In Averbode kregen de renners heel wat los zand en veel draaien en keren voorgeschoteld. De Limburgse master 1 Mark Donné had er op voorhand geen goed oog in. Zijn relaas : "Ik had wel een goede voorbereiding gehad met het Avondcriterium in Mol, waar we door veel pech helaas geen top klassering hebben weten te realiseren. Maar ook daar enorm veel los zand, en veel bochten, had er door omstandigheden zelfs 13ronden gereden, en voelde me er steeds beter op.
Ook zaterdag nog naar Averbode geweest, en ik voelde me er super. Al die bochten en kort optrekken is normaal niet mijn ding, maar de techniek verbeterd de laatste jaren zienderogen, en als de conditie goed is, dan kan je plots alles, dus ook de explosieve dingen.
Ik reed er zaterdag zeer soepel rond, ging nooit zo goed door de bochten, had er zeer veel zin en vertrouwen in.
Het is de wedstrijd die me in minste ligt in de serie van de Belgian GP, samen met Antwerpen, hoewel het daar toch behoorlijk ging met de 6de plaats. In Kester en Verviers steeds 4de. Dus rekende ik op voorhand op eerder iets rond positie 6, echter met het goede gevoel van zaterdag mikte ik wat hoger.
Zondagochtend nog even een verkenningsronde, en ik reed lek. Miljaar.
Dus ander wiel gestoken, maar band had dezelfde druk, wilde ik het risico niet nemen om in de wedstrijd opnieuw lek te rijden, en ik pompte de band nog bij, van 1,9 naar een 2,4 bar ongeveer... ik durfde niet slap rijden
De lompste actie van het hele seizoen bleek achteraf
In de start zette ik me uit de wind, start van 700 meter lang, en wind op kop. Halfweg werd ik wel iets naar achteren gewrongen, maar in de finishzone ging ik er meteen enkele voorbij, in de 2de bocht na de finish weer iemand
Dan het stuk bos voor het zandgedeelte had ik plots last. Ik had door de lekke band nauwelijks kunnen opwarmen, ook geen sprintjes kunnen trekken voor de start .. dus de eerste keer dat de moteur echt op volle toeren komt
normaal dat ie dan wat sputtert.
Het zand gedeelte ging goed, kwam zeer vlot door de zandbak, op de brug moest ik net voor de top enkel 1 voetje zetten en meteen weer door
. Ik zat op positie 7 denk ik. Na de brug, het bos in, over ijzeren brugje, beetje links, rechts en dan eerste echte bocht, snelle naar links
daar ging den deze op zijne bek. Gewoon puur de band die grip verloor, gewoon te hard !! Stom stom. Ik was redelijk snel recht, moest Filip Thijs voorbij laten, maar kon weer snel op weg. Echter vanaf dan reed ik met een zeer grote deuk !! Helaas niet in het materiaal, maar in het vertrouwen
Ik kreeg in tegenstelling tot zaterdag, geen bocht meer genomen !! Ik zat te beven op de fiets, de voorband schoof constant. Ik probeerde me te herpakken, maar het lukte maar niet, veel te traag in elke bocht. Voor de rest had ik wel super benen, doodzonde dus !!
Geoffry Maes was meteen weg, dan Gerrit Delfosse en Peter Douha, dan Rony Devries alleen 4de, dan vormde zich een groepje met Kurt Corbeels, Filip Thijs, Wim Feyaerts en Nederlander Raaymakers. Ik bleef ronden lang achter deze mannen hangen, ik was zeer sterk maar verloor in elke bocht.
Ik probeerde wel constant de rijstijl aan te passen aan de situatie, maar dit duurde een tijd. Ik dacht er nog aan even te stoppen en de band af te laten
Maar ik zat al rondenlang op 10sec van deze mannen, kon er niet heen, dan nog eens 10sec extra verliezen door te stoppen, durfde ik ook niet. Ergens einde 3de of 4de ronde kwam ik eindelijk zowat aansluiten. Nu nog stoppen en ze opnieuw laten rijden, deed ik ook niet meer. Ik begon meer en meer te wennen aan de omstandigheden.
Ook Rony Devries haalde we stilaan bij. Hij reed later nog lek. Ook Thijs had pech, en moest ook de rol lossen, maar bleef constant in het visier achter ons.
