In het Oostenrijkse Haiming werd vrijdagavond  het driedaagse Ötztaler  Bikefestival op gang getrokken met de Eliminator .

De zege in de finale ging  naar de Oostenrijker Daniel Federspiel uit Imst.
De sprintbom  van het  Ötztal Scott team klopte de Duitse kampioen Simon Gegenheimer . De Pool Marek Konwa van het  Nederlandse Superior Brentjens team verwees de Zwitser Sepp Freiburghaus naar de vierde plaats.
Thomas Litscher ( Multivan Merida ) won de kleine finale voor de Duitse U23 kampioen Markus Schulte-Lünzum ( Focus) .

top 5

1 Daniel_Federspiel Oostr
2 Simon Gegenheimer  D
3 Marek Konwa  P
4 Sepp Freiburghaus Zwi
5 ThomasLitscher Zwi


https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=5YvqSG_1SiA#!

De  6 uren in Holsbeek werd gewonnen door Eli Smeyers uit Geel. De Giant biker klopte Partrik Wellens ( Kriekel Cycling) in de solo reeks.

Bij de dames had Delphine Brits de meeste kilometers op de teller.
De bikester van het Fuji Medista team reed de 6 h solo en maakte in haar eentje maar liefst 122 km en  was daarmee de beste in haar reeks !

In de Shortbike teamchallenge won het Electromax MTB team met Stijn Heymans, Kobe Verstraten, Seppe Odeyn , Sam Malfliet en Robrecht Paesen .
Kriekel Cycling  met oa. Erik Peeters en  Erwin Goos legde  beslag op de tweede plaats.
Fuji Medista liet de 3 de plaats optekenen.

De  negendaagse Joberg2c  in Zuid Afrika is vertrokken met een genutralisserde etappe. 
De Zuid Afrikaanse favorieten met  MacDonald & Brandon Stewart van FedGroup-Itec , Waylon Woolcock en Lourens Luus van RE:CM en het Cannondale-Blend duo met Charles Keey en Darren Lill eindigden allen bij de 30 eersten.

De Britten Ben Thomas en Tim Dunford wonnen het bij de heren  voor Louis Bresler-Knipe en  Versluys biker Kevin Van Hoovels (gastrenner bij het Contego Giant team).

Reevax :

" Nadat we vanmorgen in het holst van de nacht met de bus naar de start in Karan beef gebracht werden, zijn we ondertussen in Frankfort, in de Freestate. Alhoewel de etappe van vandaag niet meetelt voor het algemeen klassement, moeten de 116 km en 1600 hoogtemeters wel gereden worden natuurlijk. " zegt het Reevax duo Steven Pauwels en Peter Paelinck.

"Direct na de start begint de eerste klim, niet heel lang, maar wel een goede opwarming. Een groot informatiebord drukt ons met de neus op de feiten: "Scottburgh: 900 km" wordt ons vriendelijk maar kordaat meegedeeld. We kunnen ons dus met een gerust gemoed in de 5 km lange Karan Koppie singletrail storten, wetende dat de pret nog niet direct ten einde is. In deze eerste kilometers worden we vriendelijk verwelkomd door enkele zwart-wit gestreepte locals, ook wel zebra's genoemd. En als even later de geur van verbrande ferodo in onze neus dringt als we met een grote groep vol in de remmen moeten om voorrang te verlenen aan een op hol geslagen kudde springbokken en Afrikaanse bizons (of hoe die wandelende biefstukskes hier ook mogen heten), doet deze wedstrijd zijn bijnaam van singletrack-safari alle eer aan !

Aan de 2de bevoorrading mogen we net als vorig jaar onze fiets ruilen voor roeispanen, de drakenboten zijn ook dit jaar weer present voor de oversteek van de Vaal rivier. Onze kapitein is competitief ingesteld, want het tempo van de "1-2-3-4" die het ritme aangeven gaat stelselmatig de hoogte in, en in volle concentratie om het tempo te houden hebben we op een haar na net niet de boot van de concurrentie getorpedeerd. Een leuk en verfirssend intermezzo, want helemaal droog hebben we het toch niet gehouden.
De grote, brede gravelwegen worden nu geruild voor paadjes en jeepwegen door het gras, eerst langs de oevers van de Vaal, later langs de oevers van de Wilge rivier, die ons op die manier tot in Frankfort brengt. Wegwijzers zijn hier niet meer nodig, de kinderen van de lokale school staan rijen dik om ons luidkeels naar de finish te schreeuwen. Met kleurrijke outfits, luide muziek en dansjes worden we hartelijk verwelkomd. " besluit Peter Paelinck.

