t Is niet gemakkelijk om ze allemaal samen op de foto te krijgen! De grote Viktor is er niet op donderdag. De kleine Victor blijft nog heel gemakkelijk zitten. Maar om de rest erbij te krijgen. Net voor Zennah vertrekt is het dan eindelijk zover. Maar intussen is haar mama er en ze verkiest mama boven de foto. Ja, ons Zennah, die altijd op de foto wil, nu verkiest ze mama.
Groepsfoto van de rest dan maar. Johannah wil haar er toch graag bij en ze staat voortdurend in haar richting te kijken. Ze heeft zoiets van: kom er toch maar bij. Maar niet te doen, zonder Zennah dus. Maar bij gelegenheid doen we de foto nog eens over, met de rest van de familie.
En onze Jits is jarig vandaag, 2 jaar. En volgende maand worden er weer 2 twee jaar. t Zal dus best druk worden met de potjes. We willen ze graag zindelijk voor ze naar school gaan. Stel je voor, met de pamper naar school. Als je van bij moeke Magda komt kan dat in geen geval! Werk aan de winkel dus ede komende maanden...
We hebben er eens van geprofiteerd terwijl we maar 2 potjes nodig hadden om er eentje bij te zetten voor Louis. (op dinsdag zijn er al 6 nodig en dan kan je niet zomaar nog eentje bijzetten!)
Viktor was nog water aan het drinken en Zennah had al 2 potjes klaargezet. Ze zat zelf al op eentje en het ander was voor Louis. Ik zet hem erop en ga naar Viktor. Ondertussen hoor ik Zennah altijs mar zeggen: dag Louis, dag Louis. Zoiets van welkom op je potje. Je zal hier nog vaak mogen zitten. Maar we gaan niet te hard van stapel lopen en alleen proberen als we een redelijke kans op slagen zien. Iedereen geniet wel van de succeservaring. Vanmiddag was ze dus voor Louis, want we vingen inderdaad een klein plasje. Proficiat Louis en doe zo verder. Af en toe zal hij er wel op mogen, als hij er zelf zin in heeft. Alles zeer beredeneerd, op zn moekes, goed de kans op slagen inschatten en dan is succes verzekerd!
Viktor laat zich weer goed dienen. Hij probeert heel even zijn schoenen en broek uit te doen maar het lukt niet onmiddellijk. Zennah zal eens helpen. Dat doet ze graag, anderen helpen en tonen dat zij het al kan!
Ze is er stilletjes aan begonnen, want normaal moet Viktor dat alleen doen. Elk zijn eigen leren beredderen. Maar ik hoor haar achter de rug zuchten en zwoegen en als ik kijk, ja, ze zit te sleuren aan Viktor zijn schoen. Ze heeft het vlug door dat hij niet voldoende geopend is om vlot uit te gaan. En in geen tijd is de klus geklaard. En Viktor heeft zich weer lekker laten dienen. Je moet het maar doen hé, altijd iemand die je helpt als het even moeilijk gaat!
Voor velen de eerste schooldag, maar wij hebben geen startjes vandaag. Vorig jaar hadden we er vier. We hebben wel een nieuwkomertje. En meteen ook een unicum: de oudste en de jongste heten Viktor en Victor. Maar in de gesproken taal merk je natuurlijk de verschillende schrijfwijze niet. Ze zullen ook niet veel met elkaar kunnen spelen want voor Viktor is het in november wel schooltijd. t Zal niet zijn zoals begin de jaren 90 met Giel en Giles. Ze waren ongeveer twee jaar en als ze iel hoorden stonden ze plots met 2 voor je. Dat was ook grappig.
t Was zelfs een beetje druk vandaag. Niet echt tijd genomen om een fotootje te nemen. Gelukkig dat er één langblijvertje was. Hij zat zo mooi in zijn eentje met potjes te spelen. Toen hij merkte dat er een foto genomen was lachte hij. Ze komen dat hier stilletjes aan gewoon dat er fotos genomen worden en dat je dan moet lachen. Morgen zullen we eens een groepsfotootje maken rond ons Victortje, als herinnering aan zijn eerste dagen bij ons.
Gisteren waren Sapna en Mathias een paar uurtje op bezoek. Ze hebben er naar verlangd volgens de mama. En ik moet het wel geloven ook. Ze zouden ze zowaar wel buiten steken.
Ze spelen, rustig met de kleintjes.
