Na een lange winter die maar blijft duren, kwam er eindelijk eens wat verbetering in het weer. Dat was te merken in Grand-Halleux .
Pieter Broeckx ( Waasland MTB Team) :
" Vandaag had ik dus veel goesting voor de marathon in Grand-Halleux (70km). Het parcours omvatte 3 verschillende lussen die telkens langs de start/finish kwamen en op de laatste lus lag nog heel veel sneeuw, wat het heel zwaar maakte.
Gisteren tijdens de training voelde ik de paaseitjes op mijn maag liggen ,dus heb ik mijn voeding sober gehouden voor de race vandaag, maar de energie zat er wel in!
Bij de start vertrok het al redelijk snel, ik dan op kop en liet de 2 snelle starters rijden. Bij de eerste afdaling haalde ik hen dan terug in en nam ik de kop over en reed op een stevig tempo naar beneden. Toen ik beneden aankwam zag ik al niemand meer achter me rijden en voor mij lag een stevige klim met een hoopje tragere bikers die een kortere toer deden. Ik reed daar rustig op zonder iets te forceren en reed hen voorbij wanneer het paste. Toen ik boven aankwam, zat er weer niemand achter mij, dus reed ik op mijn eigen tempo verder. Zo reed ik een aantal kilometer, rustig klimmen, duurtempo op de rechte stukken en vollen bak in de afdalingen. Eerst was het mijn verwachting dat de renners achter mij, me terug zouden inhalen. Ik maakte me er zeker niet druk in en bleef mijn eigen tempo rijden. Wanneer ik een tijdje bij Hans Planckaert (hij deed de korte afstand) reed forceerde ik me niet om hem bij te blijven. Op de rechte stukken bleef ik in zijn wiel om wat te recupereren, maar bij een steile klim liet ik hem gaan omdat hij wat te snel ging voor mij. In de helft van de 1ste lus kon ik mijn kleine plateau al niet meer gebruiken door al het ijs dat er tussen zat. Omdat ik mijn kleinste versnellingen niet meer kon gebruiken maakte dat het klimmen een beetje zwaarder.
Toen die lus afgerond was voelde ik me nog dik in orde, niets geforceerd en er zat niet direct iemand achter mij, dus bleef ik zo verder rijden. De 2de lus begon al wat minder goed, er begon ijs tussen mijn achterste tandwielen te kruipen wat het weeral wat lastiger maakte om te schakelen. Mijn 2 grootste versnellingen zaten al direct dicht. Dit maakte me wat trager bij de afdalingen, omdat ik dan niet meer kon bijtrappen. Daardoor maakte ik me een klein beetje zorgen, omdat ik niet meer weg zou kunnen rijden moesten de achtervolgers mij inhalen. Dus begon ik een klein beetje sneller te rijden.
Toen ik aan de laatste lus begon kreeg ik een cross-motor escorte. Zij wachtten aan de plaatsen waar ik moest afslaan, zodat ik zeker niet verkeerd zou rijden. Maar de laatste kilometers waren nog het zwaarste van allemaal, met veel sneeuw en ijs. Ik wist niet hoever ik voor was maar ik kon alleen maar hopen dat ik technisch beter door de sneeuw kon rijden dan mijn achtervolgers. Snelheid was minder mogelijk omdat we vooral door de sneeuw moesten ploeteren en dat was energieslopend, nie normaal! Daar kwam nog eens bij dat ik nergens echt een goed plaatsje kon vinden om een energiegel te nemen, hierdoor viel ik in een dipje en moest ik wel even stoppen om wat energie op te nemen. Dan kwam er nog eens bij dat er alleen een smal moto spoor voor me lag, omdat de renners van de kortere toer al gefinisht waren. Dit maakte het technischer en saaier omdat ik niemand tegenkwam.
Solo rijden kan alleen op karakter want er is niets om je aan te peilen, gewoon gaan en hopen dat het snel genoeg gaat. En dat bleek snel genoeg te zijn, ik had 7minuten voorsprong op de 2de Kris Henderieckx en 3de Bart Vanhecke."
Bart Van Hecke (Lingier Versluys Beachbikers) :
"Omdat de startklim vrij gemoedelijk verliep besloot ik vrij vlug om even te versnellen om zo een eerste schifting door te voeren; dat lukte vrij aardig. Net op het moment toen Pieter Broeckx versnelde schoot ik uit mijn klikpedaal waardoor ik de aansluiting verloor. Tot het einde van lus 2 zag ik op de klimmen regelmatig nog rijden en was zo gerustgesteld dat de achterstand nog te overbruggen was. Toen begonnen de winterse omstandigheden hun tol te eisen van het materiaal. Mijn voorderailleur zat door de sneeuwophoping vastgevroren en moest ik dus alles op het grote kettingblad verder doen. Ik zag mijn achterstand groter worden op Pieter en probeerde dan maar mijn 2de plaats veilig te stellen. Op een 10tal km van het einde kon ik door de vastgevroren sneeuw op mijn casette ook deze niet meer gebruiken en moest dus single speed verder, te groot om vlot te kunnen klimmen, te klein om snelheid te halen in de afdalingen. Op die manier kon Kris Hendrickx mij nog remonteren om een 2 tal km van de streep. Een beetje teleurgesteld, maar toch tevreden met een derde plaats scratch en een tweede bij de seniors, na een sterke Pieter Broeckx."
algemeen 70 km
1 Pieter Broeckx 2 Kris Henderieckx 3 Bart Van Hecke 4 Philip Van Hemelen
dame: 1 Inne Gantois 2 Kim Saenen
Elite: 1 Pieter Broeckx 2 Bart Van Hecke 3 Philip Van Hemelen
Masters 1: 1 Kris Henderieckx
Masters 2 : 1 Kris Hertsens
Categorie:Marathon
|