit.
Een verdiende zege voor de Celtic Towers, die veel gretiger, scherper en efficiënter acteerden in een supersportieve pot voetbal. Het is aangenaam om vast te stellen dat zij, na de Rafkes vorig seizoen, het niveau van de eerste reeks in de kern Gent-De Pinte naar omhoog zullen trekken. Dit komt alleen maar het spektakel en de spanning ten goede. Wij zullen over veertien dagen onze eerste driepunter proberen te pakken tegen Looney Tunes, opnieuw een zware kluif!
We zijn er weer aan begonnen, aan een nieuw seizoen in reeks 1 van die geliefde kern Gent-De Pinte. Organisator Willy Van Leirberghe weet in tijds geen sporthallen te vinden voor zijn steeds groter wordende minivoetbalkern. Met 199 ploegen zijn we dit seizoen, een record !
Na de knappe 3e plaats van vorig seizoen willen we dit jaar opnieuw meedraaien in de top 5. Om die doelstellingen te halen gingen we in het tussenseizoen (what's in a name ) op zoek naar wat versterking (lees ervaring) We hebben die gevonden bij Frederik De Poorter ( vorig seizoen Home Boudewijn ), Wesley Van Daele (vorig seizoen Tuinen Guy Maes en Shotters De Pinte uit 1e nat ) en Mister Minivoetbal in hoogsteigen persoon, Ronny Van Hecke ( Ronse, 1e nat )
Voor onze eerste opdracht moesten we enkele spelers missen. Filip Dingske was op cursus hoe vervang ik een pamper , Geronimo was gekwetst, Fredski en Tjoepie op reis, Terry op afzondering met zijn nieuwe club VVE Hansbeke en Amigo had een belangrijke zakenafspraak. Gert, Kenny en gelegenheidskapitein Tiesto waren de enige overblijvers van vorig seizoen.
Na de verwonderde blikken van ondermeer de Dikke Boom-gasten en de mannen van Loungebar 't Putje over de aanwezigheid van Wesley en Ronny in onze ploeg begonnen we d'eraan. En al gauw bleek dat we mee zouden draaien met de kampioen. Die kon geen afstand nemen van een aanklampend MVC IRS/AVS en de kansjes van onze zijde begonnen te komen. Tiesto was er twee keer dichtbij. Aan de overkant testte Gertje zijn nagelnieuwe sloefkes met succes. Hij zal ook dit jaar heewat tegenstanders het bloed van onder de nagels laten komen met zijn spectaculaire reddingen ! Toch kwamen we 0-1 achter, na een steal van Dikke Boom, een doelpunt van Glen Poppe ( die naam onthouden )
In de tweede periode namen wij het initiatief in handen. Tiesto zag een eerste poging van de lijn weggehaald, maar zijn tweede was raak. Frederik De Poorter zorgde voor de perfecte assist, Tiesto zette de 1-1 op het bord. En opnieuw scoorde Dikke Boom tegen vanop balverlies bij onze ploeg. 1-2 (Standaert), maar de grijs-witte armada van IRS/AVS was niet onder de indruk. Ronny doolde af en toe met zijn belagers en kreeg ze bij momenten ook zenuwachtig. D'er kwam wat nerveus gezaag vanop de bank van Dikke Boom. Zeker toen Kenny er even later 2-2 van maakte. Zat er een stunt in of niet ? Dikke Boom kon toch de 2-3 scoren (Poppe), maar net voor halfweg pakten wij onze derde corner.
De derde periode was net bezig toen wij onze 4e corner kregen. Bij afwezigheid van Fredski, een kopklus voor Wesley. Die zette perfect om 3-3. De wedstrijd ging nu goed over en weer, beide keepers moesten af en toe tussenbeide komen. Vanop corner zette Dikke Boom de 3-4(Standaert) tussenstand op het bord. Maar wij hadden op dat moment 2 corners staan.
In de vierde periode opende Dikke Boom meteen met een knappe vrijschop van Poppe 3-5. Maar ook nu gingen de kopjes niet naar beneden. IRS/AVS ging op zoek naar de corners en de aansluitingstreffer. en die kwam er via Kenny Vijncke. 4-5. Maar alweer Poppe zorgde voor het verschil. De pocketspits trok op avontuur richting Gert en vloerde onze laatste man in de korte hoek. 4-6. Op dat moment stonden er nog 3 minuten op de klok en Dikke Boom begon de bal rond te tikken. Hun goed recht trouwens, we zouden hetzelfde doen ! Tiesto kon nog 1 keer dreigen, maar zijn schot ging voorlangs. De corners bleven staan op 2, het scorebord op 4-6. We gingen het veld af met een dubbel gevoel: er zat meer in, maar tegelijkertijd speelden we een zeer sterke match tegen de kampioen ! Dat smaakt naar meer !
Met veel vreugde kunnen wij U meedelen dat er een nieuwe aanwinst is in de MVC IRS/AVS-familie. Ellen en Filip Dingske zijn op vrijdag 20 augustus de trotse ouders geworden van Julie. We wensen hen bij deze oprecht proficiat ! Welkom in de club !
