Dagboek van onze reizen, uitstappen,wandelingen.. Diario de nuestros viajes, excursiones, caminatas,..
30-05-2010
fotos van San Francisco
deze fotos zijn genomen tijdens onze wandeltocht van vandaag, de golden gate brug : vanop afstand en van onder de brug op de binnenkoer van het fort victoriaanse huizen (zeer duur): een rij en huisgevel in close up. Zeer mooi om door te wandelen...
Vandaag zijn we de derde dag in Frisco en we verkennen de stad verder in verspreide slagorde.
Nog veel te zien en tijd te kort,dus koos ieder zijn eigen weg.
Wij gingen te voet van het hotel naar de voet van de Golden Gate, zo een 2 uren stappen .
Veel wind , en het voelde fris aan , maar aan onze kleur te zien denken we dat de zon , die er waszijn werk deed !!!
Voor ons was het zicht onder de brug indrukwekkender dan vanaf de cruiseboot eerder deze week .
Tot onze verwondering was er net voor de brug ook een zandstrand, druk bezocht , en met honden ! bij ons niet te denken ! Maar het was een stralend weertje en of we ervan genoten !
We bezochten op het einde Fort Point , wat nog eens prachtige foto`s opleverde .
Onderweg enorm veel joggers gezien ,alleen , met2 , met hond , met kinder voiture , je zal maar in Amerika wezen !
Tegen 16h waren we terug op de kamer , een douche was welkom, de blaren niet !!!
Zelfs met mijn Teva`s ben ik erin geslaagd om zere voeten te krijgen .
Om 17u hadden we afspraak aan het Hard Rock Cafe. Een gezamenljk aperitief en diner op Pier 39, met zicht op de onvermijdelijke zeeleeuwen op de pontoons, was de gelegenheid om onder de ondergaande zon te vertellen wat we allemaal deze dag gezien en gedaan hadden.
De eerste geeft het machtig avond-uitzicht vanuit onze hotelkamer. De 3 volgende zijn genomen tijdens onze boottocht: golden gate brug, rotseiland alcatraz, skyline Frisco
Onder een stralende zon zijn we de hele dag op pad geweest. Van 9u30 tot 18u. Schitterend weer , hemdjes en shorts waren goed te verdragen. Een pet was ook welkom geweest, maar vergeten in het hotel en een rode kop savonds als gevolg. Een boottocht naar het rotseiland Alcatraz stond op het programma. Tickets te verkrijgen aan Pier 33. Als we aan de ticketverkoop aankwamen stond er reeds een lange rij wachtenden voor ons. De ferries naar het eiland voor vandaag vrijdag waren reeds uitverkocht. We schoven toch maar aan , aangezien we hier morgen ook nog zijn. Na een kwartiertje aanschuiven kwam de melding dat ook zaterdag uitverkocht was... We gingen dan maar naar Pier 39 waar we tickets voor een Blue & Gold boatcruise van anderhalf uur boekten. Een halfuur later voeren we reeds uit op het bovenste dek in openlucht. Eerst vaarden we naar de beroemde Golden Gate Bridge. Dit gaf ons eveneens de gelegenheid om de skyline van SanFrancisco vanuit de waterkant te bewonderen. Frisco is ineens veel mooier vanuit deze hoek bekeken! De nadering en het onderdoor varen van de Golden Gate was indrukwekkend , ook al omdat onder de imposante brug, het water redelijk woelig was door de vele stromingen die in de baai aanwezig zijn. Ontelbare fotos zijn genomen vanuit elke hoek en richting. Daarna naar Alcatraz (Al Capone heeft hier nog gevangen gezeten en is hier gestoven aan syphillis). De gevangenis is reeds in 1963 gesloten wegens te duur. Er zijn 14 onsnappingspogingen geweest, geen enkele gelukt. Vooral wegens het koude water en de zeer sterke stromingen rond het eiland. Rest nu nog gedeeltelijk vervallen gebouwen en een oude watertoren. Angel eiland was het volgende eiland dat we langsvoeren. Een eiland dat diende om chinese immigranten te verzamelen en langdurig en uitgebreid te ondervragen over hun verwanten in de USA. Indien dat niet kon bewezen worden ,werden ze onverbiddelijk terug op de boot gezet naar hun land van herkomst. Regels zijn intussen veranderd en de chinese gemeenschap