Ik ben Backaert Michel en bijnamen Mich en Mike
Ik ben een man en woon in (España) en mijn beroep is Voormalig Exporteur groente en fruit. Voormalig Adviseur Belgische Dienst Buitenlandse Handel..
Ik ben geboren op 20/11/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Judo- Ju jitsu. Goede wijn genieten..
Mijn levenscurriculum vindt u in de inhoud van het blog.
In 1937 wereldbevolking 2 miljard en nu al 7 miljard.
Eigen teksten van Michel Backaert Als overtuigde rechtlijnige Vlaming met Christelijke en Groot-Nederlandse gedachten en een sterk rechtvaardigheidsgevoel, schreef Michel (Mike) Backaert na veertig jaar lid van de Orde van den Prince en Lions international, volgende levensflitsen als diepzinnige, beredeneerde, gevoelsmatige, filosofische en soms zelfs rijmende teksten. Zij houden waarschijnlijk niet de enige, de volle en zeker niet de totale waarheid in, maar zij zijn alvast eerlijk en onbaatzuchtig neergeschreven als een spontaan gevolg van ernstige bedenkingen na de ervaring van een intensief, gevuld en gevarieerd leven met veel symbolische vlieguren bij dag en bij nacht.
Zoek uw gewenste tekst tussen zeventig anderen en klik deze aan in de inhoud links, vanaf links boven. Rol zo nodig een of twee verder volgens de volgorde in de lijst van de inhoud. Succes!
14-11-2013
De overbevolking van onze wereld. Alarm!!!
Ik maak mij sinds meerdere jaren grote zorgen over de bevolkingsexplosie op onze aardbol.
Onlangs hoorde ik op TV, professor Etienne Vermeersch mijn visie ook bevestigen. Ik ben reeds vele jaren overtuigd dat onze aarde meer bewoners niet meer aan kan! Toen ik werd geboren in 1937, waren er ergens twee miljard mensen op deze wereld. Door globalisatie en transportmogelijkheden wordt onze wereld elk jaar meer slechts één enkele gemeenschap of duidelijker één macrodorp.
Die twee miljard mensen bij mijn geboorte in 1937 zijn nu, na slechts zeven en zestig jaren, al aangegroeid tot zeggen en schrijven, een zeven miljard en dat aan een soort eenparig versnelde beweging. Dit getal is dus op de tijd van één enkele levensperiode, niet alleen maar verdubbeld, zelf niet verdriedubbeld maar weldra maal vier.
De echte oorzaak moet dringend worden aangepakt. Heel de wereld en ook onze steden, stinken naar poep, pis en steeds meer afval van onze consumptiemaatschappij. Land en zee tot in de grootste diepten, worden enorm verontreinigd, ook en vooral door afval van de kankerverwekkende plastiek waarin momenteel in onze consumptiemaatschappij ook voeding zonder meer wordt verpakt. Van deze rampsituatie als gevolg van gebruik van plastiek ligt de schuld bij de machtige oliemaatschappijen die er producent en de vader van zijn. Zij maken daardoor voor onze nakomelingen maar ook al voor onszelf een gezonde toekomst onmogelijk.
Alarm! alarm! alarm! Waar zal dat eindigen? Ook op gebied van hygiëne is het nu al een ramp geworden! Via water- en landverontreiniging als gevolg van de overbevolking, in landen als India en ook zoveel andere landen, eten en drinken de inwoners nu reeds hun eigen en wederzijdse uitwerpselen op.
Indien daaraan door de politiekers van de Verenigde Naties van deze wereld niet dringend iets wordt verholpen, ook en vooral bij de Islamieten tegen een te hoog geboortecijfer, zullen de mensen, zuiver uit noodzaak, honger en gevoel van onveiligheid, steeds meer mekaar bekampen en tegen elkaar oorlog voeren. Zij zullen vooral uit honger, uiteindelijk mekaar opeten of steeds meer vluchten naar andere oorden. Mensen uit Azië, Afrika en vele andere plaatsen vluchten in grote getallen naar Europa. Europa echter kan al deze inwijkelingen op zoek naar een paradijs niet blijven bergen en deze vlucht naar beter leven zal uiteraard vervolgens nog toenemen. Dit acuut probleem van in de eerste plaats overbevolking en het logisch gevolg daarvan met name nood, honger, verontreiniging, ziekten en gevoel van onveiligheid zullen nog steeds meer mensen blijven inspireren om te vluchten en op zoek te gaan naar het vals voorgehouden beter leven elders. Dat is echter helemaal geen oplossing! Het tast ook, door het gekende mislukken van inburgering ingevolge het beleven van eigen godsdienst, de eigenheid van het gastland aan, wat uiteraard voor nieuwe spanningen zorgt.
