Seizoen 2010-2011 Tweede prov. B update 23/03/2011 01.Syn Merelbeke 22-57
02.Tachttal 22-56
03 IRS/AVS 23-54
04.La Viola 22-46
05.De Lijnstars 22-42
06.Union '06 22-34
07.Charlie's Leg 22-33
08.LVN Nevele 22-27 09.Duet Inc 22-24
10.Den Drummer 20-23
11.Gentbrugge 21-18
12.Multavici 22-13
13.Gantoise 21-12 14.XXX Gent 21-7
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
MVC I.R.S / AVS
Reeks 1 kern Gent-De Pinte - 2e PROV B Denis Champion: "In victory we deserve it, in defeat we need it!"
(w.churchill)
27-11-2010
RUIME WINST TEGEN DEN DRUMMER
Een verslag van onze kapitein terplaatse, Fredski.
26/11, MVC IRS/AVS-Cafe Den Drummer
Deze thuiswedstrijd mochten we
afwerken in Kruishoutem. Al glijdend door de sneeuwpartijen door geraakten in
totaal zeven spelers in de sporthal. Mario was nog een twijfelgeval met een
lichte verrekking in het bovenbeen, maar een korte test tijdens de opwarming
leverde snel groen licht op. Na een lange studieronde, waarbij bij ons enkele
mooie combinaties niet echt werden afgewerkt, was het uiteindelijk toch Geronimo
die met een streep van ver de bezoekende doelman te grazen nam (1-0). Maar ook
onze doelman werd aan het werk gezet en met twee uitstekende reddingen hield hij
de nul op het bord. In de tweede periode werd een knappe actie, waarbij alle
spelers de bal raakten en Tiësto voor de assist zorgde, prachtig met de hak
afgewerkt door Andreas (2-0). Even later ontfutselt alweer Tiësto de bal van een
tegenstander, hij legt de bal perfect in de voeten van Niels en de 3-0 komt op
het scorebord. Ondertussen verzamelden we ook vier schepcorners, die wordt
binnengekopt door Fredski op aangeven van Paddle Jan (4-0). Mario etaleert
ondertussen nog eens zijn elegantie en soepelheid op een afstandsschot. Een
doorbraak van Tiësto, die alleen dreigt door te gaan, wordt foutief afgestopt.
Heel professioneel, maar het zorgt wel voor een gele kaart en een schepcorner.
Paddle Jan test even de reflexen + de sprongkracht van Fredski, maar die blijft
heel rustig en kopt de 5-0 tegen de touwen. De derde time begint met een vierde
schepcorner voor den Drummer, die perfect wordt omgezet (5-1). Ook wij zit
ondertussen aan onze achtste corner, een klusje voor Paddle Jan en Fredski
(6-1). We besluiten een versnelling hoger te spelen, het balletje vertrekt vlot
van voet naar voet. Een mooie individuele actie van Niels zorgt voor de 7-1,
even later krijgt onze youngster de 8-1 op een presenteerblaadje aangeboden door
Andreas.
De laatste dertien minuten achtte
Tiësto, die nog niet scoorde, zijn moment gekomen. Hij onderschept de bal aan de
middenlijn, trekt zich op snelheid en kan niet meer worden ingehaald, waardoor
de 9-1 een feit is. Geronimo wil de supporters (Elsien) verwennen en maakt een
schitterende pot, na een mooi technisch staaltje (10-1). Mario staat pal in de
goal en verijdelt met drie knappe reddingen een eerste veldgoal van Den Drummer.
Tiësto strooit met assists. Na eerst eens egoïstisch zijn eigen kans te gaan,
wat mislukt, legt hij de bal breed voor Niels (11-1). Andreas (12-1) en Niels
(13-1) beslissen uiteindelijk deze aangename pot voetbal, waarbij Den Drummer
vrij complexloos voor de dag kwam. Nu op naar de topper tegen leider Tachttal,
dat 33 op 33 liet optekenen!
Een gezondheidswandelingetje zou het niet worden. Voor de thuismatch tegen ZWR Evergem weken we uit naar sporthal Bourgoyen in Mariakerke. We konden geen beroep doen op Ronny Van Hecke en ons sluitstuk Gert Desot. Ook Geronimo haakte op het laatste moment af met een kwetsuur. Gelukkig recupereerden we Amigo na zijn blessure, en we verwelkomden ook ons nieuw aangesloten sluitstuk REGGY LABEEUW( FOTO ) De laatste man van Agence Rosseel Latem sloot zich recent aan om de gaatjes te vullen waar nodig. We zijn blij dat we nog zo'n ervaren speler in onze rangen mogen verwelkomen. . En zeker voor de match tegen ZWR zou zijn ervaring al van pas komen. Want de ploeg van de familie Raman is goed aan het seizoen begonnen. Alle tegenstanders hebben lovende woorden voor de mix van ervaring en jong geweld.
In de eerste waren we lang op zoek naar het eerste doelpuntje. Maar dat bleef uit. De wedstrijd zat goed gesloten. Je zag meteen dat beide ploegen niet wilden verliezen. Het tempo niet te hoog en op safe. Door het feit dat ons doelpuntje uitbleef werd de kans groter dat het aan de overkant zou vallen. En dat gebeurde. Een inlopertje in een rommelige fase voor het doel van Reggy. Even later moest onze laatste man zijn kunnen tonen om ZWR van de 0-2 te houden. Tijd voor een reactie. Fré zette een persoonlijke fase in op links, een knappe assist op Tiësto en een knap schot. Jammer genoeg op de paal. Even later was het dan toch raak. Onze Tiësto nam zijn verantwoordelijkheid en verschalkte de Evergemse laatste man met een strak schot: 1-1. Lang bleef deze gelijke stand niet op het bord staan, we slikten een tweede te vermijden doelpunt. ZWR mocht iets te gemakkelijk door onze verdediging en via een lucky bal werd het 1-2, de stand na 1 periode.
Amigo startte aan de tweede periode en deed dat goed. Al blijft er nog een beetje hinder. Een knappe doorsteekbal van Amigo lanceerde Tiësto, maar die zag zijn schot voor de tweede keer deze avond op de paal uiteenspatten. Reggy stopte dan een kans van ZWR, en dat was goed voor hun 4e corner. 1-3, tijd voor actie. Fredski monterde de ploeg op van langs de zijlijn, en dat lukte. Iedereen ging er opnieuw in geloven en ook onze youngster Niels De Waele speelde een goeie match, zowel offensief als defensief.
In de derde periode haalden wij meteen onze slag binnen. IRS/AVS nam de controle over de match over en scoorde via Tiësto de aansluitingstreffer. Het balletje kwam uit een ZEER scherpe hoek. Even later onze vierde corner. Geschept door Amigo en netjes binnengekopt door Wesley. 3-3, we konden opnieuw beginnen. ZWR stak de neus aan het venster, maar Reggy stond perfect opgesteld.
Ook in de vierde periode stuurden wij onze 5 man de wei in met een duidelijke opdracht : een tikkeltje sneller, maar voor de volle 100% alert blijven. Wesley plaatste de bal vanop eigen helft millimeters naast het doel. Het was slechts uitstel, onze ervaren man kon even later het sluitstuk van ZWR kloppen met een afstandschot: 4-3, op dat moment zeker een verdiende stand. ZWR probeerde nog, maar niets lukte. IRS/AVS bleef controleren. Jammer genoeg werd er bij een beslissing van de ref eventjes "gezaagd", het leverde ons een protestcorner op. De derde voor ZWR, op 2 minuten van het einde. De Evergemnaren gingen nu massaal voor de vierde corner spelen , en die kwam er. 4-4 met nog 1 minuut op de klok en wij ook op 3 corners ( na ook een protestcorner voor ZWR ) De 2 soulmates Reggy en Wesley probeerden nog iets te forceren, maar de laatste kans ging naast en ook onze 4e corner kwam er niet meer uit. Zo eindigde deze match op een gelijkspel, iets waar we vooraf wellicht voor getekend hadden. Maar na het evalueren van deze match kwamen we tot de vaststelling dat er misschien toch iets meer in zat. Maar soit, iedereen had geknokt. We verbroederden na de match met een deel van het VDK vrouwenbestuur en stuurden Reggy naar huis, want onze nieuwkomer moest 's anderendaags een vliegtuig halen. Toch met een goed gevoel naar de volgende opdracht: op 1 dec tegen Opel Regniers Gent.
