London 2012 BMX Test Event:

Zondag stond de ontknoping op het programma in de East Belgium Marathon Challenge, het klassement over de vier grootste Belgische marathons (Waimes, Theux, Malmedy en Achouffe).
Zowel Kim Saenen als Kris Henderieckx waren leider in dat klassement, dus stond er voor het Nomadesk Narviflex  team veel op het spel. Aangezien  de drie beste resultaten meetelden voor het klassement, en Kim  Saenen de vorige drie wedstrijden had gedomineerd, was zij alvast zeker van eindwinst. Door ook de laatste manche in het modderige Achouffe te winnen, zette ze de puntjes op de i.
Kris Henderieckx had nog een viertal concurrenten voor de eindzege. Groot voordeel voor hem was dat hij met een tweede, vierde en vijfde plaats reeds over drie goede resultaten beschikte. Maar goed ook, want hij had een moeilijke dag. Vanaf de start was het aanklampen bij zijn grootste concurrent, Ken VDB, maar iets over halfweg, na wéér een tempoversnelling, moest Kris afhaken. Gelukkig kon hij rekenen op de hulp van  zijn teamgenoot Kris Hertsens, die zelf zijn wiel af gaf, en Robby Meul, gastrenner en zijn ploegmaat in Polen. Dankzij dit uitstekende teamwerk kon teamNomadesk-Narviflex deze dubbelslag bewerkstelligen.

Kris Henderieckx: ”Ik had vandaag écht een moeilijke dag en ben dringend aan rust toe. Gelukkig kon ik rekenen op mijn hele team, want niet alleen Robby en Kris hebben me geholpen. Ook onze verzorgers Steven en Patrick stonden steeds paraat! Ik wil dan ook maar al te graag onze teamspirit roemen en het hele team betrekken bij deze overwinning. Dit is écht een overwinning van het hele team! Ik sta nu in het rijtje van winnaars met Nicolas Vermeulen en Joris Massaer en dat doet goed.

Joris Massaer was de beste elite voor Nicolas Vermeulen en Bram Saeys.
Kris Hertsens  won in Achouffe  bij de masters 2,
Bij de masters 1 ging Klaas Vermootel met de zege aan de haald, voor Ken Van Den Bulke en Robby Meul.
Kris Henderieckx werd vierde en eindwinnaar.

Jonas de Backer van  Rocky Roads  won de 45 km  en Micha Van Den Eynde schreef de 60 km op zijn palmares. Paul Vanlangenaeker was andermaal de beste van de masters 2 en Sabine Bombaert van Smart Cycling  haalde het bij de dames op de middellange afstand.


volledige uitslag op 
www.chronorace.be

Gisteren werd de CityMountainbikeChallenge in Waregem gereden . Dit is een MTB-wedstrijd in het centrum van de stad. Na Antwerpen en Hasselt was Waregem aan de beurt. Het is geen traditionele race, maar een circuit met kunstmatige hindernissen die elkaar zeer snel opvolgen. Zo was er op het parcours  een waterbak aangebracht,  een brug, een wasbord, een strook met houtschors, een aanhangwagen van een vrachtwagen, nog een klein brugje en heel wat bochten.

Klaas Vantronhout won in Waregem voor  Belgisch MTB kampioen Kevin Pauwels.
Ben Berden staat na 3 manches aan de leiding in het klassement.
Bij de dames zwaaide Joyce Vanderbeken andermaal met de bloemen ; de Belgische kampioene haalde het voor Hilve Verschaeve en Katrien Thijs.
" We dienden slechts 25 minuten te rijden. Ook dat is een groot verschil met een gewone MTB-race!
Ik vond het vooraf wat lachwekkend. 25 minuten dat is toch wel héél weinig…
Nu achteraf ben ik blij dat het zo kort was, want dit was echt heel zwaar.

