Op het 178 ste  UCI congres gehouden in het Zwitserse  Lugano tijdens het WK in Mendrisio  werd Pat McQuaid   opnieuw verkozen tot voorzitter van de UCI.

McQuaid  die reeds 4 jaar aan het hoofd stond van de Internationale Wielrenunie was de enige kandidaat en werd herkozen voor een termijn van 4 jaar ( 2010-2013)
De Ier ( oud-wielrenner en sportbestuurder ) die inmiddels 60 is,  volgde in 2005 de Nederlander Hein Verbruggen op.
Op de persconferentie achteraf verklaarde hij gelukkig  te zijn  met de integratie van para-cycling in de UCI,  met BMX als Olympische sport en met het dopingbeleid dat de sport opnieuw geloofwaardig moet maken .

Wegrenner Francisco Mancebo  bewees aardig met de mountainbike over weg te kunnen door het Spaanse marathon kampioenschap te winnen en 1700 deelnemers te verslaan. De Spanjaard won in Cordoba de marathon van 85 km en meteen ook de titel in een tijd van  3:17:53 . Mancebo  was 1 min 13 sec sneller dan Marc Travter  en 3 min 44 sec sneller dan Adolfo Garcia.

Dit  trio ontsnapte vroeg in de wedstrijd ; Travter en Mancebo bleven het langst samen , uiteindelijk viel Travter terug en ging de zege naar de 33 jarige renner van het Rock Racing Team.

Na enkele dagen rust vertrekt Mancebo naar  Chihuahua, Mexico waar hij voor de derde keer op rij de Vuelta Ciclista Chihuahua Internacional zal trachten te winnen.

Wie is de beste mountainbiker van 2009 ?

Op 7 november kom je het te weten. Dan organiseert MTB 2 Media de Granny Awards. De beste mountainbikers van de lage landen worden genomineerd. In elke reeks wordt er telkens de beste in de bloemetjes gezet. Hij of zij mag zich dan beste mountainbiker van het jaar 2009 noemen.

Beste mountainbiker Benelux:
Hierin worden Belgen en Nederlanders genomineerd. Diegene met de beste prestaties op internationaal vlak wint! De genomineerden worden volgende week woensdag bekend gemaakt.

Beste mountainbiker van België:
Hier zullen de beste Belgen het tegen elkaar moeten opnemen. Ook worden er alleen punten gegeven op nationale wedstrijden. De winnaar wordt dan nationaal kampioen oftewel de beste van het jaar 2009.

Meer informatie kan je vinden op

http://www.mountainbikervanhetjaar.be/

Marzio Deho en Eva Lechner  hebben de achtste editie van de Gimondi bike in Iseo gewonnen.
In de beginfase van de wedstrijd trachtten de Colombiaan Leonardo Paez en de Rus Alexey Medvedev  te ontsnappen.  Paez reed vrij vroeg in de wedstrijd lek.
Op vier kilometers van het einde begonnen  Medvedev, Bettelli, Lazzaroni, Deho en Bianchi in die volgorde aan de laatste beklimming.
In de slotfase ging Marzio  Deho naar de leiding met in zijn wiel de Rus Medvedev. Na 38,6 km finishte Deho als eerste in een tijd van 1:20:00, Medvedev werd tweede en Pierluigi Bettelli  derde.
Gerhard Kerschbaumer, de beste junior van 2009 ,  finishte iets meer dan 3 min later op de 14 de plaats.

