Samen met me smurfje op vakantie in een tent, op de camping.... Spullen moet ik nog regelen, maar dat gaat me vast lukken..
Ik laat me niet kisten! Als je nog spullen hebt.... mail dan even, of reageer hier onder... alles wat ik mag lenen zou fijn zijn! Enne denk rustig mee als je een leuk idee hebt of zo.... Alle hulp is welkom!
20-03-2013 om 00:00
geschreven door mijnhersenspinsels
Zo zeg... hebben we vandaag toch een heerlijk fijne dag gehad zeg, wat was ik er aan toe!
Eerst uiteraard lekker uitgeslapen... me meisje kan al goed genoeg klokkijken, dat ze weet in het weekend slaapt mama tot ie op de 9 staat :) En meestal lukt dat goed, en mag ik nog suffen blijven tot een uurtje of 0930... dus dat begin is al fijn! Helemaal met hoe ze me sinds kort wakker maakt.... knuffelend..hmmmm ja daar smelt je van hoor, en dan is de dag meteen al super begonnen!
Toen moest er natuurlijk gespeeld worden, opgeruimd worden, wasje ophangen, boodschappen doen en wachten op de visite....en dat is toch een potje lastig voor een 5-jarige :) Mama bel ze nu, komen ze al, zijn ze er al??? Heerlijk dat enthousiasme... maar wel een tikje vervelend na 2 uur....gelukkig waren daar de buurtjes! En niet met lege handen hoor..... de lieverd, gewoon 2 dozen met boodschappen mee genomen! Niet alleen voor mama... ook voor mijn smurfje... Hello Kitty zeepjes, winnie de poo knuffel met snoepjes, (poo ligt nu al naast haar in mijn bed) paas eitjes, en een paashaas...ook mais (is ze gek op) met wat chips en koek en pasta dingen etc. Gewoon dingen die je lang kan bewaren, paar biertjes voor mama, bami kruiden, sap, cola... gewoon een heerlijke verwennerij.. En ook nog over de vakantie gehad...
En dat is nu ook opgelost... dus me doel is qua organiseren bereikt :) We gaan naar Texel toe, kamperen bij de boer, samen met buuf en haar jongste dochter....! Zij gaan met de auto..en ik denk dat ik nog steeds op de fiets ga...dat is naar Den Helder wel te doen! 2-3 uurtjes fietsen, met een stop er tussen... komt vast goed! Hoef verder geen kampeer spullen te regelen, alleen een luchtbed denk ik en slaapzakken :) Hoe fijn is dat zeg...
En dan moet ik niet vergeten... we hebben ook nog een aanbod voor een sta caravan met bad staan.... als we daar dan es een weekendje gebruik van mogen maken, worden we helemaal blij, want dan zijn we echt ook even met z'n 2-en weg....dus deze ga ik echt niet vergeten! Ha, concureren met mijn ex hoef ik niet hoor, elke dag pretparken af.. geef mij maar een ongestoorde vakantie met me smurf...en dan gewoon op ons aangewezen zijn, heerlijk primitief.... maak me gek! Dit is wat mij happy maakt, en de onverwachte steun, van zowel bekenden als eigenlijk onbekenden.... dat raakt me diep in mijn hart, dat koester ik, en er komt een tijd dat ik wat terug kan doen... ik kijk er enorm naar uit!
Nu moet ik dus wel een nieuw doel verzinnen...maar dat gaat ook lukken! Hopelijk wordt morgen net zo'n fijne dag als vandaag, met bezoek van me broertje met schoonzus en zoontje, en een jeugdvriend die te eten komt! En dan is het weekend al weer voorbij... pfff (gaan we nu dus nog even niet aan denken, lekker PUH)
Nou fijne avond allemaal, en laat gerust een berichtje achter, zou ik zeker leuk vinden!