Ik kon van in de start de koppositie innemen en heb deze gedurende de ganse race niet meer verlaten. Ik had bij het inrijden al ondervonden dat je op de hindernissen niet al te voortvarend te werk mocht gaan. Dit is een parkoers waarbij je geconcentreerd moet blijven en het verschil vooral conditioneel gemaakt zal worden. Vandaar dat ik er op de rechte stroken de pees oplegde om in de bochten dan wat snelheid te minderen en daarna weer keihard op te trekken.
Het bleek de goede tactiek te zijn want na een drietal ronden kon ik ook de laatste concurrente uit het wiel kletsen. Daarna was het de tijd volmaken, geen fouten maken en vooral geconcentreerd blijven. Het publiek was talrijk en heel enthousiast en de sfeer was opperbest. Dit was een hele leuke namiddag!

Aan de finish had ik zo’n 26 seconden voorsprong op Hilde Verschaeve die tweede werd. Katrien Thijs vervolledigde het podium." aldus Joyce Vanderbeken van Cyclingteam Vermeeren.

Na de tegenvallende resultaten op het EK in Dohnany en  wereldbekerwedstrijd van afgelopen  zondag in Tsjechië heeft Sven Nys  beslist om het mountainbiken dit seizoen voor bekeken te houden. De beoogde kwalificatie voor de Olympische Spelen zat er voorlopig niet in voor de  renner uit Baal.
 
"Het heeft weinig zin om te allen prijze het WK te willen meepikken." Sven Nys
De blessure die Sven in Dalby Forest opliep aan de knie, heeft zijn planning nadien danig in de war gestuurd. In die mate zelfs dat hij onmogelijk nog de resultaten kan neerzetten die hij beoogde, namelijk om zo snel mogelijk zijn olympische kwalificatie af te dwingen.

"Als we er nu nog voor willen zorgen dat Sven tegen het WK in de juiste vorm zit om er zijn objectief te behalen, brengen we eigenlijk het veldritseizoen in het gedrang", zegt Paul Van Den Bosch, trainer van de renner van Landbouwkrediet. "De verloren weken nu nog willen inhalen zou een te grote belasting betekenen."
"Ik voel het al enkele weken dat ik de feiten moet achterna hollen in een poging om de verloren tijd in te halen", zegt Sven. "Het heeft dan ook weinig zin om te allen prijze het WK nog te willen meepikken. Mijn winter in het veld is me te belangrijk. Jammer, maar helaas. Volgend jaar zien we wel weer. "Nys begint dan ook zo snel mogelijk zijn voorbereiding op het nieuwe veldritseizoen.

http://www.svennys.com/

Onze landgenoot Danny Van Den Bossche is klaar voor de World Cup in Val di Sole.
De verzamerlaar uit De Pinte vertrok vandaag richting Italie om daar  zijn unieke collectie regenboogtruien tentoon te stellen.

Plaats: in de Expo Area van de World Cup Finale  in  Val di Sole

Naam van de tentoonstelling: ‘MTB Wall Of Fame’

Wanneer: 19-20-21 augustus

"Op vrijdag en zaterdag zal ik 20 regenboogtruien tentoonstellen van Cross Country wereldkampioenen, (Elite mannen en  vrouwen ,ook Marathon met ondermeer  een regenboogtrui van Roel Paulissen. 
Op zaterdag na de cross country race van de mannen zal ik de truien wisselen en truien van Four Cross en Downhill tentoonstellen.
Ook  zondag zullen de truien van Four Cross en Dowhill te zien zijn.
M.a.w. je kan er zowel een trui bewonderen van Bart Brentjens als van  recentere kampioenen zoals  bv.  Maja Włoszczowska. Ook van legendes als Anne Caro Chausson,  Greg Minnaar, Sam Hill, Jana Horakova , Jared Graves , zelfs Anneke Beerten haar WorldCup leiderstrui zal te bezichtigen zijn in the ‘MTB Wall Of Fame’
Alle tentoongestelde truien komen uit mijn persoonlijke verzameling , die ik in 1997 gestart ben . Die truien verkreeg ik voornamelijk door contacten te leggen tijdens de Wereldbekerwedstrijden en WK’s. Jaarlijks probeer ik minstens naar 1 cross country WB of WK te gaan en 1 FourCross en Downhill WB of WK mee te pikken.
Dit jaar was ik in Offenburg en Leogang en nu ook naar de Wereldbekerfinale in Val di Sole (één  van de weinige TripleEvents, cross country- Fourcross - downhill die nog resten in het wereldbekercircuit )" aldus Van Den Bossche.

