DEZE BLOG BEKIJKEN Kan het best door te klikken op het onderwerp van uw keuze, bv.havendammen, bij CATEGORIEËN, daar zie je dan alle postings over dit onderwerp samen.
Ik was er 17 en 18 maart om de werkzaamheden op te volgen aan de windmolens. Normaal zou dan op zondagvoormiddag de 18de het vaartuig Neptune uitvaren met alle onderdelen voor een der windmolen naar de Thorntonbank. Het laden is een geduldig werkje en liep uit, waarschijnlijk door onvoorziene omstandigheden, en toen om 15 uur alles geladen was kreeg ik te horen dat het convooi misschien om 18 uur zou afvaren. Het was er zonnig maar koud, en ik kreeg het steeds kouden, dus wilde dit niet meer afwachten,zeker toen het nog niet echt zeker was. Ik hoorde achteraf dat het dan toch doorgegaan was, nu er komer er nog meerdere langs, het zal wel eens lukken..
Eerst even de foto's van zaterdag 17.03
Een van de wieken, om het in het Vlaams uit te drukken, geen klein bier.
Enkele van de wiekenkoppen.
Daar kan een grote auto in rijden..
Levering over zee van de buizen en turbines voor de montage van de windmolens op de kade. 18.03.2012
Sleepboot de Ensor is ook van de partij.
Een indrukwekkende lengte
De 126 meter brede gondel met de drie wieken gaan traag de hoogte in.
Stilaan gaat de eerste molenwieken combinatie iets na elf uur de lucht in..
Hier hangt de gondel boven de Neptune.
Tussen alle obstakels loodsen ze perfect de wieken naar het platform.
Millimeterwerk...
Bijna op zijn plaats.
En met ze'n allen het ding van 126 meter breed vastmaken aan de stellage voor de tocht van iets dan 4 uur naar de Thorntonbank.
Zelfs het kleine bovendeel van de kraan is al een mastadont. Iemand van de toeschouwers wilde wel een foto van dichtbij, iets met een kabeltje ofzo, waar hij aan gewerkt heeft denk ik dus hierbij...
Deze mensen trekken de wieken in de juiste positie.
Toezichters, dit is al van een behoorlijke afstand gefotografeerd.
En kijklustigen, weliswaar minder dan in de tijd van de verscheping van de eerste betonnen funderingsvoeten.
En nog even een foto van de zeekabel van fase1, zomaar eventjes 22 cm dik, deze loopt vanaf bredene naar de windmolens op zowat 30 km offshore van zeebrugge, waar uit de kust de thorntonbank is gelegen. Buiten de 6 windmolens van 5 MW op een betonnen voet, die sinds 2009 actief zijn, komen er in de tweede en derde fase telkens 24 windmolens bij, elk met een capaciteit van 6.15 MW, wat 325 MW geeft goed voor jaarlijks een miljoen Kwh, of stroom voor 600.000 huisgezinnen. Wat meteen ook goed is voor het milieu, met het terugdringen van 450.000 ton co2 jaarlijks.
196 stalen palen tussen 40 en 50 meter lang werden geheid in de zeeboden door de ponton Buzzard, dit van april tot augustus 2011. Deze verankeringen in de zeebodem zijn de steunen voor de jacket funderingen die er bovenop komen. Deze jacket fundering is een stalen vakwerk bestaande uit ronde buizen ontworpen voor het dragen van de windturbines. De hoogte van een jacket variëert tussen de 40 en de 45 m en is ondertussen geplaatst door de rambiz, terwijl de Breugel, een baggerschip de geul voor de kabel maakte.. De totale kostprijs van de 54 windmolens met alle voorbereidende werken van het project zou 1.3 miljard euro bedragen. waarvan 1/10 voor het maken van deze foto's....Grapje Leo, grapje man !
Alles komt ten goede aan de planeet aarde, om zoveel mogelijk de klimaatsveranderingen en opwarming tegen te gaan, wat we enkel maar kunnen toejuichen. Meer over onze planeet en het klimaat ; zie http://www.klimaat.be/spip.php?rubrique4 -------------------------------------------------- _______________
De windmolens komen terug in een stroomversnelling in de haven van Oostende. In tegenstelling met de vorige windmolens met betonnen voeten of fundatie, zijn deze windmolens nu volledig in metaal.