23-03-2013 om 21:34
geschreven door mijnhersenspinsels
Vandaag weer zo'n vreselijke regeldag... Geen idee hoe het komt, maar sinds de scheiding lijkt dan ook wel alles op financieel vlak mis te moeten lopen zeg. Beslagvrije voet die niet aangepast kan worden, omdat ze alles op papier willen hebben, dat hebben ze nu echt wel, behalve over de toeslagen, maarja, deze krijg ik nog niet...en er is geen beschikking voor, dus tja, ook dat is dan weer niet fijn. Verder heb je nu recht op alleenstaande ouder heffings korting, echter doordat (ja weer door ex) er geen belasting aangifte is gedaan een paar jaar terug, stond er nog een boete open....en uitgerekend nu gaan ze dat es innen...dus die toeslag kan ik ook nog een paar maanden op mijn buik schrijven. Ok ik vind het echt niet erg om dingen af te betalen hoor... niks liever dan dat..maar waarom alles in 1x op je dak zit..pff das wel ff slikken en knetterhard werken zeg maar! Belkosten rijzen de pan uit zo....
Inmiddels wel de gemeente gebeld, en er komt een afspraak voor de schuldsanering, dus ik moet een goeie vragen lijst maken, om er iig achter te komen of ik idd al in de wncp terecht kan... of dat ik eerst gescheiden moet zijn. Ik hoop wel eerder, want wat als ex blijft kloten...dan duurt een scheiding ook jaren zeg... Al met al zijn het een paar best behoorlijk pittige dagen geweest en ik ben blij als het weekend is.
Nu kan ik gewoon even niks regelen, en dat is dan wel fijn. Morgen komen onze oude buurtjes gezellig op visite... en zondag komt een goeie jeugdvriend langs, die toch naar zijn zus gaat in t dorp verder op... Even een bakkie doen en me kroeg bekijken, dus dit weekend overleef ik wel, hihi. Smurfje heeft er ook zin in, want ze is gek op de buurtjes, en dat zullen ze vast wel merken :)We gaan heerlijk ordinair vette hap eten, want ze nemen zelfs een frituurpan mee....die hebben we niet namelijk, dus ik ga heerlijke bami schijven kopen, en smurf wil graag kaassouflee dus dat gaat wel goed komen! Fijne vrijdag!
22-03-2013 om 19:30
geschreven door mijnhersenspinsels
Door al het gezeur gister was ik het romd 1430 zo gruwlijk zat dat ik vodafone had gebeld, en gevraagd had om een nieuw nummer.... die GEHEIM moest blijven...Ik dacht namelijk dat als je geheim zegt, dat dan ook niet te vinden zou zijn.... Gelukkig kreeg ik meteen een nieuw nummer, helemaal blij mee, had ik eindelijk rust op mijn telefoon. Dat was wel heerlijk genieten.
Vandaag voornemens een fijne dag te hebben, krijg ik in de ochtend al weer een smsje... van me ex.Hij heeft dat nummer dus doodleuk gevonden...geen idee hoe, maar pissig ben ik wel nu.En dan de hele dag maar weer mailen, en lastig vallen.... om gek van te worden zeg. Rest me niks anders dan aangifte te doen van privacy schending, stalking enz enz... En hij denkt nog steeds dat ik leuke dingen wil doen met hem en de kleine meid...hoewel hij op deze manier overal wel naar kan fluiten, want ik krijg al echt een hekel aan hem. Wie weet zet ik wel es wat van zijn mails hier, of stukjes... over wat ik zou moeten doen en zo....Daar wordt je echt gewoon weg beroerd van. Ik moet aan zijn gevoelens denken... dikke neus voor hem zeg... waar hij uberhaupt het lef vandaan haalt...denkt nog steeds dat alles om hem draait! Ben niet voor niks weggegaan zeg... de mafketel.Dus morgen het buro maar bellen en aangifte doen... Goh.... wat baal ik er van, want t moet ook uitgerekend vandaag gebeuren, terwijl ik van alles moest doen en regelen, lekker met me kop er bij zeg. En dan ook Ron nog die gezellig kwam, waardoor ik ook wat mobieler was om de dingen te regelen, krijgt ie al dat gezeur weer mee...Damn ik baal der echt van zeg... Gelukkig heb ik met 1 ding wel mazzel....dat ik ondanks alle shit, wel goed kan slapen! Zou wat zijn als dat niet meer kan lukken zeg!