Nog niet zo lang geleden heeft de KNWU de selectie eisen voor het EK en WK mountainbiken bekend gemaakt voor 2013.

Voor de Elite heren en dames een top 8 klassering in de World Cup.
De KNWU volgt hiermee het beleid van het NOC.NSF. Het NOC.NSF bepaald dat enkel medaille kandidaten voor de Olympisch Spelen financieel ondersteund worden. Het NOC.NSF en de KNWU vonden het resultaat van Rudi van Houts teleurstellend op de Olympisch Spelen van Londen 2012. Met als gevolg dat er bijna geen budget is voor het mountainbiken.

Tim Heemskerk, bondscoach mountainbiken, is bezig met het opleiden van een zeer jonge selectie  junioren en U23 talenten en wil daarmee in 2020 scoren. Een heel goed plan, maar het levert op dit moment heel weining publiciteit voor het mountainbiken op.

Tot die tijd, zo lijkt het, hebben de toppers van nu geen enkele ondersteuning van de KNWU.

Voor de meeste  Nederlandse elite rijders en rijdsters wordt het wel heel moeilijk om de selectie voor het EK en WK te halen. Rudi van Houts zit er wel heel dicht tegenaan maar een top 8 heeft hij ook nog niet gehaald.
Misschien dat Marianne Vos het kan?

In ieder geval is het voor een aantal toppers niet echt een motivatie om zoveel voor de sport over te hebben als je bijna zeker weet dat je het EK en WK niet haalt. Kijk je naar België of andere omliggende landen, dan zijn de selectie eisen veel minder streng. België heeft een top 30. Dat motiveert tenminste om de selectie te halen.

Wat betreft deelname aan het WK XCE, Eliminator race, wat overigens hoogst waarschijnlijk Olympisch wordt in Rio 2016, moet je een finale plaats in de top 4 halen tijdens een UCI World Cup, maar dan moet je wel zelf alle kosten van de vliegreis en accommodatie zelf betalen. Je behoort dan ook nog in het oranje shirt van de KNWU te rijden!

" Een strenge selectie eis vind ik niet erg maar de motivatie voor de rijders moet wel blijven." zegt Bart Brentjens in Columns Topsporters..

"Als er goede prestaties op een EK en WK gehaald worden, dan zal dit zeker publiciteit opleveren in Nederland. Jonge kinderen zien en horen dit en worden geprikkeld om ook met mountainbiken te beginnen. Wat weer resulteert in meer aanbod en een grotere kans op meer talent.

Laten we zorgen dat de mountainbike sport weer de publiciteit krijgt die het verdient, het is een prachtige sport.

En hierin mag de KNWU best een vooruit strevende rol hebben. In ieder geval doen de Nederlanders het dit seizoen tot nu toe internationaal zeer goed. De eerste wereld beker op 18/19 mei in Albstadt  wordt dus spannend." zegt de Olympische kampioen  en teambaas van het Superior Brentjens team.

"Als we morgenvroeg om 4u30 zullen opstaan, gaat de mallemolen van deze 9-daagse etappenwedstrijd echt van start, maar vandaag geeft de JoBerg2c-organisatie ons de unieke kans om wat te chillen tijdens  een rustig fietsritje door wereldstad Johannesburg: ‘Getting the Jozi Feeling’ is hun manier om hun stad te laten zien, en daar gaan we graag op in." beginnen Pepi en Krocki van het Belgische Reevax team .

" De registratie vanochtend verliep net als vorig jaar stressloos en soepel. Met dat verschil dat we deze keer herhaaldelijk werden aangesproken door deelnemers die bij het lezen van onze reportages zin hadden gekregen om zelf dit onvergetelijke, Zuid-Afrikaanse avontuur te beleven." ‘Virus verspreid, missie geslaagd’, denken Steven Pauwels en Peter Paelinck.

Voor deze editie meldden zich dan ook 200 deelnemers meer aan dan vorig jaar en daarmee is de JoBerg2c voor het eerst compleet uitverkocht. Ook de internationale interesse is opmerkelijk gestegen en als we goed geinformeerd zijn zullen er maar liefst 24 landgenoten met oa Kevin Van Hoovels aan de start staan.

