Vanmorgen om 9h - start naar Napa , de wijnstreek. T bij vertrek 68F, voelde goed aan. We reden langs uitgestrekte boomgaarden , weilanden vol runderen en maisvelden .We zagen ook honderden windmolens , kweken ze die hier ook ? Zoveel hadden we er nog nooit bij elkaar gezien !De weg hierheen was wel druk en snelweg en dat zijn we helemaal niet meer gewoon .Tegen dat we aankwamen aan het hotel regende het en T 48 F. Maar ...het hotel verzachte de pil, heel luxueus . En eindelijk kunnen we onze film bekijken op TV scherm . 1ste x sinds we vertrokken , dus deze avond filmavond ! Om 17h30 wijn proeven in het hotel . Dit was een overgangsdag en we zullen ervan genieten ! Marie Jeanne
Het is maandag 24 mei, vandaag verjaart Jan! Na een gezamenlijk ontbijt in de veel te kleine eetplaats, rijden we om 9u naar het Yosemite NP. Aangekleed als teddybeertjes, laagje en nog een laagje..De temperatuur zal varieren tussen de 40 en 60gr F, naargelang de hoogte. In de Mariposa Grove, waar de Giant Sequoias in grote aantallen aanwezig zijn, zijn we gaan stappen, om fotos te nemen en een frisse neus te halen. De bomen zijn gigantisch, er zijn er van 8meter diameter en tot 29meter omtrek aan de stam. In sommigen kan je er gewoon doorlopen. Spijtig genoeg zijn er ook meerdere vewoest door brand, jammer. Wat we ook veelvuldig zien zijn de 'snow plants' (sneeuwplanten). Een rode vrij eiegenaardige plant, wat dan ook tot even eigenaardige beschrijvingen en benamingen leidt ! Onze wandeling duurt bijna 3 uur en tegen dat we aan de auto's zijn, kunnen we amper onze vingers nog gebruiken om onze boterham vast te houden,... van de kou. Daarna rijden we verder naar de watervallen, +/- 35 miles verder in het park. Tijdens de autorit is de deugddoende warmte van de chauffage , er de oorzaak van dat er enkelen een dutje doen. Voor de drivers is het extra moeilijk, ook door het voortdurende korte-bochtenwerk. Maar ze breien ons veilg naar de watervallen. Chapeau voor Julien en Bert! Aan de eerste waterval is het nat en koud, omdat we bijna tot onder de waterval kunnen stappen. een foto maken is moeilijk wegens de door het vallende water veroorzaakte mist en regen. We bezoeken meerdere watervallen. De grootste, Yosemite fall is +700meter hoog en in 3 stappen. Ze is de 5de grootste ter wereld. Maar parking vinden is meestal een probleem, zeker met 2 autos. Maar het is ons telkens gelukt. Tegen 18u zijn we in ons hotel in Oakhurst. Om 19u zijn we gaan dineren en daarna trakteerde Liliane met Champagne voor Jan zijn verjaardag. Nee dus, geen wilde feestjes.... MarieJeanne