Het eten is nog even lekker als vroeger. Boontjes lusten ze niet, maar gezien ze dat vroeger lekker vonden en het nu volop bonentijd is worden het toch maar boontjes. Je gelooft het niet, maar Sapna eet een dubbele portie. En of ze dus lekker waren.
En dan een taalprobleempje waar kleuters wel eens mee worstelen. Ze hebben 2 zotte nonkels. Allebei hij dus, want het zijn jongens. Maar als we over hen beiden spreken wordt dat zij. Begrijpe wie begrijpen kan, Sapna in elk geval nu nog niet! Hij is jongen en zij is meisje. Hoe kunnen 2 hijs nu zij worden?
Breek daar je kop maar eens over!
En ze hebben ook de veranda mooi opgeruimd toen de kleintjes sliepen. Een hele rij vol!
We blijven dus proberen! Dat was dus de foto van gisteren. Maar als je hem wil inzoemen verschijnt onze Juna (zie foto van 14 augustus telkens weer!) Akkoord dat ze er niet dikwijls opstaat maar nu is ze wel een beetje heel opdringerig!
Gisteren heb ik nog eens de maand augustus overlopen en tot mijn grote ontgoocheling ontdekt dat er weer 3 fotos verdwenen waren. Ze hebben er nochtans gestaan.
Weet iemand soms raad? We zullen dus vandaag eens proberen met de foto die eigenlijk bij 14 augustus hoorde, naar de goede raad van onze computermama. k zal dat bij gelegenheid wel eens allemaal proberen weer goed te brengen.
21u30
De wekelijkse Nordic Walking is dus gedaan en met nieuwe moed probeer ik weer van alles uit.
Met al dat gedoe van die fotos die verdwijnen is er nu niet veel tijd meer om nog nieuws bij te zetten. Maar we hebben toch een nieuwe foto voorzien: wat zou je ervan denken, zo zelf je potje mogen koken en dan proeven met zn tweetjes!
23u00: Nog beter nu. De foto van vandaag wordt vergroot in de foto van 14 augustus.
Waarschijnlijk durven jullie al denken dat alle dagen hier even leuk zijn. Mooie verhaaltjes, nieuwe uitvindingen, leuke snoeten. Nee, dat is helaas niet zo! Soms gaat het ook even anders.
Als je wil zitten maar nog regelmatig omvalt en dan verloren bent als een schildpad die op haar rug terechtkomt. Of als je wil kruipen en je kan nog maar alleen achteruit en je blokkeert dan onder de kast of onder de buggys. Geef toe, er zijn leukere momenten in het leven!
En als dat bovendien nog allemaal gepaard gaat met hels gekrijs, dan is ook voor de anderen de lol eraf. Maar in dat geval leg je er best je hoofdje eens bij neer. Na regen komt altijd zonneschijn!
En ook het verloren geraakt schietgeweer is al gevonden. Het lag op een plaats waar kindjes normaal niet komen zonder opdracht. Xander je hebt jezelf verraden!
Zennah heeft vandaag haar bril meegebracht. Moeke Magda neemt altijd haar bril als ze iets wil lezen en naar t schijnt mémé Annie ook. Dan kan je al eens proberen of je met bril ook niet beter ziet hé Zennah! Alleen is het bij ons geen zonnebril.
Weet je wel, de leeftijd hé madam! En Viktor natuurlijk een beetje jaloers en hij wil ook een bril. Reinhilde heeft gauw de oplossing. Maar eigenlijk wou hij zo geen bril. Die van Zennah ziet er stukken mooier uit!
En dan op wandel. In t passeren naar de beenhouwer. En verder op de tocht missen we al onze vertrouwde stopplaatsen. Mama Ann is niet thuis. Pépé Wardi is er niet meer. Tante Christiane woon er niet meer. Tante Aline dan maar. Siegert weet dat ze met opa gaan kaarten is. Ook niet dus. Dan maar bij tante Lieve. Daar ben je ook altijd welkom. En de kindjes ook.
En ons bellenblaaske dat we gekregen hebben bij de beenhouwer is al helemaal vergeten. Het zit zelfs mee in de frigo!
Xander is er weer. Mama Ann heeft alweer vakantie. En Siegert is eigenlijk bij oma, maar komt eens op bezoek.Er worden heel andere spelletjes gespeeld dan met de kleintjes alleen. Zoals oorlogje spelen. In geen jaren is het hier nog oorlog geweest, maar nu dus...