Bij de dames ging Eva Lechner in het gezelschap van Elena Giacomuzzi  na 9 km aan de haal. Lechner  trok ten aanval , liet de concurrentie achter en won voor het eerst de Gimondi bike in een record tijd.

heren :

1	Marzio Deho (Ita)	1:19:49
2	Alexey Medvedev (Rus)	0:00:11
3	Pierluigi Bettelli (Ita)	0:00:16
4	Oscar Lazzaroni (Ita)
5	Ramon Bianchi (Ita)	0:00:23
6	Mirko Celestino (Ita)	0:00:57
7	Mike Felderer (Ita)	0:01:04
8	Andrea Tiberi (Ita)	0:01:20
9	Giuseppe Lamastra (Ita)	0:01:24
10	Hector Leonardo Paez Leon (Col)	0:02:05
11	Andrea Giupponi (Ita)	0:03:03
12	Cristian Cominelli (Ita)	0:03:04
13	Jhon Jairo Botero Salazar (Col)
14	Gerhard Kerschbaumer (Ita)	0:03:05
15	Paolo Alberati (Ita)	0:05:02

dames :

1	Eva Lechner (Ita)	1:33:08
2	Elena Giacomuzzi (Ita)	0:04:19
3	Elena Gaddoni (Ita)	0:06:14
4	Sandra Klomp (Ita)	0:07:45
5	Serena Calvetti (Ita)	0:11:42

Op 10 & 11 oktober wordt de 10 de editie van de Battle Royal in Doncaster Moto Park gehouden  .
Voor diegenen die het niet weten , Battle Royal is een race party  met minibikes en motocrossers georganiseerd door wereldkampioen DH Steve Peat. Voor de meesten is het een unieke kans om de oude  machines zoals de Honda Skool Z50’s nog eens van stal te halen en vooral om veel lol te maken. Op passende wijze met goede muziek , veel bier  : het handelsmerk bij uitstek van Peaty en motorengerong wordt al 10 jaar  het einde van het seizoen gevierd.
Volgens Steve Peat himself zou dit wel eens de laatste uitgave van dit evemenent kunnen zijn.
Zal dit  werkelijk de allerlaatste Battle Royal worden  ?

Bijlagen:
2010.doc (50 KB)   

Bijlagen:
UCI Mountain Bike Calendar.doc (1.8 MB)   

