Net als in de Sea Otter in Californie was de 29 " nadrukkelijk aanwezig in de eerste World Cup wedstrijd van 2010. Het succes kan niet ontkend worden, zowel bij de mannen als bij de elite vrouwen haalde de fiets met de grote wielen het podium. Met Burry Stander en Willow Koerber op het podium  mag gezegd worden dat er aan de verwachtingen werd voldaan.

Bij de vrouwen eindigde Willow Koerber  als tweede achter wereldkampioene Irina Kalentieva. De  Amerikaanse bikester van het Subaru-Gary Fisher team was als enige in staat om tred te houden met de sterke Rusin. In Dalby Forest bevestigde Koerber,  die vorig jaar in  Canberra derde werd op het WK, nogmaals. Na een middelmatige start schakelde Koerber  midden 2009  over naar een 29 "er , won Windham en behaalde brons in Australie.

Ook bij de mannen trok de 29 " alle aandacht.
Specialized biker Burry Stander voerde  in het begin een strak tempo aan , wat zorgde voor een vroege selectie. Op het einde kwam de wereldkampioen bij de beloften echter nog iets te kort om  voor de zege te gaan. Het pleit werd in de spurt beslecht, en Nino Schurter kon victorie kraaien door Absalon met enkele centimeters kloppen ;  de Zuid Afrikaan  Burry Styander werd eervol derde.

Burry Stander koos reeds twee wedstrijden na elkaar voor een 29 inch, maar heeft  bij nader inzicht besloten om zondag aanstaande in Houffalize zijn normale 26" ter hand te nemen ; de omloop in de Belgische Ardennen leek hem toch net iets te technisch.

-Ralf Bohle,  de oprichter van Ralf Bohle GmbH en het bandenmerk Schwalbe, overleed afgelopen zondag in Bergneustadt (D)op de leeftijd van 75 jaar,  na een lange ziekte.  
Sinds 1906 had de  Bohle familie ervaring in het produceren van fietsen en fietsonderdelen
1955 : zoon Ralf Bohle was net aan hogere studies  begonnen , toen hij door de vroegtijdige dood van zijn vader,  als  twintig-jarige  gedwongen werd om de zaak over te nemen.
Onder leiding van  de jonge Ralf Bohle, begon het Duits bedrijf met exporteren van rijwielen en motorfietsen over de hele wereld. Maar dit werd steeds moeilijker doordat in de jaren zestig de lonen  drastisch stegen en de  Duitse fietsen steeds duurder werden. Veel van de eens zo trotse fabrikanten waren niet meer concurrerend en aan het begin van de jaren zeventig, gingen een groot aantal fietsfabrikanten failliet. 
Toen startte  Ralf Bohle een nieuwe onderneming .
Hij was een Azië-kenner en ontmoette een fascinerende familie, die fietsbanden vervaardigde in Zuid-Korea . Zo ontstond Schwalbe,  het  merk dat is nu de onbetwiste Europese marktleider is in fietsbanden. 
 
Zijn zoon, de huidige manager Frank Bohle, vatte zijn vaders werk als volgt samen :
 "Alles wat de Bohle Groep met Schwalbe bereikt heeft,  is te danken aan  zijn  inspanningen, zijn ideeën en zijn visie."
Ralf Bohle toonde een zeldzame combinatie van menselijke warmte en ondernemende durf en vastberadenheid. 
Ondanks zijn ziekte was hij in staat om samen met zijn famillie zijn 75 ste verjaardag te vieren.

-Vorig zondag overleed  in Californie Tom Milton, eigenaar van Selle An-Atomica op 56 jarige leeftijd. Hij was de uitvinder van de ergozadel  uit waterdicht leder.
De voormalige autocoureur was nog steeds een verwoed fietser en overleed aan een hartainfarct  tijdens de Devil Mountain Double Century marathon.

- In maart werd afscheid genomen van navenspecialist  Phil Wood,  die enkele weken eerder  op 83 jarige leeftijd overleed.

De wielerbranche moet het stilaan zonder zijn pioniers stellen!


 

De populaire MTB KIDS BLOG werd de voorbije maanden in een nieuw kleedje gestoken !  

Er werd een nieuwe domeinnaam gekozen en daarom verdwijnt het woordje ‘BLOG’ uit de naam.  Het is meteen een nieuwe belangrijke stap in de verdere uitbouw van het initiatief dat in 2008 het levenslicht zag.