" Wij zijn er alvast van overtuigd dat geen enkele onder hen spijt zal hebben van hun deelname. Onze eigen voorbereidingen lopen ook een stuk vlotter dan vorige keer en daar zit de kennis van de omgeving en de ervaring van de vorige deelname natuurlijk voor een groot stuk tussen. We trakteren onszelf nog op een laatste avondmaal bij de locale Italiaan. De Penne a l’Arrabiata was overheerlijk, maar schroeide tegelijk het behang van onze slokdarm. Gelukkig was er de dubbele cappuccino om de brand tijdig te blussen. Rest ons niets anders dan goed op tijd onder de wol te kruipen zodat we morgen goed uitgerust kunnen beginnen aan dag 1 van dit 9-daagse avontuur. Wij doen hier in Joburg nu het licht uit en hopen jullie morgen, na een rit van 116 km door de Freestate, vanuit Frankfort opnieuw te kunnen berichten. "

De Crocodile Trophy 2013 heeft een  tijdrit aan het programma toegevoegd.
Op 24 oktober staat de deelnemers een individule tijdrit over 96 km te wachten. De rit van Adams Dam naar Maytown komt  op dag 6, na de koninginnenrit van 147 km. Met uitzondering van de tijdrit zijn alle eteppes ongeveer hetzelfde als vorig jaar.

De Tsjech Ivan Rybarik  komt zijn titel verdedigen en ook zijn landgenoot Ondrej Fojtik (2de in 2012)  zal dit jaar van de partij zijn.

Van 19 tot 27 oktober is de Croc aan zijn 19 de editie toe.

Crocodile Trophy 2013
19 okt    Cairns – Smithfield                          30 km / 800
20 okt    Cairns – Lake Tinaroo                      92 km / 2,500
21 okt    Atherton – Irvinebank                       111 km / 2,700
22 okt    Irvinebank – Mt. Mulligan                 114 km / 1,600 
23 okt    Mt. Mulligan – Adams Dam               47 km / 2,700
24 okt    Adams Dam – Maytown (time trial)   96 km / 1,400
25 okt     Maytown – Laura                            87 km / 1,300 
26 okt     Laura – Hopevale                            122 km / 1,200
27 okt     Hope Vale – Cooktown                    56 km / 1,100 

Totaal                                                                                 855 km/ 15.300 hm

Op 20 mei  zijn ze reeds  aan de 24e editie toe !

Dit jaar een grote première : de Ardennes Trophy is immers het MARATHON KAMPIOENSCHAP van BELGIE .

Een prachtige erkenning voor  de club  van AMBTheux, en van de Ardennes Trophy, de oudste en eerste langeafstandsraid van het land.

Dit is tevens een mooi uitstalraam voor de gemeente Theux : de tracks doen alle mooie hoekjes  van het Franchimontezerland aan en  om elk jaar nog  slagen ze erin  om een paar nieuwe pareltjes te ontdekken.

Er werden  veel paden versleten, sedert die 1e editie van 12 mei 1990, indertijd door gepassioneerde mountainbikers opgestart in een tijdperk dat de mountainbike nog in zijn kinderschoenen stond !

In de loop der tijden is de Ardennes Trophy altijd verder blijven evolueren, meegegroeid met zijn tijd, maar het credo is altijd hetzelfde gebleven : de Ardennes Trophy wil een echt feest zijn, waar elke mountainbike(ste)r die naar La Reid komt zich VOOR, TIJDENS en NA de rit thuis voelt.

http://www.ardennes-trophy.be/edition2013/nl/welkom

Het Duitse Sabine Spitz Haibike Pro Team sloot Heubach af met 3 podiumplaatsen
De  weergoden waren de 3 de  manche van de Bundesliga niet gunstig gezind en zo werd het de zwaarste  „Bike the Rock“  aller tijden.

Met de tweede plaats van Kathrin Stirnemann in de Eliminator was de toon voor het  Sabine Spitz Haibike Pro Team gezet. Van de zes dames die zaterdag de finale reden , was enkel wereldkampioene Alexandra Engen sneller dan de jonge Zwitserse op haar Haibike Greed.
Zondag reden Adelheid Morath en Sabine Spitz het team in de kijker.
Adelheid Morath  uit Freiburg toonde nogmaals haar klimmerscapaciteiten en werd tweede met 39 sec achterstand op de Poolse Giant bikester Maja Wloszczowska. Met één overwinning en 2 tweede plaatsen staat Morath nog steeds  aan de leiding na 3 manches.
Sabine Spitz leverde prachtig teamwerk  en eindigde op rang 3.