Onze aardbol kan duidelijk de huidige bevolkingsexplosie niet meer aan en ook " Music for Life" van Studio Brussel met zijn "Glazen Huis", en het regelmatig massaal ronselen van geld voor derde landen met steun van de media, is gewoon naast de kwestie en pleisters op een houten been. De oorzaak moet aan de bron heel dringend en definitief worden aangepakt, want dat geronseld geld wordt dikwijls niet doelmatig gebruikt en komt vaak in verkeerde handen terecht. Het zogezegd om kindjes in Afrika en Azië te helpen beter leven is misschien wel mooi voorgesteld en verpakt, maar helemaal niet voldoende om ons dringend acuut probleem daadwerkelijk te verhelpen en verder onheil te helpen voorkomen.
Zonder uitstel moeten onze politiekers met hulp van de media ijveren om deze sukkels niet meer te laten geboren worden en die arme stakkers zodoende sparen voor de hel die op hen afkomt. Die kinderen welke overleven worden later uiteraard volwassen en zullen dan logisch uit levensbehoud naar andere oplossingen zoeken. Geboortebeperking is dringend en zonder uitstel als enige op termijn logische oplossing aan de orde!!!
Het is vijf vóór het uur "R" en dat Rampenuur wil ik niet meemaken! Laten wij onze uurwerken gelijkstellen en zodoende het uur "R" toch nog vóórblijven.
Een persoonlijke ervaring van mensendiscriminatie!
Ik was onlangs in het centrum van Benidorm aan de Plaza de la Hispanidad en had sterk hoog water. Ik ging het mooie hotel MADEIRA CENTRO, Calle Esperanto Nº 1, binnen en wilde in de bar wat gebruiken en meteen mij ontlasten. Ik moest werkelijk heel dringend plassen en ik bestelde in de vlucht een koffie aan de "Camarero ". De toiletten waren echter afgesloten. Ik vroeg onmiddellijk daarop de sleutel aan de toog van de bar.
Groot was mijn verbazing en uiteraard nog groter mijn behoefte tot plassen, wanneer ik van de " Camarero" achter de toog vernam, dat ik om een sleutel voor toegang tot de toiletten te krijgen, moest kunnen bewijzen dat ik wel degelijk in het hotel stond ingeschreven. Ik was trouwens wel een gebruiker in de bar. Schijnbaar, wat men daar drinkt moet men later elders weer kwijt geraken. Ik had zonder reactie mijn koffie besteld maar heb er niet meer op gewacht. Ik heb echter een paar dagen later ter plaatse, zoals u kunt zien, een paar foto's genomen.
Op dat moment in kwestie voelde ik mij niet bekwaam om te reageren. Mijn plas-druk was intussen te groot geworden en veiligheidshalve droop ik het maar direct af. Misschien staat mijn koffie daar nu nog op mij te wachten, want ik heb er niet meer om gevraagd. Ik heb mij in elk geval in dat hotel als mogelijke gast afgeschreven.
Enorm groot was mijn verrassing wanneer ik buiten op straat kwam en een grote hond zonder meer vrolijk zag plassen, eerst tegen een paal en dan even verder nog een paar keren tegen een muur. De agent welke erbij stond en het ook zag, keek mij aan en lachte mij even toe met een brede glimlach. Hij had zeker niet hetzelfde probleem als ik.
Het is voor mij nadien wel goed afgelopen, want in een bar met naam "TABERNA DEL ABUELO", in de buurt van het hotel, had ik een koffie besteld en ben onmiddellijk doorgelopen en niet te geloven, de toiletten waren niet op slot en zeer net en ik heb mij heerlijk kunnen ontlasten. Dat gevoel vergeet ik echt niet meer.
