Mijn langverwachte knieoperatie

MPFL + Fulkerson, volledige reconstructie

18-10-2018

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Klaaguurtje

Naast alle positieve vibes wil ik toch ook de andere kant van het verhaal laten horen. Uiteraard wegen
deze negatieve dingen lang niet op tegen alle goede moed en positiviteit, maar toch ...

Om te beginnen: Het gaat niet meer lang duren voordat ik mijn krukken door de venster gooi! ;-)
Ik heb nooit op krukken gelopen dus die ervaring ontbreekt me. Ik heb ook totaal geen kracht in mijn armen dus je hoort het al, een flop ;-)
Hiermee samenhangend: Ik kan dan wel op krukken rond, toch ben ik nog heel afhankelijk van andere, als ze thuis zijn of niet. Op mijn krukken verlies ik heel snel mijn evenwicht waardoor ik snel val. Als er dan niemand thuis is kan ook niemand me helpen. Vandaar dat ik nog alleen maar rondloop ermee als iemand thuis is.

Daarmee komen we aan het volgende probleem... Plassen. In het begin plaste ik op een bedpan omdat ik letterlijk niks kon met mijn been. Ook hier moest ik zien dat er iemand thuis was die de bedpan dan kon leegmaken want zelf kon ik dit niet.
Nu, iets later, kan ik wel gewoon op het toilet gaan, maar ook opnieuw als er iemand thuis is want alleen op krukken loop ik niet.

Next: mijn steunkousen ... Ronduit verschrikkelijk! ;-) Ik moet die dingen dag en nacht aanhouden, ik slaap s nachts nooit met een broek of kousen, nu moet ik wel. Dat is dus verschrikkelijk warm en mijn hele benen jeuken er onder.

Als laatste, mijn blauwe buik. Ik krijg elke dag spuitjes tegen een trombose, omdat ik dus zoveel stil lig. Op zich doen die spuitjes geen pijn en kan ik er wel goed tegen. Maar mijn buik is dus een grote blauwe plek door dus die spuitjes. Hopen dat dit nog wegtrekt ...

Naast mijn klaaguurtje wil ik de laatste positieve punten van de afgelopen dagen nog even meedelen.
Ik slaap sinds twee nachten terug in mijn eigen bed, niet meer in het ziekenhuisbed. Het bed staat er wel nog voor overdag maar s nachts slaap ik terug bij mijn vriend. Ennn... Ik kan terug op mijn zij slapen, WAT EEN ZALIGHEID! ;-) Ik ben geen rugslaper, de afgelopen drie weken moest ik wel.

Ook beginnen mijn hersenen terug veel meer prikkels door te geven. Je kent dat wel: voordat je een beweging wil doen ben je je daar heel even van bewust in je hoofd dat je net die beweging zou gaan doen. Awel, zo gaat het nu dus bij mij. Bijvoorbeeld: ik slaap soms in super gekke posities en heb al vaak de prikkel gehad om dat dus ook effectief te doen. Uiteraard werkt mijn lichaam tegen omdat ik die bewegingen nog niet kan, maar het feit dat die prikkels al in mijn hersenen zitten, is een positief teken!

Vanaf volgende week mag ik ook gaan sporten in de praktijk van de kinesist. Morgen komt de kinesist voor een laatste keer naar hier en vanaf volgende week ga ik naar daar. Spannend! Dan kom ik eens meer buiten! ;-)
De verpleging komt vandaag ook mijn laatste spuitje zetten en dan ben ik van het verzorgende af. Dan kan de revalidatie echt beginnen. Vanaf dan ben ik ook niet meer verplicht thuis te blijven om op de verpleging te wachten. Vanaf nu kan ik dus weer overal naar toe, op het gemak, in de rolstoel of op de krukken ;-)

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Inhoud blog

	Bijna 2jaar geleden

	5mnd postoperatief
	Two months post op
	Postoperatieve controle

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Archief per week

	17/08-23/08 2020
	30/09-06/10 2019
	18/02-24/02 2019
	10/12-16/12 2018
	12/11-18/11 2018
	29/10-04/11 2018
	22/10-28/10 2018
	15/10-21/10 2018
	08/10-14/10 2018
	01/10-07/10 2018
	11/06-17/06 2018

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs