Mark Donné houdt het voor bekeken :
" Na het goede resultaat op het toffe parkoers in As had ik besloten om toch nog 2 weken bezig te blijven en ook te starten in Zolder. Ik zou het week per week bekijken.
Ik trok er met heel veel goesting heen, maar eenmaal op het parkoers een beetje doorgereden te hebben, merkte ik toch dat het niet echt vlot ging.
Het parkoers was gewijzigd, minder klimwerk dan vroeger, meer singletrack. Beetje jammer, hoewel het toch nog vrij zwaar was.
De masters was ook de best bezette categorie aan de start, we waren uitzonderlijk met bijna 30.
Ik moest achteraan starten, aangezien ik het parkoers verkend had, terwijl de aspirantenwedstrijd bezig was. Tja, ik had geen zin om uitzonderlijk vroeg te komen.
Maar soit, eenmaal naar de startstreep vind ik mijn weg wel, zodat ik toch zowat midden in het pak de echte start kon nemen. De gebruikelijke opstoppingen wel in het begin, maar zonder veel erg.
Ik kon vlot vooruitschuiven in het lint renners, ik voelde me goed.
Ook Filip Thijs had geen beste start gemaakt en reed 3 plekken voor me in de aanvangsfase.
Beide aan een kleine inhaalrace bezig en in het begin van de 2de ronde (7 af te leggen), kwam Filip bij een groepje met o.a. Kris Pauli, Bruno Lenaerts en een Nederlander. Hij reed schoof naar de kop en reed er die 2de ronde ook nog van weg, net op het moment dat ik achteraan kwam aansluiten. Ik besloot ook meteen op te schuiven en ging naar de kop, bleef hard doorgaan en de heren moesten meteen lossen. Ik zat slechts een 20tal meter achter Filip, en even ver voor het groepje uit.
Voor ons in de verte de renners die het zeer goed doen in deze LMTB Kurt Tempst, Ronny Geerts, Bob Hannes, Marc Bulteel, Ronny Devries. Na de slechte startpositie streden we dus al voor plek 6. Daar was ik al tevreden mee, het liep nog zeer goed, de kop was nog niet ver weg.
Echter op de vroegere camping, net voor de finish, schat ik een bocht verkeerd in, moet alle remmen dicht smijten en kom tot stilstand een meter naast een ijzeren paaltje, echter aan de verkeerde kant ervan, met mijn stuur in het lint.
Ik ga wat achteruit om weer het parkoers op te komen, maar net komt het groepje renners eraan waar ik net van weggereden was. 3 masters met erachter nog een elite die ze net voorbij waren. Ik besloot vriendelijk toch nog een secondje te blijven staan, het parkoers meteen opkomen zou deze renners zeer fel hinderen. Ik wilde zeer sportief zijn.
Meteen terug weg, de gedubbelde elite moest een gat laten uiteraard, ik zat er even achter vast. Toen ik er voorbij kon, begon ik terug aan mijn opmars
Allé, dat was toch de bedoeling. Ik bleef rijden en strijden, haalde de Nederlander bij, maar ik kwam niet dichter op Kris en Bruno. Ik kon ze overal zien rijden, ronden lang, maar geraakte er niet bij !! Ik zag hen ook aansluiten bij Filip. Een Nederlander gaf ook geen enkele hulp, bleef steevast in het wiel, en moest blijkbaar al diep gaan om te volgen leek me.
Ik bleef ronde 2, 3 en 4 op dezelfde afstand, tot plots het gat stilaan groter werd, en ik meer en meer tijd begon te verliezen.
Ondertussen was ook Willy Moons komen aansluiten. Hij nam goed over, maar ik kon goed volgen. Plots kwam ook de eerste junior over ons heen. Leander Bertels had ook de eerste 2 LMTB wedstrijden gewonnen, maar daar was hij nooit in mijn buurt geraakt. Hij reed echt sterk en moesten even spurten om naar zijn achterwiel te springen, eerst Willy, dan ik. De Nederlander moest even passen.
Maar meteen in de lange singletrack, was Leander echt sterk, en Willy is altijd enorm goed in het bochtenwerk, dus ik moest hen laten rijden. De Nederlander kwam ook weer terug bij me. Willy reed langzaam verder en verder weg, ik had me al neergelegd bij een zeer matige uitslag, en had onderweg al reeds besloten dat ik aan de laatste wedstrijd van het seizoen bezig was. Ik was zeer zwak bezig, maar deed wel wat ik kon.
Ik ging steeds trager en trager. Ik zag al een ronde lang achter ons ook een groepje van 3 met Kurt De Pooter, Eric Vincke en Paul Hoskens. Mijn motivatie was volledig op, maar die mannen wilde ik toch niet laten terugkomen.
Begin voorlaatste ronde hou ik de benen op het stukje asfalt even stil, zodat de Nederlander ook voor de eerste keer eens voor me komt, want het liep niet vlot. Hij houd de kop de hele singletrack, maar zet zich daarna helemaal op kant dat ik er weer over moet komen.
Ik neem terug over, maar aan het einde van de laatste ronde zie ik dat Kurt De Pooter weggereden is van zijn kompanen en duidelijk op komst is. Vrij snel is hij bij ons, en gaat meteen vol door, hij had nog veel in de tank !!
In de laatste ronde dwing ik de Nederlander nog eens even op kop, maar een paar 100 meter, want wil weer als eerste de singletrack in.
Ik werk de ronde verder af, maar het gaat steeds moeizamer, het was echt helemaal op. Echter komen de andere 2 renners achter ons zeker niet verder terug, en de laatste kilometer leg ik zeer traag af. Enerzijds was ik helemaal leeg, anderzijds toch nog een beetje sparen, moest de Nederlander nog iets proberen. Hij bleef echter gewoon in het wiel, en ondanks dat ik zo traag reed, liet hij, sportief als hij was, in de laatste paar bochten een gat vallen. Hij had tenslotte ook nog niet eens een halve ronde kopwerk gedaan.
Goed leeg en uiteraard teleurgesteld kwam ik dus pas als 11de master over de finish, 6de master 1.
Enorm ver onder het niveau van het hele seizoen, dus dat was duidelijk de koers teveel voor dit jaar.
Zowel mentaal als fysiek is het bobijntje helemaal af, na een toch wel schitterend seizoen.
Nu volledige rust voor 3 weken, zodat ik midden november kan starten met de voorbereidingen op een hopelijk NOG schitterender 2011." besloot de Trek KMC biker.
Categorie:LMTB
|
Mount Banyak, Batu, Oost Java Indonesie was gastheer voor de Asia Pacific Downhill Challenge.
Na de eerste succesvolle Belgische editie slaan La Chouffe en Duchenne Heroes de handen in elkaar en starten een promotie-campagne om organisatoren van toertochten te ondersteunen. En wat nog belangrijker is : tegelijk ook het onderzoek naar de spierziekte van Duchenne te ondersteunen.