De finale werd dus betwist tussen IRS/AVS en Tuinen Guy Maes. AVS verloor vier jaar terug een eerste finale tegen De Youngsters, Tuinen Guy Maes won de Full Time Cupvoor het laatst vijf jaar geleden.
Het was sponsor Guytje Maes die in het eerste kwartde openingsgoal lukte en eenmaal de routiniers op voorsprong stonden, wist AVS dat het niet gemakkelijk zou worden. Er werd gerust bij 2-2 en de partij bleef ongemeen spannend, want het verschil liep nooit hoger op dan één goaltje. Dicht tegen het einde lukte AVS de gelijkmaker via Hugues Van Doorne, 6-6 en twee verlengingen.
Hierin kon Tuinen Guy Maes via Stijn De Vriendt en Christof Peers 6-10 uitlopen, maar milderde een wilskrachtig AVS nog tot 9-10. Scheidsrechter Luc Dhondt floot een perfecte wedstrijd en kreeg daarbij de hulp van twee bijzonder sportieve ploegen, die elk één corner toegaven en dat in een finale. Naast de dikverdiende trofee ontving Tuinen Maes ook een gratis uitrusting van sponsor Full Time en mocht Olivia de medailles uitreiken en de kussen in ontvangst nemen. Ze geniet(en) nog altijd na. Hiermee zat het seizoen er op en werd er boven in de cafetaria nog een pintje genuttigd en plannen gesmeed voor het volgende seizoen.
HET IS GELUKT ! WE SPELEN DE FINALE VAN DE FULLTIME CUP !
We schreven ons dit seizoen weer in voor de bekercompetitie van de kern Gent-De Pinte. De Fulltime Cup is een interessante nacompetitie met loting. Het einddoel is de finale in HGE, waar de winnaar een uitrusting ontvangt van Full Time Sport.
In de eerste ronde ( 1/32e fin ) kregen we MVC CODE op bezoek. We wonnen die match met 20-3. Daarna trokken we naar Los Galacticos. Een vlotspelende tweede-reekser. We haalden een verdiende maar zwaarbevochten zege : 1-6, de 1/8 finale was een feit. Daarin kwamen we tegenover De Ploeg. Ook die match werd gewonnen met 8-2, tijd voor het grotere werk. Dat kwam er in de kwartfinales met De Woody's. Herman Brusselmans ziet zijn originele bezetting volgend jaar uiteenvallen in twee ploegen en wou graag naar de halve finale. Na een zeer spannende, maar allesbehalve mooie, match wonnen we met 6-5. Die halve finale was meteen ook de doodstrijd voor enkele toppers: 't Putje, ZWR Evergem en De Rafkes sneuvelden, de halve finale werd er een tegen Opel Regniers Gent, sinds jaar en dag een topper in de reeks. Jan Ongenae heeft heelwat technisch talent in huis met namen als Pirelli, Paelinck en Banovic. Het werd een match op het scherp van de snee tussen twee ploegen die de finale verdienden. Maar de geschreven wet van de halve finale zegt dat er uit elke match maar 1 ploeg naar de finale kan. En dat zijn wij, na een spannende match die eindigde op 6-5.
Volgende week wacht Tuinen Guy Maes in de finale. Alweer een gedreven en super-ervaren tegenstander. We beloven er alletwee een leuke match van te maken !
DINSDAG 22 JUNI HGE (HIPSO) 20U
FINALE FULLTIME CUP
MVC IRS/AVS-TUINEN GUY MAES
aansluitend receptie aangeboden door de uitbaters van de kantine.
Toegegeven, het seizoen van Nonkel Eddy zijn ploeg Opel Haeck Drongen oogt nog spectaculairder, maar dat van MVC IRS/AVS mag er ook best zijn ! Met onze kernploeg wisten we tijdens de 2 laatste matchen van het seizoen nog de derde plaats vast te houden. Een onverhoopt succes, want we waren aan het seizoen begonnen om iets beter te doen dan de 6e plaats vorig seizoen. Het werd VEEL beter !
De provinciale ploeg deed het NOG beter ! Geen enkele match werd verloren, ons ploegske werd kampioen met het maximum van de punten. Een unicum in de nog jonge geschiedenis van onze club.
Proficiat aan alle spelers die dit jaar in actie kwamen, zonder jullie steun en inzet was dit niet gelukt ! Bedankt ook aan de trouwe sponsors. Zij zorgen er voor dat wij jaar na jaar onze hobby kunnen uitoefenen.
Na de match tegen Schrijnwerkerij De Ruyver staat de 72 op 72 op de tabellen. Er zijn weinig VMF-ploegen die beter doen ! Het verslag komt van Fredski.
Onze opponent staat in het
klassement eigenlijk veel te laag, als je weet hoe stug ze voor de dag kunnen
komen. Ze scoren niet veel, maar incasseren ook weinig tegendoelpunten. Dat
waren de gegevens vooraf, we waren echter voldoende op onze hoede. Na dertien
minuten stond het al 4-1, na treffers van Tiësto (2), Ollie Borrie en Paddle
Jan. Veel problemen kenden we niet, het was het moment om in de tweede
periode met Koen Cee een nieuwe doelman in te brengen. Onze aanvalsgolven namen
wat af, omdat de mannen van De Ruyver zich ver terug trokken en voor de goal
kropen. We draaiden met een 6-2-voorsprong, na doelpunten van Geronimo en
Lampie. Koen Cee mocht zelfs een schepcorner laten liggen, de kloof was
gemaakt.
