Maxim is 2 jaar geworden ! In het weekend hebben we een klein feestje gehouden. Hij was gewoon hyper-actief ! De tijd vliegt gewoon voorbij : 3 juni is hij al 1 jaar bij ons !
Weer even wat meer nieuws en meer fotootjes. Bepaalde foto's zijn te groot, dus ik heb ze als bijlage ingevoegd. Gewoon op fotobenaming staan, en dan zien jullie de foto ....
Mijn vader ligt nog steeds in het ziekenhuis in Leuven, wachtend op zijn volgende operaties. Hij houdt zich goed, maar het is toch moeilijk voor hem om alles te accepteren en te verwerken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij meestal sentimenteel wordt als hij 's weekends Maxim ziet. Hierna zie je een paar foto's met elkaar.
Vorige zaterdag is Maxim zijn vriendinnetje, Tsige, weer op bezoek geweest. Het was een zeer toffe dag. Echt plezant om de 2 kinderen met elkaar te zien spelen. En natuurlijk hebben de ouders niets anders gedaan als "gechatterd"!
Met Maxim gaat alles nog steeds goed. Hij praat veel, probeert alles na te zeggen wat wij zeggen. Van tijd moet ik heel goed nadenken wat hij eigenlijk wil zeggen
Het zijn voor heel de familie emotioneel heel zware dagen, maar we blijven hopen dat alles terug goed komt met onze pa. Hij komt voor de hele dag zijn bed niet uit, enkel als Maxim er is. Dan gaat hij wandelen in de gang met Maxim aan zijn hand : de trotse opa die zijn kleinkind aan iedereen wil laten zien ! De foto hiernaast heb ik met mijn gsm genomen in het ziekenhuis van Leuven ...
Zoals jullie kunnen zien is Maxim al een ferm kadeeke geworden. Hij is nog steeds heel braaf, maar hij begint toch zijn eigen zinneke door te zetten, allez, dat probeert hij toch. Deze namiddag is hij voor het eerst bij Rosie en Shauny. Rosie heeft haar hulp aangeboden om 's maandags op Maxim te passen als mijn ouders niet kunnen. Ik moet zeggen dat ik nu wel constant aan hem aan het denken ben : heeft hij niet teveel verdriet, niet teveel verlatingsangst, mist hij zijn mama en papa niet teveel, .... Och ja, voor alles is een eerste keer hé, en hij moet het eens gaan leren ....
Op algemeen verzoek weer wat fotootjes van onze kadé ! Momenteel is Maxim weer ziek, waardoor we al 3 slapeloze nachten achter de rug hebben. Maar ik probeer me daar niet teveel zorgen om te maken, omdat ik op elke blog van de adoptieouders lees, dat hun kindjes ook om de haverklap ziek zijn. Blijkbaar heeft dat iets met de immuniteit te maken die nog niet op peil is. Maar op de crèche lopen ook veel kindjes rond met een verkoudheid, dus ik denk dat het wel het tijd van het jaar is hé. En die sneeuw !!! Ja, van mij mag het nu wel stoppen met sneeuwen !! Ik verlang naar de zon !!!
Maxim kent al een mondvol woordjes, doet niets liever dan stappen, en kan al helemaal alleen eten. Zelfs alleen drinken uit een beker lukt ook al. Nu, onder het schoolverlof, zal hij een paar dagen bij de grootouders blijven, dus daar wordt hij weer in de watjes gelegd !