" Onze taktiek heeft goed gewerkt. Ik had niet verwacht dat ik na 2 valpartijen  op 3 zou eindigen. " zegt de zilveren medailliste van Londen 2012.

Over de omloop in Heubach zijn de meningen verdeeld.  Ook bij droog weer zijn er voor en tegenstanders van de eindeloze beklimming. Wat de afdaling betreft  zijn  de meningen eveneens verdeeld. Zelfs in het Sabine Spitz Haibike ProTeam is de voorkeur duidelijk.
Adelheid Morath, de vriendin van onze landgenoot Sam Baeten, is een goede klimmer en noemt dit haar lieverlings parcours;  terwijl de 2 anderen het liever iets vlakker en meer afwisselend  hebben.
Toch leverde Sabine Spitz een prachtprestatie in de 13 de edite van „Bike the Rock“.Met haar derde plaats verraste ze zichzelf nog het meest.
Van in het begin was ze op achtervolgen aangewezen en ze hield stand tot aan de finish.
Zelfs een paar slippertjes brachten haar niet van de wijs.
" De uithouding is er, er moet nog wat aan de snelheid gewerkt worden en dan moet ik klaar zijn voor de eerste World Cup in Albstadt binnen 4 weken. " zegt de Duitse kampioene. " Hopelijk ondervind ik niet te veel hinder van die valpartijen." besluit Spitz.

Net als in Munsingen vocht Adelheid Morath  vorige zondag een duel uit met Maja Wloszczowska. En opnieuw blonk Morath uit in de beklimming en toonde Wloszczowska zicht de betere afdaler. De Poolse Giant bikester won het voor Morath, maar deze laatste behoudt de leiding in het klassement.
Voor Morath was het haar 5 de podimplaats en dat had ze in het begin van het seizoen niet voor mogelijk gehouden.
Met de tijd groeit haar zelfvertrouwen :  " Ik ben echt, echt tevreden over de gang van zaken. In deze wedstrijd, met zo'n bezetting 2 de worden, is perfekt. " lacht Morath.

Voor  Kathrin Stirnemann  liep het zondag niet zo goed en ze moest vrede nemen met de 14 de plaats. Das was te verwachten na haar 2 de plaats in het sprintnummer. Zowel haar vierde als halve finale won ze met brio en in de finale stootte ze op de  sterke zweedse  wereldkampioene Alexandra Engen.

Filip Meirhaeghe peter

Op zondagmorgen 21 april vond in aanwezigheid van vertegenwoordigers van BLOSO en het gemeente- en provinciebestuur de officiële opening van de Grensstreekroute plaats in het sportcentrum Molenhoek in Westkapelle. Dit gloednieuw bewegwijzerd mountainbikeparcours verbindt de routes in het Brugse Ommeland, langs de Belgische kust en in Zeeuws-Vlaanderen. De route bestaat uit een blauwe en rode lus, samen goed voor 62 km mountainbikeplezier. Liefhebbers van een avontuurlijk off-roadcircuit kunnen dus voortaan hun hartje ophalen in Knokke-Heist. .
 
Zondag kreeg een groep mountainbikefanaten de kans om het parcours uitgebreid te verkennen in het gezelschap van Filip Meirhaeghe, lid van de plaatselijke Wacky Racers en peter van de nieuwe mountainbikeroute. Tijdens het daaropvolgende officieel programma onthulde Filip Meirhaeghe het startbord samen met Schepen van Sport Daniel De Vlamynck, Bloso-inspecteur West-Vlaanderen Ann De Bruycker en gedeputeerde voor Sport Carl Vereecke.
 
Blauwe en rode route
Het parcours bestaat uit twee adembenemende trajecten doorheen unieke landschappen met hoge natuurhistorische waarde. De blauwe route is 15,5 km lang en leidt u langs het pittoreske Ramskapelle en het Schipdonk- en Leopoldkanaal. De rode lus van 44 km gaat richting Knokke langs de hobbelige Graaf Jansdijk en loopt voor een groot stuk over Nederlands grondgebied (richting Cadzand). U kunt starten vanuit het Laguna sportcomplex of vanuit het sportcomplex Molenhoek. 
 
