|
Limburger Mark Donné moest bijna heel het seizoen vrede nemen met de vierde plaats. Hij hield er bijna een complex aan over; het werkte als een rode lap op een stier.
Op het BK in Maldmedy draaide het even anders uit voor de Trek KMC biker. Voldaan vertrok hij de dag er na met zijn bronzen medaille op vakantie. Intussen vertrok ikzelf naar de Wereldbekers.
Het verslagje moet ergens zijn blijven hangen, maar ik wil het u dit spanned verhaal zeker niet onthouden.
Even het geheugen opfrissen.
Mark Donné :
" Eindelijk was het zover, het BK. Ik had er goed naartoe gewerkt, het gevoel was goed, op de trainingen op het parkoers verliep alles naar wens, in tegenstelling tot de vorige 2 edities durfde ik de steile afdaling perfect nemen. Het is vooral fun op zon parkoers, en als je iets graag doet, lukt het altijd wel iets beter.
Maar, wat een kleppers aan de start. Ik was wel al enkele keren 4de in een Belgian GP, maar altijd was er wel 1 of meerdere toppers afwezig. Ik kon meteen al een hoop renners noemen die zeker sterker waren dan ikzelf, die ik zelfs nog nooit kon verslaan: Maes, Delfosse, Parys, Hendrickx, Vaneynd,
Dus ja
ik hoopte iemand van deze mannen misschien te kloppen
Ik had daardoor verwacht te strijden voor plek 6, 7 of 8. Want er was nog Filip Thijs die de laatste weken in een zeer goede form zat, en indruk maakte op training. Peter Douha, klopte me ook al het hele seizoen, behalve in Verviers en Dinant, wel 2 zware omlopen, maar ruim 10keer moest ik het onderspit delven.
Ik verwachtte me dus aan een zeer harde strijd. Maar ik had er echt zeer veel voor gedaan en gelaten, minder goed dan een 8ste plek, zou een ontgoocheling zijn, plek 6 super, en een 5de plek een regelrecht wonder
Ik stond netjes op de eerste rij aan de start, maar dat was hier minder belangrijk, ik was zeer nerveus. Bij het startschot geraakte ik niet in het pedaal, en zat pas rond positie 15 de eerste bochten, maar maakte me niet druk. Op het langere rechte stuk stoven enkele goede renners met slechte startpositie langs het pak op, om veel plekken te winnen. Ik verkoos echter om gewoon op mijn positie te blijven, netjes uit de wind, geen trap teveel doen. Waarom zou ik met die zware asfalt startklim die volgde ??
Ik draaide onderaan dus pas rond positie 20 op, maar zon brede weg, steil bergop, ik zat max. 20 meter achter de eerste, geen enkel probleem dus. Meteen aan de voet ging ik al veel volk voorbij, had van niemand geen last, breed genoeg. De koplopers reden niet ver weg, en halfweg de klim kwam ik al naast Douha en ging hem voorbij, dicht achter Filip Thijs ook. Mannen die ik van mijn niveau achtte.
Als ik op mijn minste onderdeel van de koers, de eerste kilometers, al bij die mannen ben, dat gaf me veel moed voor het vervolg. In de afdaling gewoon rustig aanschuiven, ik kwam als 10de over de finish, want dan moesten we toch weer opnieuw die asfaltklim op.
Het gas ging toen vol open. Ik ging voorbij Douha en Verstraeten. Filip Thijs was sterk, maar maakte technisch wat foutjes op wortels en ik ging hem na de 2de bevoorrading dan ook voorbij. In deze bevoorrading stond ook Wereldkampioen Maes zijn gebroken ketting te herstellen !! Weer een plek winst. In de zigzag klim na de steile afdaling zat ik vast achter Vaneynd. Hij had dan wel al meerdere wegkoersen gewonnen, maar steil klimmen op de mtb ging hem duidelijk niet af. Hij moest meerdere keren zijn voet zetten bergop, en had duidelijk geen enkel gevoel met zijn fiets. Achter me kwam Thijs terug aansluiten, ook Douha. Vaneynd hield me echt op. Toen ik me echt druk begon te maken en dit ook liet horen, zette hij zich dan ook opzij. Waarschijnlijk had hij zich in de eerste ronde opgeblazen, want hij verliet ook die ronde nog de wedstrijd.
Ik reed de eerste ronde de 4de snelste tijd, en kwam dan ook als 4de over de finish. Douha en Thijs vlak achter me. Ik had toen geen zekerheid van mijn positie, maar Jacobs, Delfosse en Parys waren zeker voor me, ik zag hen ook nergens. Henderieckx had lek gereden, ik ging hem vrij dicht voor de materiaalpost voorbij, hem verwachtte ik dus ook zeker nog terug.