“De huidige generatie kids zijn de toekomst van de Belgische mountainbikesport.  Daarom verdienen de kids zoveel aandacht op een eigen webstek. Het aantal kids dat de laatste jaren de weg naar het mountainbiken heeft gevonden, is spectaculair toegenomen, vooral in Vlaanderen”  zegt Pascal Loquet, de bezieler van MTBkids.be

Het team van NODRUGS tekende voor een gloednieuwe ‘coole’ stijl op maat van de kids.  NODRUGS ontwikkelde een nieuwe website om de kids een volwaardig platform te bieden.  Maar nog even geduld: pas vanaf zaterdag kan iedereen terecht op www.MTBkids.be

De nadruk blijft liggen op verslagen en foto’s van alle jeugdwedstrijden (van 7 tot 14 jaar) in België.  Maar vanaf nu kan je bij MTBkids.be terecht voor alles over mountainbike en kids !

Stefan Vanpol werkt sinds vorig jaar mee aan het project: “Vanaf 2010 kunnen we rekenen op de inzet van nieuwe reporters en fotografen.  Het is dankzij hun bereidwillige medewerking dat de opvolging voor MTB KIDS BLOG werd verzekerd.  En we hebben daarom ook een exclusieve samenwerking met mountainbike.be en NODRUGS opgezet.” 

“Mijn foto’s worden al een paar jaar gebruikt door MTB KIDS BLOG.  Toen ik gevraagd werd om nauwer samen te werken met het nieuwe project heb ik geen moment getwijfeld.  We doen het voor de kids” aldus fotograaf Fred Seykens.

De website wordt de komende maanden nog uitgebreid met een paar nieuwe rubrieken en initiatieven.  Niet toevallig komt de release van de eerste versie op zaterdag 1 mei online, het weekend van de Wereldbeker in Houffalize.  

Kom langs op de stand van NODRUGS in het rennersdorp voor een eerste kennismaking met MTBkids.be.  Tot in Houffa !

MTBkids.be TEAM

De zware trainingsweken op Gran Canaria werpen bij het begin van het marathonseizoen al onmiddelijk hun vruchten af.
Vorige week was Peter ' Pepe' Palinck  nog 6de in de 4h ATB Challenge in Bladel (NL), afgelopen weekend stoomde hij door naar de 3de plaats in de Mega Sports Sorpetal marathon in Sundern  Hagen (D).

Schitterend weer met een deugddoend zomers aanvoelend lentezonnetje en stoffige trails zorgen voor ideale koersomstandigheden.
De start verloopt de eerste 5 km over asfalt en zoals gebruikelijk heeft Peter Palinck  het daarmee moeilijk. Maar van zodra het peloton in zijn plooi gevallen is, blijven de plaatsen lange tijd stabiel. Tijdens de 2de ronde, begint bij velen de afstand zo langzaam zijn tol te eisen en één na één kan Pepe verder naar voor opschuiven. Uiteindelijk finisht hij als 3de in de masters-2 categorie en lijkt daarmee klaar voor de 6-daagse Rally di Romagna volgende week.
Omdat de tijdsregistratie door technische problemen in het honderd gelopen was en een uitslag de eerste uren niet verwacht werd, hebben we de podiumceremonie gemist. Gelukkig was  Karin Dehaes ( Zoef ) nog ter plaatse om, onder groot jolijt van de nog aanwezige bikers, de honeurs waar te nemen en daarmee ook haar eerste podium van dit jaar binnenhaalde.
Kroki ( Steven Pauwels ) , op de sukkel met knieproblemen, slaagde er in om aan een rustig tempo en zonder pijn de afstand van 55 km vol te maken. Ondanks trainingsachterstand is er dus toch een lichtpuntje en  een sprankeltje hoop om de Rally di Romagna aan te vatten.



bron : pm Reevax MTB Racing Team

Wat in de wandelgangen al enkele weken de ronde deed , werd nu officieel door  Simon Gueuning , teammangager van G Skin Delforche bevestigd.
Met enige bitterheid stuurt  Gueuning dit bericht de wereld in,  aangezien hem door de fans van Martinez , alsmede door de pers verweten werd zich niet aan de verbintenissen te hebben gehouden. 