16/11 : XXX GENT-MVC IRS/AVS, van onze kapitein terplaatse:
Voor het eerst dit seizoen trokken we naar de Neptunussporthal in
Wondelgem, vlak naast de plaatselijke petanqueclub en het KFCO Gent van
voorzitter Lenssens. Zeven spelers sterk waren we, een duel tegen de laatste uit het
klassement mocht in principe geen enkel probleem vormen. Onze secretaris had
vooraf geen resultaten en klassement doorgestuurd, om enige vorm van
onderschatting te vermijden. Bovendien dienden we tot middernacht te blijven,
want de 40e verjaardag van Dingske mochten we in geen geval ongemerkt voorbij
laten gaan.
MVC
IRS/AVS begint sterk geconcentreerd aan het duel, laat de bal goed rondgaan en
kiest voor het betere combinatiewerk. De tegenstander opteert er voor zich
stevig terug te trekken voor eigen doel, wat uitmondt in een pak corners vanaf
het begin. Onze vierde wordt al snel succesvol afgerond door het duo Paddle
Jan-Fredski (0-1). We krijgen twee waarschuwingen
door heel nonchalant verdedigen, waarvan een schot op de paal belandt. Tiësto
achtte zijn moment gekomen, ontfutselde de bal vanop eigen helft en werkte
keurig af (0-2).
De tweede periode begint met enkele knappe acties van onze kant, waarvan er één door Andreas wordt afgewerkt
(0-3) op aangeven van
Geronimo. Even typisch: enkele gevaarlijke prikken van XXX Gent. Driemaal kort op elkaar dom balverlies of een fout
die door de scheidsrechter niet wordt gefloten, leidt tot even veel tegentreffers (3-3). We blijven echter rustig en reageren met
het afdwingen van een vierde schepcorner. Paddle Jan
schept, Fredski benut de kans (3-4). De goalie van XXX Gent onderscheidt zich
dan nog op verdienstelijke pogingen van Andreas (op de lat), Walter en
Mario.
Tijdens de kampwissel werd even de concentratie benadrukt.
Iedereen had die boodschap blijkbaar goed begrepen, want op een strakke voorzet
van Fredski liet Andreas de bal slim door de benen gaan, wat de doelman van XXX Gent compleet niet had verwacht (3-5).
Daarop volgt een mooie collectieve actie, met drie spelers tegen één, perfect
afgerond door Andreas (3-6). Walter verovert de bal, speelt naar Tiësto, die de
bal echter op de bal ziet uiteenspatten. We slikken daarna alweer een lullig
tegendoelpunt, door onvoldoende dekking en een gebrekkige onderlinge
communicatie (4-6). Mario besluit echter voor een antwoord met de voeten te
zorgen. Zijn afstandsschot belandt mooi in de rechterbenedenhoek en geeft ons
weer wat ademruimte (4-7).
Het
laatste kwart van dertien minuten begint met een goaltje van Andreas (4-8),
nadat Tiësto sneller op de bal zat dan zijn tegenstander. We verzamelen
ondertussen alweer een vierde corner, via de paal binnengewerkt door Paddle
Jan-Fredski (4-9). Even later toont Tiësto zijn traptechniek door een hoge bal
in de volley op doel te trappen. Andreas zorgt voor de slimme deviatie (4-10).
Onze topschutter van SKV toont op het einde van de wedstrijd ook nog eens hoe je
sleepbeweging moet uitvoeren voor de doelman; balletje van de ene naar de andere voet via het zooltje (4-11). We haalden
zeker niet ons beste niveau, mede door twee lichte blessuregevallen, plus het
feit dat nog enkele veldvoetballers enige tijd er voor in de modder hadden
geploeterd.
Onze selectieman krijgt er bij momenten grijs haar van. Tegenwoordig moet hij vaak op het laatste moment sleutelen aan zijn selectie. Nu was het voor de provinciale ploeg. En da's jammer, want op woensdag 10/11 stond net de topper om de tweede plaats tegen Synergie Merelbeke op het programma. Tiësto en Fredski hadden net gespeeld met de kernploeg, Mario en Dingske herstellen nog en Olie Borrie heeft de laatste tijd te weinig tijd om zich vrij te maken voor het voetbal. Dat was onze "mannschaft" voor de topper. Voor de rest een pak geblesseerde, zieke, verhinderde en voetbalkijkende spelers. Maar een karakterploeg zoals IRS/AVS is, opgeven staat niet in onze woordenboek.
Tegen een jong en fris Synergie bleven we tijdens het eerste kwart overeind ! Echt waar. De blauwgele brigade wist niet altijd wat te doen tegen onze anciens. Af en toe kwamen we d'er zelfs goed uit. In de tweede periode toonde Mario Vdh zijn kwaliteiten als lijnkeeper. Hij hield ons 2 keer na elkaar van de 0-1 achterstand. Het gaf onze minidelegatie van 5 man de nodige portie moed om zelf te zoeken naar een doelpuntje. Eentje dat er kwam via Mario en Fredski vanop corner. Merelbeke kreeg er ook eentje, maar kopte die naast. 0-1 halfweg.
In de derde periode werd het allemaal een beetje bitsiger. Merelbeke trok in de achtervolging en gebruikte daarvoor alle middelen. Maar toegegeven, ook wij moesten af en toe aan de noodrem trekken. Het leverde ons een gele kaart op, iets wat onze tegenstander even later ook cadeau kreeg. IRS/AVS bleef Synergie goed opvangen en kwam bij momenten goed uit de verf. Op onze gekende "niet opgeven" -wijze scoorden we zelfs de 2-0 via Tiësto ! Hij deed het met een verre bal. Paniek in het bezoekende kamp en bij de meegereisde supporters. Ze riepen even later op een penalty na een fout die net op de helft van het veld gebeurde. De druk werd iets groter, Mario stopte op een schitterende wijze een bal af, maar het leverde Synergie wel een 4e corner op. 2-1. Wij kregen dan een unieke kans op de 3-1, maar de bal ging over. De ploeg uit Merelbeke geloofde plots weer in zijn kansen en scoorde even later de 2-2 uit een zeer scherpe hoek, een mooi doelpunt.
Ook in de vierde periode bleef onze ploeg zijn kansen verdedigen. Het moet niet mooi zijn, maar goed zijn gaf Koen Cee nog mee als gouden raad. En ja hoor, de inzet rendeerde : we pakten onze 4e corner en die werd keurig afgewerkt door Mario en Fredski. De kernspelers van IRS/AVS zagen dat het goed was. Met nog 4 minuten te gaan was balbezit de opdracht. En dat lukte vrij aardig, ook al was de druk van Synergie groot. Merelbeke ging vrij hoog spelen en haalde op 2 minuten van het einde nog een 4e corner binnen. Via de paal ging de bal binnen. Daarna was het pompen of verzuipen, maar onze 5 stoere krijgers bleven overeind en haalden een gelijkspel tegen één van de favorieten in de reeks. De ervaring speelde vandaag een grote rol. Wel een gemiste kans om op de tweede plaats te komen, want met een volledige ploeg wil ik deze match nog eens gespeeld zien. Toch een dikke mercie aan de 5 man die op met een groot hart onze clubkleuren verdedigden. Chapeau !