21-03-2013 om 20:49
geschreven door mijnhersenspinsels
WOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOW ... Ik met mijn technische bouwer activiteiten... heb er lekker wel voor gezord dat de stekker mega knap aan het snoertje zit....en jaja... ik heb mijn eerste was draaien nu! ZO en dat moet natuurlijk de hele wereld weten, vandaar dat ik het even plaats En ik voel me nog steeds heerlijk zeg... heb ook steeds meer contacten van vroeger terug.... zo heb ik ook weer contact met mijn aller eerste liefde... whahahaha En ja... we hebben elkaar al weer 2x gezien, en ik heb alles er uitgeflapt van toen.....( ik was wel geteld 12 geloof ik, whhaha) Maar goed, hij toen 17 was leeftijdsverschil erg groot... Affijn... hij heeft de scheiding inmiddels afgerond, dus kan me nog wel bijstaan met wat nuttige tips, dus dat is altijd wel fijn! Hoe grappig als je elkaar 22 jaar niet gezien hebt, nog gesproken, je zoekt op fb, vind hem... reageert, wordt vriendjes, en zo spreek je elkaar dan weer....Geweldig dat ik nu lekker wel op internet kan zeg, wow! En ja... door die ouwe koeien en zo... kom ik wel weer
helemaal waar ik wil zijn.,.... gewoon heerlijk happy. Ik kan weer om mezelf
lachen etc... en dat voelt gewoon fijn! Toedeloe.... hopelijk blijven deze positieve berichten volgen, ga ik wel van uit nu!
20-03-2013 om 20:21
geschreven door mijnhersenspinsels
Na mijn eerste verhaal zo geschreven te hebben hoop ik eigenlijk de rest ook neer te durven schrijven...Dit zijn dan toch de vervelendere gebeurtenissen.
Momenteel heb ik heel veel nasleep van gemaakte schulden. Grotendeels zijn dit schulden veroorzaakt door hem, van eigenbedrijf, boven stand leven, en gokverslaafd geweest (?) te zijn... Ik kon er nooit tegen op boksen... hij deed wat hij wou.
Om een voorbeeld te noemen: Ik ga het liefst zo makkelijk mogelijk op vakantie, naar een camping met zwembad en genoeg speel vertier. Hij echter het liefst naar Aruba, in een 5 sterren hotel, snachts gokken, en overdag slapen, zodat ik met ons meisje mezelf moest vermaken. Ons meisje was toen 2,5, dus slaapt vroeg.En nee hoor... niet in de kar, zodat papa en mama SAMEN wat konden drinken op een terasje... nee in de kamer, opdat meneer weer beneden kon gokken..en vervolgens was ik weer alleen. Nu zegt meneer dat ik ook geproviteerd heb van dat geld, ben toch naar Aruba gegaan?? Ja ik was daar....echter was dit mijn manier van vakantie vieren?Echt niet, en ook nooit meer wat mij betreft!
Affijn.. nu dus een grote schulden last, echter is het helaas zo, datje pas de schulphulpverleing in kan, als je gescheiden bent... dus nu zit ik met de ene na de andere beslaglegging.Dit omdat we de laatste jaren alles hebben moeten omzetten naar mijn naam...daar bij zijn naam geen mogelijkheden meer waren.Door de beslagleggingen leef ik zeer krap...maar het maakt me niet ongelukkiger.. los zo iig alvast een beetje wat op! Maar ik vind het wel super irri..dat ze nu alleen bij mij aan kloppen... ben begonnen met doorsturen, bij mij kan toch niks meer gehaald worden, dan daar maar hoor.
