Na een niet zo beste nachtrust vatten we de terugreis aan. De eerste kilometers verlopen nog niet zo vlot, we moeten nog uit het hooggebergte geraken, maar dan gaat het beter. Het middagmaal bestaat uit koude pasta met van alles, lekker. We rijden door tot Tournus, een oud middeleeuws stadje en we overnachten langs de Saône. Patatten en rauw witloof en een kortelet zorgen ervoor dat we op de been blijven. Ik heb dan eens een stand van zaken gemaakt. Ik heb 8 ritten gereden met een totaal 1456km en 18824 hoogtemeters. Vooral die hoogtemeters verbazen me, gemiddeld is dat meer dan 2350m per rit, ik verschiet van mijn eigen. We waren al goed opgeschoten, de Alpen waren op de Bonette na achter de rug. Wie weet wat de toekomst nog brengt. Vandaag zetten we de weg richting Belgie verder, we zien wel waar we geraken. Tot dan
Eerst het goede nieuws op dag 9 - de spieren doen het goed, vandaag is de Izoard wel open en daarom wil ik hem toch nog beklimmen. Het is een zeer mooie col, brede wegen die eerst zacht hellend door een diepe kloof lopen, adembenemend zicht, de kolkende massa water die zijn weg zoekt door de kloof. Even verder wordt het wat steiler maar het loopt goed en ik geniet op de top van prachtige zichten. Vervolgens terug naar de camping en juist om twaalf ben ik terug op de camping waar de soep lekker ruikt. Als de inwendige mens weer sterk is ga ik voor de volgende col, de col de Vars, niet zo steil +- 2100 m, dat ging gesmeerd, de Izoard +- 2300 m, dus vandaag121 km en toch weer 2898 hoogtemeters, Het wordt zo stilaan de dagelijkse portie. Vervolgens terug naar de camping. Je zal je afvragen waarom terug naar de camping, dat brengt ons bij het minder goede nieuws. Het manneke terug ok maar de camper is minder ok. We moeten noodgedwongen ons avontuur stopzetten tgv een technisch mankement. We zijn allen zeer ontgoocheld maar er zit niets anders op. We kunnen op het gemak terugkeren maar door bergen kunnen we niet. Met nog +- 20.000 hoogtemeters te doen is dat dus niet mogelijk. Hoe het verder gaat gaan met het avontuur kunnen we nu niet zeggen, maar ten gepaste tijden komt er wel raad. Vermoedelijk zijn wij maandag avond terug thuis. En nu gaan we naar de voetbal kijken.
Na een zeer goede nachtrust begin ik eraan, nog een tiental km warmdraaien en we beginnen aan col de télégraphe, 16km lang gem 8% stijging, ondanks het percentage loopt hij redelijk goed en het is nog fris. Om 10.00 uur zijn we boven, enkele wafels verorberen en we zijn weer weg, er volgt een viertal km afdaling tot valloir en dan de Gallibier op. Het is een zwaar geval, het is constant 8 a 9% maar de afstand van de klim is eigenlijk 14km. Het weer is prima, wat zon wat bewolking en het blijft droog. Ik heb vanmorgen gechekt of de col open is, niets laat blijken dat er mis is. Boven op de telegraphe heb ik een vrouw ontmoet die zich spontaan aanbood om een foto te maken aan het monument. We geraken aan de praat en zo kom ik te weten dat haar man juist vertrokken is aan de beklimming van de Galibier. Zij volgt met een kast van een mobilhome en is de eerste die wist te vertellen dat de Galibier top gesloten is. Ik een beetje in paniek raadpleeg mijn achterban waar ik steeds kan op terug vallen (moet toch twee keer bellen). Ze weten me even later te vertellen dat er geen probleem is en de top open is. Ik vol overtuiging doorduwen, een km verder na twee borden dat de col open is staat aangegeven dat de