Een week na de clash tegen LBP stond er alweer een pittige match op de kalender ( de komende weken nog meer trouwens ) We gingen op woensdag 10/11 op "verplaatsing" naar De Rafkes. Verplaatsing is een groot woord, want we speelden in onze vertrouwde SJG sporthal. De Rafkes hadden vorige week 5-5 gelijk gespeeld tegen Eendracht Dikke Boom, we konden ons verwachten aan een zware klus. Gelukkig konden we woensdag weer rekenen op onze Ronny Van Hecke, en dat scheelt een slok op de borrel ! Groot was onze verbazing toen we zagen dat De Rafkes zich maar met 5 spelers aanboden. Wellicht hadden ze wat last van "bekervoetbal-itis"
IRS/AVS liet meteen zien te willen spelen voor de drie punten. Ronny bediende Wesley Van Daele op schitterende wijze, en de 0-1 was al snel een feit. Even later torpedeerde Tiesto de paal en haalden wij een eerste corner binnen. De Rafkes staken dan ook even de neus aan het venster, maar Gert Desot stopte de twee kansen met brio ! De betere kansen in die eerste periode bleven voor ons, maar de 0-1 bleef op het bord.
In de tweede periode showde Ronny meteen zijn meerwaarde voor onze ploeg. Met een prachtige plaatsbal zette hij al snel de 0-2 op het bord. Twee minuten later deed hij dat nog eens over: 0-3 ! We kregen er dan eentje tegen, maar het betere minivoetbal bleef toch van onze kant komen. Wesley zorgde voor een knappe actie op links, een knappe pass op Tiësto en 1-4. Diezelfde Wesley rondde even later een knappe driehoek Tiësto-Terry-Wesley af met een intikkertje 1-5. Het liep vlot voor onze ploeg, maar tegen De Rafkes heb je nooit gedaan ! Het is en blijft een goede voetballende ploeg. Met een beetje geluk kwamen we weg van de 2-5. Aan de overkant haalden wij intussen een 3e corner binnen.
Die vierde corner kwam er al meteen bij de start van de 3e periode. Gert schepte, Fredski kopte beheerst binnen. 1-6. De aanvallen bleven komen, in enkele minuten speelden wij alweer 3 corners bij elkaar. Tussendoor gaf Fre De Poorter een cadeautje aan Tiësto: 1-7. De Rafkes zetten nog eens alles op alles en dat werd met een doelpuntje bekroond 2-7. Ook wij hadden er nog eentje in petto, een "potje" op naam van Fré De Poorter na een knap doorsteekpasje van Tiësto.
In de 4e periode mochten wij ons verwachten aan een laatste stormloop van De Rafkes. En die voorspelling kwam uit, al viel de 3-8 met de nodige portie geluk. De Rafkes kregen dan de kans om de kloof te verkleinen vanop schepcorner, maar de bal ging naast. De kopjes gingen wat naar beneden bij onze jonge tegenstander. Wesley scoorde de 3-9, en onze Gert pakte even later uit met een prachtige plaatsbal: 3-10, net op het moment dat president Koen Cee aan de tafel zag dat Gert "zijn" Anderlecht uit de bekercompetitie ging.De plaatsballen zitten blijkbaar in de familie ! Fredski miste dan ook nog een 4e corner, maar Terry maakte dat goed met een laatste doelpuntje. 3-11. Tussendoor ook nog even meegeven dat Ronny heelwat verdedigend werk opknapte. Kortom, een perfecte match van onze ploeg, met 3 punten als beloning. Op naar de volgende confrontatie tegen het sterke ZWR Evergem.
De voorbije jaren waren we telkens het zwarte beest van de witte brigade van LB 't Putje. Ook deze keer waren de poulains van manager Philippe Dullaert er niet gerust op. Er ontbraken enkele spelers ! Nu moet je weten dat de ploeg genoeg talent in huis heeft om dat op te vangen, en wat je ook nog moet weten: wij konden geen beroep doen op Ronny Van Hecke, Kenny Vijncke en Terry Degrande. Bovendien waren Amigo en Tsjoepie nog altijd in revalidatie. Onze selectieheer Fredski moest schuiven en kwam aan volgend zevental: Gert, Fré, Fredski, Geronimo, Niels, Wesley en Tiësto. Vooral die laatste is, na het aantrekken van een nieuwe "madam", biezonder vinnig aan het voetballen. Vraag het maar na bij zijn veldclub Vinderhoute. De laatste weken loopt het biezonder vlot ! Merci Elsien ! Onze Tiësto loopt wat af op zo'n match, en als hij nog wat steun krijgt van zijn collega's is hij biezonder gevaarlijk. De 1-0 kwam dan ook van zijn voet: een mooie actie van Wes op het doellijntje van de tegenstander, knappe voorzet en 1-0. De honger was groot bij Tiësto. Zo groot dat hij even later een plaatsbal knap vanop eigen helft in het mandje van LBP laatste man Koen VDW dropte 2-0. IRS/AVS bleef de voetbalwet dicteren in dat eerste kwart. Gert en Wes zagen hun poging nipt naast gaan. Als LBP dan toch eens gevaarlijk was stond onze Gert perfect te keepen. Terug naar de overkant dan, voor een solo van Tiësto, afgerond met een splijtende pass naar Geronimo, die met een gekende "geronimo-bom" de paal terroriseert. Naar het schijnt zit er nu een putteke in de paal. Het zette LBP aan tot heldendaden, want even later deed sluitstuk Koen VDW net hetzelfde. Kwestie dat de goaltjes in Sint-Jozef hetzelfde blijven: elk met een putteke ! 2-0 na periode 1 !
De tweede periode begon zoals de eerste : met Tiësto ! Hij zette direct de 3-0 op het bord. 't Putje wist even niet wat er gebeurde. Vanop de bank werd er wat geprutteld, en LBP trok onder impuls van Anton Carlier in de aanval. 3-1. Even later was er al de vierde corner voor 't Putje, door ex-Woody Carlier al duikend op de buik omgezet 3-2. We voelden de adem van LBP in de nek en besloten nog eens "te gaan". Geronimo gooide eerst zijn volledige torso in de strijd om LBP van de gelijkmaker te houden en paste even later op Wesley, die van ver de bal nipt naast het kader plaatste. Een mooie aanval via de driehoek Fre, Wes, Tiësto ging even later ook nipt over. 3-2 halfweg, de kansen waren er maar werden niet afgewerkt.
In de derde periode maakte Wesley het de LBP'ers knap lastig. Af en toe een geknipte dribbel op het lijntje en ook de 4-2. Maar dan kwamen er 3 dramatische minuten. Thibeau Deliens scoorde eerst knap in de hoek de 4-3, en nog geen 20 seconden later zette Anton Carlier gelijk met een lucky shot en de rug van Gert. Het geluk kon niet op voor de bezoekers, want via een afgeweken schot op het been van Tiësto werd het 4-5. IRS/AVS voor het eerst op achterstand. Op de koop toe kenden we pech bij onze vierde corner. De kopbal van Wes ging naast. 't Putje ging aanvallender spelen, met Anton in de goal, en dat rendeerde. Het tempo werd duchtig opgetrokken en er werd gescoord. Al was de 4-6 opnieuw met de nodige portie geluk. LBP scoorde dus 3 goals zonder het echt te weten, maar ja ... ook die puntjes tellen mee !
IRS/AVS leek moegestreden in het vierde kwart. Deliens strafte balverlies af 4-7. Het sein voor LBP om het balletje rond te spelen achteraan. Er stonden op dat moment nog 8 minuten op de klok. Maar de jus was weg uit de IRS/AVS-benen en we kregen nog een extra balletje binnen.
Eindstand IRS/AVS-LBP 4-8, een te zware uitslag na een meer dan verdienstelijke partij waarin we het eigenlijk in de eerste twee perioden hadden kunnen beslissen. Maar de witte brigade van LBP leek iets meer uitgekookter dan onze champagneploeg. Op naar de volgende opdracht. Alweer een pittig matchke tegen De Rafkes, die deze week Dikke Boom in bedwang hielden !