Merk dat ik makkelijker ben geworden, maar ook harder. In het begin kon ik weinig tot niks hebben.... inmiddels is me lontje al weer wat langer geworden. Heb nu zelfs 2 weken achter elkaar super lekker in me vel gezeten..gister een terug val.. en helaas gaat dat gepaard met sjaggie gedrag naar de goeie vrienden om me heen.... dat verdienen ze niet, echter ben ik op dat moment niet in staat anders te reageren.Gelukkig is juist ook van die personen het begrip.
Affijn... ik moet nog dagelijks dingen regelen... dit gaat goed komen! Ik word er alleen maar sterker van! En ik leer mijn meisje opkomen voor haar rechten, want die was ik wel kwijt geraakt zeg!
20-03-2013 om 20:16
geschreven door mijnhersenspinsels
Omg.... Meneer stuurt gewoon even een smsje....dat hij volgende week bij de rechtbank staat om persoonlijk faillisement aan te vragen.... gvd!
Ipv dat hij de scheiding tekent, we beiden de sanering in kunnen...gaat ie t zo spelen... duurt alles nog minimaal een jaar langer.... ik ga dat niet trekken....echt no way. Ik zal alles op alles zetten om dit tegen te gaan.... Woest kan ik hier om worden..en niet zo'n beetje ook! Wat een verdomd grote eikel is het...sorry hoor!
Edit: Hmm hebben we over 6 dagen een gezamelijke afspraak over de omgangsregeling....heeft hij net dus al een mailtje gestuurd naar zijn advocaat om het aftezeggen... hij is ziek en moet aan zichzelf denken. Nou dat laatste is natuurlijk niks nieuws...echter wel weer typisch voor hem...afspraken maken en deze niet na komen.... staat echt goed bij de rechter :) Reden hij heeft de griep....(tuurlijk) en ja griep duurt nog zeker wel 6 dagen..... best wel dom dus weer!
Van alles zit hier maar 1 nadeel aan... dat ik niet rustig kan blijven aan de foon...Gruwlijk vind ik dat, hij krijgt t gedwoon weer voor elkaar dat ik mijn stem verhef. En dat wou ik juist zo heeeeeeeeeeel graag niet in dit huisje... waar ik zo graag rust wil geven aan me meisje en mezelf.... moeilijk is dat, afentoe denk ik dat ik wat dat betreft toch behoorlijk te kort schiet helaas...
En dan is de omgeving van mezelf wel fijn hoor, zeker dat ik gewoon mag klagen, en hulp mag vragen en zo...Nooit geweten dat het niet zo moeilijk hoeft te zijn om hulp te accepteren... en het te vragen.Net als ik moet leren mezelf niet steeds moet afkraken.... das ook zo gemakkelijk gedaan.... Maar goed... das weer iets voor een nieuwe blog... Deze is al weerlang zat zo!
20-03-2013 om 20:16
geschreven door mijnhersenspinsels
En wat hoop ik er op dat dit me gaat opluchten, gewoon
even alles van mij afschrijven.
Momenteel
ben ik een scheidende vrouw, met een 5 jarige dochter. We komen uit een moeilijk situatie, en
een moeilijk gezin. Helaas.
Aan
het begin van de relatie hadden we beiden problemen, ik probeerde me verleden
te verwerken, en dat me ouders gingen scheiden, hij zijn verleden, exen en
kinderen niet mogen zien gedoe.
Daarbij
vonden we steun bij elkaar, en dat groeide uit naar iets goeds en fijns. Echter was er van af dag 1 ding heel
duidelijk. Hij had last van ziekelijke jaloezie...
tot in het extreme aan toe. Bindingsangst, verlatingsangst,
borderline, (allemaal dingen ik nu pas een naam kan geven)was toen nog niet
bekend.
