Waarom vinden mensen dikwijls geen evenwicht en innerlijke rust?
Waarom zijn velen telkens steeds op wat anders belust?
Waarom willen sommige mannen als vrouwen door 't leven?
Waarom willen sommige vrouwen in diezelfde wereld zich als mannen uitgeven?
Waarom toch zou een man een vrouw en een vrouw een man willen wezen?
Maar dat men slimmer dan zijn schepper wil wezen? Is dat ook nog te genezen?
Tevreden zijn en de natuur en het leven accepteren, brengt orgasmen van geluk!
Vechten voor emancipatie is overbodig, schept verwarring en maakt elke logica stuk.
Sommigen worden misleid door een soort prestige- of ervarings- of saturatiegezwellen.
Men wordt man of vrouw geboren, geen progressief denken kan dat ontkennen.
Waarom zouden discriminerende maatregels gegrond en nodig zijn voor vrouwen?
Waarom voelen vrouwen zicht verplicht uit noodzaak aan emancipatie te moeten bouwen?
Als man en vrouw elkaar respecteren en met tollerantie en naar waarheid beminnen,
heeft de natuur reeds alles voorzien en is het zinloos verder te zoeken en meer te verzinnen.
De schepper heeft een groter gevoelsleven en meer emotie voor de vrouw besteed
en de man met sterkere spieren, minder gevoel, maar een heverige seksprikkel vereerd.
Daarom panikeren vrouwen meer en wenen vlugger
en zijn mannen meer gesloten, harder en stugger.
Door hun seksdrang vangen mannen soms ook domme dingen aan.
Man en vrouw zijn zo verschillend, om er werkelijk paf van de staan.
Onderschat echter niet des vrouwen sterkste wapen, want als ze zich gaat ontbloten,
zakt het mannelijk verstand gemakkelijk zelfs spontaan tot in zijn kloten.
Als ze echter samen beleven hoe hemels de penis in de vagina past,
zijn beiden de schepper zo dankbaar en vergeten elke andere en mogelijke last.
De natuur heeft de man een kleiner gevoelsleven willen schenken,
opdat hij met minder sentiment en meer ratio zou denken.
Geweldig is toch steeds als in een relatie de man zich echt als man
en de vrouw zich totaal als vrouw ontplooien kan.
Echt waar, het leven van man en vrouw is helemaal geen competitie,
maar blijft gewoon het aanvullen van elkaar zonder verdere ambitie.
Wanneer een verhouding door verveling schipbreuk zou lijden,
meestal omdat de liefde niet meer gevoed wordt bij één van beiden
en deze liefde dan niet meer kan ademen en verstikt, daar men geen levensruimte laat,
dan is het te laat om te helen, nadat er tusen beiden plots geen vonk meer overslaat.
Hun beloften waren vals en hun overeenkomst dus niet tot de dood hen scheidt
en misschien ook hebben beiden heel veel berouw, schuldgevoelens en spijt.
Zeker, ligt de oorzaak en de schuld steeds en alleen bij de mens,
want elkander pijn doen en mekaar alle respect ontnemen is niet de schepper naar wens.
Daar beiden mekaar steeds minder vertrouwen en meer uit elkaar gaan leven,
durven zij zeker niet de schepper, maar zichzelf of elkander er de schuld van geven.
Doch dat mannen en vrouwen elkaar niet kunnen missen,
bewijst het feit dat velen na een scheiding snel naar een vervanger vissen.
Diegenen die na slechte ervaring geen waardige partner meer willen vinden,
verdrijven dikwijls de eenzaamheid door zich domweg aan een dier te binden.
Misschien wordt de vrouw lid van de "Dolleminas" om zich te verstrooien,
terwijl de man dan zich ook "in" voelt wanneer hij als nephomo gaat flikflooien.
Het staat als eenpaal boven water, als er tussen partners liefde bestaat,
elk essentiele zich oplost en alleen dat is het waar het om gaat.
Terwijl het voortbestaan slechts en alleen wordt verzekerd door de heteroseksueel,
geniet de geboren homo, zegt men, meer van andere dingen en een gevoelsleven van fluweel.
Maar, ... steeds wanneer de mens de natuur geweld aandoet,
wreekt deze natuur zich rechtvaardig zoals het door zijn voorzienigheid moet.
Er bestaat geen middenweg voor de mannelijke of vrouwelijke staat,
want beiden werden naar maat gemaakt, omdat het niet anders gaat.
Buiten de homo dan als uitzondering op de regel, is dé man de jager en beschermer geboren,
en de échte vrouw als verleidster om te bekoren en om er graag als verzorgster bij te horen.
Is de homo dan een natuurafwijking? Opvallend vullen man en vrouw elkaar zo prachtig aan,
maar dat homoseksualiteit op zich geen ziekte is kan een verstandig mens ook niet ontgaan.
De natuur maakte man en vrouw als jung en yang, twee unieke en totaal aparte zaken
die elkaar op alle gebied perfect aanvullen en samen één volmaakte éénheid uitmaken.
De vrouw is graag de beschermelinge van haar begeerde en wenst zich geborgen,
terwijl een man zich door haar tedere bekommernis maar al te graag laat verzorgen.
Hij wil haar steeds als geliefde ridder voor elke dreigend gevaar beschermen
en figuurlijk, als jonkvrouw, haar tegen elke koude in zijn armen verwarmen.
Zij hebben elkander nodig en slechts samen vinden zij de zo begeerde innerlijke rust.
Zij voelen zich ontspannen, wensen niet meer en zijn verder op niets anders meer belust.
Hij wil zich slechts aan haar en ook zij wil zich permanent en totaal aan hem geven
en beiden zien het op dat moment niet meer zitten om ooit zonder elkaar verder te leven.
Voor verliefde mensen is dat allemaal een feit, echt waar en zeker geen leugen.
Stel toch vast hoe zij genieten en zich op de sleutel van het moment verheugen.
Deze wereld van liefde tussen man en vrouw is een kunstwerk op alle gebied.
Tracht toch volledig en intens te genieten van een dergelijk liefdeslied.
Neen, zonder liefde gaat het niet, bescherm ze en laat ze vooral niet voorbijgaan,
maar draag elkaar in jullie harten en respecteer elkaar en dat alleen kan reeds volstaan.
Als ooit één van beiden of sterft, of misschien niet meer om deze liefde geeft,
ontgaat de andere partner elke houvast en voelt het aan alsof hij niet meer leeft.
Het geluk ligt toch bij de man blijf toch man en trouw en vrouw blijf toch vrouw en trouw,
't is de probleemloze weg en het beste middel tegen aids en 't is zoals het de schepper wou.
Deze unieke, totale en gesloten, deze bovennatuurlijke en hechte man-vrouwharmonie
bepaalt voorwaar nog steeds de enige en meest prachtige levenssymphonie.
Als hier iemand om lacht of wanneer er ooit iemand verlangt dat ik deze visie ontken,
zeg ik, mens, vergeef mij dan liever dat ik geboren ben.
|