Verslag De Lijnstars-MVC IRS/AVS door onze kapitein.
Een Halloweenactie voor de SKV-jeugd
zorgde er voor dat we onze topschutter niet konden inzetten, terwijl ook onze
geblesseerdenboeg nog altijd goed bevolkt zit. Het busje uit Aalter kwam, door
een vergissing in de afspraak, pas vijf minuten voor aanvang van de wedstrijd
toe. Mario oogde toen nog ontspannen, hetgeen later niet langer het geval was.
Daarover straks meer. We beschikten dus over zeven spelers, samen met onze
(geblesseerde) délégué Dingske, die ook zijn muilke liet
zien.
De Lijnstars lagen gebrand op een
sterke prestatie, zoveel was duidelijk. Ze bleken op de hoogte van scouts hoog
in de tribune van competitieleider Tachttal, dat diezelfde avond al had gewonnen
van Café den Drummer. De busjongens, inclusief drie verantwoordelijken langs de
lijn, begonnen ook het best aan de wedstrijd. Onzorgvuldig verdedigen van ons
leidde er toe dat een voorzet keihard voor doel kwam, waar de spits de bal
voorbij Mario in doel deponeerde (1-0). Een waarschuwing, zoals er nog enkele
speldeprikjes volgden. Wij hadden het duidelijk moeilijk om ons ritme te vinden,
de aanvangsperiode oogde heel zenuwachtig en vaak ook vrij chaotisch. De
tegenstander kroop stevig terug, waardoor we het vaak van afstand dienden te
proberen. Naarmate de eerste time vordert, nemen wij het overwicht. Jo
onderschept een bal, vindt na samenspel met Fredski Niels die de 1-1 binnenduwt.
Maar de Lijnstars sprokkelen corners, hun vierde zorgt voor de 2-1 na 13
minuten.
Bij het begin van de tweede time
pakt Jeroen uit met zijn gevreesd wapen. Een eerste keer kan de doelman van de
busjongens het gevaar nog weren, direct daarna prijkt de 2-2 dan toch op het
scorebord. Doorgaan op dit elan is de boodschap van Paddle Jan vanaf de zijlijn.
Een gevaarlijke counter wordt net niet afgerond door ons, Mario moet tussenkomen
aan de middenlijn en wordt door de scheidsrechter bestraft met een lichte gele
kaart. Ons oudje antwoordt op gepaste wijze, door te scoren vanop afstand (3-2).
Kort daarna gaan echter de poppetjes aan het dansen, na een nieuwe fout van
Mario in het veld, door de referee beoordeeld als gevaarlijk spel: een tweede
gele kaart, plus een omgezette schepcorner (3-3) zijn het
gevolg.
De derde periode wijzigen we onze
veldbezetting wat. De opgelegde kansen die we krijgen, worden echter niet benut.
De paal of de lat zijn een spelbreker voor Jo, Andreas en Niels. Andreas komt
eens alleen voor de doelman, maar trapt de bal op zijn benen, in plaats van
eenvoudig af te leggen voor de mee opgerukte Niels. Dit zal afgestraft worden,
is dan een logische conclusie. Het gebeurde ook, wanneer Niels rond zijn as
probeert te draaien net voor het dichtbevolkte doel, zijn schot wordt afgeblokt
en de lange bal in ons lege doel verdwijnt (4-3). Andreas miste daarna nog een
kans, maar via de vierde schepcorner en de automatismen tussen Paddle Jan en
Fredski wordt het 4-4. Balverlies van Fredski zorgt bijna voor een gevaarlijke
counter, maar iedereen keert op tijd terug. Het toont aan dat de blokvorming
goed zit.
In de laatste dertien minuten pakken
we snel uit met mooi combinatievoetbal. Een schitterende pegel van Geronimo
bezorgt ons de 4-5-voorsprong. Daarna komen we door het gemis van een zuivere
passing en een gebrek aan efficiëntie voor doel bijna nog in de problemen. De
Lijnstars helpen ons dan, doordat de doelman met beide voeten vooruit
lichtgewicht Niels bijna torpedeert. Samen met de gele kaart ontvangen we een
schepcorner, die via Paddle Jan en Fredski resulteert in de vrij geruststellende
4-6. Net voor affluiten ontneemt Jo alle spanning, door een mooie collectieve
aanval af te ronden en de 4-7-eindstand vast te
leggen.
MVC IRS/AVS-Multavici, van onze reporters Filip Dingske en Fredski terplaatse.
We kregen een scheidsrechter in opleiding voorgeschoteld, gelukkig bijgestaan door een begeleider, zowaar het hoofd van het arbitrale korps. Ondanks de twee duels op één avond geraakten we uiteindelijk aan zeven volwaardige pionnen, met een nieuwkomer in onze rangen: Mario, die zich tussen al dat jonge geweld ongelofelijk goed in zijn sas voelde. De tegenstander was immers ook jong van leeftijd, waar het enthousiasme van af spatte. Maar we aarzelden niet te lang om hen het vuur aan de schenen te leggen. Een steal van Fredski leidde al snel tot een perfecte voorzet voor Tiësto, die de 1-0 tegen de netten prikte. Het balletje gaat gemakkelijk rond, pogingen van Mario en Jo van ver gaan maar nipt naast. Het is duidelijk dat iedereen scherp staat. Oké, denkt Tiësto, we moeten natuurlijk ook wat efficiënt voor de dag komen. Alleen voor de doelman maakt onze SKV-schutter de 2-0. Onze dominantie resulteert in een vierde schepcorner, succesvol omgezet door het duo Paddle Jan-Fredski (3-0). Mario toont kort er na hoe je de bal via de binnenkant van de paal perfect in de winkelhaak moet droppen (4-0).
De tweede periode lukken we exact even veel doelpunten als in de eerste dertien minuten, waarbij vooral opvalt hoe gemakkelijk we elkaar vinden via mooie combinaties over de grond. Eerst Tiësto (na samenspel met Niels), dan Jo (na pass van Fredski), vervolgens Niels (assist Jo) en nogmaals Jo (beslissende voorzet door Andreas) scoren. Niels beslist de jongens van Multavici wat te helpen, want ons talent kaatst iets te hard met Mario, waardoor de bal in ons eigen doel verdwijnt (8-1).
Multavici van slag, wij duidelijk lekker rustig de bal rondtikkend en een pak uitgespeelde kansen verzamelend. Toch komt de oranje brigade nog even terug tot 8-3, waarna Andreas het welletjes vindt. Hij maakt twee treffers, na snelle tegenprikken, terwijl Niels en Fredski de kloof verder uitdiepen tot 11-3. Een vierde corner wordt omgezet door Multavici, op de voet gevolgd door het duo Paddle Jan-Fredski (13-4). De laatste periode wordt er slechts een gaatje gevonden in de defensie van Multavici, door Mario, waardoor we afsluiten met 14-4. Nu wachten er ons met Lijnstars en Synergie Merelbeke twee echte toppers. We zijn benieuwd of we onze plaats bij de eerste vijf in het klassement kunnen behouden.
Derde zege op rij voor de kernploeg, een verslag van onze kapitein terplaatse.
Koen Cee verkoos een avondje Arno boven zijn volgelingen, die naar de gladde ondergrond van de Bourgoyen trokken met een fel gewijzigde kern. Wesley en Ronny waren er niet bij, Geronimo stak in de middag nog in bed 'met een rillingske aan de keel', waardoor we gelukkig - door onze brede selectie - een beroep konden doen op reserve Tjoepie (die wel eerst nog een bezoekje bracht aan het Higro in Mariakerke). Gizmo had slechts twee punten, wij zes, dus winnen was de boodschap om naar boven te kunnen kijken.
