Apartado Correos 406 Partida La Merced 6A te 03710 Calpe (Alicante) Spanje.
Gsm & handsfree: 00.34.676.091.704.
E-mailadres: michback.taiotoshi.osotogari@gmail.com

Michel (Mike) werd geboren te Brussel op 20.11.1937. Enkele jaren vóór de tweede wereldoorlog.

Vader Gust was eerst postbode en nadien verzekeringsagent. Om het met de woorden van het prachtig gedicht van Marnix Gijsen te zeggen, "hij was rechtvaardigheid", hij had de zware taak op zich geladen, een eerlijk man te zijn in woord en daad.......

Moeder "Liske" had een dorpswinkel met food en non food, te Ruisbroek bij Brussel (Later werd het fusiegemeente St. Pieters Leeuw). Michel had het voorrecht, samen met zijn twee jaar jongere broer Jean Pierre (John), om gedurende negen maanden gewoond te hebben in de buik van het lichaam van Liske. Liske, was door al haar klanten geëerd als noeste werker, een voorbeeldig prachtpersoon en altijd bereid om iedereen te helpen. Zij was door haar twee kinderen in de eerste plaats gewaardeerd als "beste moeder", maar daarbij ook niet minder als een schoon eenvoudig mens, die zich permanent inzette voor haar man, haar ouders en haar twee kinderen.                           

Bovenaan links een foto van Michel met zijn Lambretta, vóór het huis van zijn ouders. Vader en Moeder werkten ook intensief dagelijks voor en aan de opvoeding van hun twee jongens. Met deze Lambretta ontving Michel de maandelijks vervallen verzekeringspolissen om zijn vader te helpen.

Michel behaalde zijn gehomologeerd diploma van humaniora wetenschappelijke A in 1956 op 18 jaar.
Hij volgde met succes ook een jaar latijn in het Sint Jan Berchmanscollege te Brussel, doch schakelde onmiddellijk over van de zesde latijnse, zonder jaarverlies, naar de vijfde wetenschappelijke A in het Sint Joris Instituut, eveneens te Brussel. 

Vanaf zijn zevende jaar, was Michel als turner lid van de turngroep Verbroedering Ruisbroek en nadien van de keurploeg Sint Joris te Brussel.
Hij verzaakte aan zijn geplande studies van licentiaat lichamelijke opvoeding, als gevolg van de hersenvliesontsteking van zijn vader.

Vanaf zijn vijftiende jaar volgde Michel zeer intensief onderricht in Judo en Ju-Jitsu.

Gedurende zijn verplichte legerdienst in het Belgisch leger werd Michel officier in het reservekader, bij de Artillerie, met officier-stamnummer, 86763. Daardoor had hij ook in de KRO school van Brasschaat, de opleiding van vooruitgeschoven waarnemer achter de rug. Hij werd opgenomen in de KRO-school in Brasschaat op 1 april 1957 en hij volgde er gedurende de maand december in Brasschaat een supplementaire cursus onderhoud voertuigen, in de school gewoon "Maintenance" genoemd. 

Op 1 januari 1958 kwam hij aan in het 6 de Artilleriebataljon in Soest (Oudste stad van Westfalen in Duitsland) en de laatste dag van zijn militieplicht, was 30 september 1958. Dat was trouwens meteen het jaar van de wereldtentoonstelling aan de Heizel in Brussel.

Na zijn opleiding als Artillerieofficier in de KRO-school te Brasschaat, werd hij, eerst maintenanceofficier en daarbij eveneens later sportofficier, telkens in het 6 de Artilleriebataljon in Soest. Het 6A maakte deel uit van het bezettingsleger in het kader van de NAVO bij de Belgische strijdkrachten in Duitsland.
 
Gedurende zijn militaire dienst in Duitsland organiseerde Michel Backaert in het 6A een "militaire vrienden onder ons Judo en Ju- jitsuclubje", waar hij onderricht gaf in beide disciplines. Hij was toen zwarte gordel, eerste dan, in Judo en zwarte gordel, eerste dan, in Ju-jitsu.

 Na zijn legerdienst stichtte Michel in Vlaanderen de Judo en Ju-jitsuclub van Ruisbroek (Vlaams Brabant, nu fusiegemeente Sint Pieters Leeuw), waar hij dus stichtend voorzitter was en ook eveneens onderricht gaf, steeds in beide disciplines. Michel heeft toen hij naar Hoeilaart verhuisde, deze club van Ruisbroek met Kimono's en tapijt, gegeven aan zijn tweede in bevel (2 IC= militaire term) Marcel Geeroms.

