Maxim is terug thuis van gisteren namiddag. Dat is goed nieuws hé. We waren allemaal uitgeteld, en content dat we terug op ons gemak thuis konden zijn. Maxim was content dat hij de hondjes terug zag. Hij deed niets anders dan hun begroeten. Hij heeft een rustige nacht gehad, en blijft goed eten. Tot nu toe blijft hij zijn antibiotica ook goed inhouden, dus duimen maar dat het 2 weken zo blijft duren ! Zelf heb ik vandaag terug mijn eerste werkdag achter de rug. Ik moet toegeven dat het een grote aanpassing is : eerst 5 weken thuis, en dan terug werken
Maxim moet dus zeker tot woensdag nog in het ziekenhuis blijven. De antibiotica slaat goed aan, en hij eet en drinkt goed. Maar voor Peter en mij begint de vermoeidheid nu wel door te slaan. Ook Maxim wordt nu ambetant van altijd maar op zijn kamer te moeten zitten. Gisterenavond hebben ze 3 kwartier geprobeerd om een nieuwe ader te prikken ! Maxim was zo hysterisch van de schrik en pijn dat ze hem een verdovend middel hebben moeten geven. Een half uur aan een stuk heeft hij zitten schreeuwen en wenen, zelfs ik had er tranen van in mijn ogen. Mijn hart brak gewoon om hem zo te zien... Hierna nog wat fotos van in het ziekenhuis.
