Het was net midden in de zomer, de zon gaf warmte, net iets teveel naar mijn mening.  Samen met een groep (38) wielertoeristen naar Tiegem gereden.  Een ritje goed voor 5uur in de extensieve hartslagzone, behalve de enkele hellingen waar ik eens heb doorgetrokken.

2u30 gefietst vandaag.  Rustig tempo met enkele versnellingen en een paar intensieve blokken.   

Net een weekend met de familie in Houffalize achter de rug.  Houffalize was de 'place to be' afgelopen weekend, de wereldbeker mountainbike vond er plaats.  Aangezien de kids mee waren zou ik zelf niet veel kunnen fietsen deze dagen en daarom had ik besloten om als weerstandstraining deel te nemen aan de wedstrijd in de categorie 'open met vergunning'.

Zaterdagochtend was het zover, ik had me ingeschreven en kon beginnen aan mijn verkenningsronde.  Het voelde allemaal wat onwennig aan moet ik zeggen, zo tussen de wereldtop.  Ik wist dat er 2 moeilijke afdalingen inzaten, de alom gekende Foss d'Outh en die aan de brandweer.  Foss d'Outh neem je best rechts vertelde men mij.  Ok, ik kom aan een afdaling en dacht dat het deze was waar ik mij moest rechts houden ... niet dus, mijn achterwiel steekt mij voorbij,  vervolgens ikke met mijn kop in 't zand.  Het was de afdaling aan de brandweer waar ik stond (lag).  Terug de fiets op en verder afdalen, maar wat voor een afdaling is me dat, ik dacht bij mezelf "hier rij ik nooit meer af, dit is zelfmoord".  En dan moest nog de moeilijkste komen, de Foss d'Outh.  Met de schrik in mij verkende ik het parkoer verder tot ik in het dorp kwam en ik plots besefte dat nu die Foss d'Outh er aan kwam.  Ik trok aan mijn remhendels en kwam tot stilstand... ik stond te twijfelen... ik doe het niet... als ik het nu niet doe... alé 'k zal eens gaan kijken...  Zo gedacht zo gedaan en daar stond ik dan, helemaal bovenaan de Foss d'Outh, samen met nog andere bikers te bekijken hoe we heelhuids naar beneden zouden geraken.  Let's go...steil...oeps een drop off...wauuw...oef ik ben beneden.  Uiteindelijk vind ik de afdaling aan de brandweer veel moeilijker, daar komt echt stuurvaardigheid bij kijken, de Foss is steil maar eens je aan het afdalen bent is er geen mogelijkheid om te stoppen.
Er moest natuurlijk ook geklommen worden.  Er zat een zeer lange klim in die goed berijdbaar was en dan nog een zeer steile klim die ook lang duurde, de andere klimmen waren eerder kort maar wel allemaal steil.  De afdalingen die er tussen zaten waren niet om te recupereren, heel veel putten, stenen, steil, sporen, boomwortels.  De recuperatie moest gebeuren op de bevoorradingsposten en het stukje door het dorp.
Om 14u30 was de start.  Ik trok er met een bang hart heen.  Aangezien ik pas 's ochtend had ingeschreven stond ik in de laatste blok, helemaal achteraan met de trial moto achter mij.  Het startschot werd gegeven, op het groot blad gestart, maar al snel moeten afschakelen.  De startklim was op een asfaltweg om zo op het parkoer in te pikken.  Ik had deze klim nog niet gedaan en hij was veel langer dan ik dacht en ging daarbij nog van steil naar steiler.  Ik had het gevoel van nooit boven te geraken, maar hoe verder de klim vorderde en ik besefte dat ik al wat deelnemers had ingehaald hoe meer moed ik kreeg.  Het wedstrijdgevoel in mij werd wakker en ik gaf het beste van mezelf.  De afdalingen lukten prima, de klimmen verteerden, maar het was afzien.  Veel drinken en wat suikers loodsten me zonder energietekort door deze wedstrijd, bij deze een woordje van dank aan mijn bevoorraders Dirk, Evi en Jelle.  De finish overrijden was een voldoening.
Met een tevreden blik kijk ik terug op deze wedstrijd en naar training toe is deze meer dan geslaagd.   
Zondag hebben we dan naar de wereldbekerwedstrijd gekeken en de bikers aangemoedigd.
Een schitterend weekend achter de rug, zelf niet veel gefietst, maar heel veel fietsen gezien.

Gedurende het ganse weekend ben ik gaan biken in de omgeving van Tournavaux, een kleinschalig dorpje net over de grens met Frankrijk.  Vrijdagmorgen arriveerden we aan ons verblijf en vervoegden er de groep van de 4bikers  Het werd een blij weerzien met enkele bekenden, maar eveneens een leuke ontmoeting met enkele nieuwe gezichten.
Ik heb er 3 schitterende trainingsdagen op zitten.  Er zat vanalles in het parkoer, van steile korte tot steile lange hellingen, technische klimmen, worteltapijten, extreme stukken, vlot bollende bospaden, heel weinig asfalt, beekpassages, ...  Het is er zowaar een bikeparadijs.  De groep zorgde er mee voor dat het een niet te vergeten weekend werd, die mannen van 4bikers kunnen wel iets organiseren als je 't mij vraagt.  Aangepaste voeding voor de sporter, energierijke bevoorradingen, een leuk verblijf, ... er was aan alles gedacht.  En de sfeer in de groep was uitstekend en daarvoor wil ik iedereen bedanken die er bij was.  Het weer zat ook aan onze kant, schitterend zomerweer, warm, zonnig,.. en daarom werd het weekend afgesloten met een bbq, uiteraard met pasta, ah ja.
Het was eveneens een test om samen gedurende 3 dagen te biken met mijn teamgenoot voor de Bikechallenge Polen.  Ikzelf heb er een goed gevoel aan overgehouden en ik vermoed dat het wederzijds is.  Een volgende afspraak om ons voor te bereiden op ons Polenavontuur is de lcmt

Nog wat klimmen en wat kilometers malen vandaag.  Vertrokken in Zingem richting Brakel, Vloesberg, Elleszelles, Etikhove, Maarkedal, Schorisse, Oudenaarde en zo terug naar Zingem.  Enkele bekende hellingen gedaan waaronder Molenberg, Berendries, Fayte, La Houppe, Taaienberg, Varentberg, ...

Een duurtraining gedaan deze namiddag.  Mij in het peleton gezet, zoveel mogelijk uit de wind, en maar meebollen.  Geestig.  Toch weer 4u gefietst.