Vandaag een lekkere zonnige dag, dus tijd voor een uitstapje met de kids, althans met de jongste... de oudste, wel playstation, facebook zijn hun dikste vrienden momenteel... zucht... Dus met de jongste naar de speeltuin... een vriendje van hem heb ik onderweg nog opgehaald, gezellig, en ze amuseerden zich dan ook enorm... En ik, ik keek rond... naar de mama's en de papa's die geamuseerd met elkaar in gesprek waren, en ik, ik die daar alleen zat... Op zo"n momenten mis ik dan toch wel die leuke vent naast mij... Hoe jong of oud (zeker de oudere) koppeltjes ook zijn, ik kan er soms wel jaloers op zijn... het gevoel van "er is iemand voor jou"... dat moet toch zalig zijn... Deze week had ik even een confrontatie met mijn (eventuele) toekomst... Mijn kids gingen allen tegelijkertijd uit slapen bij een vriendje, is nog nooit voorgevallen dus ja de mama zal alleen thuis...en toen bekroop mij toch wel de akelige gedachte "gaat zo mijn toekomst er dan uit zien'... stil, alleen, :( Het huis voelde ineens anders aan, zo leeg, zo koud, zo groot, zo vreemd... Nee dit wil ik niet voor mijn toekomst, eenzaam en alleen eindigen... het gevoel was beangstigend... Toegegeven ik ben een moederkloek, mijn kids komen op de eerste plaats, alles staat in het teken van hen, al mijn liefde gaat naar hen... maar ergens, héél diep vanbinnen in mij, heb ik toch ook nog (zelfs na alles wat er gebeurt is in het verleden) een plaatsje over om van iemand te houden, om eens halsoverkop verliefd te worden... vlinders, muziek en alles wat erbij hoort.. (dromen mag nietwaar??) Maar dan kijk ik in de spiegel en dan denk ik... dat zal niet gebeuren... Ik zal dan maar de beste liefste oma worden voor mijn kleinkids ...ooit op een dag ...
Ik kwam nog eens piepen en ben eigenlijk wel verrast door reacties, ik had nooit gedacht dat iemand mijn blog zou lezen...
Blijkbaar dus wel...dus dankje.. Wat ik schrijf is wat ik voel en wat ik meegemaakt heb..voor sommige kan dit zeurig overkomen, voor mij is 'mijn soort van therapie' ...
De afgelopen dagen had ik niet veel meer neergeschreven, reden hiervan, de griep, ze had me goed te pakken, zware koorts, spierpijnen overal, energie onder nul... Als mama kan je dan nog niet neervlijen op het bed, maar meer dan jezelf voortslepen gaat dan ook niet... Dus voortslepen naar de keuken (eten maken), voortslepen naar de auto (kids naar school brengen) en dan met de laatste kracht terug op de zetel kruipen tot het weer tijd was om de kids op te halen en dan terug dezelfde 'voortsleep-routine' ... Na 4 dagen van 39 -40 ° koorts, had ik het ergste gehad en kon ik het normale (tja wat in mijn geval normaal) leventje weer aan en zijn we er weer in gevlogen.. Dus hier zijn we weer ... Het enige voordeel van mijn ziek zijn .... - 2 kg Joepiyee