Wat ik op zijn minst ook nooit meer zal vergeten, was het gevoel van enorme discriminatie. Ik voelde mij toen als mens minderwaardig aan de hond, want die mag op straat probleemloos plassen en zelfs "schijten" naar believe en die wordt niet beboet! Daartegen worden geen maatregelen genomen. De voetgangers moeten vervolgens uitkijken waar zij lopen, want de voetpaden liggen vol van uitwerpselen van dieren en het stinkt overal. Vooral bij de hoge zomertemperaturen is het rampzalig. Ik merk dat in sommige gemeenten zoals Calpe de uitwerpselen van strontmachines een nog groter probleem is! Dezelfde situatie doet zich ook voor in Belgische steden en vooral aan de Vlaamse kust.
Zou het Centrum van Gelijkheid van Kansen, Discriminatie en Racisme-bestrijding, welke zich toch ook met onbelangrijke zaken bezig houdt, daar niet dringend werk moeten van maken?
Indien mijn partner Jenny zich in mijn zoeven genoemde situatie zou bevinden, was de ongelijkheid van kansen en het probleem voor haar waarschijnlijk nog groter geweest. Een vriend van mij met prostaatproblemen reageerde, toen ik hem het gebeurde vertelde, dat hijzelf persoonlijk als URL-patiënt in een acute situatie van nood aan spontaan en dringend ontlasten op datzelfde moment, niettegenstaande zijn uitleg, toch een politieboete had gekregen.
Is nu echt de hond boven de mens verheven? Wordt de hond meer gerespecteerd dan de mens? Het antwoord is schijnbaar wel "ja". Is misschien de urine van de hond zuiverder dan die van de mens? Het antwoord is duidelijk : "zeker niet". Mensen, in welke wereld leven wij?
Een niet te vergeten persoonlijke herinnering in Elsenborn.
In het jaar 1959 stond magere Hein al voor mijn deur, maar ik heb hem toen nog niet binnen gelaten! Het brengt een mensenkind echter wel tot nadenken hoor!
Ik vertel u nu een niet te vergeten persoonlijke herinnering.
In Elsenborn, gedurende mijn bevorderingswederoproeping als artilleriereserveofficier, vooruitgeschoven waarnemer, had ik in 1959 in de mess officieren afgesproken met een ROP-piloot van Sint Stevens Woluwe, om samen te gaan vliegen. Als maintenanceofficier was ik vrij, eenmaal mijn briefing voorbij was en de reispassen aan de chauffeurs waren uitgedeeld.
De officieren sliepen met twee in een kamer en ik werd verassend door mijn kamergenoot Roger Boonen gevraagd om het meteobulletijn op te halen aan de militaire vlieghaven in Elsenborn. Ik zou dat formulier met mijn jeep tijdig naar de commandopost op de stelling te brengen. Dat heb ik toen gelukkig niet kunnen weigeren.
Toen ik op de vlieghaven bij de Meteodienst aankwam, ontmoette ik de piloot en vertelde hem wat ik aan mijn kamergenoot beloofd had. De piloot van Sint Pieters Woluwe vertelde mij dat wij dan beter voor de dag nadien zouden afspreken, want dat een andere Artillerieofficier hem zoeven ook had gevraagd om eveneens met hem te gaan vliegen, terwijl die onmiddellijk ter beschikking was en zonder uitstel met hem kon opstijgen. Uiteraard sprak ik af voor de dag nadien!
Ik zou dan vervolgens met mijn jeep via het oefenplein naar de artilleriestelling rijden, waar de stukken (canons) al paraat stonden. Ik reed naar Kodenheuvel in Elsenborn om het meteobulletijn naar de commandopost te brengen en daar zodoende mijn belofte na te komen.
Ik kreeg toen het pas opgestegen ROP-vliegtuig in het zicht. Het vloog boven de vlakte van het oefenterrein. Door een onbekende reden verloor het ROP-vliegtuigje snelheid, stortte neer en vloog onmiddellijk in brand. De piloot en de reserveofficier erin waren meteen totaal verkoold. Er was een reactievliegtuig boven de ROP voorbij gekomen en deskundigen veronderstelden dat om die reden het kleine vliegtuigje zijn snelheid was verloren en naar beneden gestort was. Nadien heb ik er geen nieuws meer van.
