Sinds 7 mei ben ik terug op de heilige bodem van Nigeria beland. En het ziet er allemaal hetzelfde eruit als hoe ik het half april achterliet.  Ondertussen zijn de verkiezingen achter de rug, maar het dagelijkse leven heeft dat nauwelijks gemerkt.  Er wordt wel over gebabbeld, maar de mensen die ik ken, menen dat het een logische uitslag is.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

“ Zelf al was volledig correct gebeurd was de huidige winnaar ook winnaar geweest”, maar ze weten ook wel dat vooral de tegenkanidaten minder goede profielen hadden. De 2^de in de stand heeft 8 jaar naast de huidige president geregeerd, en is nu begonnen met kritiek. Daarenboven is hij verwikkeld in een corruptie-schandaal (ik bedoel dan officieel). De derde was net als de huidige eerder ook dictator geweest, dus zou behalve de naam, niet anders hebben geregeerd.  Dus zijn de meesten wel akkoord met de keuze van een ex-leraar en iemand met een blanc record.

De straten in PHC zijn ook rustig gebleven, maar de kidnappings hebben een piek gekend na de verkiezingen met een record van 21 mensen op een dag.  Meesten onder hen zijn reeds vrijgelaten, maar hun plaatsen dan alweer ingenomen door anderen. Diegenen die dachten dat er na de verkiezingen beterschap zou komen hebben het dus voorlopig mis.  Het zal maar verbeteren als de nieuwe president aan de macht komt (inauguratie op 29 mei), en zijn eerdere prioriteiten heeft aangepakt.

Onze veiligheidsrestricties zijn dus nog steeds dezelfde en zullen niet onmiddellijk aangepast worden. We worden nog steeds geëscorteerd door soldaten, die ons desnoods door de verkeerde richting loodsen om ons des te sneller op onze bestemming te brengen.  Met een zwaailicht en sirene op de hilux gaat het nog makkelijker, alhoewel ze soms toch nog uit hun venster moeten hangen om een negligente chauffeur ervan langs te geven met hun “koboko” (zie foto in attachment)