De grote kranen, pontons en onderdelen van de windmolens vullen de haven met een zomende bende werkers die de molens assenbleren en naar de zandbank voor de Vlaamse kust, de Thorntonbank zulen brengen. Indrukwekkend zijn de gebruikte kranen en pontons door hun afmetingen, evenzeer als de turbines, zuilen en wieken van de windmolens.
Ostend, 7 March 2012 - Amid great public attention, the new DP2 jack-up vessel Neptune was named today at the port of Ostend by Mrs Isabel Casteleyn, partner of Federal State Secretary for Energy and the Environment Melchior Wathelet. This self-propelled jack-up vessel was built by IHC Merwede for GeoSea N.V., the offshore marine construction specialist of the Belgian DEME Group.
The 60 metre long and 38 metre wide Neptune is a DP2 (dynamic positioning) jack-up vessel and is equipped with a 600-ton crane that is fully integrated into the hull. As such, the Neptune will be perfect for the transport and installation of offshore wind turbines and any other heavy marine offshore structures. The Neptune also obtained a Green Passport, provided by ABS (American Bureau of Shipping). The Neptune's first assignment will take it to the Thornton Bank off the Belgian coast, where it will install 48 wind turbines for the second and third stages of the C-Power offshore wind farm.
De Kiosk op de grote markt wordt ook onder handen genomen, daar vele delen door de tand des tijds aangetast zijn. Onder het kiosk is een installatie voor het verdelen van stroom, een stroomcabine die ook vernieuwd zal worden, en waar de taak door een container die naast de kiosk opgesteld staat tijdelijk overgenomen wordt.
Terwijl de nieuwe havendam zich vastzet in de noordzeeboden, schieten de werken aan het nieuwe zeeheldenplein goed op.
Het wordt de mooiste en grootste ontmoetingplaats van de noordzeekust, voor alle zee en strandminnende bezoekers en stedelingen, een soort oase gevangen tussen het centrum en de zee.
Met het zeehelden plein die over een groot gedeelte uitgebreid wordt door de Vlaamse overheid, en aan zal sluiten met de nieuwe westelijke havendam, en verder met de ook al nieuwe promenade kan Oostende enkel maar een nog grotere uitstraling krijgen, zowel voor de toeristen als de stadsbewoners.
Kijk maar even mee naar de voorbereidende werken aan het zeeheldenplein, waar nu tonnen zand worden aangebracht om als fundatie te dienen voor het nieuwe evenement plein bij het strand en de zee.
Vesaliusinstituut school Leffingestraat - Haverstraat Oostende Persuitnodiging: GO! bouwt school voor 500 leerlingen
Op dinsdag 18 oktober start het GO! onderwijs van de Vlaamse Gemeenschap met de plaatsing van het nieuwe schoolgebouw van het Vesaliusinstituut in Oostende. Via modulaire bouw wordt deze nieuwbouw op 6 dagen tijd geplaatst, indrukwekkend snel voor een schooleenheid met een oppervlakte van 2.700 m².
De bestaande gebouwen van het Vesaliusinstituut in de Leffingestraat in Oostende kunnen de sterke stijging van het leerlingenaantal niet meer aan. Vanaf 18 oktober wordt er hard gewerkt aan een nieuw gebouw op de Haverstraat. Op de nieuwe site komen 26 modern ingerichte klaslokalen, met twee labos en een ICT-lokaal, vertelt Guy Ghysels als fiere directeur.
De start van deze nieuwbouw zal niet onopgemerkt voorbij gaan. In de nacht van 17 op 18 oktober worden de gigantische bouweenheden via uitzonderlijk vervoer in vrachtwagenkonvooi naar Oostende gebracht. Tien vrachtwagens vervoeren de units die 4 meter breed, 17 meter lang en 3,6 meter hoog zijn. Een bijzonder zicht.
Het nieuwe schoolgebouw voldoet aan alle eisen van energiezuinigheid en duurzaamheid, vertelt afgevaardigd bestuurder Raymonda Verdyck. maar vooral de levertijd is spectaculair, op zes werkdagen wordt het hele gebouw weer- en winddicht geplaatst. De afwerking duurt daarna nog slechts twee maanden.