in Frisco telt nu 70.000 zielen , meestal verzameld in Chinatown. Dit is de 2de grootste in USA. De Bay bridge (hierover zijn we binnengereden in Frisco) was de volgende attraktie. Bestaat uit 3 delen, een apart eiland werd hiervoor gebruikt en ze iets ouder dan de Golden Gate. In 1989 werd een gedeelte van deze brug vernield door de San francisco aardbeving. Deze werd redelijk vlug hersteld en momenteel rijden hierover 270.000 voertuigen per dag Bij terugkomst konden we nogmaals de kudde zeeleeuwen op de steigers bewonderen. De rest van de dag slenteden we de gehele Fishermanswharf af in beide richtingen. Wat een divers spektakel van attrakties, winkels, resto's, cafe's, mensen van allerlei pluimage. Het gekste is nog niet gek genoeg. We kwamen ogen te kort om dit alles te vatten. Dan maar fotos nemen... Deze avond aten we in het italiaanse restaurant Mona Lisa op de Columbus Avenue. Schitterend interieur, leuke ambiance, perfekte bediening en bovenal: glutenvrije spaghetti voor Bert. Morgen kondigt zich zeer goed aan ,vermits de temperatuur nog met 10gr F zal stijgen. MarieJeanne & bERT
Vandaag om 10u30 vetrokken vanuit Napa in de gietende regen. De autorit naar Frisco verliep redelijk vlot ondanks de regen en het zeer drukke verkeer. We vermeden de ochtendspits in San francisco door wat later te vertrekken. Van Napa naar SF is het slechts 80miles.
Bij nadering van SF werden de wegen steeds breder en in spagetti-vorm. Gelukkig werd de regen alsmaar minder. Baanvakken van 6 rijvakken in elke richting. Bij nadering van de Tol-brug in Frisco zelfs 15 rijvakken in elke richting...
De tol-brug heeft 2 verdiepingen, een voor elke rijrichting, en 6-7 rijvakken in elke richting. Dat de bestuurders Julien en Bert toch samenbleven tot aan de afrit in SF is uitzonderlijk, maar het lukte wel.
Rond 12u konden we inchecken op onze kamers in het Hilton Hotel. De parking (45usd per dag!) was een ontgoocheling, want na het rondrijden in de 5 verdiepingen vonden we nog geen plaats. Alles bezet. We lieten onze wagens dan maar over aan zorgen van de plaatselijke zwartman valet en hopen dat we tegen zondag onze autos terugkrijgen.
Na een kort verblijf op onze kamers trokken we te voet de stad in. Onder een flauwe zon en onder leiding van onze gids Jan, die met paraplu in de hoogte ons een mooie wandeling voorging.
De wandeling ging van de chique winkelwijk in het financial district, door Chinatown en door de Italiaanse wijk. Daarna met een helse klim tot de Coit tower en met chapeau voor onze Rita want zelfs de ervaren stappers onder ons, waren blij dat we de wandelschoenen aanhadden en opgelucht als we de Tower bereikten. Volgens de boekjes hadden we dan kunnen genieten van een impressionant uitzich over de Bay met Alcatraz en de GoldenGateBridge. Een tegenvaller want de amerikanen waren vergeten de lokale groen-begroeing af te toppen, zodat het uitzicht gedeeltelijk belemmerd werd.
De afdaling naar Fishermans wharf was eveneens zeer steil. Hoe dat die autos op straat geparkeerd geraken (en weggeraken) op die steile hellingen is ons een raadsel.
Het was reeds halfzeven dat we op Pier 39 aankwamen. We vonden daar een fantastisch vis-restaurant op die pier zelf. De krab, zwaardvis en mixed visschotel waren om U tegen te zeggen en om vingers letterlijk en figuurlijk van af te likken. Een paar rode en witte wijnflessen smaakten des te meer. Het uitzicht op de haven met ondergaande zon maakte het plaatje kompleet. Daarna een korte wandeling op Pier 39 onder de ondergaande zon en het bekijken van de tientallen plaatselijke zeerobben op de houten steigers Indrukwekkend, humoristisch en lawaaierig. De wandeling terug naar ons hotel gaf ons opnieuw een ander leuk uitzicht door de verscheiden verlichting van de restaurants en cafes in de straten want het was ondertussen donker.
