Ik ben behoorlijk moe aan het worden zeg... 5 maanden spanningen die er de afgelopen weken wel lijken uit te knallen, niet bepaald iets waar ik blij van word! Wel nodig denk ik.... echter ken ik mezelf zo niet echt. Tis ook wel raar natuurlijk! Aan de ene kant zie ik alles door een roze bril, aan de andere kant alles negatief, ga ik aan mezelf twijfelen, en zelfs aan hoe ik het als moeder doe. En dat slaat nergens op, want ik weet dat ik het super goed doe, ja tuurlijk kan het altijd beter, duhhh... maar als ik alles bij elkaar op tel, ze eet goed, slaapt goed, doet het goed op school, wordt als vrolijke meid gezien, dan zal ik het heus goed doen, ook al heb ik de laatste tijd wel minder geduld...
Echter ben ik nu wel weer zo ver dat ik hulp gevraagd heb, zowel huisarts, als huiselijk geweld etc... Nu gaan zij bekijken welk traject voor mij het beste is, en uiteraard ook voor me smurfje! Ik ben daar blij mee, want kom er achter dat ik het niet alleen kan. Ik kan het niet voor elkaar krijgen dat ex me met rust laat, hij blijft terroriseren...en lastig vallen, en blablabla. Ik ben der niet vrolijker op geworden zo!
En dan komt me lichtje weer.. want als Rens er is, ben ik wel degelijk rustig... en praat ik al veel meer over de dingen die me dwarsliggen als ik hier voor ooit gedaan heb. Daarbij kan ik nog es luisteren.. jaja de wonderen zijn de wereld nog niet uit... nu nog ff de scheiding er doorheen... en een ex die zich koest houdt, dan kunnen we echt gaan genieten, ow ik kan niet wachten zeg!
Affijn, straks zit ik er iig een beste tijd, ha, want smurfje is bij haar papa, en het is bij kom tijd voor mij,... waar kan dat beter dan daar?
Zo en dan nu maar de bank op zoeken met boek...advies van rens... word heus wel naar geluisterd.. op mijn manier :)
Fijne avond
23-04-2013 om 21:35
geschreven door mijnhersenspinsels