Geronimo kwam weer tussen de palen
en probeerde ons spel wat nieuw leven in te blazen. Het verliep allemaal wat
moeizamer, enkel Lampie vond een nieuw gaatje en zorgde voor de 7-2. Wat
concentratieverlies leidde tot de 7-3. De laatste periode werden alle registers
open getrokken door beide ploegen. Koen Cee trapte een penalty enkele
centimeters naast, maar we vonden uiteindelijk nog vijfmaal de weg naar de
netten, via Ollie Borrie (2), Tiësto (2) en Tombo. De Ruyver tikte de bal nog
drie keer voorbij ons sluitstuk, waarbij eenmaal de doelpuntenmaker de
fairplayregels zwaar aan zijn laars lapte. Het maakt onze rekening niet, want
wij blijven ongeslagen op kop en krijgen met de Elektriekers een gevaarlijk team
als volgende tegenstander...
De kernploeg blijft op schema om beter te doen dan vorig seizoen. Na Moehaha en Tover Express werd nu ook Tuinen Guy Maes geklopt. Alweer een zwart beest voor onze ploeg. Maar het dient gezegd, een uiterst sympathiek zwart beest ! Een verslag van onze kapitein !
We keken onze ogen uit, toen we het
zestal van de tegenstander op het veld zagen komen in Sint-Jozef. Geen Kristof
Peers, geen Reggy Labeeuw, geen Kristof Vermaerke en ook geen Wesley Van Daele.
Dat scheelt een serieuze slok op de borrel, voor ons de uitgelezen kans om de
ex-ploegmakkers van Belgacomanalist Wim De Coninck een hak te zetten. Zeker als
je weet dat we in de heenronde met 7-9 nog onderuit gingen tegen de mannen van
Herman De Gussem.
De routiniers bleven dus achterwege,
in de plaats daarvan werd er gekozen voor een verjongingskuur in de selectie van
19 (!) spelers die TGM ondertussen telt. Wij waren echter op onze hoede en namen
vooral de eerste periode een beetje een afwachtende houding aan. Vele
uitgespeelde kansen vielen er niet te noteren, maar wij verzamelden wel vrij
snel vier schepcorners. Gert lobde de bal perfect, Fredski kopte het VMF-leder
echter tegen de paal. De klap kwam hard aan, zeker omdat we nadien de 1-0
dienden te incasseren doordat er verdedigend een schakel ontbrak. We waren
echter vastbesloten om in de tweede dertien minuten deze positie om te buigen.
Lampie werd van de sokken gelopen, we krijgen een schepcorner van de
scheidsrechter én een vrije trap mee. Fredski wil het vertrouwen ditmaal niet
beschamen en zorgt voor de 1-1, op aangeven van Gert. Tiësto komt in, legt de
bal klaar voor een rechtstreekse vrijschop en knalt de 1-2 binnen. Maar ook wij
moeten nog een (gecontesteerde) penalty incasseren, die voor de 2-2
zorgt.
Vanaf de derde periode schakelen we
een tandje bij, wat leidt tot een nieuwe vierde schepcorner. Gert en Fredski
laten de kans niet liggen en het wordt 2-3. Een perfect gekruist schot van
Geronimo brengt de 2-4 op het scorebord. Het loopt nu lekker, wat wordt bekroond
met een prachtige nieuwe treffer: inspelen van Tjoepie, BoB die aan de tweede
paal Lampie ziet staan en de 2-5 binnentikt. Van de laatste dertien minuten
onthouden we twee zaken: een vierde schepcorner, die wordt omgezet, voor TGM en
ook wij mogen nog eens aanschuiven voor een nieuwe kopbal, via Gert-Fredski. De
eindstand wordt dus 3-6, we doen nog altijd mee voor plaats drie en
vier.
We wisten dat we het moesten opnemen
tegen de toekomstige kampioen én dat er ook een Rafkes-Looney Tunes stond
geprogrammeerd op dezelfde avond. Michael, de doelman van Dikke Boom, toonde het
nodige respect voor ons door aan Geronimo vooraf te verkondigen dat ze zwak
stonden aan de aftrap: inderdaad, Jurgen Standaert kwam op zijn kousen
binnengelopen toen de scheids de wedstrijd op gang floot. Maar als je verder kan
uitpakken met Glen Poppe, Steven Vanderdonck en Kim Vanderstraeten, dan heb je
weinig te klagen over de kwaliteit op het veld. Alleen Mario Van Eeckhout gaf
dus verstek, waarschijnlijk door het champagnevoetbal van Anderlecht op AA
Gent.
Wij konden de terugkeer vieren van
Lampie, die heel gemotiveerd aan de aftrap verscheen. Vanaf het begin speelde
Dikke Boom zijn ervaring uit: ze vonden niet meteen een gaatje in onze
verdediging en sprokkelden dan maar wat corners. De vierde werd simpel binnen
geknikt door Standaert. Onze reactie mocht er zijn: Na een mooi driehoekje met
Amigo en Terry schoot Lampie mooi overhoeks binnen. De verrassing wenkte, toen
Terry met het hoofd een prachtige lange bal van Gert in doel deponeerde. 2-1 na
13 minuten, we zagen een goed en stevig blok aan het
werk.