In het begin ondervonden we moeilijkheden met de vloer, want we kregen veel glijwerk en doorschuivende ballen te zien. Gert moest al meteen een redding brengen op een magistrale technische beweging van Jotie Michiels, drie seizoenen geleden in het veldvoetbal nog topschutter in derde provinciale bij Heusden met meer dan twintig doelpunten. Het sein voor Danny, die heel sterk presteerde, om een tandje bij te steken. De SKV-verdediger vond ploeggenoot Tiësto aan de tweede paal, die met de tip voor de 0-1 zorgde. Even later bereikte Danny nog eens Geronimo, maar de keeper bracht redding.
De tweede periode werd gekenmerkt door steals. Kersvers vader Fré zette de toon, kwam goed voor de man en bediende Geronimo, die bedankte met de 0-2. Seconden er na moet Gert al zijn ervaring bijeenrapen om met een noodzakelijke redding de aansluitingstreffer te voorkomen. Geen probleem denkt BoB, wat Fré eerder kon, dat moet ook voor mij wel eens lukken. Hij onderschept een foute inspeelpass, gaat aan de zijde van Tjoepie op doel af en ziet een tegenstander de bal in doel glijden, met de 0-3 als gevolg. Geronimo pakt snel er op met een goed gericht schot vanop afstand, goed voor een geruststellende 0-4-voorsprong. Gizmo komt echter terug tot 1-4, na een gelukte vierde schepcorner.Verder onthouden we de buiklig van Tjoepie, die ook nog even nipt naast de paal besloot, een niet te missen kans voor BoB, de 1-5 door Geronimo door goed druk zetten van Fré én de 2-5 na een simpele 1-2 door concentratieverlies in onze gelederen.
Na de kampwissel opent BoB met een bal op de paal, maar een verkeerd inspelen van Gert (het is je bij deze vergeven) zorgt voor wat nieuwe spanning met de 3-5. Gert herstelt nadien zijn foutje met een prachtige redding op de lijn. BoB laat dan weer een unieke kans liggen door alleen voor doel, weliswaar met de rug naar de keeper toe, te opteren voor een hakje in plaats van simpel terug te leggen op de twee gevolgde ploegmaats. Gert haalt nog een schot goed uit de hoek, om even later met Fredski vanop schepcorner (3-6) voor wat meer ademruimte te zorgen,
Waarom eens niet met de tip naar doel schieten, dacht Geronimo in de laatste time. Het verrassingseffect voor de thuisgoalie was groot, want het leidde tot de 3-7. Een onderschepping van BoB bracht de 3-8 op het scorebord, want Tiësto kwam naast hem gelopen en tikte de bal binnen voor een aanstormende tegenstander in de rug van BoB. De aandacht was even weg, wat zorgde voor de 4-8. Collectief rechtzetten, was de boodschap. Via Gert, Danny en Tjoepie kwam de bal bij BoB, die hem even aanraakte met de buitenkant van de voet en de 4-9 aantekende. Na een tipschot van Geronimo (4-10), nagebootst door BoB (4-11) stond de eindstand vast, want eerder mikte Geronimo nog eens op de paal. Een 9 op 9, waardoor we opschuiven richting de middenmoot. De komende weken krijgen we wat zwaarder kaliber voorgeschoteld.
Na de zege tegen Los Galacticos was de drang naar een tweede zege op rij groot. Selectieheer Fredski kon een "leuk" ploegje samenkrijgen. Tiësto, Fredski, Gert, Ronny, Geronimo, Wesley en Terry tekenden present om Ben Diesel, het vroegere Moehaha, aan te pakken.
De Diesels van Ben bleken helemaal geen diesels te zijn, integendeel ! Hun spliksplinternieuwe Camoso-uitrusting zorgde voor "ambiance". Ben Diesel legde meteen een hoog tempo op. Het eerste gevaar kwam er via Tiësto, zijn schot ging op de lat. In de tegenaanval was het prijs voor de bezoekers, Dries Berrevoets, onthou die naam, maakte er knap 0-1 van. De reactie van ons clubje mocht er zijn. Ronny deelde pasjes uit en liet iedereen vlotter voetballen. Vooral Wesley zocht de weg naar doel, maar de laatste man van Ben Diesel deed zijn werk voortreffelijk. Toch raakte Wesley 1 keertje door de muur. Na een knappe collectieve aanval stond het 1-1. Ben Diesel drong nog even aan, maar Gert was attent. Onze laatste man waagde zich daarna even aan een schot, de bal ging net over.
In de tweede periode hadden wij al snel een derde corner achter onze naam. Maar Geronimo besloot niet te wachten op die schepcorner. Hij zocht van ver een gaatje en plaatste het balletje perfect in de goal. 2-1. Even later toverde Geronimo een pasje "à la Kompany tegen Oostenrijk" uit de voeten. Over het volledige terrein naar Ronny, die een perfecte assist gaf aan Terry 3-1. Op corner werd het dan 4-1 via Wesley , en net voor affluiten verzilverde ook Ben Diesel een vierde corner via Dries Berrevoets.
In de 3e periode ging het tempo weer een stukje de hoogte in. Ben Diesel zou de zege niet zomaar cadeau doen. De IRS/AVS-armada was even wat op de lauweren aan het rusten en voor we het wisten stond het al 4-4. De derde en vierde treffer van Dries Berrevoets ! Het sein om iedereen weer in lijn te brengen en met, bij momenten schitterend minivoetbal, konden we net voor affluiten van periode 3 de 5-4 scoren. Eentje op naam van Wesley.
In de vierde en laatste periode zagen we Ben Diesel nog terugkomen tot 5-5, maar dan kwam er een schitterend "moment de gloire" van onze Wesley. Hij draaide met de bal 180° rond zijn as en scoorde al draaiend de 6-5. Het bleek de doodsteek voor Ben Diesel, want daarna zetten Tiësto, Terry en Geronimo met een tippertje de 9-5 eindstand op het bord. De 6 op 6 was een feit, twee zeges die de groep veel deugd doen ! Op naar de volgende match !
Enkele weken na de geboorte van Julie "dingske" De Vetter, kunnen wij alweer een boeleke aankondigen in onze minivoetbalfamilie. Frederick De Poorter en zijn vrouwtje hebben een tweede dochter op de wereld gezet: Marthe ! We wensen de ouders, grote zus en de familie een dikke proficiat !
De wedstrijd werd verplaatst van
woensdag (in Sint-Jozef) naar vrijdag (in Tolhuis), onze
selectieverantwoordelijke moest (alweer) opboksen tegen een blessuregolf en
talrijke afzeggingen. We zouden met 6 spelers beginnen, tot Tiësto om kwart voor
negen liet weten dat hij in de Overpoort nog één van onze spelers opwachtte.
Kopzorgen troef dus, maar uiteindelijk kwam - zoals altijd - alles in orde.
Onze
duivel-doet-al van SK Vinderhoute, voor het eerst in gezelschap van zijn nieuwe
geliefde, had zijn schutterskwaliteiten niet aan de Apropo achter gelaten. In de
eerste periode is Tiësto de man die een 0-1-achterstand ombuigt in een
2-1-voorsprong.
In het tweede kwart volgen nog twee goaltjes van ons,
aangetekend door Jelle (Andreas) en Fredski (met de rechter zowaar), terwijl
onze tegenstanders uit Mariakerke slechts eenmaal achter goalie Geronimo
deponeren. Met een 4-2 wisselen van speelhelft, we waren op de goede
weg.
Maar toen viel onze motor op
onbegrijpelijke wijze wat stil. We gaven een doelpuntje weg en slaagden er niet
in onze opgelegde kansen te verzilveren met een treffer. Ook het aantal corners
voor de tegenpartij steeg, terwijl wij al na dertien minuten er drie hadden
staan en daar geen gebruik van maakten.