Het kerstverlof is alweer omgevlogen hé ! Het zijn ook eigenlijk redelijk drukke dagen geweest voor ons .... Maxim heeft zich goed geamuseerd, hoewel ik denk dat hij zijn kameraadjes op de crèche wel wat gemist heeft Maar ja, vandaag was hij blijkbaar in de wolken toen hij merkte dat Peter de weg naar de crèche insloeg ! En vanaf vandaag zit hij ook bij de grotere kindjes, samen met zijn kameraadjes Jonah en Wannes. Ik ben benieuwd : vanaf nu gaat hij weeral tal van nieuwe dingen bijleren ! Hierna enkele fotootjes van onder het verlof ... Groetjes,
Hierna nog een paar nieuwe fotootjes na Maxim's bezoek aan de kapper. Hij is nu al echt een 'jongetje' hé, en niet meer die baby .... Hij doet het nog steeds heel goed, en de hechting verloopt ook goed. Als hij valt, en zich pijn heeft gedaan, komt hij troost zoeken bij ons, dus zat zit ook al goed. Gisteren waren we naar de Ikea gegaan, en toen Peter en ik om de beurt naar het toilet gingen, begon hij ook telkens te wenen omdat hij schrik had dat we niet meer terugkwamen. En zowel Peter als ik konden hem niet troosten, zelfs niet met eten ! Neen, ik ben echt blij dat we nu wel positieve tekenen zien van de hechting.
Op algemeen verzoek wederom wat fotos van onze kleine kadee ! Alles gaat momenteel terug goed met Maxim. We hebben juist een weekendje Durbuy achter de rug met kameraden. Maxim was natuurlijk meegegaan, en hij heeft zich heel flink gedragen. Het is echt een schatje. Voor ons was het ons eerste echte 'uitje' met Maxim, en het is 100% meegevallen !
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog wat fotos op onze blog heb gezet hé. Maar met heel die problematiek met mijn ouders, stond mijn hoofd er niet naar. Ik wil hierbij ook iedereen bedanken voor de reacties en de steun ! Het doet goed te horen dat we toch goed bezig zijn, en dat we de adoptieregels ivm hechting zoveel mogelijk moeten respecteren. Dit komt alleen Maxim ten goede.
Maxim doet het heel goed. Hij is echt aan het openbloeien. En Marieke, onze kinesiste die Maxim behandelt, doet ook wonderen ! Maxim kruipt nu al goed rond, en loopt al aan de handjes ! Ja, en hij wil maar lopen en staan, lopen en staan, lopen en staan, ... Zijn parkje hebben we ook weggedaan, en hij kan nu door heel het huis kruipen ! Je moet mijn ramen eens zien !!
Zaterdag hebben we bezoek gehad van Bert, Inge en Tsige. Het was echt een heel toffe dag geweest, en de kindjes hebben zich heel goed geamuseerd. Ze waren onmiddellijk op hun gemak bij elkaar. Zelfs met hun middagdutje hebben we geen problemen gehad. Jullie zullen het wel zien aan de fotos : die spreken voor zich.
Het is niet altijd rozegeur en maneschijn op onze blog. Vandaag gaat het de andere toer op. Er zijn mensen die problemen hebben om te aanvaarden dat Maxim een adoptiekindje is en geen biologisch eigen kindje. Jarenlang hebben ze ons voorbereid op de komst van een adoptiekindje, we hebben zelfs een streng gesprek gehad met Dr. Gillis die zijn regels nog eens oplegde. Wordt er wel beseft dat we eigenlijk, als we het goed willen doen, 6 maanden in afzondering moeten leven met Maxim ? Dat er 6 maanden geen oogkontakt mag gemaakt worden met Maxim en dat enkel de ouders met hem kontakt mogen hebben ? Dat er 6 maanden geen bezoek thuis ontvangen mag worden ? Maar zoals de meeste adoptiegezinnen, hebben we deze periode verkort tot 3 maanden, zelfs tot 2 maanden voor sommigen. En ja, in die 2-3 maanden mochten wij geen bezoek ontvangen, van niemand. Maxim moest in die periode beseffen dat het zijn thuis was, een thuis van Maxim, Peter en mij. En nu kan er niet aanvaard worden dat we vragen om rekening te houden met bepaalde zaken, zijnde enkel : niet vastpakken als hij zijn armpjes uitstrekt en erop letten dat hij niet teveel wordt opgepakt. Niet omdat we niet willen dat Maxim wordt vastgepakt, maar omdat Maxim nog in zijn HECHTINGSPERIODE zit. Maxim moet leren dat WIJ zijn ouders zijn. Hij heeft nu enkel het besef dat hij bij ons een "veilige haven" heeft. Een adoptiekindje zal pas volledig gehecht zijn na een periode van zijn eigen leeftijd. Maxim was 14 maanden toen we hem kregen, en nu duurt het 14 maanden totdat hij normaal gezien volledig gehecht is aan ons. Is het dan teveel gevraagd van ons ? 2 luttele zaken...