In het begin van de tweede periode
hadden we de 3-1 aan de voet. Een counter speelden we nagenoeg perfect uit.
Lampie legt breed voor Geronimo, die de botsende met links niet zo goed beroert
waardoor de bal voorlangs gaat. Gert reageert daarna tweemaal, op de lijn, heel
alert op aanvallen van Dikke Boom. Hij moet zich toch gewonnen na een defensief
misverstand tussen Terry en Tjoepie, waardoor Poppe voor de 2-2 zorgt. Wij laten
ons niet doen: een schot van Geronimo wordt mooi gered door de keeper, waardoor
de bal wat gelukkig in de voeten komt van Vanderdonck. Die weet ondertussen
blindelings waar maatje Standaert loopt en die trapt aan de tweede paal de 2-3
binnen. Maar Geronimo zorgt voor een pasklaar antwoord: hij onderschept een bal
vanop de eigen helft en lobt perfect de doelman van Dikke Booom. Net voor het
draaien krijgen we nog een opdoffer te werken. Standaert zoekt en vindt op de
korte ruimte Vanderstraeten en tikt buitenkant voet de 3-4 voorbij
Gert.
Over de derde periode kunnen we heel
kort zijn. Beide teams nemen een eerder afwachtende houding aan en zoeken naar
de vierde corner. Eerst lukt het ons om die feilloos om te zetten (via Gert en
Fredski), daarna is het de beurt aan Dikke Boom (Michael Berwouts-Standaert). We
nemen ons voor het laatste kwart iets efficiënter om te springen met de kansen.
De woorden zijn nog maar uitgesproken, of balverlies zorgt er voor dat Poppe
Standaert aan de tweede paal kan vinden en de 4-6 aantekent. Daarna kennen wij
onze dosis pech: een (plaats)bal van Lampie belandt op de paal, Terry twijfelt
even bij een wenkende open kans én Dikke Boom reageert bijzonder opportunistisch
via de heel attent spelende Poppe. Hij maakt de 4-7 en 4-8, waarna hij met een
assist voor Standaert ook nog eens balverlies van Gert genadeloos afstraft. Door
te laks verdedigen incasseerden we de 4-10.
De conclusie is dat we zeker
verdienstelijk speelden, de cijfers veel te zwaar ogen, maar dat Dikke Boom een
stevig (voetballend) geheel blijkt zonder veel zwakke punten. Ze hadden
duidelijk geen zin in grapjes, de dag voor 1 april! Onze nederlaag werd
afgesloten met twee flaskes, om de pijn wat te
verzachten.
In de derde provinciale blijft het intussen perfect lopen voor de kampioenenploeg van MVC IRS/AVS. Het relaas van de laatste matchen krijg je van Fredski, de trotse kapitein van de ploeg.
18/03 MVC De Brug Zelzate - MVC IRS/AVS
2-17
Op een donderdagavond naar het
zwembad van Zelzate trekken, het is weer eens iets anders. Tiësto had nog altijd
te kampen met zijn onderrug en diende forfait te geven, Dingske lag na een
burrelke in zijn bed te rillen van een opspelende maag. Gelukkig konden we
rekenen op een goede mix van ervaring en jong talent. We deden aan carpooling en
zakten met twee wagens af naar de Kanaalploeg. Onze tegenstander stond rustig in
de middenmoot en had verrassend genoeg een 123-123 balans inzake doelpunten.
Korte metten mee maken, zo oordeelden de broertjes Van Ooteghem. Nog voor de
jongens van De Brug het goed en wel doorhadden, werden ze al op een
0-4-knalstart getrakteerd. We heersten en verdeelden de eerste 13 minuten, het
balletje werd goed rondgespeeld, de kansen vrij goed afgewerkt.
De Brug stond
met de rug tegen de muur, maar de vijf opgetrommelden konden niet reageren. Meer
zelfs, de nummer 4 bekocht zijn enthousiasme (of potigheid) met een geel
kartonnetje. Borrie sr. was echter zo fair om een penalty (de stip lag iets
verder dan voorzien, volgens onze routinier op 20 meter) te missen, Fredski zijn
vizier stond niet op scherp en knikte een schepcorner naast. Maar na mooie
combinaties liepen we verder uit, we draaiden met 0-7 en ons rotatiesysteem
werkte perfect.
Pas in de derde periode slaagde De
Brug er in een gaatje te vinden in onze verdediging. Niet getreurd, we hadden
meteen een tegenreactie klaar met zes doelpunten, mooi verdeeld over de meeste
spelers. Collectief sterk werk!
De laatste dertien minuten waren er om de
statistieken aan te vullen: wij vonden nog vier maal de weg naar de netten, De
Brug twee keer. Alleen in het slot was er nog wat discussie over een vrije trap
die al dan niet binnen zat, terwijl we ook de overijverige nummer 4 nog wat
moesten intomen voor zijn onstuimigheid. Resultaat van dit uitstapje: 66 op 66,
met op de koop toe nog drie flaskes om te vieren. Onze avond werd opgeschrikt
door een onverwacht smske: Paddle Jan kreeg nog een herinneringske rond 23u15
(de verjaardag van zijn vrouw) en moest dringend
weg.