De symbolische eerste steenlegging vindt plaats op dinsdag 18 oktober, om 08.45 uur, op de bouwsite in de Haverstraat in Oostende. Er is voldoende beeldmateriaal om fotos te maken of te filmen.
Op een grasland tegenaan het bosje zijn ze bezig een school te bouwen. Dit gebeurt met kant en klare modules die door grote laagladers ter plaatse worden gebracht, en als een blokkendoos opeen worden gestapeld, In geen tijd zal de school klaar zijn, want alle voorzieningen zitten al in de zo goed als afgewerkte modules. Vanaf begin september is begonnen met het verwijderen van de bomen op het terrein aan de Leffingestraat, begrensd door de Koninginnelaan en de Haverstraat. Het schoolgebouw zal plaats bieden aaneen 500 tal leerlingen.
Vandaag 15 september 2011 zijn de uitvoeringswerken gestart. Burgemeester Jean Vandecasteele en de directeuren van de NMBS-Holding, Infrabel en De Lijn West-Vlaanderen hebben het project toegelicht. Bovendien hebben zij een maquette onthuld en het startschot gegeven voor de afbraakwerken.
De werkzaamheden voor het stationsproject Oostende zijn vandaag gestart met het neerhalen van de oude loopbrug op de havenkaai achter het stationsgebouw. Het stationsproject reikt immers verder dan het stationsgebouw en de perrons. Niet alleen wordt het treinstation gerenoveerd en heringericht en wordt een nieuw trein-, bus- en tramstation gebouwd, ook de ferryterminal wordt vervangen en in het havengebied komt een nieuwe bus- en tramstelplaats. Een stadsdeel met een oppervlakte van meer dan 100.000m² wordt geherwaardeerd.
Meer dan honderd jaar geleden liet koning Leopold II het station van Oostende bouwen. Een statig gebouw met een prachtige architectuur, een stationsgebouw de koningin der badsteden waardig. De hoge luifel die elf meter hoog en in kleuren die verwijzen naar de zee de perrons zal overdekken en de historische en nieuwe gebouwen op de stationssite met elkaar zal verbinden.De opmerkelijke architectuur van de luifel zal van het Station aan Zee een landmark maken waaropOostende Stad aan Zee trots kan zijn.
Op deze zonnige dag ook even foto's gaan nemen in het stationsgebouw.
Wij ontmoetten er ook Burgemeester Vandecasteele, Bart Tommelein, en Nico Geldhof.
Nadien was er nog een demonstratie hoe de oude loopbrug op de havenkaai , gelegen achter het station, in delen neergelaten wordt, en meteen door een kraanschaar versnipperd wordt.
Vandaag, na een week van minder goed weer bij de havendammen..
Havendamwerken In mei leggen de mannen van Depret geen ei, maar rotsblokken..
Vandaag, na een week van minder goed weer even gaan loeren bij de havendammen. Door de harde wind kon er enkele dagen niet volop doorgewerkt worden aan de dammen, maar nu kon er weer een lading rotsblokken aangevoerd worden tot aan het strand, en zouden de mannen van de kamions, de kraanmannen, en iedereen die daar de handen uit de mouwen kan steken weer vol vuur aan de slag kunnen . Ook nog een praatje kunnen maken met die tof mannen daar.. Ik dus, met de camera in de aanslag, en met de kleine telezoom weer van de partij om enkele meifoto's te schieten. Raar, bij ons noemen de meeste mensen een foto maken als, 'een foto trekken' waar dat vandaan komt weet ik niet, maar veel trekken komt er niet bij kijken, zeker niet zoveel als die mannen die op het strand aan dat zeil stonden te 'trekken'.