 Kustmountainbikenetwerk
West-Vlaams Bloso-inspecteur Ann De Bruycker, : “De route is er niet zonder slag of stoot gekomen. Al sinds halfweg de jaren ’90 was het de bedoeling dat er een mountainbikeroute zou komen in Knokke-Heist. Toch heeft het nog heel wat bloed, zweet en tranen gekost om dit ook in de praktijk te realiseren. Uiteindelijk is het dankzij het Kustmountainbikenetwerk dat er alsnog een route op het grondgebied van Knokke-Heist kwam. De plaatselijke mountainbikegroep, de ‘Wacky Racers’, werkte mee aan het ontwerp van het traject. Daarbij vermeden ze de al te gevoelige natuurgebieden.”
 
Knokke-Heist wielerminded
Met deze nieuwe mountainbikeroute onderstreept Knokke-Heist nogmaals zijn reputatie van fietsvriendelijke gemeente. De badplaats heeft intussen al een stevige wielertraditie opgebouwd met de jaarlijkse aankomsten van de Ronde van België, twee Belgische kampioenschappen Wielrennen, de Mountainbike Beach Challenge, de Toertocht en Ramskapelle Trophy van de Wacky Racers, de Kustpijl, de Gentlemenrace in Heist, de Grote Prijs Herbo Liften in Westkapelle en Knokke-Heist Koerst. “Ook de Zwintriathlon, iDuathlon, Iron Kid, Finishers Triathlon, 3atlon 4 Fun en Love Bike & Run als aanverwante sportinitiatieven van het wielrennen, vormen een treffende illustratie van het gemeentelijk sportbeleid om zoveel mogelijk recreanten in beweging te brengen en te houden te land, ter zee en al peddelend op 2 of 3 wielen”, aldus sportschepen Daniel De Vlamynck.
 
Grensoverschrijdend
De Grensstreekroute doet zijn naam alle eer aan. De route maakt deel uit van een Europees project dat officieel ingehuldigd werd in Sluis op zaterdag 20 april: het Grensoverschrijdend Moutainbikenetwerk. Een deel van het netwerk loopt over de provincies Oost- en West-Vlaanderen en Zeeuws-Vlaanderen en is goed voor meer dan 600 km mountainbikepaden.
 
Vandaag kunt u gebruik maken van 129 permanent bewegwijzerde mountainbikeroutes, waarvan er zich 28 in West-Vlaanderen bevinden.

Zie  : www.vlaamsemountainbikeroutes.be

of

http://www.bloso.be/sportpromotie/mountainbikeroutes/Pages/groupview.aspx?group=2539&ProvincieGroepID=2539

Jason English (Merida OnTheGo) en Jenni King (Target Trek) hebben de Australische marathon titel veroverd.
In het  Subaru Australian Cross Country Marathon kampioenschap  in Atherton won English de 103 km in 5u 18 en was daarmee 2 minuten sneller dan Andy Blair (Swell-Specialized) , de kampioen van 2012.
Peter Hatton (Giant Racing) pakte het brons in 5u33 min.


English, vijfvoudig wereldkampioen 24 u solo  had een mindere start . Van de vijfde ging hij naar de 2 de plaats om op 13 km van het einde alleen naar de meet te gaan.
" De duur speelde in mijn voordeel ." zei English 

Bij de vrouwen pakte  Jenni King de Australische titel. Ze won de marathon niet, maar de Ierse winnares Jenny Fay kon geen aanspraak maken op de trui.
Jenni King deed er 6u 45 over en was daarmee 15 minuten sneller dan Therese Rhodes. 
Titelverdedigster  Peta Mullens (Target-Trek)  gaf halfkoers op.

ICIAR Van den Bergh  wordt 10de in Heubach en schuift een plaatsje op in de UCI World Ranking !

De eerste manche van de Wereldbekerwedstrijd in Heubach werd door de weergoden omgetoverd in een modderpoel. 
De meeste zones lagen op een schuine helling, waardoor het zelfs moeilijk was om recht te blijven voor de obstakels!   De Fransman Vincent Hermance wist in deze moeilijke omstandigheden het hoofd koel te houden en ging met de overwinning lopen, voor zijn landgenoot Guillaume Dunand en de Duitser Hannes Hermann die voor eigen volk op het podium mocht.  

