Het is niet altijd rozegeur en maneschijn op onze blog. Vandaag gaat het de andere toer op. Er zijn mensen die problemen hebben om te aanvaarden dat Maxim een adoptiekindje is en geen biologisch eigen kindje. Jarenlang hebben ze ons voorbereid op de komst van een adoptiekindje, we hebben zelfs een streng gesprek gehad met Dr. Gillis die zijn regels nog eens oplegde. Wordt er wel beseft dat we eigenlijk, als we het goed willen doen, 6 maanden in afzondering moeten leven met Maxim ? Dat er 6 maanden geen oogkontakt mag gemaakt worden met Maxim en dat enkel de ouders met hem kontakt mogen hebben ? Dat er 6 maanden geen bezoek thuis ontvangen mag worden ? Maar zoals de meeste adoptiegezinnen, hebben we deze periode verkort tot 3 maanden, zelfs tot 2 maanden voor sommigen. En ja, in die 2-3 maanden mochten wij geen bezoek ontvangen, van niemand. Maxim moest in die periode beseffen dat het zijn thuis was, een thuis van Maxim, Peter en mij. En nu kan er niet aanvaard worden dat we vragen om rekening te houden met bepaalde zaken, zijnde enkel : niet vastpakken als hij zijn armpjes uitstrekt en erop letten dat hij niet teveel wordt opgepakt. Niet omdat we niet willen dat Maxim wordt vastgepakt, maar omdat Maxim nog in zijn HECHTINGSPERIODE zit. Maxim moet leren dat WIJ zijn ouders zijn. Hij heeft nu enkel het besef dat hij bij ons een "veilige haven" heeft. Een adoptiekindje zal pas volledig gehecht zijn na een periode van zijn eigen leeftijd. Maxim was 14 maanden toen we hem kregen, en nu duurt het 14 maanden totdat hij normaal gezien volledig gehecht is aan ons. Is het dan teveel gevraagd van ons ? 2 luttele zaken...
Weet je, hier heb ik altijd schrik voor gehad. Ik heb vaak adoptieouders horen praten over de problemen die ze hadden met hun ouders om de regels te respecteren, en ergens heb ik steeds dat gevoel gehad dat het bij ons ook zo zou zijn. Gisterenavond hebben we nog een koppel gebeld en die hebben gewoon voet bij stuk gehouden : 6 maanden, en daarmee uit. De familie moest zich er maar bij neerleggen.
Het is al erg genoeg dat we 3 jaar hebben moeten wachten op Maxim. Zijn we nu slechte ouders omdat we de adoptieregels willen respecteren om zo te vermijden dat er later hechtingsproblemen kunnen opduiken ?? Ik vind het een goed idee om niet enkel voorbereidingscursussen te geven voor kandidaat-adoptieouders, maar ook voor toekomstige adoptiegrootouders ...
