Zoals Raymond Poulidor destijd de bijnaam ' eeuwige tweede' kreeg, zo is Trek KMC biker Mark Donné goed op weg de titel van ' eeuwige vierde ' te veroveren.
Zijn verhaal van Verviers :
" Na het weekendje rust had ik een zeer zware intense trainingsweek achter de rug, met tot slot op donderdag de parkoersverkenning. Op vrijdag een rustdag, maar tijdens het losrijden zaterdag geen goed gevoel. Misschien de eerste echte warmte ?
Op zondag toch nog een rondje gedaan, aangezien er donderdag nog bijna niets van een parkoers terug te vinden was, en de benen voelde zeer slap aan. Tijdens de verkenning donderdag, na 3 keiharde trainingsdagen, ging het precies veel beter dan een uur voor de wedstrijd.
De start werd gegeven een kilometertje naar beneden. Lange startklim dus. Al de betere renners waren er, Wereldkampioen Maes, Belgisch kampioen Delfosse, Parijs, Douha, de sterke 2de van Eupen Filip Thijs
En dat met mijn slechte benen, ik hoopte op een top5 plaats, maar vreesde dat het ergens tussen plek 5 en 7 zou worden, of erger
Ik mocht als 3de naar de start, netjes eerste rij, en meteen na het fluitsignaal nestelde ik me in het wiel van wereldkampioen Maes.
Vooraan werd er goed tempo gereden, de boel bleef netjes gesloten, het was nog lang. Echter in de 2de helft van de klim kreeg ik plots last, moest Maes zijn wiel lossen, en de ene na de andere kwam voorbij
Ik zakte helemaal terug
ik gaf zowat alles, keek voor me en zag een grote groep van een 20tal, een mooie bolvorm
daarachter een renner op 5meter achterstand, dan 10 meter tussen naar de volgende .. en dan een 10tal meter daarna kwam ik pas
Miljaar, een ramp, ik kwam niet vooruit !!
Dan eventjes naar beneden en in de manege door de zandbak. Hier slechts 1 spoor, de rest los zand, iedereen wilde in dat spoor blijven, er werd zelfs stevig voor geremd, waardoor ik makkelijk kwam aansluiten. Aanschuiven zag ik op die positie niet zitten, en ik waagde de gok, dat het losse zand dan toch niet zo los was als het leek. Ik ging uit het spoor, mijn gok was een goede gok, want het zand was goed berijdbaar, en ik ging zeer vlot een 5 tot 7 renners voorbij. Dan de afdaling in het gras nog 3 renners voorbij
De eerste keer door de bevoorrading, alles geven, asfaltklimmetje nog 1 renner voorbij, meteen rechts nog 2
In de eerste afdaling ging ik even tellen
ik zat al 9de, en alles voor me nog vast op 1 lint. Oef, dat was gelukkig snel opgelost.
Nog in die eerste ronde, na de trappen, terug opspringen en meteen licht bergop
dat is altijd een moeilijke overgang, maar ik gaf meteen alles en ging meteen weer 2 mindere klimmers voorbij. In de zeer lange klim nog iemand
Weer tijd voor een overzicht: Maes en Delfosse waren uiteraard al gevlogen, zoals wekelijks. Parijs kon niet mee, lag zeer plat op de fiets, maar moest enkele meters laten. Verder nog Douha en Thijs voor me, alles compleet volgens de verwachting dus.
De eerste keer de zeer steile asfaltklim. Daar had ik donderdag met maatje Houbie goed op geoefend: goed aanloop nemen, lang doortrekken, en dan pas tandje per tandje schakelen achteraan. Hoewel zeer steil, toch op het grote blad blijven vooraan, en veel rechtstaan, want als je vooraan gaat schakelen, dan even minder kracht zetten tijdens het vallen van de ketting
dat op een helling van veel meer dan 20%, dan sta je stil natuurlijk
Op zon steil stuk, als je daar eenmaal begint te schakelen, dan blijf je schakelen
tot je niet meer kleiner kan. Het is ook maar een XC koers van 1,5uur, dus gewoon even forceren en snel naar boven.
