Mijn lijf is moe, mijn geest is moe.... alles was helemaal op! Gevolg.... ik trok het niet meer, vervelende mails, gezeur.... te veel! Oplossing gevonden, van donderdag t/m zondag naar mijn moeder gegaan, met me smurf. Wat was dat fijn zeg... Ook al had ik ze al 9 jaar niet echt gezien meer, daar was niks van te merken. Ook met smurf ging het heerlijk goed, we hebben er echt allemaal wel van genoten! Daarbij kreeg ik ook nog van zaterdag op zondag visite.... zijn eerst overdag met smurf wezen wandelen door het bosrijke gebied, vervolgens nog naar de kermis, echt lekker zo met z'n 3. Smurf kreeg wel wat grotere mond deze dag.... wat ik dan toch vervelend vind. Vraag me af of dat komt door dat goeie vriend er was... Ze is wel gek van hem, dat weet ik, echter zal ze zich dan misschien onbewust of bewust zich er tegen verzetten? Of zou ze gewoon moe zijn geweest, want ook tegen de oma's was ze kort en mopperig? Vervelend dat ik het niet door heb, zelf denk ik namelijk dat ze gewoon moe was van alle nieuwe dingen... Later slapen, vroeg er uit (geen donkere kamer).... of wil ik dat dan gewoon denken? 's Avonds gingen we samen uit eten, harstikke gezellig vond ik het, ik was ook echt ontzettend blij dat hij langs was gekomen en zou blijven slapen. Ja ja.. ik voelde me bijzonder geliefd! En dan krijg je toch weer hoop he, ondanks de pauze stand... ik zou dat niet zo maar even doen, 3 uur heen en 3 uur terug rijden. En tja... ik de optimist zoek er dan misschien wel weer teveel achter... ik weet t niet meer.
Gister thuis gekomen, vriend weer weg, die moest nog naar t strand te shooten. Jammer, maar begrijpelijk.. ik nog steeds in de wolken!
Vandaag moest alles weer normaal, smurf naar school, ik puin ruimen.... Uiteraard even bellen met vriend lief.... en dan krijg je weer zo'n domper. Ik had gezegd dat ik ook wel zo'n zons ondergang samen wou kijken... Hmm we hebben geen relatie zegt ie... Baf... dat was hem. Ik vroeg waarom hij dan naar Limboland kwam..... zakelijk verteld... omdat ik al 4 dagen met de oma's zat, en smurf, maar ook zelf moest ontspannen... daarom was hij heen en weer gereden. Ja daar gaat me gevoel weer van dat t toch meer was.... gek word ik hier van. Ja ik ben een leuke meid, en ja als ex me met rust laat, of in ieder geval kan accepteren dat ik een vriend heb... dan kunnen we wel weer een relatie hebben.... Nou dat zal dan wel niet gebeuren, want voor dat ex es normaal doen, moeten pinksteren en pasen op 1 dag vallen volgens mij.... Of te wel... dan toch maar aan geven dat ik dit soort dingen dan maar niet meer wil..... want wat heb ik er aan als t achteraf weer zo simpel wordt uitgelegd? Ja ik mag wel hoop houden... maar in wat dan? Verdomme waarom is alles zo K met peren... Dacht ik opgeknapt te zijn, baf, 1 telefoontje, en die heerlijke smile weer van me bek weg gepoetst.... Waarom kan er nu gewoon niet eens iets simpel zijn? Waarom zo vaag....zodat ik weer es niet weet waar aan toe te zijn? Pauze stand begrijp ik heus wel... maar niet in combi met rit naar Limbo land, blijven slapen, weer vaak koffie komen drinken savonds? Ik vind het verrekte moeilijk zo... en helaas... ik weet niet hoe dit aan te pakken.... Wel moet ik mezelf weer bij elkaar schrapen.... want ik ben niet voor niks een paar dagen weg gegaan. Zou jammer zijn als ik dat heerlijke ontspannen gevoel gelijk weer kwijt ben. Dat is t niet waard... want das niet goed voor smurfje.
03-06-2013 om 11:31
geschreven door mijnhersenspinsels