De Belgische kampioen  moest vrede nemen met een tiende plaats en schuift één plaats op in de UCI World Ranking.  Met een zevende plaats blijft onze landgenoot vrijgesteld van de kwartfinales in het Poolse Walbrzych waar begin juni de tweede Wereldbekermanche zal plaats vinden.

Van den Bergh  was in de eerste ronde van de halve finale niet in zijn nopjes op de glibberige omloop.   “Ik gleed weg op plaatsen waar ik het totaal niet verwachtte.  De zones had ik hier en daar fout ingeschat en voor ik het goed besefte stond ik al op grote achterstand.“

De bandendruk werd voor de tweede ronde aangepast, en alles liep veel beter.  Iciar reed een paar mooie zones en kreeg meer zelfvertrouwen.   Maar het was niet voldoende om een finaleplaats te bemachtigen.  “Het ging inderdaad veel beter in de tweede ronde. Op conditioneel vlak maak ik me zeker geen zorgen, want de wedstrijd zit niet in mijn kleren.  Ik weet waaraan ik moet werken de komende weken.  Ik rij nu de volgende weekend alle UCI-wedstrijden die mij meer vertrouwen en wedstrijdritme moeten geven.  Want in Polen wil ik absoluut de finale halen!” aldus Iciar Van den Bergh van het Insane Trial Team.


uitslagen:
http://www.uci.ch/templates/BUILTIN-NOFRAMES/Template3/layout.asp?MenuId=MTUxNzM&LangId=1

Een dikke driehonderd deelnemers  stonden  zondag aan de start van de chrono La Trace d’Hez,  in het koude Tangissart. 
Bij de dames waren ook heel wat gevestigde waarden op het appel en het zou  dus een zware klus worden om hier enige vorm van betekenis te kunnen spelen dacht Fuji Medista bikester Delphine Brits , die hier haar wedstrijdverhaal optekende.

" Met het nadeel van een minder goede starter te zijn, werd ik na het voltooien van de startlus al met de neus op de feiten gedrukt.  De snelle starters hebben reeds lang het hazenpad gekozen, terwijl ik hier minuten sta te verliezen om de eerste singletrack op te raken.  Zelf op deze singletrack is het nog bumperen  zoals op de snelweg op een mooie zomerdag.  De startlus, was dus niet selectief genoeg ,om hier het peloton ook daadwerkelijk op een lint de krijgen, met het gekende resultaat.
Eens onderweg, kon ik goed tempo maken en besefte ik dat ik toch wel wat geleden schade goed heb te maken.  Gewoontegetrouw heb ik me door een aantal dames laten voorbij gaan in de start, doch wanneer de eerste echte klimmetjes zich aan dienen, merk ik dat ik niet echt meer ver achter mijn concurrentes aan rijdt.  Enkel Inne Gantois en Sara Mertens, daarvan is me ondertussen elk spoor ontgaan.

Het was een zeer snel parcours, echt iets voor de vlammers en gezien mijn lichaamsbouw dus ook niet echt mijn ding.  Maar desalniettemin loopt alles voortreffelijk en schuif ik stilaan van groepje tot groepje naar voren toe.  Op het moment dat ik net het gat met het groepje waarin Celine Christophe zich ophoudt ga dichten, rijdt deze lek en moet aan de kant.  Mijn doelstelling blijft echter onveranderd, op naar de volgende.

Net voorbij de eerste bevoorrading had ik een dame van UP Cycling Team in het vizier, ze is groot en lijkt me over sterke benen te beschikken.  Behoedzaam besloot ik om hier niet de held uit te hangen en me een beetje te sparen.  Bovendien kreeg ze hulp van mannelijk geweld en wordt er overleg gepleegd.  Reden te meer om op het wiel te blijven zitten, want die ene keer dat ik overneem, werd er onmiddellijk van achter mijn rug gedemarreerd en moest ik mij pijn doen om weer in het wiel te raken.

Met nog ongeveer een tiental kilometer te gaan vond het mij belangende duo op een veldweg met diepe tractorgroeven een gaatje en plaatsen een zoveelste aanval.  Hier moet ik het gat laten vallen en moet noodgedwongen toekijken hoe de afstand zienderogen vergrootte.  Eens ik terug de achtervolging kan inzetten, was er van haar geen spoor meer.