Door
zijn jaloezie, en gebrek aan vertrouwen werd mijn wereldje steeds kleiner. Ik mocht niet internetten, al mijn
online dingen moesten er af, familie zag ik bijna niet meer,vrienden al
helemaal niet meer. Ruzies hierover gingen er pittig aan toe, tot het agressieve
gedrag van hem aan toe.Toen had hij zijn handen minder in de hand als je
laatste jaren.Verbaal werd ik al gekleineerd, vertrouwd werd ik nooit
Toch
getrouwd, want ik dacht dat t wel beter zou worden, dat hij zou inzien dat ik
wel te vertrouwen was. De ras optimist in mij ziet overal wel wat positiefs
in... Echter werden dingen steeds
moeilijker... ook moeilijker om er los van te komen... alles schoof ik af op
zijn verleden, ik accepteerde het gewoon. Ja tuurlijk zei ik er wel es wat van...
en schreeuwde ik uit onmacht, echter moest ik hem maar accepteren zoals hij
was.... Dus dat probeer je dan ook maar, ook al voelt het van binnen niet
eerlijk.
Er
werd vreselijk met 2 maten gemeten. Hij mocht een pakje sigaretten per dag
roken, ik mocht er maar 3 bij wijze van spreken, het huis was vies en een
troep, ik moest maar schoonmaken. Das op zich niet erg... als hij aan het werk
was geweest en ik niet...echter waren we beiden thuis...dan vind ik het wel zo
eerlijk om samen puin te ruimen, of iig te helpen. Je eigen kleren in de
wasmand gooien had al geholpen. Ik ging me een sloof voelen, koken moest
ik doen, en als het ook maar even niet goed was... of perfect, kreeg ik de wind
van voren...en weer ruzie dus.
Uiteraard
waren er ook goeie dagen (achteraf blijkt dat dus een typische borderline
verhaal te zijn) en deden we erg veel samen en leuke dingen ook! Toen kwam onze meid.... en eigenlijk
ging het al bergafwaarts toen.
Begon
al in de kraam week... ipv dat ik op bed lag bij te komen, lag hij in bed, en deed
ik open voor de kraamzorg... ik leerde alles van haar (terwijl hij het me had
kunnen leren, daar hij al 2 kinderen heeft) en vond dat erg moeilijk. Had dat
graag samen gedaan... maar dat ging gewoon niet.
Borstvoeding
moest ik maar mee stoppen, en gaan kolven althans, want dan kon hij snachts wel
een fles geven en ik door slapen... met tegen zin gestopt (echter was dat
dubbel gevoel, want ik vond het ook erg moeilijk dat ik niet wist of ze genoeg
dronk..dan was een fles wel weer makkelijk voor)Echter werd de nacht voeding
niet overgenomen, was ook weer een typisch geval van willen helpen... maar niet
doen. De dag van de bevalling, liep ik savonds
al weer de hond uit te laten etc.
Nou
ja en zo sloop er meer in... ik zorgde voor ons meisje...en hij deed zijn eigen
ding, wel werd er schone was verwacht, goed eten, schoon huis, goed opgevoed
kind...en dat allemaal door mij alleen... en ik had niemand om tegen te praten.
Als
ik al contact met iemand kreeg... dan wist hij het zo ver te krijgen dat dat
weer verbroken werd, en dan altijd op zo'n manier dat je uiteindelijk wel zelf
de beslissing neemt.. Emotionele chantage ben ik het gaan
noemen. Als je van me houdt dan doe je dit en dat niet... steeds weer zo.
Uiteraard wou ik bewijzen dat ik van hem hield.. maar wie hield ik nu voor de
gek? Afijn... het leventje rolde zo door,
niet echt om vrolijk van te worden.
Als
ik te lang wegbleef om boodschappen te doen, hing ie al aan de telefoon. Deze werd continu gecontroleerd,
inclusief me pc.. of ik niet te lang achter internet hing, en wat ik dan
deed... grrrrrrrrrrrrr om letterlijk gek van te worden.