Moet eigenlijk, als ik dat woord hoor nog het meest denken aan een leraar in de snotneuzen school, die was een bekend trekker, ook al geen foto's, maar aan de oren als je iets mispeuterd had. De stinkerd, $£# µ § (Een vloek die ik leerde uit de Nero albums ) Advonture noemde ie, kon er wat van, zelfs voor een onnozel babbeltje, kwam die dan stiekem langs achter, greep uw oor vast, trok en draaide eraan en sleepte je zo een eind mee. Iedereen die het ooit meemaakte, er dat was , elk jaar weer, bijna de voltallige klas, kon zeker een week lang niet op dat bewuste trekkers oor slapen. Toen kon dat nog, zo'n trekker in de school, weet zelfs van een gastje, die een scheurtje in zijn oor had, zo geweldig was hij tekeer gegaan. Moest het hedendaags zo gaan , ze kloppen hem in elkaar de jonge gasten, maar wij als dertien-veertien jarige kereltjes toen, dan zweeg je in alle talen, ook thuis, of je kreeg er nog een oorveeg bovenop. Wel, dat noem ik trekken, niet op dat knopje van dat bakje duwen, zeg dat ik het gezegd heb!
Tussenin ook een paar foto's van de werken aan de dijk,die wordt flink vergroot aan het vissersstandbeeld, met aansluiting op de nieuwe westdam. Ook parkings komen onder de promenade, dus megawerken is geen woord teveel.
Het vervolg van op de andere blog (Roys fotoblog) over de snel opschietende werken aan de dammen, dus de ruwbouwfaze bijna achter zich laten. De afwerking zal nog wel meerdere jaren duren, hoop alleen dat ik er nog ben, om het glas te heffen op de inhuldiging, want dit zal een spetterend feest worden.
De laders rijden op en af met de rotsblokken om de havendam het verstevigen en uit te breiden
De weg voor de camions naar de top van de dam.
Ondertussen, op een grote afstand, zijn ze een wedstrijd surfen aan het voorbereiden, denk dat dit tegenaan het sportpark tegenover de paardekoers bij mariakerke is, de foto is genomen vanaf het vissersstandbeeld op de dijk.
Hier kan je inschatten hoe groot de laders zijn tegenover de bestuurder, best flink uit de kluiten gewassen machines.
Sympatieke Koen, de man die daar vandaag de touwtjes in handen heeft.
De vuurtoren Lange Nele , nog dichterbij, doorheen een van de rotsen kraangrijpers. in 't ostensch is da geweune de viertorre.
Verhaal van de gendarme, en zicht op de Havenwerken, met hulp van onze vriend Anthony.
20april 2011
Ik deed een rit met mijn Harly, richting de Oostelijke dam. Een rit van ongeveer een 6 tal km, onder deze stralende zon was het genieten, de rit op het fietspad eigenlijk niet, want die loopt lange drukke banen en dan is het alsof er nog meer bezoedelde lucht omheen mijn karretje hangt.
Daar aangkomen, kon ik mijn plaatjes schieten, en ik waagde mij zelfs op de, al met beton verharde truckrijstrook die van voor tot achter de dam berijdbaar is voor truks. Daar rij ik niet mee, met een truck, en voor mijn klein karretje, zijn die putten en bulten, iet van het goede teveel.
Eigenlijk is het ten strengste verboden om de dam te betreden, maar die lange strook in zee, nodigt je , om zo te zeggen vriendelijk uit, daar even te wandelen.
Dat deden er dus verschillende mensen die dit strookje wildernis wilden verkennen, ook enkele lijnvissers waren aanwezig. Die probeerden een of ander visje te verschalken, zelfs vreemdelingen zag ik al een haakje uitgooien, zeg nu niet dat die ook een 'permi' zouden hebben hé. Weet niet als het nu nog zo is, maar vroegen moest je dus betalen om een gehele dag naar het water te zitten staren. De sjampetter keek daar op toe in het dorp, zeker in de grachten en vaarten waar ik woonde, en diene sjamp, da was ook al geen gewone, je had er eigenlijk twee. Die je al van ver kom onderscheiden, de ene was zoals Stan, en den andere dan weer als Ollie.
Ollie was de goedaardige, flink uit de kluiten gewassen dikkerd, die wij oneerbiedig, ( ja, dat konden wij toen ook al, als volleerde kattekwaad krëeerders, ) 't zwien noemden, waarschijnlijk omdat zijn kop daar wel formidabel deed aan denken, buiten de oortjes, die dan eerder minuscul waren voor een zwijn van die omvang. Maar 't was een lamme goedzak, weet bijna zeker dat die nooit een bonnenboekje bijhad, eerder iemand met een poëzie op zak denk ik.. Nu ik er aan denk, 'k zie hem al staan in een of andere zaal; 'Ollie leest voor uit eigen werk', om je ziek te gieren. Maar Ollie zou het toch beter gedaan hebben, (god hebbe zijn ziel) dan Brusselmans. Die Herman, heeft ook al de kop niet mee, alhoewel hij dan meer op een overjarige biet met psoriasis doet denken. Maar de man heeft bovendien ook nog een verschrikkelijke hekel aan lachen. Laats ben ik nog wezen kijken naar diene Brusselmans, je mag het ook "de biet noemen", zelfs zijn sluiks lang haar doe me denken aan het verwelkte groen van een béite, ik weet dan ook ogenblikkelijk over wie je praat, gewoon omdat ik hem al zo heb horen noemen, en ik kan zeggen, het staat hem. En dan ook nog iets, ofwel doet het hem behoorlijk zeer, of kon hij niet naar het toilet door obstipatie, of is ie gewoon zo, maar lachen, zelfs een iets ligjes, zoiets als die van Mona Lisa, dat zag ik niet op zijn gezicht komen, een Da Vinci zal hij wel nooit worden. Dat zal dan komen door zijn vele gore sexs uitlatingen zekers, dat ie, om zo te zeggen walgt van zijne eigen, dan, dan zou ook ik niet meer kunnen lachen, en ik doe het verdomd graag kan ik je vertellen.
Maar ik wijk af, terug naar de lange, den Stan, zijn echte naam heb ik nooit geweten, maar samen waren het twee filmfiguren. Maar lléén op pad, was ie de schrik van het dorp, die had wel zijn boekje mee, denk dat ie er zelfs stiekem meerdere op zak had . Ooit zelf op de bon gevlogen, omdat mijn achterlicht van mijne velo stuk was..ik hoor hem nog , met een eerder krassende stem zeggen, "uwe lugt brant nie," terwijl hij traag, bijna tergend, het boekje uit zijn zak liet glijden, alsof hij een geboren toneelspeler was, hij kom er dramatiek in leggen om zo te zeggen. Ikke, met een jesussmoeltje, "oe, en dojuste gaften em nog lugt... " toen , in die tijd reden er erg weinig auto's, maar hij kon het al overtuigend nadoen, Tut tut tut, zie ie. Ik moest meteen aan een dorpsgenoot, Warten Moeiaart zijn auto denken, trouwens de eerste auto op het dorp, eigenlijk meer aan de blinkende hoorn met rubberen balg, dus zijn klacson, die erop stond.
Dat was zo'n auto die je nu nog in de films, daar zijn ze weer, van den dikke en den dunne ziet, of die gangster autos, twee rechthoeken aan elkaar gelast, enkele ruiten en wielen , glimmend zwart , en daarop diene toeter. Dus diene, met een kop zoals, tja..ja, beetje zoals brusselmans, haalde al even geconcentreerd zijn crëon boven, want een stylo heb ik hem nooit weten gebruiken. Hij was, toen al, ofwel ver zijn tijd vooruit, een gedreven milieubewuste gast, radicaal tegen plastiek en al die rommel en zo, of hij had nog nooit van het bestaan van stilo gehoord. Ik hou het op het eerste , de bikkelharde doordrijver, "me gon é ki schrieven" zei ie bijna zingend. Hij moest dat zeker niet zeggen, net als die langzame, bijna minne bewegingen in het te voorschijn toveren van zijn mobiel bureau materiaal, schreef hij traag zijn ding ik het boekje.
Waarschijnlijk zelfs met krullen, calligrafie zal ook wel zijn ding geweest zijn dacht ik, terwijl ik vanaf beneden naar zijn kop keek, die hoog verheven boven mij uittorende, je zou hem ook de viertorre kunnen noemen dacht ik, alhoewel de "Lange Nele" stukken mooier is. Ik huiverde bij de gedachte aan de bolwassing die ik thuis zou krijgen, maar ook door het bijna schuurende geluid die het potlood op het papier maakte, want het was stil, zo stil dat ik zijn ademhaling hoorde, en zijn geschrijf. Zelfs het ritselende riet in de zachte wind leek weggestorven tegenover het potloodgeluid die , zo leek het toch honderdmaal sterker was, alsof ik wilde opmaken wat ie schreef, want met zo'n kop, wie weet, schreef ie ook geen leugens. "Zo vintje, je go gie wel nie mi zonder lucht rien de noste ki, wie nie oren wil , moe mo voeln," knarrste het kraaigeluid van daarboven, hij sloeg theatraal zijn boekje dicht, stapte op zijn fiets, keek nog eens boos in mijn richting, als hij dat al kon, want volgens mij keek ie altijd boos en zei. é je kut zien da je te voete nor ruste geot , of kmaken der nog eine.