In de 2de ronde behoud ik het hoge tempo wat me goed afgaat, Douha en Thijs verdwijnen achter me, maar in de asfaltklim komt wel Maes al terug voorbij. Niet voor niets de wereldkampioen en torenhoog favoriet. Ik besluit hem wijselijk te laten rijden, maar merk toch dat hij niet veel sneller bergop gaat dan ikzelf op mijn eigen tempo. Dat voelde goed aan. Ik passeer na de 2de hele ronde dan ook als 5de aan de meet. Wist nu heel zeker mijn positie en wie er voor me zat. Maar ik zag nooit iemand voor me.
Ik kon mijn goede tempo in ronde 3 aanhouden, mijn positie blijft 5de. Ik krijg wel info dat de renners achter me veel terrein verliezen.
Ook in ronde 4 kan ik goed blijven bollen, ik krijg te horen dat ik achter me een gat heb van ruim 3min. De 5de plek werd dus zowat een zekerheid. Ik begon vanbinnen al wat te juichen. Zonder pech zou ik 5de worden, want ik voelde me nog goed. Dit was echt beter dan gehoopt, ik was hier zeer tevreden mee. In de zigzag klim riep Guy Peeters wel nog dat ik dichter kwam, iets van krampen zei hij ook
ik bleef stevig rijden, afdaling en kwam weer aan de finish. Ik werd afgeroepen op de 5de plek.
Ik reed al met een inwendige glimlach rond, achter me zouden ze zeker niet dichter gekomen zijn, want ik voelde me nog sterk. Gewoon uitrijden was nu de boodschap, en voor de eerste keer een top5 op een officieel BK !! Whaw.
Echt treuzelen ging ik natuurlijk niet doen, ik behield mijn gewone tempo, zeker geen probleem voor nog 1 ronde.
De laatste keer de asfaltklim op. Robin Porters zat daar, riep niets speciaals. Ik zag ook daar helemaal niemand voor me, dus dat dichter komen wat Guy zei, leek mee te vallen. Ik kreeg hier het grote blad nog goed rond en deed gewoon mijn eigen ding. Dan de kleine afdalingskes, onder links de zeer lange klim op. Niet te steil, een ding op mijn maat natuurlijk
en plots zag ik verderop Delfosse EN Parys rijden
huh ???? Rijden daar de 1ste en 2de van vorig jaar, nu posities 3 en 4 ? Ik kon het eigenlijk nauwelijks geloven, ik had hen de hele koers niet gezien, zelfs in de eerste volledige ronde al niet meer
Maar het was wel nog heel ver, je kon daar ver vooruit kijken
maar waarom niet proberen ?? Het leek me een onmogelijke opdracht tegen deze 2 kleppers. Maar waarom niet ? Al zou het mislukken en ik een vreselijke klop krijgen, achter me had ik meer dan 3min, die kon ik toch niet meer verliezen ??? Gewoon doen !!
Ik gaf alles, op de klim die me het beste ligt, hier moest echt al een stuk achterstand weggewerkt worden. Nadien, op technische stukken die me minder liggen, zou het moeilijker zijn.
Tot mijn eigen stomme verbazing kwam ik zeer snel dichter, en nog in die klim aan het wiel. Delfosse ging net Parys voorbij, ik schoof meteen mee, en ook meteen Delfosse voorbij en kwam als eerste boven, wel behoorlijk kapot. Maar ik moest op kop zeker het bos in. Klein beetje dalen en weer omhoog, het bos in. Het paadje met wortels, dan het zeer steile stukje klimmen in het bos.
Dit was perfect met de fiets te doen, echter was ik er toch al 2 keer moeten afstappen. In de eerste ronde gewoon te hevig, te hard getrapt op een wortel en achterwiel doorgeslipt, lag toen nog wat nat. Een andere keer te lang getwijfeld tussen het linker en rechter spoor
en uiteindelijk geen van beide en te voet.
Dit was het zwaarste stuk van het parkoers. Ik had die mannen nooit gezien, dus ze moesten in de voorlaatste ronde zeker een min of meer verloren hebben, moesten dus echt wel redelijk kapot zitten. Dus hier op het zwaarste stuk van de omloop, moesten ze last hebben, kon niet anders.
Ik moest op kop zitten, dat was al gelukt, en ik moest zeker met de fiets boven rijden. Het moest niet super snel ofzo, maar als ik boven zou rijden, dan zou ik de mannen al zeker veel pijn doen. Dus het enige wat ik moest doen: concentreren !! Geen twijfel, 100 meter ervoor al beslist welk spoor het zou worden, onderaan traag genoeg door de bocht
en het lukte perfect, ik bleef helemaal tot boven rijden, keek om: Gerrit en Telly te voet. Nu het gas echt vol open, een sprint van 3km.
