|
Met een lach en een traan...beter kan ik mijn gevoel niet omschrijven als ik je tekstje lees, Mieke....
Telkens weer de confrontatie met het gemis, steeds weer, en die harde realiteit, ....het leven gaat voort en dat dit laatste nu net hetgene was wat jullie zo vaak hoorden van jullie mama "doe zere voort gow wé"....
en met een beetje verbeelding zien we je mama die laatste woorden hier boven ook al gebruiken, ah ja, Moetje zal gesetteld en ingeburgerd zijn ondertussen, ze zullen haar nu wel al kennen 
20-02-2013, 21:55 geschreven door sabien
|
