Gisteren voelde ik me wat grieperig waardoor ik amper oefeningen heb gedaan. Ik voelde me hierdoor wat schuldig en ambetant... Ik had ook schrik voor de kinesist die vandaag zou komen. Schrik dat mijn knie zodanig stijf zou zijn dat de oefeningen bij de kinesist pijn zouden doen. Niet dus ;-) De kinesist, mijn vriend en ik waren aan het babbelen terwijl de kinesist mijn knie plooide en strekte. Telkens deed het een beetje meer pijn en toen had ik dus door dat de kinesist telkens een beetje verder duwde. Betrapt dus ;-) Ook ballerina oefeningen gedaan... Ik moest aan het uiteinde van het bed gaan staan zodat ik meer steun had dan als ik op krukken stond. Mijn voet mocht plat op de grond zodat ik een beetje kon plooien en strekken, dit zelfstandig. Leuke oefening en fijn dat ik inderdaad die meer steun kon vinden.
Nadien wou ik graag naar buiten. Samen met mijn vriend ben ik dus gaan wandelen, ik wel in de rolstoel. Weer op mijn poep naar beneden. Dit ging een stuk makkelijker vermits mijn been niet meer ondersteund moest worden. Eens in de rolstoel een klein uurtje buiten geweest. Nadien terug de trap op. Hier had mijn been wel nog ondersteuning nodig, maar dit ging ook super vlot. Hierna een dutje, kon ik wel gebruiken ;-)
S avonds belde mama; ze kwam van haar werk en vertelde dat ze nog even naar de winkel ging. Ik zei ik ga mee! Zo gezegd, zo gedaan! Opnieuw op mijn poep de trap af, de rolstoel in de auto en naar de winkel. De winkel in met de rolstoel en zo terug de auto in... Ging super goed!! Ik was kletsnat van het zweten, maar wauw... wat een fijne dag!!
Ik had schrik dat mijn been heel veel pijn zou doen eens ik in bed lag, maar neen... Ik voelde dat er weer leven in aan het komen was... Vele tintelingen en een gek gevoel, maar geen pijn! En dat zelfs op een dag met weinig pijnstillers...
Totaal uitgeteld, maar zo blij en trots op mezelf! Its going the good way!
Gisteren de kinesist nog eens op bezoek... Meteen mijn toilet verhaal verteld, dat dit geen succes was geweest. Goed zegt hij, dat oefenen we dan vandaag. Hij zette in de keuken, ver weg van mij, een stoel. Dat was mijn toilet. Hij duwde de krukken in mijn handen en ik moest maar gaan plassen haha ;-) Oke prima, ging goed! Ik kreeg mijn been mee vooruit, het leek niet meer alsof het 200kg woog. Alles ging zo vlotjes, ik stond er echt van te kijken!
Wel een keertje mijn evenwicht verloren waardoor de kinesist me recht moest duwen, anders was ik gevallen. Nadien toen ik s avonds dit aan mama wou laten zien opnieuw het evenwicht verloren... Toen heb ik voor mezelf beslist dat ik niet op krukken ga als ik alleen thuis ben, ookal maakt dit alles zoveel makkelijker ... Stel je voor dat ik val; dan zijn we verder van huis.
Vandaag kwam de huisdokter langs om mijn wondjes te bekijken en mijn hechtingen eruit te doen, spannend!! De dokter deed de kleinste pleister er vanaf af en ik zag enkel een klein sneetje ... Helemaal verwonderd vroeg ik is het dat? Je zag amper iets... Nu ja zoveelste beter ;-) De andere wonden waren iets groter en hier hing nog oud bloed aan. Dit heeft de dokter proper gemaakt en ik mag zeker niet klagen. Ik had echt verwacht dat die wonden er rampzalig zouden uitzien, maar al bij al valt het heel mooi mee!
Ik ben blij! ;-) Laat die verdere revalidatie maar komen!!!
Vandaag is het twee weken geleden dat ik geoppereerd ben. De pijn is ondertussen nog steeds onder controle, hoera!
Afgelopen zondag was het zon lekker weer en mijn ouders waren beide thuis. Ze hadden me warm gemaakt om eens naar buiten te gaan. Ik wou heel graag maar ik dacht hoe zelfs? Vermits de trap tot nu toe nog niet gelukt was. Bon; mezelf aangekleed en er volledig voor gegaan. Mijn brace aan, suggel suggel de rolstoel in tot aan de trap. Daar hield mama mijn been ter ondersteuning en mn stiefpapa hielp me aan de linkerkant me te ondersteunen zodat ik op mijn poep kon gaan zitten bovenaan de trap. En zo op het gemakske de trap af op mijn poep ;-) Eens onder, wat vrij snel ging, ging ik de rolstoel in opnieuw met wat gesuggel en ondersteuning van mijn been. Lekker ingedoffeld met een dekentje en zo op pad. Een lekkere wandeling gemaakt en nadien een warme chocomelk gaan drinken, ZALIG! Ik heb er echt van genoten!
Nadien opnieuw op mijn poep de trap op naar boven. Dit ging iets moeilijker omdat mijn brace telkens bleef hangen aan de treden van de trap. Ochja, ook weer vrij snel boven ;-) Ik was wel uitgeput van de wandeling, Ik heb zelf niks moeten doen maar die goede buitenlucht heeft me echt moe gemaakt, zeker na 11dagen binnen te hebben gezeten. Ik had dan ook geen zin meer om me in de rolstoel te heisen waardoor ik van aan de trap tot aan mijn ziekenhuisbed me op mijn poep heb verplaatst. Een geweldig grappig zicht, maar toch ;-)
Een dag later kwam de kinesist opnieuw langs. Het eerste wat ik kon vertellen was dat ik naar buiten was geweest en dat me dat enorm deugd had gedaan. De kinesist was ook enorm tevreden hiermee, zeker met het mooie weer. De kinesist vroeg me nadien om mijn bovenbeenspieren aan te spannen, hij voelde dan. Vorige week lukte me dit nog niet maar nu sinds een paar dagen begon het stilletjes te lukken. Ook hiervan was de kinesist tevreden dat hij mijn spieren kon voelen aanspannen.
Opnieuw op de rand van het bed gezeten en opnieuw mijn benen laten afhangen. Het ging vlotjes en met minder druk dan de vorige keer. De kinesist had zelfs mijn been kunnen loslaten waardoor ik eigenlijk zelfstandig op de rand van het bed zat. Dit deed niet 100% goed, maar de trots nam het over ;-)
Nadien nog wat spierverstevigende oefeningen en op het laatste kon ik zelfs mijn gestrekte been in bed naar me toe plooien; de enkel op het bed en zo naar me toe schuiven. Ikzelf was ook verrast, maar wauw! Dit deed zelfs echt goed, ook al was het enorm zwaar. Dit zijn nu dus mijn nieuwe huiswerkoefeningen ...
Diezelfde avond zo blij en wou ik dit aan iedereen die thuiskwam laten zien. Op een gegeven moment had ik er genoeg van en heb ik mezelf in de rolstoel gehezen. Ik moest naar het toilet en ik zou dat op het toilet gaan doen ipv op de bedpan. En ja hoor, opnieuw na veel gesuggel toch gelukt! ;-)
Vandaag opnieuw mijn wondjes verzorgt door de verpleging en donderdag gaan de hechtingen eruit, spannend!!!