Rond 21u waren we in ons hotel terug, waar we nu zitten te schrijven in onze kamer op de 16de verdieping. We kijken door een zeer groot venster met een breed uitzicht op het financial district. Er staat geen enkele building kortbij die het uitzicht kan belemmeren. Zeer mooi doordat in de verschillende buildings nog vele lichten branden, enkele andere zijn volledig verlicht met kunstlicht. Het is volle maan en ik denk dat we geen gordijnen zullen dichtdoen bij het slapengaan, zodat we vanuit ons bed nog kunnen genieten van een weids nachtelijk uitzicht.
Gisteren avond was de internet in het hotel uitgevallen. Algemene elektriciteits panne. Daarom pas deze morgen, donderdag 27 mei, deze fotos op de blog kunnen plaatsen. De ene geeft een zicht op de wijnvelden, op de andere zie je een van de kelders van Robert Mondavi met meer dan 1000vaten van 225l Chardonaay 2009. We vertrekken seffens naar San Francisco; beneuwd hoe we in die heksenketel onze weg naar het Hotel zullen vinden.
Vandaag zijn we gans de dag in het Marriotthotel in Napa. We nemen ruim de tijd om wat later op te staan en te ontbijten. En vertrekken met de auto's om 10u om de +32mijls wijn -vallei te verkennen. We starten via de Silverado trail. Langs beide zijden van deze weg zien we meestal zeer kleine wijngaarden. Ze liggen gedeeltelijk op de helling maar meestal gewoon vlak in de vallei. Meestal is het hier rond de 100gr F overdag, s'nachts koelt het wel met 50gr af. Dit grote verschil zorgt voor een deel de sterkte van de planten. Na een uurtje rijden we de Rutherford Hill wijngaard binnen. Mooi aangelegd met picknick plaatsen met overzicht op de vallei. Zeer mooi landgoed, en gelukkig komt de zon te voorschijn van achter de bewolkte hemel van deze morgen, het is zeker geen 100gr! Voor een tasting van 3 wijnen is het toch nogal vroeg. We kopen ons een fles chardonay en drinken die met z'n 8-en op de picknickplaats op. De wijn is lekker maar niet uitzonderlijk. We rijden verder de Silveradotrail af tot in Calistoga. In Castello di Amoroso doen we een korte wandeling naar het kasteel. In het kasteel zelf kunnen we alleen binnen bij aankoop van een ingansticket. Doen we niet, en rijden verder. Steeds langs een groot aantal wijngaarden. Het is aardig cruisen. Het stadje St Helena is typisch amerikaans en we wandelen er wat rond. Nice! We krijgen honger en rijden de parkingplaats van de wijngaard van Robert Mondavi op. een van de belangrijkste van deze streek en zeer elegant. Op de parking eten we vlug onze meegebrachte picknick en kopen een ticket voor een begeleide tour van de wijngaard, kelders en tasting van 4 wijnen. Duurt anderhalf uur en is zeer interessant. Voor de kenners: we proefden: een 2006 Chardonnay reserve (100% Chardonnay) een 2006 Napa Valley Merlot (76% Merlot, 13% cabernet sauvignon, 5% malbec, 3% shirah, 3% cabernet franc) een 2006 StagsLeap district Cabernet Sauvignon (100% cabernet sauvignon) een genre Muscadet/Moscatel. De Cabernet Sauvignon is zeeeer lekker. Je kan hem uitsluitend kopen op de wijngaard zelf. Kostprijs 85USD per fles. Spijtig dat we nog naar europa terug reizen = te ver om de wijn mee te nemen. We rijden verder langs HWY29 naar onze startplaats. Het is na 17u dat we terugkomen in het hotel, juist op tijd om aan de dagelijkse wijnproeving, aangeboden door het hotel, deel te nemen. Als aperitief kan dit tellen. tot morgen, Bert
Vanmorgen om 9h - start naar Napa , de wijnstreek. T bij vertrek 68F, voelde goed aan. We reden langs uitgestrekte boomgaarden , weilanden vol runderen en maisvelden .We zagen ook honderden windmolens , kweken ze die hier ook ? Zoveel hadden we er nog nooit bij elkaar gezien !De weg hierheen was wel druk en snelweg en dat zijn we helemaal niet meer gewoon .Tegen dat we aankwamen aan het hotel regende het en T 48 F. Maar ...het hotel verzachte de pil, heel luxueus . En eindelijk kunnen we onze film bekijken op TV scherm . 1ste x sinds we vertrokken , dus deze avond filmavond ! Om 17h30 wijn proeven in het hotel . Dit was een overgangsdag en we zullen ervan genieten ! Marie Jeanne