En toen lag de wereld wit gesneeuwd. Met een bang hartje op pad getogen bij een T van 22 F en een laag sneeuw van 10 tot 15 cm. We zijn veilig de berg af geraakt OEF ! En dat zonder sneeuwkettingen ! Start van een rit van 7 uren door een besneeuwd landschap.De wegen lagen wel open maar het sneeuwde nog.Om 9h30 waren we in Bodie , een oud mijnwerkersstadje, nu spookstad. Om er te geraken moesten we 5 miles over een zandbergpad ,gedeeltelijk besneeuwd ,langs de bergwand met gapende dieptes naast ons , eventjes slikken ! In het stadje was het berekoud, onze neuzen en vingers vroren er bijna af en de meesten verkozen dan ook snel om naar de auto`s te gaan .Na een pitstop in Gardnerville (49 F) togen we terug op weg. De Carson pas wa open , het hoogste punt 8000 feet. Ebbettspas - Sonora en Tiogapas waren dicht. Onze rit eindigde veilig om 18h in Oakhurst . Waar we een heel nette en grote kamer hebben , hier blijven we 2 nachten . Temperatuur al iets beter, 68F , we denken dat jullie nu in Belgie beter af zijn dan wij qua temperatuur , maar de uitzichten die we hier hebben maken veel goed . Dikke knuffel Bert en Marie Jeanne
Om 8h vertrokken uit Death Valley, bij een Temperatuur van 75 F, op naar de Sand Dunes . Onze eerste stop leek ons niet zo te overweldigen , dan maar verder rijden en naar de volgende Dunes, maar die waren er niet . Onze 1ste stop was blijkbaar de place to be. De tocht ging verder door het gebergte, met eerst veel dip`s , was nog plezant! Tot op 4960 feet, toen kwam de afdaling, was veeeeel minder !Daar heb ik het stuur maar overgedragen aan Bert.Halverwege de afdaling ging er een rood waarschuwingslichtje aan .Tel naar auto van Julien lukte niet, alleen noodoproepen, dan maar met knipperlichten hun aandacht getrokken en ja , gelukt, ze stopten en bleken hetzelfde probleem te hebben . We hebben de wagens wat laten rusten . Terug op weg bleek alles in orde.Het zicht was enorm , maar voor Jan en mij niet zo gewenst.We reden langs Owens Lake , gelegen tussen 2 bergketens , waar men aan zoutwinning doet. Temperatuur 63 F. We naderden bergen waar de topjes nog bedekt waren met sneeuw. In Bishop waren we rond de middag, net op tijd voor de lunch in Eric Shats Bakery. Elkeen vond er wel en zoetje naar zijn smaak, maar geen glutenvrij voor Bert natuurlijk. Nog brood en broodjes aangekocht voor de volgende dagen en weer op pad .Onderweg in Lee Vining op 8000 feet was het amper 39 F en het sneeuwde. Kort bezoek aan Mono Lake's visitorcenter. En trail aan de Tuga's op monolake, foto volgt. De Tioga pas is TOE. Morgen dus 7 uur omrijden rond Yosemite National Park nar Oakhurst. In Mammoth Lakes eventjes slikken ; 26gr F. Ons hotel ligt boven op de berg, is een ski-oord. Elise & Pascal: je kunt je voorstellen dat we eventjes uit de toon vielen met onze shortjes en sandalen. Stel je voor dat in duitsland er zo een groep van 8 binnenkomt terwijl jullie met je ski-outfit rondlopen! Alle geluk , beneden in het dorp, nog vlug een fleece aangeschaft. Anderen kozen voor zomerkleding in de Outlet-winkel. Onze autos staan in een overdekte garage en hopelijk sneeuwt of regent het niet deze nacht, anders kunnen we hier niet weg! MarieJeanne & Bert
vandaag 2 fotos: 1 met een vrije interpretatie van Dante's view en 1 met een zicht op de Death Valley. Dit is op een niveau van 85.5 meter onder zeespiegel. Het wit is geen sneeuw maar zout.
