|
>
Hallo allemaal,
No maar net een berichtje gestuurd dat de laatste behandeling geslaagd was: captatie goed verlopen en bloedwaarden in positieve evolutie.
Spijtig genoeg verloopt een genezingsproces soms met ups en downs en komen de downs soms héél onverwachts en plots.
Als ik jullie goed nieuws kan vertellen, dan doe ik dat; maar ook jullie hebben recht op de waarheid, ook als het minder fraai is.
Vorige week gehad ik een plotse steek tussen mijn ribben maar met pijnstillers en yogahoudingen was de pijn te dragen. 's anderendaags zelfs vergeten op een zeuren na. Wat er echter bij kwam was een extreem diepe hoest. De nacht van maandag op dinsdag ging deze hoest over in een constant piepen en veel pijn bij het hoesten.
Ik had geen koorts en voelde me 's morgens goed genoeg om te gaan werken. 's Avonds ben ik een demonstratie gaan doen maar ik kreeg steeds minder en minder adem en op een zeker moment heb ik mijn uitleg moeten stopzetten omdat ik niet meer kon. Thuis buffer, hoestsiroop en daphalgan: bed in.
Mijn huisarts heeft op woensdag geen consultatie maar ik ben ook thuis op die dag en heb dus geprofiteerd om lang op de zetel te liggen: zonder inspanningen geen hoesten. Mijn afspraak stond gepland op donderdag na een werkdag doorheen de hoestbuien.
De dokter hoorde niets meer op mijn linkerlong; wat geen goed teken was en zelfs bij haar een paniekreactie uitlokte. Onmiddellijk contact opgenomen met de oncologe en de verscheidene mogelijkheden voorgespiegeld gekregen. We zaten in extreem gevaarlijke situatie waarbij elke vorm van ontsteking moest vermeden worden.
Daarom werd onmiddellijk een afspraak gemaakt voor platen van thorax, ct scan ... en opnieuw naar radiologie oncologie in Wilrijk. Daar hebben Peter en ik vandaag onze dag doorgebracht met volgend resultaat: mijn linkerlong heeft zich bovenaan dubbel geplooid waardoor de ingang afgesloten is. Het gezwel dat in deze long zit drukt dardoor tegen de wand en geeft mij die irritatie. Maar dit is zeer gevaarlijk voor oedeem of ontsteking en moet zo snel mogelijk verholpen worden. De enige mogelijkheid is: de tumor verkleinen op een drastische manier. Daarvoor zijn 25 uitwendige bestralingen nodig die volgende week zullen gestart worden. In de hoop dat hierdoor het gezwel snel verkleint en de long uit zichzelf weer opengaat. Dan kunnen we via een radioactieve draad naar de kern van de tumor en inwendig bestralen.
Dit doet ons natuurlijk weer even met e veten op de grond staan, maar eerlijk gezegd er zaten slechtere scenario's bij. Gisteravond zag de toekomst er plots weer heel anders uit; nu durf ik opnieuw te hopen. Volgende week ga ik werken; dinsdag op simulatie ter voorbereiding van de behandeling; de rest van de week verloopt gewoon in de hoop dat we vrijdag starten met de eerste bestralingen. Die zullen in principe elke werkdag door gaan ...
Een hele brief om eigenlijk dit te zeggen: ik zie mijn gezin héél graag en zal blijven vechten!
Dikke zoenen !
30-03-2008, 00:00 geschreven door rita en co 
|