Gelukkig dachten we daar nog eens aan in
het begin van de laatste periode: een klus voor Geronimo en Fredski, wat leidde
tot 5-3. Daarna volgden er nog een aantal doelpunten, waarbij onze zege niet
meer in gevaar kwam door goed op balbezit te spelen. Te onthouden daarbij: een
rake trap van ver van Geronimo, de eerste twee treffers van het seizoen door
onze Jo, en nog een owngoal via een dreigende Tiësto. 9-6 werd het, we trokken daarna nog even op volle oorlogssterkte naar het GUSB, waar Paddle Jan een alweer
geslaagd fuifje in mekaar had gestoken.
Voor het eerst sinds lang waren we
heel gelukkig met het veroverde puntje. Een verplaatsing op een maandagavond
naar het verre Berlare, bekend terrein voor onze Paddle Jan, tegen een groep
enthousiastelingen van Grembergen, een tweedeprovincialer uit het veldvoetbal,
we werden meteen met de rauwe realiteit geconfronteerd.
Met zeven trokken we
voorbij het Donkmeer en vonden we net op tijd de sporthal, tussen heel wat
kermiskramen door. Van in het begin van de partij ontwikkelden de gastheren een
hoog baltempo, wat ook al snel resulteerde in de 1-0. Ollie Borrie zette echter
snel deze situatie recht, met een fijne plaatsing aan de tweede paal.
Onze
youngster ging in de tweede periode op zijn elan door en vond nog eens twee
gaatjes in de stevige verdedigende organisatie van Charlie's Legends. Dan mag je
er van uitgaan dat we, mits een goede organisatie, de zaken onder controle
hadden. Fout gedacht, zo bleek, want een unieke kans op de 1-4 - bij een
counter, met een meerderheidssituatie, leverde balverlies op, met de vierde
corner tot gevolg. Met 2-3 lag alles plots weer open en geloofde de thuisploeg
weer volop in zijn kans.
De rollen draaiden volledig om in het derde kwart: we
werden getrakteerd op een droge 2-0 en een 4-3-tussenstand, vaak door een
slechte positionering en verkeerde onderlinge afspraken. Gelukkig beschikken we
over behoorlijk wat karaktersterkte.
In de laatste periode bracht de kleine
Messi de (vrij uitzichtloze) 6-3 op het bord, maar konden we snel via een
schepcorner (Paddle Jan naar Fredski) de 6-4 aantekenen. Geronimo kreeg nog een
afstandsschot binnen de palen (6-5), waarna een penalty na duidelijke handsbal
ons de 6-6 opleverde. We kregen complimenten van onze tegenstander, die zich er
ook over verbaasden dat wij bubbels bovenhaalden. It's all part of the game,
niet?
Voor de 5e competitiematch in de kern Gent-De Pinte trokken we nog eens naar Mariakerke, naar de sporthal van het HIGRO. Daar moesten we Los Galacticos partij geven. Een ploeg vol veldvoetballers die blijven lopen. We waren weer niet op ons sterkste: selectieheer Fredski kreeg maar 6 positieve antwoorden op zijn selectiemail: Gert, Fred, Amigo, Tiësto, Geronimo en Fredski zelf. De opdracht was simpel, de nul van het bord vegen. Volgens de president had de studieronde lang genoeg geduurd !
Maar ook in deze match hadden we weer een lange studieronde nodig. LG legde meteen een hoog tempo op, het was even zoeken. Toch staken we al even de neus aan het venster met een plaatsban van Geronimo. Het draaiende balletje ging nipt naast. In onze aanvalsdrift raapten we toch al 4 corners bijeen, een klusje voor Gert en Fredski : 0-1 na periode 1.
In de tweede periode toonden we bij momenten enkele mooie collectieve acties. Tiêsto rondde zo'n mooie ploegaanval af, 0-2. 2 minuutjes later deed hij het nog eens over ! Alweer een aanval over enkele stationnetjes en 0-3. Sluitstuk Gert zijn nagelnieuwe sloefkes waren intussen aangepast aan de gladde ondergrond, en dat was nodig. Gert moest een supersave uit de kast halen om Los Galacticos van de 1-3 te houden. Hij stuurde even later Tiêsto weg, die had een mooie controle in huis en Geronimo bedankte met de 0-4.
Tijdens de rust dachten we nog heel even aan de 0-4 van Looney Tunes, dit zou ons geen twee keer gebeuren. Vooral Gert had die boodschap goed begrepen. Hij deed 2 mooie reddingen op rij. Fred De Poorter knalde even later op de laatste man, Geronimo op de paal. De honger naar de eerste zege was groot, zeer groot. nt voor affluiten gebeurde nog één en ander. Fred De Poorter rondde een individuele actie mooi af. Laatste man omspelen en binnentikken, 0-5. Even later een 4e corner voor Los Galacticos, zonder resultaat. Gert moest dan ook nog een reddingske forceren zodat de 0-5 op het bord bleef. Dan sloeg het noodlot toe. Amigo zijn voet kwam onder zijn eigen lichaam terecht en onze mister sympatico hoorde een knikje. het was meteen duidelijk dat dit een ernstige blessure was. De diagnose de dag nadien was duidelijk: ligamenten verrokken en een klein scheurtje. 4 weken rusten ! De partij zelf bleef de volledige vierde periode uitermate sportief verlopen, met toegiften langs beide kanten. De kansen voor Los Galacticos kwamen er nog, maar de afwerking liet het afweten. Wij zetten met z'n vijven nog een tandje bij en scoorden via corner onze 6e treffer. Los Galacticos scoorde nog twee keer tegen, maar de eerste zege kwam niet meer in gevaar !
De lelijke 0 was eindelijk van de tabel, tijd om een beetje naar boven te kijken !
Voor de 4e opdracht van het seizoen kreeg IRS/AVS een tegenstander met een interessante naam: MVV Gantoise. De blauw-witte jongens kwamen met 5 spelers naar Sint-Jozef. Niet zo veel, maar het scheelde geen haar of wij hadden er ook maar 5. Secretaris Fredski kreeg als aanloop naar deze match enkele grijze haarlokken bij. je weet wel, het verhaal van de 10 kleine negertjes.... Uiteindelijk waren we toch nog met 7 man. Niels en Olie Borrie kwamen depaneren. Al vrij vlroeg in de match opende Tiësto de score, maar daarna was het even zoeken. De vijf krijgers van Gantoise waren moeilijk te ontwrichten.Het duurde tot net voor het einde van de eerste periode dat Geronimo met één van zijn bommen de 2-0 kon scoren.
Tiësto, met vlinders in de buik, liep zeer goed te shotten. Bij de start van periode 2 zette hij meteen de 3-0 op het bord. Even later lieten we een vierde corner liggen. Vooraan was het bij momenten leuk om zien hoe onze youngsters Niels en Olie Borrie elkaar vonden. Ze tikten er elk nog eentje binnen voor de rust: 5-0
Na de rust ging het sambavoetbal van onze garde voort. Een mooie combinatie tussen Tiësto en Olie Borrie werd door die laatste afgewerkt, en even later scoorde opnieuw Niels de 7-0. Gantoise miste de kans op de eerredder door een vierde corner te laten liggen. Geronimo en Niels dachten intussen aan het doelpuntensaldo en zetten de 9-0 op het bord. Een 10-0 kregen we niet te zien, integendeel. Nog voor het ende van de derde periode scoorden de "buffalo's" 2 keer tegen, maar Olie Borrie en Niels zetten een veilige 11-2 op de bordjes na periode drie.
In periode 4 nam president Cee nog eens plaats tussen de palen. het was al een tijdje geleden. Welgeteld 1 bal moest hij stoppen. Al de rest ging over of naast. Het merendeel van de vierde periode speelde zich ook af op de helft van gantoise. Olie Borrie en Tiësto zetten de 14-2 eindzege op het bord ! Een knappe collectieve prestatie !