Weet je, hier heb ik altijd schrik voor gehad. Ik heb vaak adoptieouders horen praten over de problemen die ze hadden met hun ouders om de regels te respecteren, en ergens heb ik steeds dat gevoel gehad dat het bij ons ook zo zou zijn. Gisterenavond hebben we nog een koppel gebeld en die hebben gewoon voet bij stuk gehouden : 6 maanden, en daarmee uit. De familie moest zich er maar bij neerleggen.
Het is al erg genoeg dat we 3 jaar hebben moeten wachten op Maxim. Zijn we nu slechte ouders omdat we de adoptieregels willen respecteren om zo te vermijden dat er later hechtingsproblemen kunnen opduiken ?? Ik vind het een goed idee om niet enkel voorbereidingscursussen te geven voor kandidaat-adoptieouders, maar ook voor toekomstige adoptiegrootouders ...
We willen jullie allemaal nog eens heel fel bedanken voor jullie komst ! Met jullie bijdrage krijgt Maxim volgend jaar een suppertoffe combinatie van schuifaf-klimrek-zandbak-schommel. We hopen echt dat het voor jullie een toffe namiddag is geweest. Ik vind het alleen superjammer dat ik gewoon geen tijd heb gehad om nog bij enkele mensen te gaan zitten bijpraten. Zowel Peter als ik hebben zelfs geen enkele foto kunnen nemen, laat staan dat we hebben kunnen filmen ! En voor diegene die geen stukje taart meer hebben gehad, sorry !!
Hierbij ook nog eens onze dank voor Leona, Vera (+ partners) en Linda voor de bediening, de afwas en het opruimen van de zaal !
Zondag 13/09 zijn we naar de babyborrel van Sentayehu geweest. 't Was echt plezant om alle koppels en kindjes weer eens terug te zien. Spijtig dat we zo ver van elkaar wonen.
Nu zondag is het dan onze beurt. Ik hoop echt dat Maxim niet overdonderd gaat zijn van al dat volk wat hij nog niet kent. En we hopen dat iedereen een heel toffe namiddag zal hebben !
Ja, ondertussen is ook Peter terug aan het werken, met als gevolg dat Maxim nu 2.5 dagen naar de minicrèche moet.
Maar hij doet het daar heel goed. Gisteren hebben we nog een complimentje gekregen dat Maxim een heel braaf jongetje is dat heel lief is voor de andere kindjes. Maar dinsdag, toen hij in de crèche moest blijven slapen, ging het hem toch niet. Hij heeft toen blijkbaar heel hysterisch geweend en wou absoluut niet in het bedje liggen. Ze hebben hem toen maar terug in het speelpark gezet, en daar is hij in slaap gevallen. Een half uurtje maar. Maar ja, dat zal ook moeten wennen hé. Ik had maar schrik dat hij telkens kwaad zou zijn op ons als hij 's avonds thuis kwam, maar dat is dus niet (oef !).
Och, morgen ben ik weer thuis, en dan gaan we hem nog eens goed verwennen hé !
Groetjes, en we zien de meeste onder jullie wel op de babyborrel verschijnen
Even een berichtje dat Maxim gisteren voor de eerste maal naar de crèche is gegaan, samen met Peter. En het is zeer goed verlopen ! Hij is onmiddellijk beginnen rond te kruipen en heeft blijkbaar reeds een vriendje gemaakt ! Vrijdagvoormiddag ga ik nog een paar uurtjes met hem naar de crèche, en daarna een paar maal als mama en papa er niet bij zijn. Ik ben benieuwd !