Een echte aanrader!

12 weken, zo lang duurt het officieel voor dat een breuk 100% hersteld is. Als  we het rekensommetje maken  was er vor Jeffry Goethals van GT geen enkeel reden meer om thuis te blijven .

" Tussen 21 mei en 14 augustus moest mijn heupbreuk zo goed als hersteld zijn. . Geen enkele reden dus om thuis te blijven als er een supermooie marathon op de agenda staat. Het enige wat nog roet in het water kon gooien, was... water. Toen we op zaterdag met een volgestouwd MTBclinics busje terugkeerden van een freeride clinic met Nico Vink in Ferme Libert, brak de hel los en regende het pijpestelen!

Ik geloofde heilig in de extra grip die je hebt met 29” wielen en ging van start met semi-slicks. De Maxxis Aspen werd het wapen van de dag... dus er zat niets anders op dan de kopsstart te nemen aangezien de eerste helling op asfalt was. Het duurde welgeteld 2 bochten vooraleer het peleton met namen als Nicolas Vermeulen, Joris Massaer, Kris Henderieckx,... me voorbijsnelde.  We doken de blubber in en er restte me nog 85km doseren en overleven. Kim Saenen had moeite met het verteren van de snelle start, dus ik kon me in haar wiel nestelen. Tot de eerste echte technische trails er aan kwamen met natte wortels en stenen. Ik stuif er vandoor en uit het niets begint Pieter Vuylsteke tegen me te lullen zoals hij 10 jaar geleden eigenlijk bij elke marathon voortdurend deed. Ik mee en blijf dat doen tot aan de supertechnische afdaling naar Ol Fosse d’Outh. Dit was gewoon gek voor een normale marathon. Met het slijk tussen de billen glijden we omlaag en jammer genoeg gaat Pieter overkop met redelijk bebloede gevolgen. Hij had bovendien iets horen kraken in zijn nek! De bevoorrading bleek beneden te zijn, en eenmaal hij wat bekomen is gaan we te voet verder. Daar bij de wafels en de koeken bleek de Pieter nog steeds van staal te zijn gemaakt en hij besluit rustig door te rijden.
Ik zet mijn weg verder in vrouwelijk gezelschap. Met m’n tong tot op de modderige ondergrond probeer ik Inne Gantois te volgen. Gelukkig kwam er af en toe een afdaling waar ik wat weg kon rijden. En dan zie ik de Belgische driekleur van Kim terug. Zij had kettingproblemen en moet ik de verschroeiende keuze maken tussen verder rijden met een blonde, of in het bos blijven staan met een brunette. Na een paar keer proberen kan Kim haar weg verder zetten en blijf ik eenzaam en alleen achter. Nog 60km te gaan en 5km verder begint m’n heup wat te trekken en besluit ik het voor zover het kan wat rustiger aan te doen. Daar waar ik met vol vertrouwen door het slijk heen gleed, bleek het nu af en toe moeilijk te gaan. En de power om een 26/36 rond te duwen met een 29” ontbrak me ook meer en meer. Van het groepje waar ik bijzat bleek ik toch de sterkste te zijn en na 30km jojo spelen reed ik van hen weg en dook ik de finale in. Letterlijk, want ik ga 1x tegen de grond. Op de goeie niet gebroken kant...
Het bleef kicken tot het einde. Fysiek het uiterste uit je zelf halen, technisch constant uit je doppen kijken, mentaal gemotiveerd blijven en overleven in een prachtige natuur. Na 5u36 rij ik boven op de wei over de finishlijn. 20 minuten na Kim die wint bij de vrouwen, 2 minuten na Inne die 2des wordt. Joris Massaer en Nicolas Vermeulen  rijden maar liefst 1u40 sneller dan ikzelf. Twee lekke banden en een sterke Massaer doen de Belgisch kampioen  de das om voor het hoogste schavotje op het podium.