24/03 MVC IRS/AVS-Rodebol.be
7-3
De voortekenen voor deze topper
bleken niet al te gunstig, wegens het afhaken om verschillende redenen van een
meer dan volledige ploeg: Borrie sr., Ollie Borrie, Koen Cee, Paddle Jan,
Scoring Deef en Jo. Daar kwam nog bij dat Lampie, die stond te popelen van
ongeduld om zijn terugkeer te vieren, tien minuten voor het begin van de
wedstrijd kwam vertellen dat hij door overmacht absoluut niet kon spelen.
Bovendien speelde de rug van Tiësto weer op, waardoor hij niet verder zou
geraken dan een plaatsje aan de feuille, weliswaar in spelersplunje. Gelukkig
werd Tombo Tor bereid gevonden om zijn pantoffeltjes nog eens boven te halen en
na een lange periode nog eens onze ploeg te vervoegen, ondanks twee vroege
shiften op de VRT. Waarvoor nogmaals dank!
We waren dus met exact vijf om acht
Rode Bollers te ontvangen. Een bende jong geweld die er blijkbaar op gebrand lag
om ons de eerste maal punten af te pakken, want de start was verschroeiend. Voor
we het goed en wel beseften, stonden we 0-2 achter, met twee perfect getrapte
ballen recht in de kruising. Filip Dingske moest zelfs nog geheel zijn materiaal
van kunst- en vliegwerk boven te halen om iets later met een gekneusde pols
tot gevolg een bal net voor de lijn weg te halen. Het tempo lag hoog en we
hadden duidelijk moeite met de aanpak en tactiek van de
tegenstander.
Toen de tussenstand in het begin van
de tweede periode op 0-3 werd gezet, moesten we ons toch even in de ogen
wrijven, want dit hadden we dit seizoen nog niet meegemaakt. Maar Andreas, die
naar eigen zeggen last had van een bronchitis, ontbond dan even zijn
kwelduivels. Hij slalomde door de verdediging en werd foutief gestopt. De
scheidsrechter oordeelde dat het penalty was, die werd omgezet door Fredski. We
kwamen iets beter in ons spel en net voor het einde van de kampwissel versierden
we onze vierde corner. Geronimo, door de afwezigheid van Borrie sr. en Paddle
Jan, mocht nog eens scheppen en Fredski milderde tot
2-3.
De storm van Rode Bol was duidelijk
gaan liggen, wij speelden onze ervaring uit en schakelden over balbezit.
Geronimo oordeelde dat het tijd was om zijn fusées eens af te vieren, wat leidde
tot twee nieuwe treffers. Tussendoor werd alweer Andreas op de enkel getikt, met
een nieuwe strafschop: Fredski bleef koel en bracht de 5-3 op het bord. We
wisten echter dat we op onze hoede moesten blijven, want voor de laatste periode
hadden de youngsters aan de overkant een laatste strijdplan klaar: veranderen
van doelman, meer druk naar voor, een linksvoetige op rechts plaatsen én een
rechtsvoetige op links. Zoiets heeft natuurlijk weinig tot geen verrassing voor
Tombo Tor, die een bal onderschepte en vanop de eigen helft, heerlijk met de
buitenkant van de rechtse, de bal in het net deponeerde. Ook Geronimo was
tweemaal dichtbij een nieuwe goal, maar zijn ballen van aan het eigen doel
gingen slechts nipt over of naast de paal. Rode Bol dreigde nog even, maar vond
geen gaatje meer in onze stevige defensie. Zelfs een afgedwongen vierde corner
konden ze niet verzilveren.
Het maximum blijft dus op de
tabellen (69 op 69), met een fantastische balans (260-54), waardoor Borrie sr.
stilaan moet beginnen vrezen. Na een weekje rust krijgen we Schrijnwerkerij De
Ruyver over de vloer, een moeilijk te bekampen geheel. Een gewaarschuwd
man
De kernploeg blijft het goed doen in de eerste reeks van de kern Gent-De Pinte. Na het 4-4 gelijkspel tegen Looney Tunes moesten we aan de bak tegen 2 ploegen die je gerust als "zwart beest" kan omschrijven: Moehaha en Tover Expres. Tegen Moehaha liepen we al vlug 1-0 uit. Een knappe assist van Tsjoepie, netjes afgewerkt door Scoring Deef. Verder kamen we in die eerste periode niet. Het was Moehaha dat kwam aandringen en zo drie corners versierde.
Bij de start van de tweede periode was die 4e corner er, Moehaha liet hem echter liggen. Het sein voor ons om nog eens door te gaan. Geronimo pikte de bal uit de voeten van een Moehaha'iaanse verdediger en scoorde knap de 2-0. Even later toverde Tsjoepie een knappe actie uit zijn wondersloefkes. Alleen op de laatste man af en die schitterend omspelen, 3-0.
In de derde periode bleven we zoeken naar een nog grotere voorsprong. Geronimo zette die op het bord met een perfecte vere plaatsbal: 4-0. Intussen stonden beide ploegen ook alweer met 3 corners. Het spel ging dus vlot over en weer.