Ondertussen
was hij met advocaten bezig voor zijn kinderen (die hij te weinig en niet ziet) echter keek hij niet om naar het lieve
meisje in huis.... ik zou denken dat als je al 2 kinderen niet ziet, en je hebt
er nog 1 in huis, dat je die alle aandacht geeft.. Hmm conclusie van mijn kant is kinderen
fokken is prima maar er voor kinderen zorgen is wat anders...dit terzijde.
En
toen werd ons meisje groter.. en kwam ik steeds vaker tussen hun in te staan... Meisje wilt naar de speeltuin, van papa
mag t niet.. dus we kunnen niet. Altijd een smoes vertellend, niet gewoon
tegen haar gezegd dat papa niet wilt dat mama naar buiten gaat.. altijd
iedereen beschermt behalve me zelf. Steeds meer ruzies..waar ons meisje
getuige van was...al dat geschreeuw, ik vind het vreselijk als ik er aan terug
denk... wat zal ze toen al geleden hebben.... Regelmatig pakte ik mijn koffers... ik
kon er niet meer mee overweg.. ik werd steeds bozer en bozer... kon mijn
frustraties niet meer te baas.
Uiteindelijk
ging ik schoppen en slaan tegen dingen...gewoon om mezelf pijn te doen, zo erg
diep was ik kapot aan het gaan.
Afgelopen
zomer mochten meisje en ik met de buren mee te zwemmen bij t strandje..wow...
we waren samen helemaal verkocht, zo leuk was dat! Heerlijk genoten, en meisje wou
natuurlijk veel vaker heen, ook mama wou dat. Echter dat mocht natuurlijk niet...1x
ben ik nog met haar geweest...voor de rest van de warme zomer moesten we in het
zwembad in de tuin... Ik trok dit niet meer...de eerste
vertrek uit huis vond plaats in september... samen met meisje heb ik 2 nachten
bij mijn vader thuis gezeten.... ik kon niet meer. Uiteindelijk me over laten praten... en
het duurde tot oktober... toen ben ik alleen een nacht weggebleven... echter
maakte ik me teveel zorgen om de kleine om weg te blijven. Uiteraard werd me wederom beloofd dat
alles anders zou gaan....
Toen
werd het december... kerst tijd. Meisje had smiddags een voorstelling opschool,
en savonds een kerst diner. Ex besloot dat we alleen savonds heen zouden gaan..
terwijl ik erg graag ook overdag heen wou gaan. Kreeg te horen dat er genoeg ouders zijn
die werken en het ook niet kunnen zien. Mijn verweer was, wij werken niet, ik
wil er heen, en ons meisje vind het heerlijk om ons te zien... ik mocht niet. Ik bracht haar onder de middag naar
school....en terwijl alle ouders daar bleven liep ik terug naar huis...alwaar
ik ontplofte... ziedend was ik, en ik heb van alles er uit gegooid, om
vervolgens alsnog naar school te rennen, en haar te kunnen zien! En wat was ik blij dat ik dat had
gedaan.... want ze zocht..en vond mijn ogen, en ik kreeg een smile van oor tot
oor... ha, daar doe je dat toch voor? Daar heb je alles voor over althans dat
vind ik dus...
Afijn
de ruzies bleven..en ik trok het echt niet meer. 21 December voorgoed uit de woning
vertrokken met ons meisje. Duidelijk aan gegeven te gaan scheiden,
want ik kon niet meer... ik was echt letterlijk en figuurlijk gebroken en kapot
gemaakt.
Gelukkig
konden we samen bij mijn vader terecht..en hadden we de mazzel om op 1 feb de
sleutel van onze eigen woning in het dorp te krijgen... En wat voelen we ons hier heerlijk zeg!
Dit was gewoon voor bestemd!
19-03-2013 om 00:00
geschreven door mijnhersenspinsels
