Hans Planckaert van Smart Cycling werd 1 ste master 2 in de Bank 1 Saar marathon in de 'jedermann'-klasse,in Sankt-Ingbert (Duitsland)
" Op zondag 18 september was ik een van de weinige buitenlanders die deelnam aan bedoelde wedstrijd.Voor menige duitse marathonbiker was dit evenwelde belangrijkste dag van het jaar. Het was tevens rijden voor het behalen van de nationale Duitse marathon-bikerstrui.
Het parcours ging over twee ronden van telkens zo'n 50 km met in totaal zo'n 3000 meter hoogteverschil.In de vroege zondagochtend hoorde ik de regen kletteren op mijn dakvenstertje in mijn hotel. Een krachtwoor dat ik hier niet ga herhalen ontglipte mij: het zou toch weet niet waar zijn zeker? Toen ik opstond rond 6.45 u was het nog steeds aan het regenen. Even, heel even maar, rees er twijfel of ik wel zou opstaan of toch lekker blijven liggen. Maar je bent biker of je bent het niet. Dan maar opstaan,ontbijten en richting start. Om 9 uur vertrokken dan de Duitsers die gingen voor de nationale truien.
De andere bikers(hobby-klasse+buitenlanders),in totaal dus 50 bikers namen de start 20 minuutjes later. Het was helemaal niet warm:amper 11 graden. Het was ondertussen wel opgehouden met regenen. Maar het parcours lag er verzopen en mistroostig bij. Né het startschot vormde er zich na enkele km spontaan een kopgroepje., waarbij ik ook nog aansluiting kon vinden.
Vijf bikers reden voorop op de talrijke bospaadjes waar de regen hier en daar modderlaagjes had aangespoeld. We kregen ook al enkele hellingen voogeschoteld.En in bijna iedere beklimming, zat er wel een maximaal stijgingpercentage van meer dan 20%. De kleine plateau kon hierbij al goed warm draaien terwijl het goed op en neer begon te gaan.Ondertussen was ons kopgroepje, wat uiteengerukt en bevond ik me nu al in vierde stelling. In het begin kreeg ik het wat moeilijk met de koude lucht, maar aangezien het wat warmer werd gingen de inspanningen mij al wat beter af.
Na een 15-tal km kregen we plots een steile afdaling voor de wielen die door de regen herschapen was in een dikke brei: noem het maar bosmodder. Ik besloot geen verderev risico's te nemen zodat in met mijn rijwiel aan de hand dit euvel neutraliseerde. Een 5-tal km
verder: de spectaculairste afdaling van het parcours met enkele redelijke drops erin. Ook deze nam ik met de nodige voorzichtigheid.
Door al deze perikelen was ik in tweede stelling aanbeland.
Met nog een 20-tal km tijdens de eerste ronde voor de boeg begon het opnieuw te regenen. Dit werkt erg op het gemoed en ik had toen al geen supergevoel. Gaandeweg verloor ik dan ook wat van mijn krachten. De Rotwildfiets was evenmin opgezet met dat rotweer en verraadde dit door een piepend geluid.Als dat maar goed afliep. Enkele bikers haalden me in en staken me voorbij en ik vond niet de nodige energie terug om aan te klampen.
Geleidelijk aan begon de koude zich meester te maken van mijn lichaam.Dat moest er nog bij komen. Het parcours was nu helemaal herschapen in een modderbij.
'Ik stop ermee, ik stop', stoppen zou ik doen. Nu nogmaals datzelfde parcours doormaken zag ik echt niet meteen meer zitten.
Bovendien - met nog een 5-tal km te biken net voor het einde van de 1ste ronde - ging ik dan nog onderuit bij een eerder korte afdaling.
Dat moest er nog bijkomen. Gelukkig had ik geen echte schade opgelopen en ik bikte terug verder.Ik naderde de aankomst en was in opperste twijfel of ik nu toch zou stoppen of doorrijden. Ik besloot toch nog de tweede ronde aan te vatten. De regen was even gestopt en misschien ging het weer wel beter worden. Wat verder stopte ik om mijn ketting wat in te oliëen en om nieuwe W-cup-drankbidons te nemen die ik s'morgens in de graskant had klaargezet. Ja,nu terug weer datzelfde parcours. Ik vroeg me af of dat wel verstandig was om verder te gaan, maar zo gemakkelijk geef ik nu ook niet op.
De steile bekllimmingen en afdalingen waren er zeker niet op verbeterd en diende veelal stapvoets overwonnen te worden.Het weer beterd weliswaar en ik begon me waarachtig ook wat beter te voelen. Zo kon ik nog enkele bikers remonteren. aar mijn Rotwild protesteerde verder.
Niet alleen weigerde mijn kleinste tandblad vooraan alle dienst, maar ook mijn remblokjes deden het al langer hoe minder. Het betere gevoel kwam geleidelijk terug en na 5.37 uur finishte ik dan, als vierde algemeen in de 'jedermann' klasse en als 1ste master 2. Jammer genoeg bleef het podium voorbehouden aan de 3 eersten.
Bank 1 Saar mtb-marathon: toch wel een leuke verrassing qua parcours amper asfalt en met een opeenvolging van mooie bospaadjes en singletracks.Spijtig van de regen die noopte tot hard labeur.Met toch een flinke pluim voor de prima organisatie. Veel bordjes op regelmatige afstanden en op de steile hellingen en afdalingen. Nu nog eens goed uitrusten om dan volgende week terug samen met teammate Bram Saeys onze duivels te ontbinden op de Trans Zollernalb." aldus de biker uit Ieper.
Categorie:Marathon
|