Ter verduidelijking :

"  Een paar weken geleden, aan de vooravond van Roc Laissagais  heeft Miguel me gecontacteerd met de melding dat hij zijn comeback niet zag zitten en alles zou opschorten. Daarbij vroeg hij  me om geen verklaring aan de pers af te leggen en we hebben zijn wil gerespecteerd. Groot was mijn verbazing  te lezen dat hij niet naar Dalby Forest ging omdat ' zijn team de reis niet wou betalen. '

Toen Miguel Martinez destijds contact met ons opnam , hadden we geen  budget voor een extra renner in ons team . We hebben toen besloten om een aantal inspanningen te doen om de ' kampioen'  op te nemen in ons team en hem een structuur te bieden met duidelijk  afgelijnde grenzen op basis van een contract. Verder hebben we de nodige afspraken gemaakt met organisatoren met de bedoeling  hem een mooie  kalender te laten afwerken. Dat contract voorzag  deelname aan de Wereld bekers, de Coupe de France , enkele Belgische wedstrijden en enkele etappekoersen . Nu leest men in de pers dat hij nooit  werd vergoed voor zijn verplaatsingen. De enige wedstrijd die hij afwerkte was in St Raphael, 15 km van zijn woonplaats. Voor de andere wedstrijden werd er onderhandeld met de organisatoren. Zo had hij de Maremma Cup, Roc Laissac, Munsingen en enkele Belgische wedstrijden op zijn programma staan.  Martinez heeft zich echter niet aan de afspraken gehouden.
Miguel weigerde om verder te gaan en gaf als reden voor zijn  forfait  telkens  rugklachten op . Dit hadden we echter niet zien aankomen, voor Houffalize was alles geregeld.
Hij vroeg ons eerder wel  de toestemming om een MTB centrum  op te starten in Fayence en  nog te rijden als zijn rug het toe liet. Hij had nog een contract op zak  voor een wedstrijd  in Polen begin mei.

We hebben niet de intentie om  op die manier verder te gaan  met  Miguel Martinez. We hebben  maar één wens, en dat is deze bladzijde om te draaien , tenminste :  als Miguel  akkoord gaat. De gemaakte  kosten voor  kamers, vlieg- en boot tickets naar Engeland, Houffalize en Offenburg  kunnen niet teruggevorderd worden.
Tot op heden hebben we niets officieels ontvangen betreffende zijn ontslag en we wachten af.
Persoonlijk zullen we geen stappen ondernemen, omdat het altijd onze bedoeling geweest is om hem te steunen, ondanks de terugtrekking van zijn Franse sponsor .
Ons team heeft de nodige inspanningen geleverd en kosten nog moeite gespaard om aan de eisen van Martinez te voldoen en helaas tevergeefs.
Persoonlijk wil ik er nog aan toevoegen :  Miguel is en blijft een groot kampioen. Ik ben zeer teleursgesteld in de gang van zaken, omdat ik er van overtuigd was dat  Martinez nog tot grootse dingen in staat is. "

Simon Gueuning
G Skin Delforche

" Zeer goed getraind de laatste weken, een trainingsweek gehad van 24uur bij een fulltime job, en vorige zaterdag nog 7,5 uur op de fiets gezeten. Dan veel gerust, ik was er klaar voor !!

Op vrijdag daar even de start gedaan, en de benen waren niet goed, de volgende ochtend gelukkig al iets beter bij de opwarming.

We gingen naar de start, door onze goede uitslag het jaar voordien mochten we netjes in de eerste box van een 30tal renners, waar iedereen nog relaxed op de grond zat, achter ons een kleine 1600 ongeduldige.

We zagen daar opnieuw “King Ramses”, Nederlandse marathonspecialist Ramses Bekkenk, die de wedstrijd al 4 keer won, zo ook vorig jaar toen hij Kevin Vanhoovels klopte.

Patrik zag ook meteen 2 zeer goede Duitsers van team Haibike, die hij kende van de Duitse etappewedstrijd van vorig jaar, waar die heren de scepter zwaaiden. Een top10 zou dus knokken worden.

De start werd gegeven, ik zat wel aan de windkant, reed helaas vaak in de wind, maar kon me daardoor wel redelijk goed handhaven bij de eerste 50. Attent zijn met zo weinig mogelijk energieverbruik is de boodschap.