Het is maandag 24 mei, vandaag verjaart Jan! Na een gezamenlijk ontbijt in de veel te kleine eetplaats, rijden we om 9u naar het Yosemite NP. Aangekleed als teddybeertjes, laagje en nog een laagje..De temperatuur zal varieren tussen de 40 en 60gr F, naargelang de hoogte. In de Mariposa Grove, waar de Giant Sequoias in grote aantallen aanwezig zijn, zijn we gaan stappen, om fotos te nemen en een frisse neus te halen. De bomen zijn gigantisch, er zijn er van 8meter diameter en tot 29meter omtrek aan de stam. In sommigen kan je er gewoon doorlopen. Spijtig genoeg zijn er ook meerdere vewoest door brand, jammer. Wat we ook veelvuldig zien zijn de 'snow plants' (sneeuwplanten). Een rode vrij eiegenaardige plant, wat dan ook tot even eigenaardige beschrijvingen en benamingen leidt ! Onze wandeling duurt bijna 3 uur en tegen dat we aan de auto's zijn, kunnen we amper onze vingers nog gebruiken om onze boterham vast te houden,... van de kou. Daarna rijden we verder naar de watervallen, +/- 35 miles verder in het park. Tijdens de autorit is de deugddoende warmte van de chauffage , er de oorzaak van dat er enkelen een dutje doen. Voor de drivers is het extra moeilijk, ook door het voortdurende korte-bochtenwerk. Maar ze breien ons veilg naar de watervallen. Chapeau voor Julien en Bert! Aan de eerste waterval is het nat en koud, omdat we bijna tot onder de waterval kunnen stappen. een foto maken is moeilijk wegens de door het vallende water veroorzaakte mist en regen. We bezoeken meerdere watervallen. De grootste, Yosemite fall is +700meter hoog en in 3 stappen. Ze is de 5de grootste ter wereld. Maar parking vinden is meestal een probleem, zeker met 2 autos. Maar het is ons telkens gelukt. Tegen 18u zijn we in ons hotel in Oakhurst. Om 19u zijn we gaan dineren en daarna trakteerde Liliane met Champagne voor Jan zijn verjaardag. Nee dus, geen wilde feestjes.... MarieJeanne
En toen lag de wereld wit gesneeuwd. Met een bang hartje op pad getogen bij een T van 22 F en een laag sneeuw van 10 tot 15 cm. We zijn veilig de berg af geraakt OEF ! En dat zonder sneeuwkettingen ! Start van een rit van 7 uren door een besneeuwd landschap.De wegen lagen wel open maar het sneeuwde nog.Om 9h30 waren we in Bodie , een oud mijnwerkersstadje, nu spookstad. Om er te geraken moesten we 5 miles over een zandbergpad ,gedeeltelijk besneeuwd ,langs de bergwand met gapende dieptes naast ons , eventjes slikken ! In het stadje was het berekoud, onze neuzen en vingers vroren er bijna af en de meesten verkozen dan ook snel om naar de auto`s te gaan .Na een pitstop in Gardnerville (49 F) togen we terug op weg. De Carson pas wa open , het hoogste punt 8000 feet. Ebbettspas - Sonora en Tiogapas waren dicht. Onze rit eindigde veilig om 18h in Oakhurst . Waar we een heel nette en grote kamer hebben , hier blijven we 2 nachten . Temperatuur al iets beter, 68F , we denken dat jullie nu in Belgie beter af zijn dan wij qua temperatuur , maar de uitzichten die we hier hebben maken veel goed . Dikke knuffel Bert en Marie Jeanne
Druk op onderstaande knop , en vul het formulier in en we sturen je een mailtje als wij een nieuw verhaal of foto's op de blog gezet hebben----
Haz clic el botón y rellena el formulario. Te enviaremos un correo electrónico cuando ponemos una historia o fotos nuevas en el blog.
Stuur mij een email - Envíame un email
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen - - -Haz clic el botón