van St george naar Death Valley/Cafronie via Las Vegas
BAKKEN EN BRADEN IN DEATH VALLEY We gingen op reis naar Californie. Dat hebben we toch gezegd tegen ieder die er naar vroeg. Vandaag is het zover. Na een parkentocht van tien dagen door Arizona, Utah en Nevada zijn we uiteindelijk in Death Valley in Californie aangekomen. Al dat statengedoe hier in de States is nog wat anders dan ons Vlaams Waals circus. Elke staat heeft bijvoorbeeld zijn eigen autonummerplaten, de een al kleurrijker dan de ander. Reden voor enkele onder ons om fotootjes te verzamelen. We hebben er al twintig verschillende. Aan elke parking van een viewpoint zijn we op weg om op handen en voeten naar ontbrekende exemplaren te zoeken. Laat ons maar doen dan zijn we braaf. Dat we in Californie zijn hebben we ook geweten aan de temperatuur. Lag er gisterenmorgen nog ijs op ons autodak dan vertrokken we deze morgen om acht uur onder een stralend zonnetje van twintig graden celcius. In de loop van de dag zou de thermometer steeds hoger klimmen tot meer dan veertig graden in Badwater Death Valley. Die hoge temperaturen worden ondersteund door een helse wind zodat je constant de indruk hebt dat je tegen een enorme haardroger aanloopt. Death Valley is de heetste, droogste en laagste vallei van heel Noord Amerika. Het Nationale Park bevindt zich voor een belangrijk deel onder zeeniveau en is omringd door hoge bergen die nu nog met sneeuw zijn bedekt. Overmorgen moeten we, of zouden we over de Tiogapass moeten maar die is vandaag nog niet sneeuwvrij en gesloten. Elke avond googled Bert om te kijken of de sneeuwruimers opschieten maar " it takes there all the shine from that we shal must make a large omway". Een probleem dat moet opgelost worden door het dagelijks werkoverleg van de mannen. Dat zal flink wat Budweisers kosten voor dit uitgeklaard zal zijn. Death Valley heeft door zijn unieke ligging een zeldzame flora en fauna die zich hebben aangepast aan de extreme weersomstandigheden. In de zomer kunnen de temperaturen hier oplopen tot meer dan vijftig graden. Niet te doen. Maar wij vandaag hebben rustig kunnen genieten van prachtige zandduinen, uitzonderlijk mooie rotsformaties en schitterende woestijnlandschappen. Ook onze flower fotograven kwamen, zoals trouwens reeds gedurende gans de reis, ruim aan hun trekken. Nooit geziene lentebloemen tonen zich overal. Prachtig. De gigantische zoutvlakte van Badwater, het impossante en wijdse panorama op Dantes view, en de rollercoaster van Artist Drive en het maanlandschap op Zabriskie Point zitten nu keurig en netjes voor eeuwig gebrand op onze interne en externe harde schijven. CU. ( Julien.)
de natuur zorgt voor een onwaarschijnlijk kunstwerk. dit zijn geen door chinezen gemaakte beelden, maar ontstaan uit eeuwenlange erosie en natuurfenomenen
Deze morgen lag er op de autos een licht rijmlaagje, wel even slikken. Temperatuur 44gr F.. We zijn om 8 u vertokken onder een staalblauwe hemel, en onmiddelijk tot het einde van Bryce Canyon National Park gereden (goede tip van Jan O. , bedankt).Deze weg loopt over de kam van een berg, 18miles. De muziek was van CCR. Op 2300m hoogte kwamen we een bambi tegen.Aan het einde van de weg lag er nog sneeuw op het viewpoint. Op de terugweg hebben we de verschillende viewpoint aangedaan en de picknik was op de Sunset viewpoint, waar we ons tafeltje dekten met een meegebracht tafelkleed. Hetgeen de natuur ons hier voorschotelde was weer uniek. nog nooit gezien qua struktuur, kleur en uitgestrektheid. En weeral totaal verschillend van hetgeen we de vorige dagen konden aanschouwen. Is dit het mooiste tot nu toe, of toch niet? De meningen lopen uiteen. Het is moeilijk een keuze te maken. We zijn echt overweldigd dat de natuur zoveel verschillende facetten heeft op zo'n relatief kleine oppevlakte. We zijn wel even verloren gereden op zoek naar het amfitheater-uitzicht. We vertrokken van Bryce naar Zion rond 14u45, en toen was het reeds 80gr F. De rit naar Zion verliep vlot, de doortoch door Zion was spectaculair wegens de steile, smalle en kronkelende wegen langs enorme rode rotsformaties. Ook een tunnel, met eenrichingsverkeer moesten we doorkruisen. In ons hotel in St George kwamen we aan rond 18u bij een temp van 90gr F. Nogal een verschil met deze morgen! We zetten nog fotos op de blog. Tot morgen, MarieJeanne & Bert