Het laatste stuk bergop voor we het veld zouden indraaien dus, en het tempo werd stevig opgetrokken. Ik zag dat ik wel ergens bij de eerste 40 renners ongeveer zat, besloot dus niet nog dieper te gaan, dit was goed genoeg om het veld in te duiken. Meteen de eerste onverharde klim, ik begon de renners heel langzaam, 1 voor 1 voorbij te gaan, zonder iets te forceren. De volgende strook bergop dreef ik het tempo goed op.

Dit werd stilaan het moment, in deze kilometers werden de groepjes gevormd, waar je het misschien de hele wedstrijd mee moest doen. Er reed een groepje van een 10tal op ongeveer 50meter, hier moest ik meteen heen. Even goed doorgetrokken en ik was er bij. Meteen naar voor geschoven, er zaten nog wat renners vrij dicht. Daar heb ik even op geen inspanning gekeken, ik moest mee zijn in een zo goed mogelijke groep, ik moest me daar dan wel even goed voor inspannen, maar met mijn goede uithouding, dat ze me er daarna nog maar eens afkrijgen !!

Na de eerste wilde kilometers kwam ik in een groepje van 12 renners. Bergop was ik zeker niet de beste, ik beperkte me daarom enkel tot volgen. Ik had al heel veel gegeven om hier te geraken. We reden een tijd samen, ik zat wat achteraan, en plots zag ik dat er 4 renners al weggereden waren, die kwamen bij Belg Bart Vanhecke van Lingier Versluys, die vooraan de rol had moeten lossen. Ik had me wat is slaap laten wiegen achteraan. Ik bleef nog even zitten, maar toen het minder stijl werd, vals plat, besloot ik het tempo fors omhoog te snokken, ik wilde erheen. Niemand kwam mee en er kwamen enkele zeer zware minuten, waar ik alleen naar de 5 toereed. Eenmaal daarbij gekomen veranderde ik de mentaliteit, in plaats van altijd maar denken: vooruit, vooruit, vooruit … ging ik me nu beperken tot standhouden hier. Ik merkte in de wat steilere klimmen ook dat ik daar meer dan mijn handen vol mee zou hebben !! Het ging echt zeer snel bergop, ik kon maar net mee met momenten. We bleven een zeer vlot tempo onderhouden, en bij de bevoorrading op 42km wist  verzorger Wilfried te zeggen dat ik rond de 15^de plek zat algemeen. De renners van de 55km zaten er uiteraard ook bij, dus ongeveer top10 leek mogelijk.

Meteen in de afdaling demarreerde Bart Vanhecke, ik ging er meteen achter, weg al de rest. Deze laatste 13km van de eerste ronde waren het meest technisch, de Duitsers bij ons bleken zeer slechte dalers.

Ik en Bart wisselde wat woorden, we besloten het op de laatste steile klimmetjes rustig aan te doen, waren allebei wat forsere renners die het niet van de echt steile klimmen moesten hebben, ze mochten gerust nog terugkomen.

Ik en Bart sneden samen de 2^de ronde aan, zeer veel klimwerk in het begin, zonder iets te forceren. Plots zagen we iemand komen, jawel, niemand minder dan Belg Wouter Cleppe van team Nomadesk. Ik wist niet eens dat hij aanwezig was. Hij had blijkbaar startnummer 760 en had al heel wat renners moeten passeren.

3 forse mannen bij elkaar nu, we reden bergop een goed tempo, zonder elkaar dood te doen. Hierdoor kwam voor halfweg de ronde wel een 3tal terug. De Nederlander van dat gezelschap zette zich in de eerstvolgende klim meteen fors op kop, iedereen liet hem rijden. Na een tijdje verdween hij uit ons zicht … Een andere renner raapte we op en lieten we meteen achter.

De ene Duitser lieten we het kopwerk bergop doen, maar we hadden al gezien dat die man bergaf een ramp was, zeer slecht daler.

13km van de finish, laatste bevoorrading, ik had de kop genomen. We haalden net nog een renner bij, en Petra riep dat we reden voor plaats 6 !! Huh, ik geloofde mijn eigen oren niet , maar Petra bevestigde: “daar net voor je, dat is de 6^de”.

Amai, dat had ik nooit verwacht met die kleppers aan de start.