Met de 6 de plaats was de Pervélo bikester uit Essen de beste Belgische in Winterslag. Die 6 de  plaats in een internationaal damesgezelschap leverde haar de derde podiumplaats op in het Benelux klassement. Na Laura Turpijn en Monique Zeldenrust mocht Kristien Nelen  de bloemen in ontvangst nemen in Winterslag. "Zaterdag voelde ik me niet al te best waardoor ik de verkenning beperkte tot één rondje. De benen waren goed, nu nog die misselijkheid. Zondag stond er veel concurrentie aan de start: Turpijn, Zeldenrust (36e WK), Erlandsson (Zweden), Ketonen (Finland), Michiels en enkele sterke Hollandse meiden: Van Meurs-Boek en Groen. Opvallend was Joyce Vanderbeken die niet startte maar wel aanwezig was. Ondanks dat ze aan de leiding stond in het klassement en het waren dubbele punten. Ik had last van de maag, veel zenuwen. Goed vertrokken maar eens aan de terril werd er ingehouden en gekeken. Turpijn werd de kop opgedrongen en derest wachtte af, de groep waaierde breed uit en ik kon onmogelijk voorbij. Aan de klim werd er versneld en gestreden voor het spoor. Ik kwam achter Petra Mermans te zitten en twijfelde om voorbij te gaan maar dit zou onnodige krachten kostten doordat het ander spoor heel los lag en ik was bang om een fout te maken. Hetzelfde probleem op de snelle afdaling. Eens op de klim nam ze buitenbocht en kon ik voorbij, ik nam het wiel van Zeldenrust. Het leek alsof ik nog niet diep moest gaan, vreemd. Verderop ging Zeldenrust voorbij Michiels en kwam ik achter de Saeco-bikester. Na de startronde kwam ik als 5e door, een fietslengte van Githa. Ik werd op de hielen gezeten door Van Meurs en Groen. Op de klim kwam van Meurs me met een versnelling voorbij die ik niet kon beantwoorden. Nog steeds klimmende ging ik op mijn beurt Githa voorbij. Ik reed precies in "cruise control", vlot maar kon niet diep gaan. Toen kwam ook Groen erover maar ditmaal kon ik gewoon aanpikken, ik had geen problemen met haar klimtempo. Op dat moment haalden de eerste juniors ons in en werd het een beetje chaos waardoor ik haar wiel kwijt was. Ze had een 5tal meter, ik probeerde de kloof te dichten. Even leek dit te lukken op de steilste klim maar daarna liep ze terug uit. Aan de meet had ze zo'n 20seconden, ik reed in 6e stelling, de maagpijn was bijna weg. Ik had wel wat schakelproblemen vooraan al bleef dit gelukkig beperkt, ik verloor er alleen wat tijd mee. De 3e ronde bleef ik jacht maken op de Nederlandse. De Finse Ketonen kwam sterk opzetten maar ik begon me stilaan beter te voelen. Ze naderde tot in mijn wiel en kwam er zelfs even over, ik voelde dat ik sterker was, zette mij terug op kop en verhoogde het tempo. Al snel moest ze een paar meters prijsgeven en de rest van de ronde kon ik die voorsprong wat uitdiepen. Na die 3e ronde had ik een halve minuut voor en nu pas begon ik er precies door te komen. Ik voelde me beter. De voorlaatste ronde kwam ik terug dichter op Groen maar het was de Zweedse Erlandsson die ik het eerst in't vizier kreeg. Het werd een felle strijd waarbij ze uit mijn klauwen wist te blijven. Toch was het nog oppassen voor de Finse die ook niet wou afgeven. Ik werd 6e en 1e Belgische op een dikke minuut van de Zweedse die lang in 3e positie lag. Ik had het gevoel van maar 2 of 3 rondes (van de 5) echt gekoerst te hebben en misschien zat er wel meer in. Zeker als ik bedenk dat ik het tempo van Groen aan kon, zij werd nog 4e. Tot mijn verbazing was het niet Turpijn maar een sterke Zeldenrust die won! Nu werd het nog spannend voor het klassement... Ik ging losrijden en toen ik terugkwam hoorde ik mijn naam afroepen. Nog net op tijd voor het podium van het eindklassement: een 3e plek naast Turpijn die won en Zeldenrust werd 2e. Toch nog een mooie afsluiter en eindelijk mijn eerste podium Benelux Cup. Er hangt een mooie geldprijs aan vast en die kan ik zeker goed gebruiken om volgend seizoen de kosten te dekken (al zal ik daar helaas niet mee toekomen). Mijn trainer Kris Henderieckx won bij de Masters. Misschien start ik 11/10 nog in de allerlaatste koers. Ik hoop dat dit de UCI-koers "Roc d'Azur" is in Frankrijk, ik wacht nog op reactie van de Bond. Anders zal het het BK Marathon worden. 4/10 zal ik niet starten in de Hondsrug Classic (Nl) wegens cursus-en werkverplichtingen, jammer want dit is een UCI klasse 1 wedstrijd." aldus een tevreden Kristien Nelen.

Na een schorsing van 2 jaar  rijdt de Deen sinds kort voor een Mexicaans Team : Tecos de la Universidad Autónoma de Guadalajara.
Het is algemeen geweten dat mevrouw Rasmussen van Mexicaanse afkomst is. ; waarschijnlijk vandaar.
De  MTB wereldkampioen van 1999 keert eerdaags op TREK  terug naar zijn eerste liefde  en neemt deel aan de Popobike ;  een mountainbike wedstrijd van 50 km in Mexico. Het Popobike festvial heeft plaats van 16 tot 18 oktober en  ondermeer Lenoardo Paez,  Marzio Deho en Johnny Cattaneo zullen het tegen de 35 jarige Rasmussen opnemen.

Bijlagen:
Uitslag Flanders Cup te Keerbergen.doc (41.5 KB)   

Zondag  13 september  werd het WK voor militairen  afgewerkt in het Ierse Clonmel, op zo'n 50 km van Cork. Geen regen in Ierland maar wel zon en aangename temperaturen.  Enkele bekende namen uit het mountainbike wereldje namen deel aan dit WK op de weg. De Belgische ploeg bestond uit Gerry Delanghe (verzorger), Geert Vermoote, Hans Laureyn, Frederik Decaesteker, Jonas Decouttere, Yves Pype (mecanicien) Danny Stevens (ploegleider)  de Limburgse mountainbiker Peter Verstraete (Teamcaptain), Bjorn Rondelez, Nicky Cocquyt, Steven Scevenels en Ronny De Metter .