Bij de start van periode 4 deden we de tegenstander na: we lieten onze vierde corner liggen. Maar het verdriet daarom was van korte duur, Geronimo zette even later de 5-0 op het bord. Moehaha kon dan tegenscoren op de counter, maar onze Tsjoepie gaf even later nog een assist uit het boekje aan Amigo. Die bedankt met een doelpunt: 6-1. Onze tegenstander scoorde nog 1 keer tegen. We wonnen de match met 6-2.
Een week later stonden we in diezelfde HGE sporthal tegenover Tover Express. Het verslag komt van onze kapitein:
De roze panters liggen ons niet
echt, dat wisten we al uit het verleden. Ondanks hun voorlaatste plaats in het
klassement blijven ze tot de laatste snik vechten en geven ze dus nooit op. We
hadden hen zien ten onder gaan tegen een vijftal van Opel Regniers, maar hadden
toen al mekaar verwittigd dat het geen eenvoudige opgave zou worden. We trokken
met zeven man sterk naar Oosterzele, Tjoepie moest voor een keer afhaken, maar
zijn plaats werd ingenomen door de routine van Dingske. Tiësto keerde terug uit
blessure, Deef speelde in een vertrouwde omgeving. De wedstrijd kwam maar
moeilijk op gang, de studieronde duurde iets langer dan voorzien. Na enkele
schaarse kansen vond Deef na een mooie actie de paal, Tiësto zorgde in de
rebound voor de 0-1. Daarna volgde ook nog een schicht van Geronimo op de paal,
ondanks het feit dat de doelman van TE had geroepen dat ze onze scherpschutter
mocht laten schieten. Hij zou het zich nog beklagen. Wat concentratieverlies
leidde er toe dat door een loopbeweging centraal onze goalie Gert werd gevloerd.
Oh, een momentje, dacht Dingske en hij achtte zijn moment gekomen. Een strakke
voorzet van de papa in spe week af op de voet van een tegenstrever en zorgde na
13 minuten voor een 1-2-tussenstand.
De tweede periode begon perfect, met
een lange bal van Geronimo, een mooie borstcontrole van Deef en de 1-3 op het
scorebord. Een afstandsschot van de aanvoerder bij TE werd niet goed genoeg door
ons beoordeeld. Door een bos van benen werd het zo 2-3, waarna Tiësto nog eens
de paal testte op zijn stevigheid.
In het derde kwart lieten we Dieter Hubau,
een veldspeler van tweedeprovincialer Eendracht Machelen, even ongemoeid. Hij
kon een rush inzetten van nagenoeg op zijn eigen achterlijn en slaagde er na een
spurt tot aan de overkant in om de 3-3 aan te tekenen. We stonden terug met
beide voeten op de grond. Maar Geronimo repliceerde met een prachtige beweging:
de bal meetrekken met de rechtervoet en via de buitenkant het balletje in de
korte hoek steken. Gert toonde daarna dat hij de afmetingen van zijn doel kent,
want een bal spatte uiteen op de binnenkant paal. Meteen daarna spurtte hij na
de overkant, om een vierde schepcorner (via het hoofd van Fredski) ideaal om te
zetten. Met 3-5 zaten we op zegekoers, Geronimo van ver maakte nog de
3-6.
De laatste dertien minuten
incasseerden we meteen een vierde corner. De kopbal van TE landde echter tegen
de lat en bleef roerloos liggen voor de lijn. Een gunstig voorteken, zo bleek
later, en heel belangrijk. Een afgeweken schot leidde immers tot de 4-6 en een
groter geloof in eigen kunnen bij de roze brigade. Een vermeende duwfout van
Amigo bracht nog een penalty op voor TE, met nog twee minuten te gaan. Het werd
dus 5-6, de zenuwen stonden fel gespannen. Maar doelman Gert behield de kalmte,
stuurde aan op balbezit en Tiësto maakte met een bal van bijna op de eigen helft
een einde aan de illusies van de gretige mannen bij TE. Een goede voorbereiding
op de topper tegen leider Dikke Boom volgende week
woensdag.
De titel zorgt voorlopig niet voor een terugval van de sportieve resultaten bij de provinciale ploeg.Het kampioenenfeestje werd goed verteerd, en ook de match tegen De Brug Zelzate werd gewonnen.
Een verslag van kapitein Fredski
18/03 MVC De Brug Zelzate - MVC IRS/AVS
2-17
Op een donderdagavond naar het
zwembad van Zelzate trekken, het is weer eens iets anders. Tiësto had nog altijd
te kampen met zijn onderrug en diende forfait te geven, Dingske lag na een
burrelke in zijn bed te rillen van een opspelende maag. Gelukkig konden we
rekenen op een goede mix van ervaring en jong talent. We deden aan carpooling en
zakten met twee wagens af naar de Kanaalploeg. Onze tegenstander stond rustig in
de middenmoot en had verrassend genoeg een 123-123 balans inzake doelpunten.