Ik ging die nummer 6 meteen voorbij, wilde als eerste dalen, maar ook meteen stoof Bart naast me door, ging demarreren op identiek dezelfde plaats als 2uur geleden …

Ik en Cleppe gingen er meteen achteraan. Enkele stukken maar vals plat, meestal vals plat naar beneden, en we stoven weg. Net alsof Wilfried en Petra voor ons een nieuw startschot gegeven hadden voor een wedstrijdje van een half uur tot de finish.

De 3 Duitsers die bij ons waren: echt NERGENS meer te zien.

In het voetbal, met het WK, geld er altijd een wet: voetbal is een simpel spel, je start met 11 tegen 11, en 90min later winnen de Duitsers ….

Echter op de mtb is dit Duidelijk niet het geval ... We gaven de Duitsers rijles !!

We bleven goed vlammen, het vele lichtjes bergaf lag ons perfect ... Ik begon enorm in mijn kansen te geloven, ik maakte vaak het tempo, ik reed super gemakkelijk ... tot plots: het is niet waar … een kramp in mijn lies !! De overgang van het zware klimmen naar het vlammen licht bergaf bekwam mijn linker bovenbeen en lies precies niet goed …

Ik maar zeer lichtjes trappen, enkel rechts kracht zetten, ondertussen met de duim zo hard als ik kon op de spier duwen, om die kramp toch maar weg te krijgen …

Dit lukte pas na een half minuutje, ik had al 100meter achterstand, en vreesde al dat 8^ste mijn plaats zou worden …. Miljaar, ik kon die mannen aan !!

In de technische afdalingen ging ik stevig naar beneden, daar zeker geen tijd verliezen op de achtervolgers. Het dorpje in, dan terug de moordend zware klim, nog 5km. Ik besloot naar de kleinste versnelling te schakelen hiervoor. In de eerste ronde reed ik hier ook op de kleinste versnelling, maar kon eventueel wel iets sneller. Nu dus weer kleinste, die kramp mocht echt niet volledig terugkomen, dat zou een ramp zijn.

Ik op het kleinste omhoog, Bart en Wouter reden echter niet weg. Sterker nog, ik kwam iets terug. Dan vals plat en twijfel … Het snel dichtrijden met risico op de kramp die terugkomt, of rustig blijven en plek 8 veilig stellen … ik koos voor de gulden middenweg …

De 2 Belgen reden ook niet vol door, dus met die middenweg bleef ik op dezelfde afstand. Een volgende steile korte klim, alles bleef gelijk, ik durfde niet voluit te gaan. Dan nog een laatste klim, ik zat maar op een 5tal seconden meer, twijfel twijfel twijfel …

Ook dat overleefde ik nog. Nu een stuk vlak asfalt, en dan eigenlijk enkel nog naar beneden. Ik besloot toch fors aan te zetten, achteraan in de bocht telde ik 3 seconden, ik besloot nu ALLES te geven …
Maar nu eigenlijk uitsluitend bergaf, en Bart en Wouter begonnen ook echt te strijden voor hun plek. Allebei uitstekende dalers, dus 3 seconden goedmaken zou al heel moeilijk zijn … En dan in de aankomstzone bergaf over een soort aangelegd BMX terrein, moest ik er al bijkomen, daar nog passeren zou bijna onmogelijk zijn, zeker met mijn snelle banden. Ik probeerde nog wat ik kon, maar eenmaal op het BMX terreintje gaf ik het op, en bolde toch even diep teleurgesteld als 8^ste over de finish.

Teleurstelling om die gemiste kans, ik had gewoon 6^de kunnen worden in zo’n deelnemersveld, dat zou wat zijn …. Echter enkele minuten later realiseerde ik me dan toch wel dat een 8^ste plek, op maar enkele seconden van de 6^de, ook een schitterend resultaat is, waar ik vooraf niet eens op gehoopt had. Uiteindelijk moet ik toch zeer tevreden zijn met deze uitstekende prestatie.

Vorig jaar nog 12^de in 4h8min, nu 8^ste in 4h1min. Toch als 30 plusser nog steeds een hele vooruitgang, en toch maar 5 renners van de 100den die echt sterker waren dan ikzelf … Daar moet ik toch mee kunnen leven.