Vertrokken om 8h stipt aan hotel onder een flauw zonnetje , heerlijk , enkele uren voordien was het goed aan het regenen. We vertrokken bij een temperatuur van 60 graden F , die steeg tot zo`n 70 F. Via een scenic route langs de Coloradorivier. Schitterend en eenzaam to Cisco. We reden gedurende enkele uren in hetzelfde mooie landschap als de dag voordien . Na Cisco veranderde het uitzicht continue. Steeds veranderende landschappen en rotsformaties, steeds andere kleuren, groen, helrood lichtgrijs, kalkkleur. dan weer in een valei of een plateau of tussen grote rotsen. Steeds met zeer weinig en lage begroeing. Om uiteindelijk na een steile klim tegen de middag te eindigen op het hoogste punt van Capitool Reef NP , waar het slechts 50 F was en er nog sneeuw lag. We hebben er gepicknikt, moesten er wel voorzichtig zijn voor de beren !!! Geen eten achterlaten , en de wagens dicht , lang hebben we er niet getreuzeld, het was te koud en beren hebben we ook al niet gezien . Daarna ging de rit verder, en nu komt het , langs afgronden die bijna 3 km diep waren , moet ik er nog een tekeningetje bij voegen hoe ik me voelde ? Al een geluk Bert reed , maar uiteindelijk ben ik toch van plaats gewisseld met Rita , om wat verder van de afgrond te zitten . Rond 16h waren we aan het hotel , temp 78 F. Met 1 wagen zijn er 5 nog naar Bryce Canyon gereden , de andere 3 hebben gewassen en zich anders bezig gehouden , een adempauze moet ook kunnen . Groot accident onderweg, Bert sloeg mijn hand tussen de autodeur, geen erg , morgen een paar blauwe vingers. En Thibaut , we hebben al rijdend een truck gefotogrfeerd, ik neem nog foto`s en stuur ze zeker op ! Vandaag moeten we vlug gaan slapen , morgen vertrekken we weer om 8h , en het wordt een drukke dag. Eerst bezoeken we uitgebreid Bryce Canyon, daarna richting ST George , nog steeds in Utah. Onderweg nog Zion-park als de tijd het toelaat en nog goesting.
Vandaag ben ik, Rita,, vrijwilliger van dienst om verslag uit te brengen, en neen Marc, niet op rijm! Vanmorgen vertrokken we onder een bewolkte hemel. Volgens het weerbericht hangen er warmte-onweders in de lucht.Wij zien wel wat het wordt.Na niet zo veel km zijn wij in het " Arches National Park ". Onze eerste stop is de "Park Avenue Trail". Een pad loopt steil naar beneden door een kloof met links en rechts eigenaardige rotsformaties. Soms denken we dat ze elk moment naar beneden kunnen donderen. John Wayne moet hier ook nog ergens rondlopen, zo weggelopen uit de film. Bijna aan het einde van het pad keert iedereen terug voor een steile klim naar boven naar de auto's. Behalve Liliane en ik , wij lopen nog even verder tot de volgende parking. Dan de " Balanced Rock Trail ", een grote rotsblok van 3 miljoen kg, die balanceert tussen " zou ik vallen of niet". De " Windows Trail " vond ik het mooiste. Twee reuze grote ogen kijken ons aan. Een mooie gril van de natuur heeft hier weer voor prachtige beelden gezorgd. De wandeling terug langs het primitieve pad zorgde voor nog mooiere kiekjes. Als laatste wandeling " Delicate Arche " . Voor mij een steile klim , maar ik heb het gehaald !!! Weer een prachtig zicht op die vreemde rots partijen. Ondertussen wordt de lucht zwart en horen wij gedonder en onder een flink opstekende wind keren wij iets sneller terug naar de auto's . Net op tijd, voor een fikse regenbui ons overvalt. Een mooie dag is weer voorbij, maar er komen er nog mooiere , zegt men. Wij kijken dus al uit naar morgen ! Rita.
helemaal anders dan de Grand Canyon , maar we zijn ook hier zwaar onder de indruk!! het kiezen van de foto is heel moeilijk, daarom sturen we er maar 2.
Druk op onderstaande knop , en vul het formulier in en we sturen je een mailtje als wij een nieuw verhaal of foto's op de blog gezet hebben----
Haz clic el botón y rellena el formulario. Te enviaremos un correo electrónico cuando ponemos una historia o fotos nuevas en el blog.
Stuur mij een email - Envíame un email
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen - - -Haz clic el botón