Siegert heeft een geweertje mee. Maar om de kansen eerlijk te verdelen moet Xander eer natuurlijk ook eentje hebben. Ze willen dat oud waterpistool (een heel groot) nemen. Om te gebruiken zonder water (wie weet mag het dan wel) Je weet wel, dat wat al een beetje kapot was. Oh, ja, dat! Het hing eigenlijk helemaal aan flarden, van een of andere wateroorlog in vroegere tijden zeker. Maar tot nu wisten ze dat hier niet, maar dat waterpistool heeft al lang een recyclage achter de rug en is dus hier of daar een tweede leven begonnen.
Maar dan, met een beetje fantasie kan je zelfs van een oude tennisraket een geweer bedenken. Je ziet wel hé, als je hem zo houdt is het net een geweer. Mag het? please meter?
Ja dus, en de oorlog is begonnen. Gelukkig wordt al snel, zonder dat er slachtoffers vallen, de vrede getekend!
...zonder dienstencheques dan nog. Mooi meegenomen!
Mooi weer vnadaag. Zennah heeft Viktor al niet meer nodig om te vragen om buiten te spelen. Ze kan dat nu al alleen. Buiten dus, maar wat is er nu gebeurd? De zon schijnt en de schommel staat kletsnat. Zo kan je er niet op, in geen geval!
Moeke zal hem eens afdrogen. Maar terwijl ik om vodden ben komt Zennah mij al tegen. Mij kuisen, mij kuisen...
Ook goed, jij kan dat zeker al. Ze krijgt gauw hulp van Hanne en de schommel is vlug droog. De pret kan beginnen!
En vanaf volgende week is Viktor terug. Dat zal best leuk zijn.
Laat moeke Magda maar naar de markt gaan boodschappen doen. Reinhilde kan ook lekkere patatjes klaarmaken! Moeke heeft natuurlijk alles goed voorbereid, kwestie van geen tegenvallers te hebben.
Toch leuk als je de foto bekijkt: mondje vol en toch meer aandacht voor de foto dan voor je bord. En dan onze Hanne, waarschijnlijk een piepklein brokje gevallen. Dat kan je toch niet laten verloren gaan. Eerst even vissen en dan verder eten!
En Jits houdt even goed in de gaten of Hanne wel alles terug vindt. Dat was dus en klein intermezzo en daarna eet iedereen lustig verder. Louis kan t nog niet helemaal alleen en met de hulp van Reinhilde was hij waarschijnlijk eerst klaar. En tegen dat ik thuis kom van de markt liggen ze alle 5 mooi in dromenland!
We hebben weer niet veel kindjes vandaag. Om niet te zeggen zeer weinig kindjes. Maar, t zijn weer brave kindjes. Zoals altijd trouwens. En wat denk je. Je popje mooi te slapen leggen voor je zelf naar bed gaat. Dat worden toch echte moedertjes, niet?
En waar slaapt ons popje? Midden op de vloer, maar alweer op ons handdoekje!
En ze heeft geluk, er zijn geen kleine babys. Iedereen slaapt, en het popje ligt er nog als ze weer opstaan. Ik vrees dat ik voortaan op woensdag altijd weinig nieuws ga hebben. Het ziet ernaar uit dat er in t vervolg veel bij mama of oma zijn op woensdag. Maar zolang de babbelaartjes er zijn zullen we wel altijd nieuws blijven hebben!
Herken je het handdoekje van gisteren? Niet gelogen, hé, dat je er van alles kan mee doen.. In het beste geval kan je er zelfs een rokje van maken. Of tenminste toch al eens aanpassen. Na een maandje vakantie is het best fijn al je vertrouwde spullen terug te vinden hé Jits!
t Was vandaag zelfs meisjesdag. Vier aanwezig en allemaal meisjes. Het is hier nooit eerder gebeurd dat alle aanwezigen meisjes waren! We hebben gemiddeld 2 jongens tegen 1 meisje. Zelfs al vaker geweest dat de meisjes compleet in de minderheid waren. Zoiets van 5 à 6 jongens en 1 meisje. Maar ze staan hier altijd wel aardig hun mannetje. Als je met 7 moet samenspelen maakt het op die leeftijd niet veel uit of het nu jongens zijn of meisjes.
Als je de foto eens bekijkt merk je dat hij een beetje uit de hoogte genomen is. Reinhilde stond daarvoor op een stoel. En Zennah onmiddellijk de opmerking: da ma nie hé!