Ik begon me technisch iets beter te voelen en schoof in ronde 4 en 5 naar de kop. Ik legde een zeer hoog tempo op, maar deed het noodgedwongen rustig aan in de bochten. De mannen hingen aan de rekker. In de voorlaatste ronde reed ik zelfs even lichtjes weg, maar bij het ingaan van de laatste en 6de ronde bracht Feyaerts, met de grote 29inch wielen, de rest toch weer terug op de lange rechte stukken richting finish.
Ik bleef de hele laatste ronde op kop, zeker achteraan een groep van 4 of 5 hangen, kon dodelijk zijn. Ik bleef ze afmatten tussen de bochten in. Op kop ook de veiligste plek. Echter maakte ik een klein foutje in een gracht, en moest Raaymakers voorlaten. Hij trok meteen door, wilde wegrijden. Ik bleef toch het tempo hoog houden, Kevin was sterk, maar ik kwam toch terug dichter. We gingen naar het einde van de ronde, op de 700 meter lange rechte stroken naar de finish, zou ik het dichtrijden. Echter in 1 van de laatste bochten ging hij onderuit. Hij stond wel snel recht, liet me niet passeren, wilde op kop blijven.
Dan de lange strook naar de finish. Hier moest het gebeuren. Van Raaymakers had ik niet echt bang, hij zat ook op kop. Corbeels moest het vooral van het bochtenwerk hebben, niet zo van de force. Enkel Feyaerts met de grote wielen, moest ik in het oog houden.
Ik liet de Hollanders nog even op kop, wilde wel voor het strand al op kop beginnen, maar nu was nog vroeg. Echter net voor de vijvertjes kwam Feyaerts al naast me door, ik dook meteen mee. Ook Raaymakers versnelde, Feyaerts gooide zich voor hem in, ik kon er niet tussen en moest 3de gaan zitten: shit !!
Dan het strand met 2 stroken, ik wachtte af wat de mannen voor me deden. Feyaerts nam links, Raaymakers rechts, ik dan ook links, echter schoot Raaymakers ook plots naar het linkse spoor. We gaven alle 3 alles, was al een langgerekte sprint, ik moest dus door het los zand terug naar rechts, maar raakte Raaymakers niet voorbij. Dan het laatste stuk los zand, met slechts 1 spoor en de bocht erin. Hier was passeren even niet mogelijk
En wat doet Raaymakers, hou in dit stuk strand de benen stil !! Hij laat Feyaerts zomaar rijden, miljaar. Passeren kon hier niet, het zand buiten het spoor was echt veel te los, en er zat er ook nog ene in mijn wiel ook
Na het zand, meteen op het gras, ging ik meteen over Raaymakers uiteraard, ik draaide het asfalt op, en Feyaerts was reeds halfweg, Raaymakers had hem serieus laten rijden. Feyaerts moest niet eens sprinten voor zijn positie. Ik gaf toch nog alles in de sprint, dat de andere zeker achter me zouden blijven, en je weet nooit
. Ik kwam nog razendsnel dichter, maar toch net te laat, en werd enorm teleurgesteld slechts 5de
Sorry allerbeste stuur, dat ik zo hard op je klopte
Ik was zo kwaad
Na 2 keer 4de en een 6de plek, valt dit echter wel niet uit de toon. Zeker had ik voor dit seizoen nooit gedacht dat ik op zon parkoers 5de zou kunnen worden
echter met de huidige conditie en het goede gevoel van zaterdag, was ik mateloos ontgoocheld.
Zonder die stomme lekke band in verkenning, was ik hier op mijn sokken 4de geweest. De renners waar ik nu mee gesprint had, zijn het hele seizoen al elke week vele minuten achter me
zie ik enkel in de eerste halve ronde
Zelfs nr. 2 en 3, Gerrit Delfosse en Peter Douha, waren maar 2 min voor me
tja, al die secondjes opgeteld die ik verloor door de val en de 0,0 vertrouwen daarna
dan zit je snel aan 2min
Ik zal het dus nooit weten of ik hen had kunnen volgen, en meesprinten voor plek 2 achter wereldkampioen Maes
Nu ja, normaal 4de veronderstel ik dan maar, nu dus 5de. 1 plek is geen ramp, nu maar hopen dat deze ene plek ook voor het klassement niet doorslaggevend zal zijn in de eindafrekening.
Achteraf gezien toch blij dat ik zonder de pech, ook op dit soort parkoersen, goed uit de voeten begin te kunnen
En tevreden dat de conditie nog steeds zeer goed blijft
en het zonnetje schijnt
Wat willen we nog meer ?
Maar in St. Vith wil ik toch wel duidelijk iets rechtzetten !!" laat de Trek KMC biker weten.
Categorie:cross country
|