Op dat moment, krijg ik het gezelschap van Wim Tollenaere, die alles reeds geruime tijd heeft gade geslagen en me een oppeppertje komt geven.  Hij nam  me op sleeptouw en vastbijtend in zijn wiel gebeurde datgene waar ik niet meer op durven hopen had.  Met iets meer dan zeventig kilometer op de teller word ik vakkundig bij de laatste klim door Wim in het wiel van  UP-rijdster  Thijs afgezet.  Nu komt het erop aan om op het juiste moment tot actie over te gaan.  Tot helemaal boven op de klim wacht ik af en dan komt de enorm steile afdaling op de kasseien waar ik me als een bezetene met volle geweld naar beneden smijt en mijn opponente voorbij ga.  Rijkelijk laat rem ik af om de bocht richting finish te maken en op het zware verzet ga is de eindspurt aan.  
Aan de binnenzijde van de bocht, “voel” ik mijn belaagster letterlijk komen en in een alles of niks manoeuvre , waardoor ik moet stoppen met trappen, was het alles hens aan dek  om mijn evenwicht te kunnen bewaren. 
Maar de timing is wat ze moet zijn, en ik klop haar alsnog met twee tienden bij het overschrijden van de finishlijn.  Er voor is er voor, ook al is het tijdsverschil minimaal.  Twee tienden aan sprintsnelheid, staat gelijk aan 15cm.  Menig één heeft reeds met veel minder het verschil moeten maken.

De andere Fuji starters van “La Trace d’Hez” waren Raf Vanputte, Senne Van Hoof en Jef Vanhoof.

Jef  Vanhoof stond netjes vooraan, was goed weg en had dan ook geen last van de grote massa. Hij kon zich goed handhaven op een 5e/6e plaats, tot hij samen met Jimmy Tielens rond de 60 kilometer  een pijl miste. Hierdoor was de goede klassering weg en ook een beetje de motivatie. "Maar in ieder geval zijn de benen OK voor Portugal."  aldus Jef en dat is wel duidelijk.

Ook Raf  Vanputte vergiste zich en reed in plaats van meer wat  minder km’s. Vandaar een toptijd voor Raf !  Hij is dit, eerlijk als hij is, gaan melden, maar staat gewoon in de uitslag.
Senne  Van Hoof reed ook een mooie wedstrijd met een mooie uitslag. De bewegwijzering was niet optimaal en met maar 1 controlepunt hebben wellicht nog veel deelnemers een fout parcours gereden. Wie zal het zeggen.

Komende zaterdag zal een grote afvaardiging van het Fuji Medista team in de 6 uren van Holsbeek aan de start staan.

Integenstelling tot eerdere berichten heeft Kristien Nelen uit Essen de Enduro voor dames in Ovifat gewonnen.

Bij de heren schitterde de 16 jarige Martin Maes. Voor de  jonge GT biker was het zijn tweede zege op rij in de Easyphone Cup Mountainbike Enduro.  Het is Martin’s vader Patric Maes, zelf 23 keer Belgisch kampioen, die de reeks organiseert.

170 deelnmers uit  België , Frankrijk, Nederland en Duitsland hadden zich aangemeld op de skipiste in Ovifat.
Ondanks een valpartij in de massa start was de sfeer en het enthousiasme optimaal. 
Maes bleef gelukkig recht in de turbulente  start en na 5 specials won hij het met 4,5 sec van Daniel Prikjel.
De jonge Belg  kon in Ovifat  voor het eerst rekenen op Matteo Nati , de mechanieker van het  GT Factory en rechterhand van  
Dan Atherton.

" Ik ben zeer tevreden. Ik was nog moe van vorige week en maakte enkele foutjes.  Vooral in het begin liep het spaak, maar in de laatste 2 proeven ging het beter en kon ik tijd goedmaken. De samenwerking met Matteo Nati verliep vlot, en ik voel dat wij samen een mooi seizoen tegemoet gaan." zegt Maes.

Matteo :'" Het was fijn om voor martin te werken. Hij is zo kalm en vol zelfvertrouwen. Dat is heel uitzonderlijk voor iemand van 16 jaar. Hij heeft de goede instelling en ik weet dat hij veel van Dan kan leren. We gaan een mooi team vormen." zegt Nati enthousiast.

top 3

1 Martin Maes
2 Daniel Prijkel
3 Tom Maes