Eindelijk zijn we dan nog eens op de site geraakt ....
Maxim, de hondjes en wij doen het heel goed. Maxim zijn mondje staat niet stil : hij zit constant te brabbelen, te schreeuwen, tegen z'n eigen te praten in de spiegel, ... En dan te bedenken dat ze hem in Ethiopie hebben beschreven als 'een kalme baby' !
We zijn ondertussen naar Bokrijk geweest, naar het zwembad Wilhelm Tell, we hebben bezoek gekregen, ... Ik hoop dat de fotootjes hiervan jullie bevallen.
Maandag begin ik terug te werken, dus de fotograaf van dienst (ik dus) zal niet meer zo veel tijd hebben vrees ik. Ik moet zeggen dat ik aan één kant er wel naar uit kijk om terug te gaan werken : terug dat contact met andere mensen. Als je zo een paar maanden die hechting moet respecteren, en je je een beetje van de buitenwereld moet afsluiten, is je sociaal leven wel beperkt hé.
Vanaf deze maand mogen de grootouders Maxim ook in de armen nemen. Eten geven, slapen leggen, en verzorgen moeten Peter en ik nog doen, maar we mogen toch al een stapje verder zetten naar de grootouder toe dan.
Volgende week moet Maxim ook een paar uur naar de crèche, samen met Peter. Kwestie dat hij stilaan al gewoon geraakt aan de omgeving en de kindjes ...