Je kan ervan op aan dat ik te voet naar huis ging, je weet maar nooit met deze geniepiggaard dacht ik, die kon uit het niets, plots voor je neus staan, den stan, waar david Copperfield bij verbleekt. Maar goed, moet er nog aan toevoegen dat ik er thuis uit schrik, niets van losliet, maar ook dat ik er nooit meer iets van gehoord heb, geen boete thuis gekregen, want dat zou ik wel geweten hebben, we hadden het niet breed, en dan zouden zeker de klokken van rome, midden ik de herfst, geluid hebben. Achteraf bekeken zal Stan dus toch nog een mooie viertorre geweest zijn.
Nu, na al mijn zever, weer naar het "werk"
Enkele beelden van de al gedane werken aan de havendam oost.
Op deze foto zien je al duidelijk de definitieve vorm van de Oosterdam, op het eind, waar je de verzwaar blokken ziet, daar komt een nieuwe radartoren, van ongeveer 55 meter hoog.
De oude houten Pier, of het staketsel, zoals wij plegen te zeggen. Deze blijft bestaan in zijn oorspronkelijke toestand.
Bijna onmerkbaar kwam er een laag fijne bewolking die een blauwe waas van damp of mist vormde boven het water
Kwam daar ook een gezellige bende tegen, waarvan de dame een praat waterval was , iets zoals ik dus, een Antwerpse, Leuvense Varsenaarse Vlaamsche scoone zeg maar. Een sympatiek praatje gemaakt, dacht er zelfs niet aan om een foto van haar te nemen met al mijn geklets, ik als autodidackt multishooter. Zoals je wel weet ben ik anders altijd klaar om mooi volk op de plaat te zetten. Dus inplaats daarvan, Rotsen, beton en water, gelukkig is daar ook veel intresse naar.
En natuurlijk de skyline van Oostende, nu vanop de dam, die nog een tweetal meter hoger moet komen tijdens de afwerking.
Op de gegoten betonnen voet worden duizenden kilo's betonblokken gezet om de fundatie te stabiliseren, die worden weggenomen bij de plaatsing van de radar toren.
De keuze voor de uiteindelijk kleur van de bedekking der wandel dam aan westelijke zijde.
Enkele foto's van zeer veraf, met de oude pier en de werken aan de promenade tegenaan het vissersstandbeeld op de dijk.
Wat deze vrolijke fluiter kwam doen op deze rotsachtige ondergrond is niet te achterhalen, veel zal onze gevederde vriend hier niet vinden.
Hier nog even de betonnen test kleur platen, waaruit de keuze zal gemaakt worden welke finale bedekking de westelijk dam als uitgevoerd worden. Ik heb even moeten foefelen op ze ietsje recht te zetten, zodat je het beter kan zien. Daar zal dan door de heren van het hoog plafond, dus burgemeester en schepenen een keuze uit gemaakt worden, maar het gewone volk, ik dus, zal wel geen inspraak krijgen. Denk dat zijn voor het koele grijze zullen gaan, en daaarmee wil ik niet beweren dat het allemaal koele kikkers zijn op het stadhuis. Ikzelf en nog mensen, houden het op dat gematigd bruine, linksonder, warm en sfeervol, niet zo reflecterend zoals die lichtgrijze massa die je doet denken aan de oorlogbunkers van de jaren stillekes.
Hier ook nog een reeks van 17 april 2011 plaatsen. want met alle problemen met de blog, zoals verlies van foto's die gepost waren, speel ik nu op twee paarden, Cesar deed dit ook al , lang geleden.
17 april 2011 werken aan de havendammen in Oostende
