Tja, ooit moest het er eens van komen dat ik mijn frustraties ging neerschrijven..en hier zijn we dan.. Mijn leventje..dat is er eentje van véééle ups en nog meer downs...maar uiteindelijk geraak ik er toch altijd wel...denk ik toch... Maar mijn gevecht met die weegschaal begin ik toch stilletjes aan te verliezen... Stilletjes aan, zeg maar eigenlijk helemaal... Het spookt dagelijks door mijn hoofd dat het zo niet meer kan, dat ik er dringends iets aan moet doen, maar het is altijd vele makkelijker gezegd dan gedaan.. Nee ik wil niet flauw overkomen, ik wil er echt iets aan doen , maar ik vind er de kracht gewoon niet voor... Telkens komt er wel iets nieuws op mijn pad waardoor het niet lukt. Ja je kan mij een emo eter noemen, ik ben het overduidelijk.. Ik maak telkens weer nieuwe voornemens, maar het wordt alleen maar erger en erger... Ben ooit ook eens weggeweest voor een maagverkleining, maar dat kon niet doorgaan omdat ik allergisch ben aan de verdoving...dan maar op eigen houtje...niet simpel dat garandeer ik je, zeker niet in mijn situatie... Ben single mum van 3 kids en ja dan komt elke dag wel iets nieuws op je weg...en dan nog maar te zwijgen over de ex.... Maar ik wil er ooit wel iets aan kunnen doen, want ik lig er wel wakker van...op deze manier word ik echt niet oud....