In deze situatie beseft men dan zeer goed, dat er in dit verband geen morgen meer zou komen en dat ik, door de tussenkomst van mijn kamergenoot Roger Boonen uit Leuven, aan de dood was ontsnapt. Toen heeft er zich in mijn binnenste een zeer eigenaardig gevoel gevormd. Eveneens is die gebeurtenis sindsdien in mijn oogvlies gebrand. Dat vergeet ik niet meer zolang ik leef!
Dat maar gewoon ter informatie. Iedereen weet dat vliegen het veiligste verkeersmiddel is. maar iedereen beseft ook dat wanneer een vliegtuig valt, men nadien dikwijls figuurlijk slechts het vuilblik en de handborstel kan gebruiken. Daarom zijn er meer spannende gezichten bij het vertrek en hoofdzakelijk gezichten welke getuigen van opluchting na de aankomst.
Het is wel nodig te beseffen dat men alleen dan sterft, wanneer "Pietje de Dood" dat fatale uur bepaalt.
Ik heb reeds meerdere jaren terug in de omgeving van de stad Luxemburg, in Hamm, het graf bezocht van onze vriend Generaal Patton. Hij was een prachtmens, maar vooral een strateeg, een militair met doorzicht en alle kwaliteiten van een groot Generaal.
Ik voelde toen dat ik hem als gewezen Vlaams en uiteraard dus Belgisch officier, dat bezoek schuldig was!
Waar men ons in de video van " De Slag der Ardennen" alleen dat klein graf toont, herinner ik mij ook nog duidelijk het breed en prachtig monument van graftombe dat ik bezocht, direct voorbij de ingang van het kerkhof en centraal vóór alle graven van de soldaten.
Generaal Patton heeft Montgomery meerdere malen wel degelijk uit de stront moeten halen. Vooral de belangrijke eerste keer was in Cecilia en dan later uiteraard eveneens in de Ardennen. Was Generaal Patton in de Ardennen met zijn al doodvermoeide krachten van de vierde pantserdivisie van zijn derde Amerikaanse leger niet tijdig ter hulp kunnen komen, waren het wel zeer harde " Nuts" om te kraken geworden voor de geallieerden. Weet dat Patton met zijn oververmoeide eenheid in Frankrijk reeds meerdere veldslagen gewonnen had. Gelukkig is hij nog tijdig zonder rust, om directe steun te kunnen bieden, in Bastogne aangekomen. Eveneens hebben de weersomstandigheden op dat moment tijdig het inschakelen van de volledige Amerikaanse luchtmacht toegelaten. Jawel ik zeg ook altijd: "Beter een ons geluk, dan een kilo verstand".
Patton had het verkorven bij zijn Amerikaanse overheid en dus eveneens bij de aanhang van de openbare media en dat alleen maar om de in mijn ogen Engelse klootzak, profiteur en dikke nek Montgomery " te vriend" te kunnen houden. Patton was schijnbaar te correct, te eerlijk en te zeer een open boek om door Franklin Roosevelt en co. au sérieux te worden genomen. De woorden van Patton: " Nadat Berlijn wordt ingenomen, door naar Moskou!" werden in de wind geslagen en hadden nochtans het bestaan van de koude oorlog, de Berlijnse muur en ander verder leed kunnen voorkomen. Maar ja, Roosevelt nam nu eenmaal Patton niet voldoende ernstig.
Onze vriend Patton zou in de omgeving van Heidelberg in een onschuldig ongeval het leven gelaten hebben, maar ik heb duidelijk gedroomd dat hij vermoord werd.
Ik ben Backaert Michel en bijnamen Mich in Ruisbroek en Mike in het Leger en Calpe.
Ik ben een man en woon in (Spanje) en mijn beroep is Voormalig Exporteur groente en fruit. Voormalig Adviseur Belgische Dienst Buitenlandse Handel..
Ik ben geboren op 20/11/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Judo - Ju jitsu en goede wijn genieten..
Mijn levenscurriculum vindt u in de inhoud van het blog.
In 1937 op de wereld 2 miljard mensen en nu al 7 miljard.
Ik maak mij sinds meerdere jaren grote zorgen over de bevolkingsexplosie op onze aardbol.
In het jaar 1959 stond magere Hein al voor mijn deur, maar ik heb hem toen nog niet binnen gelaten! Het brengt een mensenkind echter wel tot nadenken hoor!
Hallo Vrienden,