Ik begon eraan met een kleine achterstand, maar stoof hier vlotjes Douha en Thijs voorbij, en reed er meteen ook een stuk van weg. Ik maakte de ronde vol, en zag dat ik naderde op Parijs, ik kwam zelfs als 4de over de finishlijn na de eerste ronde van de 5.
Ik stoomde meteen door, het podium in een grote koers wenkte !!
Meteen nog voor de trappen kwam ik bij Telly, en in de lange klim na de trappen ging ik voorbij. Ik kon deze beklimming net aan op het grote blad. Echter had Telly nog wel wat reserve, en pikte aan. Echter wat verder in de klim, moest hij toch lossen en ik ging vol door.
Elke seconde die ik hem aan de broek kon smeren, wilde ik meteen pakken. Hij moest het nadien nog altijd maar zien dicht te rijden. Achter ons zag ik ook Thijs nog, een heel stuk verder ook Douha, verder niets meer.
Echter in de steilste afdaling kwam de technisch zeer goede Telly Parijs weer terug, ook op het schuine kantje was hij een pak stuurvaster dan ikzelf.
Midden 2de ronde, na toch bijna een half uur koers, zag ik ook plots Belgisch kampioen Delfosse vrij dicht voor me rijden !! Hem zag ik dit seizoen nog nooit in de wedstrijd, buiten de eerste halve ronde en aan de finish uiteraard. Kenneth riep dat het maar 30seconden was !! Whaw, ik liep in op de Belgisch kampioen
het ging dan toch echt wel goed precies ??
In het begin van de 3de ronde kon ik bergop weer wegrijden van Telly, en in ronde 3 kreeg hij het gaatje niet direct meer gedicht, maar ver weg was ik nooit. Ook Thijs verloor een beetje terrein, van al de rest geen spoor meer
Plek 3, 4 of 5 was reeds een zekerheid.
Echter in ronde 4 kwam Telly toch weer terug, gaf zich niet gewonnen. In het steile stukje tussen de weides kwam bij bergop fors voorbij, ik moest even 10meter laten.
De afdaling, dan de steile asfaltklim .. en plots stokte het daar. Het ging er minder vlot dan voorheen, en ik kreeg het gaatje niet helemaal dicht.
Telly dus als eerste de moeilijke afdaling in, die me niet goed lag. Hij reed er van me weg, trok bergop de inspanning vol door, ging even echt voluit zag ik, en ook in het smalle schuine stuk nam hij zoals verwacht veel tijd.
Aan de zeer steile klim in het bos, was hij al bijna boven, toen ik beneden eraan begon, ik zag dat hij het echt meende om weg te rijden.
Daar kreeg ik plots een knak, zowel mentaal als fysiek.
Uiteraard blijven rijden, maar aan de finish was de achterstand toch stevig opgelopen.
Het koppie ging wat hangen
Toch nog even goed doorkoersen, maar toen ik in begin van de laatste ronde in de lange beklimming hem al nergens meer zag, gaf ik het al op. Zwak, ik weet het.
Ik reed de ronde zeer rustig uit en kwam zeer teleurgesteld als 4de over de finish
Inderdaad, WEER 4de !! En dat terwijl ik alleen op de 3de plek reed half wedstrijd, zelfs vrij kort achter de 2de
Verdoeme, dit was de kans
Ik val anders nooit stil, echt nooit
waarom dan vandaag plots wel ? Wilde ik misschien TE graag op dat podium ??
Echter werd ik meteen na de finish, en ook de hele namiddag, langs alle kanten uitgebreid gefeliciteerd om de mooie prestatie, dus groeide het besef, dat ik het toch wel goed gedaan had
Dus blijven we maar elke week opnieuw en opnieuw proberen
Een herhaling van een podiumplek bij een minder sterke bezetting, zoals in Kelmis, kan nu echt niet meer uitblijven, maar spoedig hoop ik mezelf dit seizoen samen met de wereldkampioen en de Belgische kampioen op een podium van een grote koers te zetten !!
Zou ik het nu niet eens verdienen na de 5de keer op de 4de plek te stranden dit seizoen ??
Ikzelf heb er deze winter en voorjaar in elk geval ALLES voor gedaan wat mogelijk is ! " aldus de Limburger.
Categorie:cross country
|
