Vandaag helaas een bezoekje moeten brengen aan de huisdokter. Ik had het vermoeden dat mijn wondje/litteken ontstoken was. En inderdaad ... Ik heb in totaal vier littekens. Een hele lange over mijn scheenbeen, eentje bovenop mijn knie en dan aan de binnen en buitenkant elk nog een klein sneetje. Net een van die kleine sneetjes is gaan ontsteken, echt het belachelijkste wondje eruit ;-)
Naar de dokter dus ... Er zat iets in mijn litteken. De dokter dacht aan een onderhuids draadje waar ik om de een of andere reden niet goed op reageer. Ze heeft me wat huidverdoving gegeven op mijn litteken en heeft nadien gepeuterd om het eruit te krijgen, helaas mislukt. Die huidverdoving was nog het ergste van al ... Los een spuit in mijn litteken ;-)
Ik heb nu antibiotica voorgeschreven gekregen die ik moet nemen bij de minste twijfel als het groter of roder wordt. Nu, ik weet dat anticiotica ongezond is, toch ga ik er mee starten. Als die infectie zich uitbreid naar binnen toe, naar mijn gewricht, dan zijn we verder van huis ... Morgen dus straten met de antibiotica. Ook opnieuw terug ontsmetten, dichtplakken, ... Er mag geen douchewater op, ... Zoals in het begin dus.
Vandaag ook bij de kinesist geweest, wat een beleving ... Doordat ik verder plooide dan gewoonlijk, versprong er een soort spiertje over mijn knieschijf. Op zich kan dit geen kwaad en was het ook niet pijnlijk... Alleen kon ik wel bijna wenen puur door de paniek. Nu ja, nadien geen last meer van gehad, gelukkig!
Op het einde van de sessie vroeg de kinesist me om recht te staan, zonder krullen. Ik mocht zijn handen vasthouden en zo steunen. Ik moest dan stilletjes mijn gewicht verplaatsen naar mijn geoppereerde been, om hier terug meer gewicht/steun op te zetten. Deze oefening ging op zich wel oké. Totdat de kinesist vroeg om te stappen terwijl ik zijn handen vasthad. De wil was er, absoluut! Alleen lukte het nog niet 100% en nam de angst het helaas over ... Ik merkte aan mezelf dat ik echt aan het twijfelen was om het te doen, alleen was de angst te groot.
Kennen jullie dat als je bovenaan een rots staat om in het water te springen? Eerst een beetje kijken he of wat en nadien toch nog niet meteen springen maar wel in je hoofd hebben van nu doe ik het ... Wel, zo was dat dus bij de kinesist ... Wat een vergelijking ;-)
Eind goed, al goed ... Na de sessie bij de kinesist voel ik me altijd een beetje herboren en meer soepeler/flexibel.. Eens terug int zetelke is dat weer voorbij ... Daarmee, altijd ongelooflijk blij als ik naar de kinesist kan gaan! En ze doen het goed daar; die kinesisten ... Ik mag niet klagen ;-)
