Jaja afgelopen zaterdag was het zover … mijn vrijgezellen  - dag. Een echte verrassing was het niet meer want een paar weken geleden was het via de computer van Marijke – een collega van me – heel erg per ongeluk verklapt. We waren mailtjes aan het versturen voor een info – avond en kregen een aantal foutmeldingen en toen ineens zat daar toch wel een mail met als titel “vrijgezellenfeest mildred 11 oktober” tussen. Tja en toen was de datum geen geheim meer. Joyce probeerde me nog een beetje om de tuin te leiden door te zeggen dat de datum veranderd was maar ik ging er zaterdagochtend om 7 u - want toen was ik al wakker – vanuit dat dat de dag was. Tegen alle gewoontes in wilde Sven per se vroeger opstaan…en ik moest vooral lekker blijven liggen…dat op zich was al vreemd en toen hij een tijdje later zo maar d badkamer op kwam zonder iets te doen of te pakken dacht ik “ok , dit is geen toeval meer”. Omdat Sven voor het eerst de gekleurde was in de machine ging doen dacht ik “ toch maar effe checken hoe het gaat” en toen werd ik me daar toch overvallen door een bende country – girls (jaja , Marijke, Maartje, Ans, Goele, Joyce, Catherine Angelina) stonden daar in een echte cow – girl outfit met hoed en ruitenhemd en sjaaltje en vooral “smokey eyes”. Ik kon kiezen mijn geld of mijn leven maar uiteindelijk was het ook goed als ik een ontbijt voor de dames maakte met het spek en de eieren en de bonen die zij bij hadden… Nu is eieren bakken eigenlijk Sven zijn specialiteit maar een omelet dat lukt me nog wel en een 20 minuutjes later zaten we gezellig met 8 dames en Sven op het terras te ontbijten… Sven had het ontbijt van zijn leven denk ik … Intussen kreeg ik de volgende opdracht. Ik moest op het einde van de dag een lied zingen over alles wat we gedaan hadden en de tekst moest op de melodie van “country road” gezet worden.  EN bedankt ! Na deze opdracht en het bijwerken van de “smokey eyes” vertrokken we richting het verre westen ( richting Antwerpen) . Althans dat was de bedoeling want een van de cow – girls, meer bepaald Angry Angelina had een beetje pech met haar car en dus moest er - na de diagnose van de man van Touring wegenhulp -  vooral heel hard geduwd worden om de auto in gang te krijgen … EN dus waren we al opgewarmd nog voor we in the far west waren…        Een klein half uurtje later afrit Olen en uiteindelijk “Lord Landkey’s Gispsy Horse Club” jaja wij dachten dat we verkleed waren maar hier liep iedereen met een ruiten hemd en een cowboyhoed op …We vielen niet eens meer op in tegendeel er werd zelfs geld gegeven voor Jolly Jumper Joyce haar roze hoed met pareltjes – helaas voor de macho cowboy ging ze er niet op in – hihihi - Maar goed na een drankje en een test waarbij ik op handen moest herkennen op foto’s gingen we line dansen  … nu hou ik van heel veel muziek maar echt niet van country – muziek en ik heb best wel ritme in mijn lijf maar niet om te dansen maar ik dacht “ waarom niet” en even later stonden we met 8 vrouwen te shaken op de Canadian stomp op een liedje van Shania Twain. Best wel cool en vooral grappig…Na het dansen en een drankje was het tijd voor het lasso – werpen. Dat lijkt simpel zo in een film maar dat is het dus niet. We mochten een pion vangen want een paard of een kalf ging waarschijnlijk te snel ervan door maar zelfs dat was geen koud kunstje. Helemaal op het einde werd ik ook nog even gevangen door de opper – cowboy. Er werden heel veel foto’s gemaakt en die spreken eigenlijk voor zich…Vlak daarna kwam het net iets minder legale deel … joy – riding… met z’n 8ten in de laadbak van een pick-up truck en dan scheuren over een weiland… de slappe lach kreeg je er van en we kwamen er bijna niet meer uit. Even dacht ik dat Marijke – die 6 en halve maand zwanger is – spontaan zou bevallen maar dat ging gelukkig allemaal goed.

Een stukje taart en een strofe van het lied verder was het tijd voor het echte werk “paardrijden” Eerst mochten we een half uurtje in de manège aan paardengewenning doen en kregen we de commando’s letterlijk en figuurlijk onder de knie en daarna een klein uurtje het bos in. Mijn paard “Lucky” had er duidelijk zin in en ging om de 5 stappen over in draf … en dan moet je mee want anders word je helemaal door elkaar geschud en dus ging ik om de 5 stappen “op en neer”… Al bij al was ik nog wel blij dat ik een beetje een actief paard had want die van Joyce was zo tam dat ze er een zweepje bij kreeg. Na het paardrijden werd ik nog even door een macho-cowboy aangeklamd of ik zijn paard wilde voeren… als ik die man daar gelukkig mee kan maken , waarom niet… En toen hadden we zelf ook wel honger gekregen en dus aan tafel voor een kommetje chilli con carne met chips en brood… superlekker….en als dessert “smores”  bij ons beter bekend als “marshmallows op een takje boven het kampvuur”. Heel gezellig allemaal en toen volgde er nog een quiz waarvan de winnaar met Sven mocht trouwen en met 1 punt verschil won ik toch wel … Had Sven effe geluk anders kon hij met Joyce of Angelina trouwen. Vervolgens nog het lied ten berde gebracht. De volledige tekst is intussen geconfiskeerd door Joyce en Goele maar het refrein was zoiets als “ 8 november, is t voor echt, zeg dat ik het heb gezegd, mil gaat trouwen, met haar svehèn, hij is haar country – men” en dan op de melodie van “country road” dus. Er volgden nog een paar discussies bij het kampvuur en na nog een half uurtje een les trick – riding bij te wonen – waarbij de ruiters meer naast hun paard hingen of achterstevoren erop zaten dan iets anders  vertrokken we rond 22u45 moe maar voldaan terug naar het oosten …. Deze dag was echt we af… benieuwd hoe Sven het volgende week gaat hebben op zijn vrijgezellen …..

13-10-2008 om 21:29 geschreven door Mildred  

13-10-2008 om 20:43 geschreven door Mildred