Worden we nu sentimenteel? what kind of title is this, anyway? Ik weet het niet, misschien het schuldgevoel dat ik niet genoeg zet op de blog? Of misschien geen gepaste titel. In ieder geval zijn we deze Kerst naar Belgie gevlogen, and believe it or notm, het was mooi weer. Katrien was een conform het kesrtverlof vd kinders gereisd, ik een week later. Waarom? I don't know, misschien wilde ik tonene dat ik nog belangrijk/onmisbaar ben? Neen, hoor dat soort denken ben ik ondertussen ontgroeid. Eigenlijk heb ik ongelooflijk veel werk om mij in te werken en om een opgestart kantoor onder controle te krijgen en te houden. Daarom wou enerzijds nog wat langer blijven en de afwezigheid zo kort mogelijk houden, maar toch genoeg om uit te rusten.
Ik ondervind dat de gemoedsgesteldheid in veiliger India ook veel rustiger is dan die in het Nigeria (constant alert blijven op ALLE gebied). Daarom ook dat ik mij een korter verlof kan veroorloven. Qua verantwoordelijkheid werd ik in Nigeria serieus op de proef gesteld, nu is dat op het vlak van de job-inhoud. De job in India is veel drukker, de mensen minder trouw, alhoewel er wel enkele tussenzitten waarmee wel een en ander valt mee te doen. Ik mag mij de gelukkigen zetten om dit reeds na 6 maanden te kunnen zien. Het is niet altijd evident.
In de auto, wanneer ik hem in Zaventem ging indienen, zei Pieter mij: "Papa, ik wil heel rap naar India, want het is hier veel te koud". Het was inderdaad mooi weer in Belgie, en dus heel koud bij dagen. Als ik landde in Frankfurt, het was 7u 's ochtends, zag ik dat de straten vol rijdende lichtjes was bevolkt, de mensen trekken inderdaad in het donker naar het werk. Ik was het vergeten. Waarschijnlijk rijden ze ook nog in het donker terug. Ik hoop dat deze "donkere" tijden niet te lang duren voor jullie. Voor mij was het maar 2 weken. Als ik in Brussel landde was alles wit. Ik reed op de Brusselse ring op die 22ste December en merkte dat ieder detail aan de bomen wit was, gras in de achetrgrond wit, mooi was mijn rentree. Thanks for the welcoming.
We hebben mooie dagen gehad bij de familie, kerstavond bij mijn schoonouders, kerstdag bij mijn ouders gezellig eten en drinken, dat zijn de mooie zaken die we het meeste missen in het buitenland. Bedankt aan onze vrienden die ons opgezocht hebben, die ons ontvangen hebben, en de vriendjes en vriendinnetjes van Eline, Anouk en Pieter, die blij waren hun schoolmaatjes terug te zien.
Het was niet altijd goed nieuws dat we te horen kregen, enkele naasten die we verloren, die we misschien gaan verliezen, ik denk dat we dat vanaf nu ieder jaar meer en meer zullen horen, en het zal misschien pijnlijker worden ook. Hoewel, ik zou wel iedereen van harte een Gelukkig, voorspoedig en vooral een GEZOND 2008 willen toewensen, ja voor iedereen. Carpe Diem.