Ik had deze week wel schrik of Maxim mij wel zou missen nu dat ik terug aan het werken ben. Maandag kwam hij onmiddellijk naar mij toe toen ik thuis kwam, maar gisteren was het al wat minder... Ik heb zo het gevoel dat, als ik 's avonds thuis ben, ik een hele dag tijd met hem wil inhalen. Ik ben dan ook constant met hem bezig na het werk. Maar dat zullen wel normale gevoelens zijn voor moeders zeker ??
Eindelijk zijn we dan nog eens op de site geraakt ....
Maxim, de hondjes en wij doen het heel goed. Maxim zijn mondje staat niet stil : hij zit constant te brabbelen, te schreeuwen, tegen z'n eigen te praten in de spiegel, ... En dan te bedenken dat ze hem in Ethiopie hebben beschreven als 'een kalme baby' !
We zijn ondertussen naar Bokrijk geweest, naar het zwembad Wilhelm Tell, we hebben bezoek gekregen, ... Ik hoop dat de fotootjes hiervan jullie bevallen.
Maandag begin ik terug te werken, dus de fotograaf van dienst (ik dus) zal niet meer zo veel tijd hebben vrees ik. Ik moet zeggen dat ik aan één kant er wel naar uit kijk om terug te gaan werken : terug dat contact met andere mensen. Als je zo een paar maanden die hechting moet respecteren, en je je een beetje van de buitenwereld moet afsluiten, is je sociaal leven wel beperkt hé.
Vanaf deze maand mogen de grootouders Maxim ook in de armen nemen. Eten geven, slapen leggen, en verzorgen moeten Peter en ik nog doen, maar we mogen toch al een stapje verder zetten naar de grootouder toe dan.
Volgende week moet Maxim ook een paar uur naar de crèche, samen met Peter. Kwestie dat hij stilaan al gewoon geraakt aan de omgeving en de kindjes ...
Zoals beloofd hierna wat nieuwe foto's. Zaterdag zijn we Tsigé gaan bezoeken in Vlamertingen. Tsigé is samen met Maxim naar België gekomen. We hebben daar een hele toffe dag beleefd. En Maxim heeft zich heel goed content gedaan. Het deed heel goed om Bert en Inge nog eens terug te zien ... Zondag zijn we een paar uurtjes naar Bokrijk geweest, samen met Jolanda, Chris en Lola. Maxim heeft dus weer een nieuw vriendinnetje leren kennen !
Nog 2 weken verlof voor mij, maar er staat nog zoveel gepland, dat zelfs die 2 weken voorbij gaan vliegen ...
Even een berichtje dat hier alles zijn normale gangetje gaat. Maxim is goed genezen, en moet geen antibiotica meer nemen. Misschien klinkt het misschien raar, maar hij verandert met de dag. Zijn voorste tandjes zijn helemaal doorgekomen, en hij is ondertussen al 2KG bijgekomen, en 3cm gegroeid. Hij kan gewoon blijven eten. Als alles zo goed blijft verlopen, mogen we ons gelukkig prijzen ! Nu maar hopen op wat beter weer hé. Mijn eerste week bouwverlof is al om, en ik hoop echt dat de twee komende weken de zon wat gaat schijnen ! Dit weekend en volgende week staat er weer heel wat op de agenda. Dus nog even geduld voor wat nieuwe fotootjes, ze komen eraan !
Een tijdje geleden hé dat we nog een berichtje hebben kunnen plaatsen. Vandaag mijn laatste werkdag geklopt (aanvang bouwverlof voor mij), dus vanaf nu weer terug wat tijd om berichtjes op onze blog te zetten.
Met Maxim gaat terug alles goed. Een paar dagen geleden echter waren we ons weer ongerust aan het maken : hij nieste veel, heeft nog altijd wat waterogen, en hoestte veel. Zoveel dat hij 's avonds weer niet kon slapen. Ik weer naar het ziekenhuis gebeld, maar blijkbaar was het gewoon een virale infectie die vanzelf zou genezen. Met de hulp en goede raad van onze kameraden, is hij nu toch weer aan de beterhand.