Kris Hertsens wint bij de Masters 2, Klaas Vanmoortel bij de Masters 1.
Het eindklassement van de EBMC is voor Kris Henderieckx.

Mijn aanvraag om een extra gehandicapten categorie bij de bond wordt nu met de post verstuurd. Fysiek komt het wel goed denk ik, maar mentaal is de schade al een tijdje permanent. Dus de komende jaren heers ik waarschijnlijk overal en altijd in deze nieuwe Fun C categorie." aldus de account manager van  GT.

Dit weekend was het MPL Specialized MTB Team vanuit Dohnany, Slowakije, doorgereist naar Tsjechië. In Nove Mesto Na Morave stond de 6e wereldbeker van het seizoen op het programma. Zoals een echte wereldbeker betaamt stonden alle toppers aan de start en lag er een technisch lastig parcours op de renners te wachten!

Voor Rien Terpstra waren de verwachtingen op zaterdag hooggespannen. Een seizoen dat hem dit jaar tot nog toe al prachtige prestaties heeft opgeleverd moest uiteraard ook in deze wereldbeker weer een prachtig resultaat opleveren. Het parcours, dat steil en technisch genoemd mag worden leek hem al op voorhand ook erg goed te liggen. Al in de eerste ronde liet Rien geen gras over zijn ambities groeien en reed naar een plaats in de Top-10 toe. In deze zelfde ronde reed hij helaas lek. Omdat hij niet direct bij de verzorging was kostte dit hem vrij veel tijd en verloor hij veel plekken. Het parcours dat het normaal zo ligt was nu zijn vijand geworden. Weinig echte inhaalplaatsen en smalle afdalingen maakte dat hij zijn eigen tempo niet kon rijden en daardoor helaas geen opmars naar voren meer kon maken. Een 39e plaats was dan ook een teleurstellend resultaat.

Na Rien mocht Jeff Luyten  proberen om de dag weer wat te kleuren voor het MPL Specialized MTB Team in zijn race bij de Belofte-heren. Jeff reed een sterke eerste ronde en kwam door als 20e in het sterke rennersveld. Iedere ronde wist Jeff renners in te halen en al gauw kwam de top-10 in zicht. Gesterkt door deze gedachte gooide Jeff er nog een schepje bovenop en kwam op de 11e plaats te liggen. Even leek het erop dat hij deze inspanning in de laatste ronde toch nog moest bekopen, maar een uitstekend doorzettingsvermogen leverde hem zijn 11e plaats en beste prestatie bij de Belofte-Heren op! Jeff Luyten :  "Het was redelijk lastig vandaag, maar ik heb de koers toch redelijk goed ingedeeld. In de laatste ronde voelde ik 'dat het een beetje aan het opraken was', maar ik heb toch stand kunnen houden. Ik ben zeer tevreden, het gaat echt goed!"

