Hallo allemaal,

Vandaag ga ik het hebben over het verhaaltje 'Het eerste uur' op pagina 89. Ik heb het boek ondertussen bijna uit en heb besloten nog eens een specifiek verhaaltje eruit te kiezen om te bespreken.

Het verhaal wordt verteld door een fransman en getrouwd is. Hij beschrijft hoe hij en zijn vrouw afwisselden om buiten de wacht te houden, want als de Duitsers kwamen dan moesten ze hun vlag buitenhangen. Anders werden ze meegenomen net zoals wat een van hun buren is overkomen. De man controleerde ook of er geen foute boeken in hun kast liggen. De Franse boeken moesten weg.

Buiten hadden ze een zetel staan om al zittend de wacht te kunnen doen. Er werd veel gerookt die tijd en de man spreekt ook over het feit dat er weinig geld was om sigaretten te kopen. Ze waren veel armer tijdens de oorlog. Aan de zetel was ook een achterpoortje, hij vertelt dat het belangrijk was dit te sluiten voor als de Duitsers kwamen.

Zijn vrouw was heel triest door heel de situatie en hij moet haar steunen. Dit valt hem toch zwaar, vooral omdat ze rare dingen zegt.

Op een bepaald moment wordt de marseillaise gezongen en ze zijn in de war. Gelukkig hebben ze snel door dat het hun gekke buren zijn. Maar dat brengt een gedachte bij hem op. Hij vindt dat hij in zijn hersenen wel al zijn boeken kan weggooien, maar in zijn bloed blijft hij frans. Dit is heel belangrijk voor hem.

Dit is ongeveer wat ik vanuit opgemaakt heb. Als ik fout ben, reageer gerust.

Tot de volgende keer,

Iris

22-05-2016, 12:21 geschreven door Elise en Iris  

Hallo iedereen,

Ik heb het boek ‘Mijn kleine oorlog’ uitgelezen. Het heeft me langer geduurd als ik had verwacht.

Ik raad dit boek aan om te kiezen voor deze boekbespreking. Het is zeer handig dat het bestaat uit meerdere korte verhaaltjes, want zo kan je jezelf voorleggen om elke week bijvoorbeeld twee verhaaltjes te lezen.

Persoonlijk zou ik het boek niet nog eens lezen. Ik heb er niet echt van genoten omdat het nog iets te moeilijk is voor mij.

In mijn vorige post heb ik verteld dat ik alleen nog de zogenaamde ‘extra informatie’ moest lezen. In realiteit bestaan deze 40 pagina’s uit zes puntjes: het nawoord, een tekstverantwoording, een bibliografie, de noten en twee bijlagen. Ik zal nu in het kort vertellen wat die zes puntjes inhouden.

Het nawoord bestaat in totaal uit 26 pagina’s. Hier krijg je nog wat achtergrondinformatie over Louis Paul Boon en het boek zelf, onder andere hoe dat het boek tot stand is gekomen.

De tekstverantwoording bestaat uit twee puntjes: de keuze van de basisteksten en de constitutie van de leestekst. In totaal zijn dit zes pagina’s.

De bibliografie bestaat uit vier puntjes: de selectieve bibliografie, de primaire bibliografie, vertalingen en de secundaire bibliografie. In totaal zijn dit drie pagina’s.

De noten. In totaal zijn dit twee pagina’s.

Bijlage één, ‘Weerzien van Oostende’, Zondagspost, 1945. Dit is in totaal twee pagina’s.

Bijlage twee, ‘Vijftien jaar later’, ‘Laatste woord’, Tweede druk, 1960. In totaal zijn dit vier pagina’s.

Ten laatste is er nog het verzameld werk van Louis Paul Boon. Dit bestaat uit 24 delen. Het boek dat wij gelezen hebben, ‘Mijn kleine oorlog’, is deel vier.

De bibliografie en de noten waren zeer moeilijk om te lezen. Dat komt doordat het allemaal in puntjes geschreven is. Dit ervaarde ik als zeer verwarrend.

Wat vind ik van het boek in het algemeen? Ik vond het heel vermoeiend om te lezen. Ik kon er nooit voor een lange tijd aan één stuk in doorlezen, omdat het na een tijd begon te vervelen.

Omdat ik nu het boek uit heb, is dit mijn laatste post. Ik hoop dat mijn berichtjes een beetje helpvol waren.

Elise

21-05-2016, 15:06 geschreven door Elise en Iris  

 Hallo iedereen,

 Ik heb het boek zelf, dat tot pagina 121 gaat, uit gelezen. Het volledige boek is 172 pagina’s, dus ik moet er nog ongeveer 40 lezen. Die overige 40 pagina’s gaan denk ik extra informatie zijn, maar dat weet ik nog niet. In mijn volgende post zal ik vertellen wat er in staat geschreven.

 Na het verhaaltje ‘Rechtvaardigheid’ wordt er in het schuingedrukte lettertype uitgelegd waarom dat er in die kleine stukjes uitleg geen hoofdletters staan. Er staat dat een zekere Jan de bladzijdes van het boek wel eens leest, de schrijver vraagt of dat er geen hoofdletters op zijn schrijfmachien staan. De schrijver antwoord dat ze er wel zijn, waarop Jan weer vraagt waarom hij ze niet gebruikt. Hierop wordt geen antwoord gegeven. Tot dat dit hier vermeld werd, was het feit dat er geen hoofdletters zijn mij nog niet opgevallen.

 Iets dat mij opgevallen is, is dat er op pagina 108 een zin van 25 regels staat. Dat vind ik zeer lang en ik ervaar het als zeer verwarrend. Ik heb deze zin meerdere keren moeten lezen voordat ik begreep wat er stond. In de zin wordt er verteld over een joods meisje, Lea Lübka genaamd, dat tijdens de oorlog Lisken genoemd werd. Er staat dat ze elke dag aan het breien was, maar niemand wist wat. Om de 14 dagen zou de haar gedachte zeggen over iets en dat is altijd zo diep en schoon. Het is een gedachte die je zou gaan zoeken bij Dostojewski of d.h. lawrence. Lea wordt gedeporteerd naar kamp Mauthausen in Duitsland. Op de radio wordt er gezegd dat ze in goede gezondheid terugkeert. De ik-persoon is hierdoor euforisch en vertelt het aan iedereen door. Hierdoor kreeg ik de indruk dat hij Lea ‘leuk’ vindt. Zijn euforie wordt in één klap neergeslagen door een brief waarin staat dat ze gestorven is in Zweden. Wanneer dat de ik-persoon terug thuiskomt, wordt er nog altijd op de radio verteld dat ze terugkomt in goede gezondheid. Ik vind het merkwaardig dat je zo een heel verhaal in één zin kan krijgen.

 Op pagina 123 staat een foto. Er staan 14 soldaten op die poseren met hun geweren. De foto is zowel serieus als ludiek. Het is serieus omdat de soldaten allemaal serieus kijken, met als uitzondering twee die een beetje glimlachen. De foto is ludiek omdat één van de soldaten op de rug van een andere zit. Een andere soldaat ligt op de grond. 

Ik kan mij boek niet meer verlengen, dus ik zal mijn volgende post al snel moeten toevoegen. 

Tot dan!

Elise

18-05-2016, 18:06 geschreven door Elise en Iris