Korte metten mee maken, zo oordeelden de broertjes Van Ooteghem. Nog voor de
jongens van De Brug het goed en wel doorhadden, werden ze al op een
0-4-knalstart getrakteerd. We heersten en verdeelden de eerste 13 minuten, het
balletje werd goed rondgespeeld, de kansen vrij goed afgewerkt. De Brug stond
met de rug tegen de muur, maar de vijf opgetrommelden konden niet reageren. Meer
zelfs, de nummer 4 bekocht zijn enthousiasme (of potigheid) met een geel
kartonnetje. Borrie sr. was echter zo fair om een penalty (de stip lag iets
verder dan voorzien, volgens onze routinier op 20 meter) te missen, Fredski zijn
vizier stond niet op scherp en knikte een schepcorner naast. Maar na mooie
combinaties liepen we verder uit, we draaiden met 0-7 en ons rotatiesysteem
werkte perfect.
Pas in de derde periode slaagde De
Brug er in een gaatje te vinden in onze verdediging. Niet getreurd, we hadden
meteen een tegenreactie klaar met zes doelpunten, mooi verdeeld over de meeste
spelers. Collectief sterk werk! De laatste dertien minuten waren er om de
statistieken aan te vullen: wij vonden nog vier maal de weg naar de netten, De
Brug twee keer. Alleen in het slot was er nog wat discussie over een vrije trap
die al dan niet binnen zat, terwijl we ook de overijverige nummer 4 nog wat
moesten intomen voor zijn onstuimigheid. Resultaat van dit uitstapje: 66 op 66,
met op de koop toe nog drie flaskes om te vieren. Onze avond werd opgeschrikt
door een onverwacht smske: Paddle Jan kreeg nog een herinneringske rond 23u15
(de verjaardag van zijn vrouw) en moest dringend
weg.
We hadden er lang naar uit gekeken, en op woensdag 10 maart kon het zover zijn ! De titel in derde provinciale A !
Daarvoor hadden de provinciale kerels nog Capibara (toen nr 2) met overtuigende 10-5 naar huis gestuurd, en twee weken later moesten de Lijnstars
(toen ook al nr 2 ) het ontgelden. De mannen van bus en tram waren de laatste hindernis richting kampioenenfeest, en dat zullen ze geweten hebben ! Ondanks het feit dat ze voltallig en met de sterkste opstelling aan de match begonnen, klokte MVC IRS/AVS toch af op een mooie en verdiende 5-13 overwinning.
D-day was er dus op 10 maart. Alles was voorhanden om er een fijne voetbalavond van te maken. De kernploeg speelde eerst gelijk tegen rechtstreekse concurrent voor de 4e plaats Looney Tunes. Zo hadden we wat extra supporters. En ook onze Paddle Jan was terplaatse om spelers en tafelmensen te voorzien van het nodige vocht om het zwoegen voor de broodnodige zege gemakkelijk te verteren. Squadra Caruso was onze opponent. Omdat deze vriendelijke jongens met dezelfde kleuren van ons opdraafden, trokken wij de sexy oranje hesjes aan. 10 seconden voor de match wist Filip Dingske ons nog een geheim te vertellen. Niet over de tegenstander, maar wel over het "dingske van dingske" Dat had de laatste weken zijn werk gedaan, zodat onze sympathieke Ellen de komende weken en maanden een beetje ronder zal worden ! EUREKA ! Verliezen was nu zeker geen optie meer !
Geronimo en Andreas hadden de boodschap begrepen en zetten meteen een 2-0 op het bord. Olie Borrie, onder impuls van de aanwezigheid van zijn "madam" toverde even later een mooi bewegingske uit zijn sloffen. Een steal en dan de laatste verdediger en doelman omspelen 3-0. IRS/AVS bleef de tegenstander bekogelen met vlijmscherpe aanvallen. Tiësto kreeg de 4-0 cadeau van Andreas, en diezelfde jonge gast uit Latem zorgde voor de 5-0. Zijn voetbalvriend Jesse Martens van SV Oudenaarde zag vanop de tribune dat het goed zat met onze ploeg. Geronimo moest dan 1 keer tussenbeide komen om de 5-1 te verhinderen, en broertje Jo'tje zorgde intussen aan de overkant voor de 6-0. Wat een openingskwartier !
In de tweede periode kwam Borrie Sr in doel, en die moest al meteen een wereldsave doen. Jo'tje bedankte zijn doelman met de 7-0, en even later mochten we onze 4e corner binnentikken. Een doelpunt op naam van onze specialist, Fredski. En dan kregen de Carusos toch een verdiende aansluitingstreffer. Want die jongens bleven enthousiast komen en verschalkten Borrie Sr: 8-1. Geronimo prikte nog eentje meer binnen en plaatste de 9-1 ruststand op het bord. Het sein voor Paddle Jan om al een "boeteilken" open te doen. Champagne op de tribune en op de spelersbank, als dat maar goed afloopt.
Maar dat deed het zeker, MVC IRS/AVS bleef de match rustig controleren en via Andreas en Borrie Sr (met een puntertje) werd het uiteindelijk nog 12-3. De titel was binnen, het feest kon beginnen. En of het een feestje was ! Met magnumkes, gewone boeteilkes en cadeaus voor de jarige supporteres, je zou voor minder bij deze ploeg willen spelen ! MVC IRS/AVS blijft voorlopig dus ongeslagen in derde provinciale A en mag zich een terechte kampioen noemen. PROFICIAT AAN ALLEN !