Op zondag was het Anne Terpstra die de kleuren van het MPL Specialized MTB Team als eerste verdedigde. Gesterkt door haar sterke optredens tijdens het EK en tijdens de Eliminator race eerder in het weekend (nipt uitgeschakeld in de kwartfinale), stond Anne vol vertrouwen aan de start van deze lastige wereldbeker. Evenals Rien en Jeff reed ook Anne een goede eerste ronde en nam ze een positie rond de 30e plaats in. Anne wist een zeer vlakke en goed opgebouwde race te rijden, waardoor ze iedere ronde weer plekken kon goedmaken. Doordat ze haar vlakke maar hoge tempo wist te behouden, reed ze in de laatste ronde nog een gat van 40 seconden dicht te rijden op de nummer 22, waardoor ze haar beste prestatie ooit op een wereldbeker neerzette met een prachtige 22e plaats bij de Elite-dames als Belofte-dame! Vol bewondering zag Trainer/Coach Han ten Hove haar goede prestatie vanaf de zijlijn: " Dit is een bekroning op haar harde werken. Ze rijdt hier als jonge belofte tussen de elite-dames en rijdt door een zeer volwassen manier van koersen naar een 22e plaats toe! Dit resultaat had haar bij de Beloftes een 4e plaats opgeleverd. Ongelofelijk!" Ook Anne Terpstra liet door middel van een veelzeggend bericht op Facebook aan de wereld weten heel trots te zijn op haar prestatie: "Wow! Best result in a Worldcup ever! After a steady race i finished at place 22!"

Als laatste verscheen Irjan Luttenberg aan de start. Na zijn aankomst op donderdag in Nove Mesto werd hij door ziekte geveld en bestonden de dagen voor de wereldbeker voornamelijk uit uitzieken. Met Trainer/Coach Han ten Hove werd dan ook afgesproken om twee ronden aan te kijken hoe het zich zou ontwikkelen en niet te forceren met het ook op de wereldbeker van volgende week in Val Di Sole, Italië. Na twee ronden bleek helaas dat de scherpte en de nodige energie er nog niet was. Daarom besloot Irjan de wedstrijd te verlaten met het oog op volgende week.

Volgende week strijkt het MPL Specialized MTB Team neer in Val Di Sole, Italië. Hier staat weer een mooie wereldbeker op het programma!

 De legendarische Leadville100 race in Colorado, Amerika werd gisteren gewonnen door Todd Wells (USA), zijn tijd was 6.23.38. Voormalig wereldkampioen mountainbike marathon (2010) Alban Lakata (Oostenrijk) finishde op een tweede plaats op 6.27.57. Milka-Trek renner Bart Brentjens uit Ravenstein kwam binnen op een knappe 6^e plaats, zijn tijd was 6.46.13. Hij werd 1^e in de category 40-49 jaar. Jeroen Boelen uit Drunen finishde op een 14e plaats en Tim Wynants (BEL) kwam binnen op een 42e plaats. De snelste tijd ooit gereden in de Leadville 100, 6 uur en 16 minuten, vorig jaar gewonnen door wegrenner Levi Leipheimer werd niet verslagen.

Brentjens “Dit is de zwaarste eendags mountainbike wedstrijd die ik ooit gereden heb in mijn hele carriere. De lange afstand van 100 mijl, de grote hoogte waarop je rijdt (start is op 3045 tot 4050 meter)en het temperatuurverschil van 0 graden in de ochtend (start is om 6.30) en 30 graden bij de finish maken deze wedstrijd extreem zwaar. Ik ben erg tevreden met mijn 6^e plaats en 1^e plaats bij de Masters 40-49. Buddies, een van de sponsoren van mijn ploeg, introduceerde hun one-minute-hotdog deze dagen op de Amerikaanse markt en het produkt werd geweldig goed ontvangen.”

Boelen “Het was erg zwaar vandaag, in de eerste klim had ik erg last van de hoogte, ik kon bijna niet ademen. Het was ook nog erg koud in de ochtend . Halverwege de koers kwam ik meer in mijn tempo en kon ik renner na renner inhalen. De ambiance was geweldig, de start in de ochtend met 1900 deelnemers in een oud goudmijnstadje terwijl de sheriff het startschot gaf met een groot jachtgeweer en de duizenden supporters langs de kant, fantastische wedstrijd !”

Wynants “De start van de wedstrijd ging erg goed, ik reed tot 40 mijl mee met Lakata in de tweede groep achter Todd Wells. Op de Columbine klim (4050 meter) had ik het erg zwaar. Ik kon me wel herstellen , maar op de powerline klim, 30 kilometer voor de finish werd ik bijna niet goed op de fiets. Het is een zeer, zeer zware wedstrijd.”