Vorige week ging ik op “bezoek” mee met ziekenzorg in Zandhoven. Even “platte rust” om mijn hartritme terug op orde te krijgen. Ik genoot van mijn week en van de vriendschap die ik kreeg; en ik heb weer energie om volgende week in quarantaine te gaan.

Daar zijn lokt steeds emoties bij me uit : de eerste keer in Hooidonk was toch met ons vake. Maar het zijn geen triestige gevoelens, integendeel. Ook deze keer zocht ik naar de juiste woorden om duidelijk te maken wat ik voelde ....

Ik wandelde wat door het mooie bos

Kuierend

Kijkend naar afgevallen blad

Rustte ik even uit tussen de tapijten van felgroen mos

En toen ik daar zat

Verdwaald in mijn herinneringen

En stilletjes bedacht

Wat ik niet meer

En wat ik nog wél had

Werd ik één met de bloem en de boom

En even toch alleen

Denkend aan wat niet meer en wat wel nog kon

Met een eekhoorntje dat

Dapper springt van tak naar tak

Spelend met de stralen van de zon

En dit was zo mooi, zo puur

Dat ik spontaan begon te  bidden

Dankend om wat ik mag zijn

Om de kans die ik krijg

Om toch nog te genieten

Van het bos en de vijver

En de vogels en de mensen

’t Is niet alleen kommer en kwel

ik voel me hier zo rijk

en heb nog zoveel waardevolle dingen … wél !

Zandhoven 2008   Rita

26-04-2008, 00:00 geschreven door rita en co