Duitse klepper Sickmuller wint de wedstrijd, King Ramses  Bekkenk word ook pas 3^de algemeen.

Uiteindelijk mag ik wel nog als 4^de senior het podium op. De Duitser op de 2^de plek algemeen is ook ouder dan 30, Bekkenk ook en dus 2^de, Wouter Cleppe is ook de 30 gepasseerd en was dus 3^de.

Ze houden een podium van 5 renners, daar mocht ik wel op, helaas net 1 te weinig voor de top3.

Als je echt de categorie Master1 zou bekijken, ben ik zelfs 1^ste of 2^de. Bekkenk is elite en Cleppe is funklasser …

Maar ach, het was een mooie dag, ik heb mezelf werkelijk overtroffen.

Volgend jaar kom ik terug en wil ik nog beter doen . Jammer kreeg Patrik Wellens stukken , maar wist Petra Mermans  de eer te redden door de zege binnen te halen bij de dames op de 55 km  !!" aldus Limburger Mark Donné.

Afgelopen zondag was het volledige MTB Dreamteam van de partij op de 3e manche van de Wallonia Cup in Mons.

Wederom stonden er 2 van onze Dreamteamers op het podium.  Steffi  Derveaux raakt echt op dreef en werd knap 2e, .
Jammer genoeg werden haar knappe resultaten niet omgezet in de verhoopte selectie voor Houffalize.  

Jelle Brackman heeft zijn rentree ook niet gemist, in zijn eerste mtb-wedstrijd was hij onmiddellijk goed voor een 3e plaats bij de beloften, ondanks een slechte startpositie.

Bram Van Wijmeersch reed zich ondanks pijnlijke rug andermaal naar een top 5 positie. Zijn schitterende prestaties dit jaar werden beloond met een selectie in het Nationale team voor de Wereldbeker Juniors dit weekend in Houffalize.  

 Ook Henk Thijs (6e – Fun A), Aaron Debeyne (7e – Masters1) en Tom Segers (10e Masters2) behaalde top 10 plaatsen.

De eerste  geselecteerden voor Houffalize zijn bekend. 
Alvorens de officiele bevestiging de wereld wordt ingestuurd , laat de voorzitter van team Viper uit Bastogne weten dat hij 3 geselecteerden in zijn rangen heeft.
De Waalse club wordt dus voor zijn inspanningen beloond en mag 3 juniores afvaardigen om de nationale kleuren  in de tweede World Cup manche te verdedigen.
Nationaal MTB coach Filip Meirhaeghe opteerde bij zijn keuze voor de 2 Waalse renners Arnaud Hoyaux en Nicolas Mertz en voor de Vlaming Leander Bertels.
" Ik ben erg blij met de bevestiging.  Onze renners zijn zeer gemotiveerd en zullen  ongetwijfeld het beste van zichzelf geven. Ze kennen de omloop en willen zich tonen voor hun supporters. Het voornaamste doel van onze renners is om de wedstrijd uit te rijden en zo hoog mogelijk te eindigen met het oog op andere selectiecriteria. Daarbij is het voor onze renners een eer om de kleuren van het land te mogen verdedigen en aan te treden in het shirt van de nationale ploeg." aldus de trotse voorzitter van het Viper team.



Leander Bertels-Nicolas Mertz

pm: Viper Team

Bij de ploegvoorstelling in februari drukten Jos Kerkhofs en zijn vriend Piet Emonds nog hun wens uit om volgend seizoen Team Joven uit te breiden. Eerder onverwacht wordt de eerste stap reeds dezer dagen gezet.

Davy Vos, Koen Joris en Bert Heylen (de voorbije jaren de kleuren van Kempenaers uit Balen verdedigend) komen het team met onmiddellijke ingang versterken. Het Kempense trio reed de voorbije jaren mooie ereplaatsen bij elkaar (vooral in de Flanders Cup en de LMTB) en zal ook dit jaar meestrijden in de categorie Funklasse A (licentiehouders).

Kerkhofs ( zaakvoerder van de gelijknamige fietswinkel in Peer ) : “Kempenaers stopt ermee dit jaar en de drie zochten onderdak. Lang twijfelden we niet. Enkele korte gesprekken maakten gauw duidelijk dat we dezelfde mentaliteit en visie hebben. De ploeg was rond voor dit jaar maar voor dit soort renners is er altijd plaats.