Het was rijden rijden rijden
In de laatste bevoorrading boven kwam ik voorbij als een idiote stoomtrein, het voorlaatste stuk klimmen, een zittende sprint bergop. Telly probeerde echter nog wel.
Dan de iets technischere zone, dan de steile afdaling zonder problemen, en de zig zag klim op. Hier keek ik om in de bocht, Telly had de vorige bocht ook al genomen
Shit, dat was maar een paar seconden !! Telly heeft de betere techniek van ons 2, en nog een lange afdaling .. shit shit
Ik probeerde te versnellen de laatste stukken van deze klim, maar ik kon niet !! Ik zat niet aan de limiet, maar er al ver over !! Ik deed wat ik kon, maar kon niet harder, ging niets harder hier dan al de voorgaande rondes. Guy Peeters en Ivan schreeuwde me nog vooruit, maar op is op, het ging echt niet sneller.
Dan afdaling in, hier geen risico, ik had nog altijd enkele seconden, nog niets verloren, beetje bekomen. Dan het stuk bergop op de grote stenen. Mijn supersnel recuperatievermogen kwam hier van pas, in de 15 of 20 seconden afdaling was ik al best wat bekomen, en er zat weer even wat power in de benen. Ik ging vanaf beneden voluit aan, en sprintte over de keien. Grote versnelling, gewoon stampen voor kapot, dit was mijn eindsprint voor mijn eerste BK podium ooit
daarna enkel nog bergaf.
Boven was ik compleet kapot, maar zag dat Parys weer terrein had moeten prijsgeven
Hij is zeker een betere daler, maar een 8 tot 10 seconden prijsgeven in de laatste afdaling
dat was ik toch niet van plan te laten gebeuren !!!
Ik ging gewoon naar beneden, zonder risico, gewoon netjes geconcentreerd, en Telly kwam niet terug. Ik keek voor de zekerheid nog om in de laatste bocht, maar kon meteen al beginnen juichen
en juichen, dat heb ik dan ook gedaan !! Een enorme ontlading.
Ik was zomaar 3de op het officiële BK, met dit sterk deelnemersveld !!
En dan de blikken van de mensen aan de finish
heerlijk !! Iedereen had me als 5de de laatste ronde zien ingaan, toch op een behoorlijke afstand, en iedereen verwachtte dan ook Telly of Gerrit in de bocht
nee hoor J Hier is ikke !!
Achteraf ontgoocheling bij de nummers 4 en 5. Sorry kerels, maar ik heb er ook zeer hard voor moeten werken, maandenlang, zelfs jarenlang. Ik denk ook niet dat ik het gestolen heb, rij in de voorlaatste ronde meer dan een minuut sneller dan hen, en ook in de laatste ronde ben ik nog 53sec sneller dan Telly.
Ook de achterstand van al de rest is nog enorm geworden door mijn snelle laatste 2 rondes. Nummer 6 volgt op meer dan 5,5min.
Mijn eerste 4 rondes zijn ongeveer gelijk, vallen alle 4 in een marge van 13seconden !! Zeer constant dus
Echter mijn laatste ronde is dan verbazend 45sec sneller dan al de andere. Maar voor een BK podium dat onverwacht lonkt, doe je al eens een extra trap hè.
Telly en Gerrit zijn in het begin veel sneller dan ikzelf, ik kan dan gewoon niet sneller, dat is mijn minpunt, maar beide vertonen over de eerste 4 ronden een verval van ongeveer 2min zelfs.
Met deze tijden zou ik ook op zondag een top10 versierd hebben bij de eliten, terwijl het bij ons de eerste ronden nog ietsjes glad was in het bos.
Maar toch een proficiat voor de oververdiende winnaar Gody Jacobs, hij blijft nog 2min voor Maes, en is ruim 6min sneller als ikzelf. Proficiat Gody.
Dit was veruit de mooiste en beste wedstrijd uit mijn carriere. Kan niet op tegen een overwinning in marathon in Einruhr of La Reid, of 2 keer Vlaams Kampioen bij GCL vroeger
Achteraf bekeken .. Had ik deze benen exact een jaar geleden gehad, was ik in theorie zelfs Belgisch Kampioen geworden !! Gody was toen nog geen master, Maes was er toen niet bij, Gerrit en Telly waren toen 1 en 2
Maar deze ging ik nu wel voorbij in de laatste ronde
Ach ja
een gewone droom zal wel al gek genoeg zijn zeker
Thanx voor al de hopen aanmoedigingen !!" besloot Mark Donné opgelucht.
Geoffry Maes- Gody Jacobs- Mark Donné
Categorie:BK
|
Het Waalse RVCOBG-Wallonie is uiteindelijk vierde geeindigd in het algemeen klassement van de TFJV. 