Het is ons nog nooit overkomen, maar dit jaar wel. MVC IRS/AVS kent de moeilijkste seizoensstart uit de clubgeschiedenis. Na de matchen 3 en 4 hebben wij de 0 nog steeds achter onze naam staan. Looney Tunes en Muggepuut gingen met de 3-punter lopen.
Maar toegegeven, we hebben het soms ook een beetje aan onszelf te danken. Neem nu de match tegen Looney Tunes. Gedurende de eerste 2 periodes speelden we de tegenstander van het kastje naar de muur. In die mate dat ze bij de rust onder elkaar begonnen zagen over de conditie. We gaven bij momenten demonstratie in het minivoetbal. De studieronde duurde wat lang (pas 0-1 net voor het einde van periode 1 door Terry ), maar daarna begon het bijzonder lekker te lopen. Wesley scoorde vanop de 4e corner, en Tiësto maakte één van zijn mooiste doelpunten ooit. Looney Tunes zette daar 2 ballen tegen de paal tegenover en Gert moest 1 keer een moeilijke bal redden. Aan de overkant zorgde Wesley vanop corner voor de 0-4 ruststand.
President Cee predikte rust, maar gaf tergelijkertijd een waarschuwing mee: "het is nog niet gedaan" De woorden waren nog niet koud of het stond al 2-4. Looney tunes kreeg vleugels en wij maakten de fout van te blijven aanvallen. Looney Tunes nam dankbaar de aangeboden ruimte in ontvangst en zette een 6-0 neer in periode 3.
Na een kort woordje op de bank begonnen we aan periode 4, maar al onmiddellijk werd het 7-4. D'er werd wat gevloekt en gezaagd, maar we kregen de trein weer op de sporen. Via een vierde corner zette wesley de 7-5 op het bord, en even later werd het 7-6. Het moment waarop we dachten terug te komen, scoorde onze tegenstander weer. 8-6. Maar net zoals in de bekerfinale kwamen we terug. IRS/AVS kwam weer op toerental, jammer genoeg te laat. Wesley scoorde op 2 minuten voor het einde de 8-7. De gelijkmaker kwam er ondanks de druk niet meer, de negende voor Looney Tunes wel. Eindstand 9-7, een pijnlijke zege na een rotslechte 3e periode.
Tegen De Muggepuut van Herman Brusselmans kwamen we 1-0 voor via een rebounddoelpunt van Tiësto. Ward Van Reeth zette even later gelijk, maar onze youngster Niels scoorde meteen tegen . De assist was van Tiêsto. Het moment voor Gunther schepens. De skip zette gelijk vanop corner en vuurde even later een bom af richting Geronimo. Onze laatste man ( Gert kon er niet bij zijn ) redde knap.
In de tweede periode hetzelfde scenario. Scoren en binnenkrijgen binnen de minuut. Fredski vanop corner, en even later Schepens ook vanop corner. We deden goed mee, maar afstand nemen lukte niet. De verdienste van de nieuwe ploeg van Herman: anciens Schepens, Vanderheyden en Van Reeth, aangevuld met 2 spelers van Home Boudewijn en 2 schitterende veldvoetballers met bevordering-ervaring.
Oo in de derde periode hielden de twe ploegen elkaar in evenwicht. Schepens scoorde eerst de 3-4, maar even later was er al de gelijkmaker van Amigo. Maar dan begonnen de lichtjes bij IRS/AVS wat uit te gaan. De match van de provincialer tegen MVV Gantoise zat in de benen. Schepens scoorde zijn derde cornerbal en begin de laatste periode al zijn vierde. Muggepuut bleef gaan, IRS/AVS moest ondergaan. Het werd uiteindelijk een zware maar verdiende 4-8 zege voor Muggepuut. De 0 op 12 was meteen een feit. Door de zege van Ben Diesel meteen ook de rode lantaarn.
Een uurtje voor aanvang van dit competitieduel kreeg onze secretaris een telefoontje vanwege de tegenstander. Gelukkig niet met de melding van een forfait, zoals bij de eerste wedstrijd van het seizoen, maar met de vraag of we geen scheidsrechtersblad over hadden. Sympathiek als we zijn, brachten we dat in orde. Maar het was niet het enige cadeau dat we weggaven, zo bleek later. Qua spelersmateriaal konden we student Niels volop laten werken aan zijn geïntegreerd project, terwijl Borrie sr. diende af te haken met gezondheidsperikelen. Niet getreurd, we konden de terugkeer van Lampie vieren, maar ook rekenen op Tiësto (vier goals met SKV) en Geronimo (vijf assists bij VVE).
De wedstrijd zelf dan begon voor ons met vrij veel balbezit, want de mannen van Union 06 hadden besloten om een stevig muurtje te bouwen voor hun doelman. We vonden echter geen opening, ons spel verliep stroef en we kregen daardoor al snel de rekening gepresenteerd. Een steal leidt tot de 1-0, nadat de linksachter vanop de eigen helft de bal in ons leeg doel deponeert. Alweer concentratieverlies in verdedigend opzicht (na een vermeende duwfout die niet werd gefloten) zorgt zelfs voor een 2-0-achterstand. Tiësto voorkomt iets later zelfs de 3-0, na opnieuw (dom) balverlies in onze rangen. Even later kan Lampie zich gelukkig goed doorzetten, hij vindt de vrijstaande Jelle (Andreas) die mooi afwerkt en de 2-1 op het scorebord tovert. Een minuut later brengt Geronimo een lange bal tot bij Lampie, die na een goede borstcontrole de netten doet trillen (2-2). Maar kort daarna horen we Tiësto plots oeps zeggen, wanneer hij zijn mannetje uit het oog verliest en de 3-2 een feit is. Gelukkig kan onze leraar zijn foutje snel rechtzetten na een onderschepping (3-3).
De tweede periode moeten we snel vergeten, want een combinatie van pech/gebrek aan efficiëntie (meermaals raken van lat en paal) en onzorgvuldigheid (doelpunten in geschenkverpakking na veelvoudig balverlies en slechte communicatie) brengt ons in een moeilijk parket. Het zorgt immers voor een 4-1-tussenspurt, waarbij onze enige treffer wordt aangetekend door een succesvol omgezette schepcorner (via Paddle Jan en Fredski, 7-4).
Tijd om uit een ander vaatje te tappen, dus. We halen onze karaktersterkte uit de kast, teren op onze inzet en besluiten uit te pakken met een hoge pressing. Een aanpak die aanslaat, want we vinden onze tweede adem terug. Nadat eerst de doelman pogingen verijdelt van Tiësto en Jelle, wordt een mooi opgezette aanval perfect afgewerkt door Tiësto (7-5). Te weinig natuurlijk, waardoor we de laatste dertien minuten moeten doorgaan op ons elan. Het lukt ook, want een schepcorner (via Fredski, 7-6) en een streep van Lampie (7-7) brengt ons op gelijke hoogte van Union. We zullen doorgaan, zo luidde onze slogan. Jammer genoeg werden we (alweer) onaangenaam verrast. Een lukraak weggetrapte (lange) bal werd slecht beoordeeld door onze defensie, waardoor een spits van de tegenstander het leder maar hoefde binnen te tikken (8-7).
De eerste seizoensnederlaag is een feit, waarbij we de fout hoofdzakelijk bij onszelf moeten zoeken. We kunnen heel wat beter, dat weten we, wat hoopgevend is voor de nabije toekomst.
Onze eerste echte wedstrijd, na het forfait op de openingsspeeldag van VSE Gentbrugge, had een speciaal karakter. Niels De Waele, een spits met veel potentieel die wordt opgeleid door Geronimo, verkreeg immers een paar weken geleden pas zijn vrijgave door LVN Nevele en kreeg de uren voor deze wedstrijden berichten dat hij niet mocht spelen en er onder voorbehoud zou worden aangetreden door zijn vrienden.