Donderdag was er de openinsceremonie en vrijdag was er de tijdrit waar Hans  Laureyn en Nicky  Cocquyt ons land verdedigden. Bjorn Rondelez besloot een fietsloos dagje te nemen maar zoals iedereen trok hij mee naar de tijdrit en hielp de begeleiding waar nodig . 

Bjorn Rondelez :
“ Mijn eerste WK was in het veldrijden en nu mocht ik op de weg aantreden.

Zondag was dan de grote dag. Het WK. In deze wedstrijd starten we met 8 Belgen voor een wedstrijd van  140 km ( 9 ronden) Elke ronde moesten we een helling van ongeveer anderhalve km overbruggen in 3 trappen. Er stonden zo'n 80 renners aan de start met als favorieten de Duitsers (Bartko) en de Slovenen (Spillack). Voor ons land stond er ook wat op spel want voor de militaire ploeg op de been te houden moet er gepresteerd worden maar dan vooral in groepsverband. ( Er is ook na zo'n WK een landenklassement en daar moesten we op papier in de eerste 4 eindigen)

Kort na de finish was telkens de helling maar nadien volgde een afdaling en vlakkere weg langs de rivier van telkens een 7-tal km en deze vlakke weg zorgde telkens voor een algemene hergroepering. Er werd veel aangevallen maar er zat nooit organisatie in zodat 15 sec telkens de maximum voorsprong was dat groepjes kregen. Eenmaal moesten we met de ploeg (Geer Vermoote , Björn Rondelez , Jonas Decouttere en Ronny De Metter ) ons op kop zetten van het peloton omdat we een ontsnapping gemist hadden en deze tot 40 seconden uitliepen. We konden echter vlug het verschil tot 20 seconden terugbrengen en op de klim en afdaling volgde een algemene hergroepering.

Vanaf dan ging er geen enkele ontsnapping weg of er zat een Belg bij maar toch stevende  we af op een massaspurt. In deze massaspurt rekenden we op Jonas Decouttere en Nicky  Cocquyt omdat zij onze beste spurters zijn maar toch moesten we als ploeg ook denken aan het ploegenklassement zodat we toch maar met enkelen ons moesten proberen te plaatsen. De Duitsers maakten de laatste ronde een treintje en niemand was in staat om deze te verstoren. De Fransen probeerden naast hen een nieuwe trein te beginnen en ikzelf reed de laatste 5 km in de wind met Jonas in mijn wiel om hem zo een beetje uit het gedrum te houden.

In de laatste km volgden er nog 5 bochten en de Duitsers demonstreerden en lieten niemand hun trein verstoren zodat ze aan de finish 1-2-3 eindigen. In de laatste bocht net na de Duitsers gleed een Fransman uit op de betegeling en hierdoor moest Jonas uitwijken en kwam in de hekkens terecht. Hierdoor ging er een zekere 4e of 5e plaats verloren. Nicky Cocquyt  werd hierdoor eerste Belg op een 6e plaats. Frederik Decaesteker  werd 7e, Geert Vermoote  10e en ikzelf 11e. " aldus Bjorn Rondelez.

De wereldtitel ging naar de Duitser  Henning Bommel.
In het landenklassement werd Belgie tweede na Duitsland en zo was de opdracht  voor de Belgische militairen geslaagd.

uitslag :

1.   Henning Bommel (Dui.)

2.   Stefan Schaefer (Dui.)

3.   Eric Mohs (Dui.)

6.   Nicky Cocquyt

7.   Frederik Decaesteker

10. Geert Vermoote

11. Björn Rondelez

18. Hans Laureyn

22. Steven Scevenels

24. Ronny De Metter

49. Jonas Decouttere