Hun kledij is geleverd en eerstdaags zullen ook zij beschikken over hun materiaal.”

Vos, Joris en Heylen waren afgelopen weekend een eerste maal te bewonderen in hun nieuwste outfits. In Pont-Ligneuville (EBBT) behaalden ze respectievelijk een 11^e, 16^e en 29^e plaats bij de elites.

De volledige ploegsamenstelling:

Fun A: Davy Vos, Koen Joris, Bert Heylen, Geert Kerkhofs, Niels Emonds

Fun B: Jan Bollen

Masters: Eric Vyncke, Philipe Vandevoorde

Limburger Mike  Mulkens  moest vanwege de stofwolk zijn trainingsplannen  helemaal omgooien . Omdat zijn vliegtuig niet vertrok naar warmere oorden , reed hij dan  maar de EBBT in Pont en werd tweede algemeen na John Soenen en won bij de masters 1  !
Zijn Principia teamgenoot Wouter Wuilmus  zakte samen met Peter' Pepe' Palinck van Reevax af naar Duitsland voor de marathon in Sundern-Hagen. Daar stonden  maar liefst 1600 renners aan de start. De zon was van de partij en er was de keuze tussen de 50km ( 1 ronde ) of 100 km ( 2 ronden ).  Wuilmus kreeg af te rekenen met pech en werd 30 ste algemeen wat  hem de 15 de plaats bij de elites opleverde.

Zijn verhaal :

" Aan de start kwamen we nog een hoop bekende Belgen tegen en dat maakt het altijd zo fijn.
We startten in een zalige zon en waren met velen. Al een geluk dat ik een goed startnummer had ! In de startklim kon ik behoorlijk goed volgen maar er werd erg hard doorgereden. Ik besloot een beetje later mijn eigen tempo te rijden en kom snel Reevax Pepe tegen. Ik pikte bij hem aan en dat voelde als een locomotief. Ik voelde me schuldig dat ik niet kon overpakken maar ik spaarde me een beetje. De eerste marathon op het seizoen is steeds aanvoelen hoe de benen zitten.
Na een 30 km merkte ik dat mijn stuur plots erg scheef stond. Ik verwittigde Peter' Pepe' Palinck van Reevax dat ik onderaan de afdaling zou stoppen om dit vast te zetten zodat ik op de klim weer naar de goede groep kon rijden. Er werd hard gereden in deze groep zeker omdat hier een aantal renners maar voor de 50 km gingen en dus al hun energie kwijt konden. Ik stopte en zette snel mijn stuur recht maar dit was niet voldoende en ik moest nadien weer van de fiets. De adrenaline stroomde door mijn lijf. Snel weer de bike op en ik kon aan een inhaal race beginnen. Hier maakte ik een grote fout door veel te snel naar de groep terug te rijden. Ik vloog omhoog maar wanneer ik weer bij de groep was, kon ik niet meer recupereren. Ik kon nog een tijd mijn wagon bij Peter Palinck  aanpikken maar ik kon weer totaal geen kop doen. Op 30 km van de meet reed ik mijn eigen tempo omdat ik anders compleet zou stilvallen. Eigenlijk is het bij mij een beetje op maar ik vocht door op karakter. Het was bijzonder hard afzien. Ondanks de pijn in mijn benen kon ik nog een redelijk tempo ontwikkelen. Ik verloor nog wat plaatsen maar het verval moet bij de anderen ook groot geweest zijn. Ik bolde over de finish met mijn Principia en kon 30^ste algemeen worden en 15^de elite. Ondanks mijn eigen fout kan ik hier mee leven.
Pepe Palinck fietste een mooie 3^de plaats in zijn reeks en kon knap 17^de algemeen worden. Die avond namen we nog een deugd doende sauna en gingen met heel de bende uit eten. Altijd heel fijn de verhalen na de koers te horen. Iedereen is duidelijk tevreden maar dat kan niet anders dan bij goed weer en een fijn gezelschap. De dag nadien gingen we nog een stevige tocht maken en genieten op de zonnige terrasjes.
Nu nog een beetje bij trainen voor de Ardense marathon en hopelijk is de vorm dan tip top. Ik hoop ook op geen materiaal pech want dit jaar was het al elke koers iets …." aldus Wouter Wuilmus.