Hierna een fotootje van Maxim op de strijkplank. Mama was aan het strijken, en dacht hem eventjes glad te strijken!
Maxim is terug thuis van gisteren namiddag. Dat is goed nieuws hé. We waren allemaal uitgeteld, en content dat we terug op ons gemak thuis konden zijn. Maxim was content dat hij de hondjes terug zag. Hij deed niets anders dan hun begroeten. Hij heeft een rustige nacht gehad, en blijft goed eten. Tot nu toe blijft hij zijn antibiotica ook goed inhouden, dus duimen maar dat het 2 weken zo blijft duren ! Zelf heb ik vandaag terug mijn eerste werkdag achter de rug. Ik moet toegeven dat het een grote aanpassing is : eerst 5 weken thuis, en dan terug werken
Maxim moet dus zeker tot woensdag nog in het ziekenhuis blijven. De antibiotica slaat goed aan, en hij eet en drinkt goed. Maar voor Peter en mij begint de vermoeidheid nu wel door te slaan. Ook Maxim wordt nu ambetant van altijd maar op zijn kamer te moeten zitten. Gisterenavond hebben ze 3 kwartier geprobeerd om een nieuwe ader te prikken ! Maxim was zo hysterisch van de schrik en pijn dat ze hem een verdovend middel hebben moeten geven. Een half uur aan een stuk heeft hij zitten schreeuwen en wenen, zelfs ik had er tranen van in mijn ogen. Mijn hart brak gewoon om hem zo te zien... Hierna nog wat fotos van in het ziekenhuis.
Voor al diegene die ik niet heb kunnen bereiken, hebben wij niet zo goed nieuws deze keer. Gisterenavond hebben wij Maxim naar spoed van Hasselt moeten brengen, en hij moet er nu in het beste geval 5 dagen blijven, en in het slechtse geval 10 dagen. Het moet nu allemaal zo goed opgevolgd worden om te vermijden dat de kliertjes gaan springen en dat het slechte vocht in de bloedbanen terecht komt.
Sinds vorige week woensdag was hij koorts aan het maken. Wij dachten natuurlijk dat dat door zijn vaccinaties kwam die hij dinsdag heeft laten zetten. Maar hoe verder de week vorderde, hoe slechter Maxim begon te slapen en de koorts ging maar niet weg. Vrijdagmiddag kreeg hij zijn mondje zelfs niet meer open om te eten .... Daarna naar de kinderspecialist gebeld, en hij heeft ons onmiddellijk naar het spoed gestuurd. Daar aangekomen was ons in éne keer ook opgevallen dat Maxim een hele dikke linker wang en keel had. Nu blijkt dat hij een bacteriële infectie heeft waardoor veel klieren in zijn halsje enorm gezwollen zijn, wat hem natuurlijk pijn bezorgt. Hoe krijgt hij nu zo een bacteriële infectie : blijkbaar een infectie op de luchtwegen die niet verzorgd is geweest. En dan te bedenken dat wij al een maand aan de kinderspecialist zijn aan het zeggen dat hij steeds moet hoesten en slijmpjes heeft ..... Maar volgens hem moest dat vanzelf genezen. Een mens begint zich nu wel af te vragen of ze een dokter wel moeten geloven ! Alhoewel Maxim een hele slechte nacht heeft gehad, was hij overdag toch weer levendig en kon weer lachen.
Vorige nacht ben ik in het ziekenhuis blijven slapen en deze nacht is het de beurt voor Peter. Ik mis hem en Maxim nu al.... Een geluk dat de hondjes er nog zijn die ons gezelschap kunnen houden ...
Duimen jullie allemaal mee dat Maxim zeer snel geneest en dat hij ten laatste dinsdag terug naar huis mag ?
Hallo,
Dag allemaal,