De provinciale ploeg van MVC IRS/AVS raast door de competitie in derde provinciale A. De ploeg heeft nog steeds het maximum van de punten. Een unieke prestatie !
Het jaar werd ingezet met een match tegen Het Trappistenhuis. Het werd een leuke pot voetbal, met een nog leukere uitslag ! 13-4, de champagnebrigade haalde het dus van de trappistenbrigade !
Enkele dagen later moesten we alweer de zaal in, nu voor een match tegen Victoria Sociedad. Voor die gelegenheid deed ondergetekende ook nog eens de schoentjes aan. Net 41 lentes op de teller en tijd voor een traktatie ! Maar eerst een matchke shotten ! Ook deze confrontatie werd winnend afgesloten, ook al lieten we een corner liggen en veroozaakte ondergetekende een compleet uit de lucht gegrepen penalty ! 7-13
De match gaf ons een pak vertrouwen om tegen de Lambertusvrienden te spelen. Maar de tegenpartij had blijkbaar minder vertrouwen. De verantwoordelijke liet ons weten dat hij geen ploeg bij elkaar kreeg. Forfait dus, een zege met 10 goals verschil zonder te voetballen.
Twee weken later stond er dan weer een match tegen een ploeg uit de top 5 op de kalender: MVC Gijzenzele. Een stugge tegenstander waartegen wij het niet gemakkelijk hebben. Maar ook nu was MVC IRS/AVS niet uit het lood te staan. De reeks is zo mooi als die van Anderlecht, eigenlijk nog mooier !
51 op 51, daarvoor komen zelfs Scoring Deef en Tombo weer naar de zaal ! Kortom, de toekomst lacht ons toe. Nog even volhouden en de flesjes Denis mogen gekoeld worden ! Forza MVC IRS/AVS !
De kernploeg van MVC IRS/AVS heeft 2010 biezonder goed ingezet. Er werd in de maand januari maar liefst 42 keer gescoord, goed voor een totale opbrengst van 10 punten op 15. Deel 2 begon al vrij snel in 2010 ! Op 4 januari moesten we zien dat alle feestkilootjes er af waren. Er stond die dag immers een trip naar sporthal Kesikant in Drongen op het programma. All Blacks was de tegenstander, en net als in de eerste ronde werd vlot gewonnen. Eindstand 5-16 na een biezonder genietbare partij tegen een zeer aangename tegenstander.
Eenn week later was MVC Code onze tegenstander. De hekkensluiter in reeks 1 hield de deur goed gesloten, en wij kenden niet onze beste avond. Ook nu werd gewonnen. Eindstand 9-4.
De week nadien kwam er voor ons een speciaal moment ! Hoofdsponsor Denis Champion kwam speciaal uit Frankrijk om ons een keer te zien spelen. Hij koos zijn moment goed uit. Die dag speelden we tegen "landskampioen" Loungebar 't Putje. De witte brigade speelt niet graagtegen ons ploegje, zoveel is duidelijk. De heenmatch konden we winnen, maar nu zag het er heel anders uit. 't Putje lipe zonder grote problemen uit tot 6-1 ! Net op dat moment kwam Denis Champion binnen en besloten we een tandje bij te steken. Karakterploegje zoals we zijn stak iedereen een tandje bij. LBP dacht al iets te vlug dat de match voorbij was en begon zeer nonchalant te voetballen. Wij kwamen dichterbij en geloofden weer in onze kansen. Een meer dan collectieve "effort" werd beloond met een 8-8 gelijkspel. 4 op 6 tegen LBP, er zijn weinig ploegen die datzelfde palmares kunnen voorleggen. De website van de kern kraakte van de berichten. Het gelijkspel zou zgz gestolen zijn. Begrijpe wie begrijpe kan. De cijfers stonden op de tabel, tijd voor een feestje !
De volgende match was van een minder kaliber. Door allerlei omstandigheden ( en die waren niet AA Gent ) kwamen we maar aan 5 spelers. Die vochten voor wat ze waard waren, maar moesten toch zien hoe ZWR Evergem ( veel sterker dan in de heenronde ) een 3-8 zege meenam uit Sint-Jozef. Jammer, maar niets aan te doen. Aan ziekte en werk kan je niets doen. Op naar de volgende match !
En dat was alweer een topper. Begin februari moesten we naar Oosterzele voor de verschoven competitiematch tegen Opel Regniers. Er werden enkele flesjes Denis in de jackpot gestopt, en die leverden resultaat op. Want net als in de heenronde werd de Opel-ploeg van Jan Regniers nipt verslagen. 5-6 werd het, alweer een knappe zege.
Zo staat MVC IRS/AVS op een knappe 4e plaats, op 5 punten van De Rafkes. De vijfde in de stand, Looney Tunes staat op 3 punten. Als we zo verder doen kunnen we de ambitie van "beter doen als vorig jaar" waar maken ! Forza MVC IRS/AVS !!
Met veel vreugde kunnen wij U meedelen dat er een nieuwe aanwinst is in de MVC IRS/AVS-familie.