Wij trekken ons daar natuurlijk niks van aan. Met een selectie van acht man, zonder onze routiniers Tombo en Koen Cee, de geblesseerde Dingske (wel tafelafgevaardigde), Lampie en Jo, begonnen we met de nieuwkomers David (Walter) en Niels aan het duel.
Geronimo nam plaats tussen de palen, vanwege een lichte blessure bij ouderdomsdeken Borrie sr. Tiësto zorgde voor de eerste dreiging, maar onze goalie moest het zich eerst omdraaien na een prachtig afstandsschot van zijn overbuur (0-1). Niels besefte toen al dat er kort moet worden verdedigd. Wij hadden het wat moeilijk om het juiste ritme te vinden, terwijl Nevele constant speculeerde op de counter. Geronimo vond het echter tijd voor een 'bommetje', die hij mooi deponeerde in de kruising. (1-1) En net voor het einde van de eerste minuten kreeg Tiësto de bal in de voet, hij draaide zich mooi rond zijn as en trapte de bal binnen (2-1).
In de tweede periode kwam Nevele gevaarlijker voor de dag. Een voorzet-schot vanop links belandde via de binnenkant in doel en zorgde voor de gelijkmaker (2-2). Hoopgevend voor ons was echter dat de bal al sneller rondging en we via combinatievoetbal mekaar almaar beter vonden. Geronimo achtte nogmaals zijn moment gekomen, de bal plofte onder de deklat binnen (3-2). Na het wisselen van speelhelft kreeg Walter de bal van Geronimo, hij vond de vrijstaande Niels, die niet aarzelde en scoorde (4-2). Zijn eerste treffer voor onze vriendenploeg was een feit. Niet veel later verzamelde Nevele zijn vierde schepcorner, die succesvol werd binnengekopt (4-3). Tiësto vond die situatie echter iets te riskant en zorgde voor de 5-3. Net voor het einde van de derde periode kwam Borrie sr. even van de bank, om te scheppen. Fredski hoefde er maar zijn hoofd tegen te zetten. (6-3)
Nog weinig gehoord over Andreas? Inderdaad, onze student had nog maar zijn herexamen achter de rug en zocht drie times lang naar zijn beste vorm. Maar in de vierde periode besliste onze spits eens zijn duivels te ontbinden. Nadat eerst Geronimo nog eens een bal binnenpoeierde (7-3), gevolgd door een snelle tegentreffer (7-4) na wat concentratieverlies en een reboundgoal (7-5), besloot Jelle (Andreas dus) om het verschil wat verder op te drijven. Eerst via een schot losjes uit de voet (8-5), dan na een steal en in samenspel met Niels (9-5), vervolgens na goed druk te zetten op de doelman (10-5) en eindigend met een balletje vanop de eigen helft (11-5).
Een moeilijke klip omzeild, tijd dus om achteraf voor de geboorte van Julie (Champion) Dingske wat bubbeltjes te nuttigen. Zes op zes, onze (competitie)start is alvast geslaagd!
Onze secretaris had deze week nog bergen werk verzet om alles en iedereen klaar te krijgen tegen de eerste competitiematch van de kampioenenploeg van vorig jaar. Met 8 stoere krijgers zouden we de eerste opdracht in tweede provinciale aanvatten. We waren er allemaal klaar voor, alleen onze tegenstander blijkbaar niet. Had het iets te maken met België-Duitsland of was het teveel respect voor de tegenstander ... Gentbrugge gaf in ieder geval forfait. Onze eerste opdracht werd dus weer wat uitgesteld, maar de eerste punten zijn toch binnen ! Die pakken ze al niet meer af !
Op de eerste schooldag wisten we meteen waar we aan toe waren, toen de promovendus ons het wedstrijdblad onder de ogen schoof. Celtic Towers, dat in het tussenseizoen duchtig oefende en ons exact een jaar geleden in het GUSB eens stevig onder handen nam, onderging een serieuze verjongingskuur en koos duidelijk voor een kwaliteitsinjectie. Maar liefst drie toptalenten uit de succesvolle jeugdschool van OH Drongen, het troetelkind van nonkel Eddy en onze Gert, kregen een plaatsje in de kern: De Meulemeester en De Vogelaere spelen veldvoetbal in eerste provinciale bij SK Bellem, Boone bij derdeklasser SK Deinze. Wij roteerden voor het eerst dit seizoen, in zoverre dat er slechts vier spelers van de openingsspeeldag de feuille haalden. Iedereen speeltijd en plezier geven, maar ook het liefst winnen, het blijft ons doel en motto.
Vanaf het begin legden de youngsters van de groen-witte armada er stevig de pees op. Een hoog tempo, met veel beweging en vlotte combinaties. Wij konden echter rekenen op een bijzonder sterk acterende Gert, die op zijn lijn veel tot alles keerde: zelfs een bal via het scheenbeen en de paal duwde onze routinier buiten! Wij probeerden via snelle tegenprikken te reageren, maar vonden moeilijk een opening in het goed georganiseerde verdediging. Een kleine onachtzaamheid leidde tot de 1-0 . Maar de ervaring van Wes en Gert leidde al snel tot een vierde corner, met het hoofd (en via de binnenkant van de paal) afgerond door onze nieuwkomer van Tuinen Guy Maes. Even later bleken we niet alert genoeg op een afstandsschot van de keeper van de Towers, wat leidde tot een 2-1-tussenstand na 13 minuten.
De tweede periode ging dan weer goed op en af, met een paar kleine kansen voor beide ploegen. Tiësto plaatste een schot goed in de benedenhoek, maar na een uitstekende redding door de doelman kregen we via een lange bal het deksel op de neus (3-1). Celtic Towers begon achteruit te kruipen, speculeerde meer op de counter en we hadden een goede beenveeg van Gert nodig om ons te behoeden voor een grotere achterstand. Ruststand: 3-1
In het verleden bewezen we echter dat we uit een uitzichtloze positie, op karakter, terug kunnen terugkeren. Na de nodige peptalk toonde Fred De Poorter even heel mooi wat zoolwerk. Vanaf de zijlijn op links ging onze Cerclefan iedereen voorbij en deponeerde de bal, door de benen van de verbouwereerde Celtic-goalie, in doel. Met 3-2 waren we opnieuw in de race, zeker gezien het feit dat we gemakkelijk corners forceerden. Jammer genoeg herhaalde er zich een spijtig scenario: een schot van Gert wordt geblokt en via de lange bal incasseren we de 4-2. Niet met mij, dacht BoB. Na een aantal air-ballen verdween een voorzet-schot in de verste hoek binnen en werd het 4-3. Wij waren ook stilaan het meest in balbezit.
De laatste periode waar wij domineerden en rustig de opening zochten - begon gunstig, met een vierde schepcorner. Een klusje dat probleemloos werd geklaard door Gert en Wes. Celtic Towers kreeg kort daarna ook de kans om op die manier te scoren, maar hun bal belandde op de paal. Het moment, met nog drie minuten op de klok, om nog eens toe te slaan, dachten we. Maar we werden daarbij niet echt geholpen door de geluksfactor. Na een scrimmage voor doel wil Gert keihard ontzetten, waarbij de bal tegen (de rug of het het scheenbeen) van een Celticspeler verdwijnt en zo tergend traag in ons doel verdwijnt. De 5-4-eindstand is een feit.
Een verdiende zege voor de Celtic Towers, die veel gretiger, scherper en efficiënter acteerden in een supersportieve pot voetbal. Het is aangenaam om vast te stellen dat zij, na de Rafkes vorig seizoen, het niveau van de eerste reeks in de kern Gent-De Pinte naar omhoog zullen trekken. Dit komt alleen maar het spektakel en de spanning ten goede. Wij zullen over veertien dagen onze eerste driepunter proberen te pakken tegen Looney Tunes, opnieuw een zware kluif!
