" Bij het opstaan voelde in al dat de marathon de dag ervoor veel sporen had nagelaten. Ik had overal pijn, kneuzing op het bovenbeen van een val, stijve en pijnlijke rug. Ik was de dag ervoor ook 3,5uur bijna constant a bloc gegaan. Ik had er niet veel zin in, maar ik moest voor mijn klassement.
Zolang mogelijk in bed blijven liggen, zoveel mogelijk rust. Verkennen was niet nodig, had ik in de week ervoor voldoende gedaan, ook zaterdag in wedstrijdomstandigheden.
Ik stond 4de in het klassement, zeer dicht achter Wim Feyaerts. Ik moest enkel nipt voor hem zijn, dat was voldoende. Eerder op zware parkoersen met veel klimwerk ben ik de iets betere (Malmedy, Verviers,
), op snelle omlopen komt Wim beter uit de verf. Dat voordeel had ik al, echter had Feyaerts de marathon niet in de benen de dag ervoor.
Eenmaal ter plaatse hoorde ik al meteen dat het zeer vettig en nat lag. Thuis had het die nacht echter niet geregend. Ik reed naar de eerste helling van het parkoers, en zag het meteen: zeer vettig !! De nieuwelingen en funklassers liepen meer dan rijden. Enkele renners gesproken die een ronde gedaan hadden: modderbanden, zonder enige twijfel, bevestigd door iedereen.
Dus ik naar de auto om beide banden te wisselen. Toen meteen klaarmaken om naar de start te gaan, opwarmen zat er nauwelijks in.
Bij het opstellen: leider Maes (alle wedstrijden gewonnen), dan Gerrit Delfosse (elke wedstrijd al 2de), en dan mocht ik al. Wim Feyaerts was niet aanwezig ! Dat kwam me uiteraard goed uit, ik moest dan eigenlijk enkel nog finishen, het gat met de 5de was zeer groot.
De start: op het vlakke bleef het rustig samen, ik nam het vlakke stuk netjes in het wiel rond een 7de plaats. We draaiden de eerste helling op, en daar gebeurde het: de benen deden enorm pijn !! Niet het typische rustig vollopen van de benen op de eerste klim, maar meteen een enorme pijn. 3,5uur a bloc op zaterdag en dan zondag quasi zonder opwarming de klim op, deed enorm pijn.
Tja, als je dat voelt, en je weet dat je enkel op safe moet uitrijden, dan maak je je niet direct heel druk. Ik sloop dan ook maar mijn eigen rustige tempo omhoog, maar de renners bleven me links en rechts voorbij komen. Veel waren er niet meer achter me.
In het bosje uiteraard grote opstopping, maar tegen mijn natuur in maakte ik me niet echt druk. Ik schoof rustig aan, ook tijdens de volgende afdalingen. Tussenin rustig trappen, de benen rustig de tijd geven om wat los te komen.
Op het rechte stuk naar de aankomst een voldoende kleine versnelling trappen, in het bosje ging het goed, daar moest niet echt hard getrapt worden, maar het vervolg op de terril zwaar bergop, dat deed weer heel veel pijn. Ik ging rustig enkele renners voorbij en speelde vanaf de tweede ronde wat haasje over met Nederlander Ramaekers, maar hij was bergop en in het lopen bergop wat minder.
Ik nam onderweg ook geen risicos.
In de voorlaatste ronde leken de benen wat beter. Op het vlakke dan toch, want als ik bergop eens wat doortrok, werd ik toch meteen met de neus op de feiten gedrukt .
Bruno Vasco ging ik nog voorbij en de Waals kampioen Masters 2, 2min later gestart maar half koers aan mijn wiel gekomen, reed ik er opnieuw makkelijk af.
De voorlaatste ronde reed ik dus weg van Vasco, Ramaekers en de Master 2, en zag in de verte Devries en Hayen rijden. Ik versnelde nog wat, kwam nog dichter, maar werd in de laatste ronde heel fel opgehouden door een gedubbelde renner. Het bleek niet meer mogelijk nog iemand in te halen, en ik bolde op deze positie over de streep.
Bleek ik achteraf nog 10de te zijn, dat was nog veel beter dan verwacht.
Maar de missie voor de start was makkelijk geslaagd. Ik behaalde de 3de plek in de Belgian GP. Na Maes, die elke wedstrijd won, en Gerrit Delfosse, die elke wedstrijd 2de was, ben ik fier dat ik als 3de dit klassement kan besluiten.
Na de wereldkampioen 2009 en de Belgisch kampioen 2009, was dit echt het hoogst haalbare, en het is gelukt.
Met plek in de Belgian GP, toch nog plek 4 in de voor mij wat tegengevallen Flanders Cup en de uitschieters met mijn podiumplek op het BK XC en 4de in Houffalize en Verviers, is mijn seizoen meer dan geslaagd, zelfs beter dan ik ooit had durven hopen.
Daarbij ook 2 duatlon overwinningen en winst in de marathons van Daun en Einruhr.
Na nu exact 30 wedstrijden in 2010, zijn er die mooie uitschieters, maar ook gelukkig de regelmaat. Buiten de off-day in Thieusies (11de), en lekke band in Geraardsbergen en La Reid, eindigde ik altijd in de top10. In Beringen dan wel net 10de, plek 7 in Gierle en St Vith, plek 6 in Antwerpen en Kessel
Al de andere wedstrijden beëindigde ik in de top5.
Met een toppers als Maes, Jacobs en Delfosse in de categorie Masters 1, is dit geen evidentie, en denk ik niet dat er direct iemand is die gemiddeld beter doet achter deze mannen.
Deze week is de motivatie wel een stuk minder nu de druk wat wegvalt, maar ik zet zondag nog aan in de eerste wedstrijd van de LMTB. Waarschijnlijk ook nog in de 2de wedstrijd, een nieuwe wedstrijd op een mijnterril, zou ook heel lastig zijn.
Daarna zie ik wel. Ik ben zeker niet van plan de hele serie te rijden. Volgend jaar wil ik er overigens weer staan vanaf de eerste koers, met hopelijk nog een stap voorwaarts !!"
Chico stal de show tijdens het BK marathon in Beringen.
De geruchtenmolen draait weer op volle toeren. 
De nieuwe UCI ranking onderging niet veel veranderingen en wordt sinds maandag nog steeds aangevoerd door de Tjech Jaroslav Kulhavy. De Europese en vice wereldkampioen heeft met 2080 punten een voorsprong van 295 punten op Olympisch kampioen Julien Absalon. Voormalig wereldkampioen Nino Schurter volgt op de derde plaats met 1785 punten. 