En dan valt merkt Reinhilde plots dat ze iets doet wat pedagogische niet echt verantwoord is. Kindjes mogen hier ook niet op stoelen kruipen. En er zeker niet op rechtstaan.
Ja, wij moeten hier nogal op onze tellen passen!En natuurlijk altijd het goede voorbeeld geven. Het scheelde niet veel of Reinhilde kon eens in de hoek staan. Maar als we dat voorstelden aan Zennah vond ze dat toch wel heel grappig. Intussen was Reinhilde van de stoel. Zennah haar pop had weer een beetje adem gekregen, ze zat helemaal onder het dekentje, of beter het gastendoekje dat hier altijd dienst doet als dekentje. Louis speelde liever eens op zijn eentje vandaag dan met de twee meisjes. Ja, t is hier nog altijd vakantie want we waren maar met drie.
Reinhilde komt net voor de middag te weten dat zomertoeren vandaag langs onze deur passeert. Vlug nog wat reclame maken voor 75 jaar KSA Oudenaarde. En het optreden van Raymond. Geen tijd te verliezen want ze moet ook nog aan de start van zomertoeren gaan flyeren. Gauw op zolder een plaat gezocht om de affiche op te plakken. Een beetje knutselwerk en een beetje hulp van Dries en klaar is kees. Ook de vlag mocht erbij.
Indien er nog lezers zijn die een kaart willen voor Raymond, je kan ze bestellen via deze blog. Reinhilde bezorgt ze wel.
Alvast tot 14 september bij Raymond en KSA Oudenaarde!
Dat zou nog een attractie geweest zijn. Alleen Reinhilde was thuis en ze heeft het op foto vastgelegd. Je zou het anders niet geloven. Weer gas bijgeven om nog over ons huis te vliegen en aan de overkant op een veld te kunnen landen, was de boodschap.
Eind goed al goed. De koeien waren voor niets in paniek!
Om te bewijzen dat hier op zaterdag en zonder kindjes ook soms iets gebeurt!
De helft van de kindjes mag buiten en de kleinste blijven binnen. Er is een fris windje, maar als ze de zon zien willen de grootste toch buiten fietsen.. Viktor stelt voor om pannenkoeken te bakken. Ze kruipen dan allemaal in en tuinstoel. Grappig, zon grote stoel met zon klein kindje erin! En dan gaan ze weer op wandel. Zennah kleedt haar buggy aan met handdoeken. Ze zoeken daar altijd naar. Voor in de buggy of op de fiets te hangen. Dat hoort er gewoon bij. Maar in de veranda zitten ze ook niet stil. Lauren kruipt alleen op de schommel. Ze heeft de prijs van de grootste vordering sedert vorige week.
Jammer dat ik te laat was voor een foto.
Ik kan nu eenmaal niet overal zijn:buiten en binnen. Al goed dat ik ze zowat altijd kan bezig zien. Louis wou al meegaan met de papa van Zennah. Mémé Annie zou zeker blij geweest zijn: een kleinzoon, zo ineens en zo onverwachts. Maar we hebben het niet laten gebeuren want anders moest mammie met lege handen naar huis en dat zou ook niet tof geweest zijn. Viktor brengt nog de laatste fietsen en buggys binnen en het weekend kan weeral beginnen!
Gisteren was het hoogdag, geen kindjes dus. Heel gemakkelijk als je t mij vraagt.
Ik denk er zelfs aan zoals de nieuwe generatie onthaalmoeders een dagje in de week niet te werken. Op woensdag dus, zon tussendoortje, midden in de week. Mooi meegenomen vind je niet? De collegas zullen het probleem wel oplossen voor de mensen die op woensdag toch opvang nodig hebben. Leuk idee, ware het niet dat ik mij daar absoluut niet goed zou bij voelen en ik zou de naam onthaalmoeder niet meer waard zijn!
Grapje dus en laat ze maar komen. Liefst met een beetje meer dan vandaag.
Ze waren maar met 2. Dat is eigenlijk ook niet veel de moeite. Enfin de kindjes hebben eens genoten van de rust. Hanne was al weg tegen dat ik eraan dacht een fotootje te nemen.
Kindje van de dag zit lekker in zijn eentje te prutsen. Hij genoot er duidelijk van. Van de foto en van het prutsen!
moekemagda
