Nieuwe rubriek. Heb reeds enkele malen gevlogen tussen verschillende steden in Nigeria, maar dit was een specialeke. Nigeria kwam nochtans van ver. Als we in Port Harcourt woonden kregen we om de 3 maanden ongeveer een aircrash te vernemen. Een daarvan was de nacht die volgde op onze overval op de Base in 2005, het vliegtuig van Bellview Airlines dat onze boekhouder vanuit PHC naar Lagos (veiliger oord) bracht, crashte bij de daaropvolgende vlucht tussen Lagos en Abuja. Een andere vlucht van de airlines Chanchangi crashte in de kerst van 2006 op de runway van PHC met vnl schoolkinderen die vanuit Abuja terugkwamen naar huis voor de vakantie. Of koeien die in de straalmotor van een landende Air France belandden. En er waren er nog meer. Ondertussen is een en ander veranderd in de Nigeriaanse luchtvaart. Bellview sloot, zoals voorganger Okada airwys and Aerospace en nog vele anderen. Nigeria Airways ging bankroet en Richard Branson snoof business en werkte zich in de airline om er Virgin Nigeria te creeren. De steeds vertrouwde Aero Contractors verloor eigenlijk nooit aan credibiliteit en de gouverneur van PHC startte een eigen airlines onder ARIK, met Belgische vliegtuigen, Nederlandse bemanning en onderhoud door Lufthansa. Om zich in de business te werpen tss Virgin Nigeria en Aero volstond het om in PHC enkele kidnappings te organiseren tussen PHC-stad en de toendertijd voor PHC vervangende luchthaven Owerri, om de expats naar een kleinere Air Force Base in hartje PHC te doen vluchten. Daar konden enkel Arik vliegtuigen landen, en later kochten de 2 andere ook hun permits in. Dit tussen 2007 en 2010. Dit jaar had Mr Branson er genoeg van en trok zich uit Virgin Nigeria, die nu van naam veranderd naar Nigerian Eagle en waarvan de schuldenlast zo hoog is dat waarschijnlijk op onderhoudscontracten zal worden bespaard. Mijn collega heeft echter een erbarmelijke vlucht achter de rug met de nieuwe airline waardoor we ons nu vnl beparken tot Aero en Arik. Onze dochter Anouk ging begin dit jaar naar voetbaltornooi met de school met Arik, en bij terugkeren. Bij terugkeer naar Lagos trachtte de piloot te landen in Lagos tijdens een hels onweer. Anouk vertelde dat ze zot werd en ook wel panikeerde terwijl in het hele vliegtuig de passagiers luidop schreeuwden en bidden en bleitten. We waren op de grond ook wel ongerust en als Anouk het vertelde maanden we haar tot kalmte, omdat we het eigenlijk ook niet meemaakten. Tot voor kort. Nu, eergisteren, 3 dagen vooraleer naar Belgie te vertrekken, moest ik nog vlug even naar een belangrijke meeting in Abuja. Aero geboekt zoals meestal en met mijn Nigeriaanse collega vertrokken. In Lagos geen vuiltje aan de lucht, en zoals in de meeste vluchten, val ik al snel in slaap. Totdat een geweldige schok mij wakker maakte. We waren aan het dalen, en buiten waren het donkere wolken. Hoe meer we daalden hoe meer geschud en donkerder het werd, je zag geen steek. Een gat in het wolkendek en we verloren ongecontroleerd altitude. Dan weer een plotse bocht van 45 graden, met nog een zakking. Ondertussen werd er geschreeuwd "JEEZUS......JEEZUS.....JEEZUS....", luid gemompel van panikerende bidders, hoewel ik ik ook schrik had maar niet veel kon doen keek ik toch maar eens rond in het vliegtuig. Het was bijna een opstand, en er was geen enkele lokale die niet riep, sprak of een gebed mompelde. Ik niet, en ik dacht dat ik iets tekort kwam. Kon ik niet bidden? Neen, ik dacht "wanneer smakken we? keek uit het venster, zie ik de grond? Neen, nog altijd dichte wolken en nog donkerder. We zijn eraan.... waarom moest ik nog perse naar Abuja? Wat zal er van Katrien en de kindjes worden, waarom laat ik ze achter? De piloot sprak in een rustige stem: We gaan terug naar boven, en wachten nog 15 min boven en als het weer niet betert hebben we nog genoeg fuel om terug naar Lagos te keren. We zijn bij de 2 de poging toch nog geland. En als ik naar Katrien belde zei ze me dat dat ongeveer hetzelfde was als Anouk meemaakte. Als ik het Anouk vertelde kwam het bij haar weer naar boven, maar ze was blij dat ik nu toch wist wat ze had meegemaakt. Hallelujah! En morgen vliegen we naar Belgie.