Marcel Geeroms kreeg nadien een aanbod van de Deken van de Parochie van het gehucht Negenmanneken te Sint Pieters Leeuw, om deze club in de toekomst in zijn parochiezaal, gratis te laten trainen. Dat was een grote verbetering en de club is op dit aanbod zeer gretig ingegaan. Marcel is zodoende ook kort nadien met de club, uiteraard, verhuisd naar dat gehucht Negenmanneken van Sint Pieters Leeuw. De personen aan wie de club heel veel te danken heeft, zijn Robert Decuyper en nu Alain Decuyper en nog steeds en vooral de huidige en voormalige president en lesgever, Jean Willy Peeters.

Deze club in kwestie van Sint Pieters Leeuw, bestaat door toedoen van Jean Willy nog steeds en was als club een paar keer kampioen van België in tweede afdeling. Dezelfde club heeft ook meerdere individuele Belgische Judokampioenen voortgebracht.

Na zijn legerdienst vond Michel werk als agent bij het Nationaal Instituut voor Handel en Ambacht in de Spastraat in Brussel en hij werd daar na één jaar inspecteur.

Hij bleef nog drie jaar actief in het NIHA en gaf toen ontslag, aangezien hij door de Heer Karel Govaerts van het bedrijf FORT-producten van Itegem, ook Burgemeester in dezelfde gemeente, was uitgenodigd, om in zijn eigen, door hem zelf opgericht bedrijf, personeelslid te worden.

Michel bleef daar actief tot zijn 26 ste jaar, en leidde er samen met August Wuyts, de zoon van de filiaalleider van het Fortfiliaal in de Verheydenstraat te Anderlecht, de verkooppromotie in de provincies Brabant, Henegouwen en Namen. Dit filiaal was gelegen tegenover de Cartonnerie Vanneste Brel, de vader van de gekende zanger Jacques Brel.

Lees bij interesse eens in het boek, geschreven door Frans Nauwelaerts van Itegem in 2016 en met name: "Het bedrijf van Karel Govaerts in Itegem - 2016", vooral de blz. 134 en 135. Dat boek ligt ter inzage bij Michel thuis in La Merced in Calpe ( Spanje).

Michel Backaert zou directeur worden van de nieuwbouw van FORT op de Steenweg Bergen te Sint Pieters Leeuw, maar hij gaf ontslag om zaakvoerder te worden bij "Union Viticole", Pater Isidoor Taymansstaat te Overijse. Hier kon hij de wereld leren kennen van Import en Export van groente en fruit. Export had hem steeds geboeid en hier zag hij de kans om mogelijk later zelfstandig te worden.

Aangezien hij echter in deze firma geen deelname in de winst kreeg en eveneens geen deelbewijzen kon kopen, besloot hij met twee personen van Hoeilaart, Jean René De Waet (stille vennoot) en Lucien Poellaer (vennoot voor het aankopen van producten), een eigen zaak op te richten. Deze nieuwe zaak van export groente en fruit, met sociale zetel in Hoeilaart, zou hoofdzakelijk gericht zijn op Duitsland en de Scandinavische landen. 

Bruksela pvba werd opgericht in het Belgisch staatsblad van 22 Mei 1965 onder het nummer 14171. Michel Backaert startte de zaak in kwestie zonder van faciliteiten te kunnen genieten, logisch in het geval van een zaak die overgaat van ouders naar kinderen. In dit geval startte Michel dus met een minimum aan kapitaal en zonder relaties.

Hij verkocht de genoemde maatschappij Bruksela-Trans pvba met internationale vergunning in 1981 aan de fa. Verbeeck te Zammel (Geel).

De zaak Bruksela pvba, import en export, bleef nog geruime tijd op non-actief bestaan, werd ontbonden bij Notaris Jonckheere te Overijse op 6 november 1987 en gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad van 5 december, onder nummer Leuven 871205-23.

Tevens intussen en in deze voorbije periode baatte het echtpaar Backaert-O vanaf 1970 tot 1978 de Superette Gastro in Hoeilaart uit. Deze werd nadien overgelaten en verhuurd.

Op beroepsgebied werd  Backaert Michel, Ridder in de Confrérie van de Hasseltse Jenever en nam hij als dusdanig deel aan het werk van Pro Belgica. (Initiatief voor de promotie van Belgische producten in het buitenland.) 

Hij werd op 10 januari 1976 als exporteur, stichtend voorzitter en ook gedurende vijf jaar actief voorzitter, en later erevoorzitter van NUBELT (Algemene vergadering van de Nationale Unie van Belgische Exporteurs in Land- en Tuinbouwproducten), lid van meerdere consultatieve commissies van het Ministerie Landbouw en Middenstand. Lees het verslag van NUBELT van de algemene vergadering van 10.03.1979 te 15.15 uur met het persoonlijk ontslag van Michel Backaert, die eveneens door en in deze algemene vergadering als erevoorzitter werd aangesteld). 

Op cultureel gebied is M. Backaert reeds sinds 1976 tot vandaag nog steeds, lid van de Orde van den Prince ( Willem de Zwijger van Oranje Nassau ). Als dusdanig leeft hij in de geest van vriendschap en verdraagzaamheid (lees a.u.b. niet zwakheid of toegeeflijkheid). Michel leeft dus volgens de OVDP altijd in een geest van kameraadschap, die geeft en die eist.

Bij Koninklijk Besluit in het Belgisch Staatsblad van 6 april 1973 nummer 15245 werd Michel ook "Ridder in de Kroonorde".

Op sociaal gebied was Michel aandeelhouder van het " Brussels Tehuis" in de Graaf van Egmond, gelegen in de Van Praetstraat, aan de Beurs, te Brussel. Michel Backaert is ook reeds sinds 1977 en tot nu nog altijd, in Spanje, lid van LIONS INTERNATIONAL.

Michel spreekt Nederlands, Frans, Duits, Spaans, Engels en kan zich tamelijk goed behelpen in Afrikaans (Zuid Afrika).

Hij was sinds 1960 gehuwd met Maria Elisabeth O ( O was haar typisch familienaam uit het Pajottenland).

Hij heeft een zoon Dirk, geboren in 1961 en een dochter Hilde, geboren in 1963. Dirk heeft twee dochters, Alison en Sharon. 

Hilde heeft een prachtige intelligente dochter Eliza en een zoon Michael, die gedurende zijn Humaniora door FC Barcelona werd uitgenodigd, om zich gratis in te schrijven en ook gratis te verblijven als intern in de school La Masia, de school in eigen beheer van FC Barcelona, waar Michael nadien ook twee jaar trainde en studeerde.                     

Michael kreeg na een proefperiode van enkele weken, bij de ploeg K.R.C. Genk in België de kans om in de eerste ploeg van Genk voetbal te spelen. Hij werd echter in deze periode verliefd en onder druk van zijn verloofde, verzaakte hij aan deze eenmalige beroepsmogelijkheden. Wij leren daaruit, dat wat liefde naast opbouwen, ook afbreken kan!

Beide kinderen van Michel met name Dirk en Hilde, studeerden aan het " Hoger Instituut Vertaler-Tolk", een afdeling van de Universiteit van Antwerpen ( RUCA). 

Dirk woont in Valencia ( Spanje), is stichtend voorzitter van de enige Lionsclub van de stad Valencia, was eerst al meerdere jaren Zonevoorzitter en werd nadien Eerste Vicegouverneur 2018 - 2019 voor het district Spanje 116 A. Na zijn opleiding in Chicago van 11 Februari tot 16 Februari, die plaats vindt in het kader van zijn benoeming tot Gouverneur van dit District Spanje 116 A, wordt hem bij de Lions Van Chicago, Illinois, VS America nog de laatste nodige vorming bijgebracht. Nadien wordt Dirk Backaert op de Internationale Conventie van Lions International, die plaats vindt in Milaan (Italië) van 5 Juli 2019 tot 10 Juli 2019, benoemd als Gouverneur van datzelfde District Lions Spanje 116 A.

Michel Backaert is nu 81 jaar,  woont sinds 1981 als resident in Spanje op hogergenoemd adres en schrijft nederig teksten als hobby, (zie www bloggen.be/michel1937). Zijn vrouwtje overleed in oktober 1988, en die dag werd voor Michel de wereld anders.

Bij zijn latere levensgezellin Gaby Poelaert werd gedurende een darmoperatie, door de chirurgen van het hospitaal van Deinze, het venijn van een veralgemeende darmkanker vastgesteld. Dit pijnlijke nieuws vernam Michel, gedurende de begrafenis van zijn moeder op 12 maart 1994. Op 19 februari 1995 heeft later het noodlot beslist dat Gaby onze leefwereld noodgedwongen en definitief heeft moeten verlaten.

Momenteel woont Michel Backaert gelukkig, in harmonie en wederzijds respect sinds 2001, samen in een nieuwe prachtige relatie met zijn levensgezellin Jenny Vanderloock, geboren te Leuven op 20.05.1956.

Telkens weer had Michel ervaren, samen met Maria Vasalis: "Niet het snijden doet zo pijn, maar wel het afgesneden zijn"!

Herinneringen zijn het parfum van de ziel en het enige paradijs waaruit wij niet verjaagd kunnen worden, maar toch moeten wij ons blijvend opnieuw naar de toekomst richten. 

Van Jozef Deleu leerde Michel: "Luctor y emergo"( Worstel en blijf boven. )

"Yo no sufro de locura, la disfrúto cada momento". Humor kleurt de dag! 

Calpe, 23.01.2019

24-01-2019 om 00:00 geschreven door Backaert Mike