tunnel open is en de col gesloten. Wat moet je ermee, je bent al even onderweg en ik besluit door te gaan. In de verslagen die je leest over de Galibier lees je altijd dat het een moeilijke col is, en ze hebben gelijk. Uiteindelijk na 12 km komen we aan de tunnel (waar je als fietser niet door mag)en wat blijkt de col is gesloten en de tunnel is open. Wat nu, ik zie aan de opening van de tunnel een fietser die blijkbaar toch door de tunnel is gekomen. Effe loeren het is maar 365 m lang en ja Jul rijdt als het groen is door de tunnel. Voila we zijn aan de andere kant, de mannen gerust stellen, twee lekkere wafels van het vrouwtje binnenspelen en we zijn weg. De afdaling is ook niet makkelijk, tot Lautaret constant de handen onder in de beugel. Vanaf dan loopt het als een trein, rond één tref ik de achterban die ondertussen in Italie naar de markt geweest zijn en een gehakt broodje met spek rond ,op de kop tikken, lekker!!!!! Van hier richting Izoard voor de volgende klim. Wat blijkt bij het begin van de klim. Izoard gesloten wegens opname van een film. Nog maar eens bekijken hoe we het oplossen. We volgen de omleiding en alzo komen we tot de vaststellingen dat we vandaag niet veel km zullen afleggen, tot overmaat begint het nog te regenen. We zijn in de buurt van Vars waar de volgende beklimming zit en dat kan vandaag niet meer, we zoeken een camping en besluiten om morgen een rustdag in te lassen, de benen wat rust geven, het materiaal eens na te zien, het verder verloop op punt stellen, de kledij te wassen. de cijfers : 119km-19km gem- 2424hoogtem
Prachtig weer van morgen, het parcours was minder prachtig, direkt 30km zonder ophouden aan 6%. Toen hadden we col des Aravis bereikt. De eerste grote col sinds twee jaar, het doet toch wat en daar wordt duidelijk dat de jaren hun tol eisen. Ik rijd rond met 52 tanden op het groot tandwiel en met 39 tanden op het kleine tandwiel. Mensen die een trippel gebruiken hebben van voor dan gewoonlijk 52,42 en 32 tanden. In vergelijking met 1988 herinner ik mij dat ik toen de Tourmalet opreed met een 42x25 en toen 13 a14 per uur reed, nu met de 39x29 is dat +- 10 per uur. De snelheid speelt nu ook geen rol, uitrijden is nu het voornaamste doel. Nu verder met vandaag, we beginnen aan de afdaling, na 10km hebben we pech een omleiding en ipv verder dalen wordt het eerst nog 5km klimmen aan 8a9%, en dan terug dalen. Na 100 km beginnen we aan de col de la Madeleine 26 km klimmen aan gemiddeld 6 a 7%.Het valt eigenlijk wel mee maar de laatste drie km zijn toch zwaar. Boven gekomen ,een jasje aandoen want er vallen enkele regendruppels en het is er fris. Het is een moeilijke afdaling, je kunt je nergens laten gaan, altijd de remmen in de aanslag. In St Jean de Maurienne beslissen we om te stoppen voor vandaag, het is te laat (lees:het manneke is moe) want nu volgt onmiddelijk de beklimming van de Galibier en die kerel zal toch wel een uur of drie in beslag nemen, en dat zag ik niet zitten. Als je eens narekent zitten we vandaag aan meer dan 60km klimmen tis nie niks eh. De cijfers: 155km - gem 17,5km - 3189 hoogte meters - 3cols, St Jean de Sixt, col des Aravis en de Madeleine. Op de rustdag maak ik werk van de foto's
Op de camping werd ik wakker met een geweldig zonnetje. Om 06.50 hr vertrek ik, nog even stempels bij de plaatselijke gazettenman en we zijn weg. Al vlug rijd ik terug in de mist en dit gedurende anderhalf uur. We klimmen van ongeveer 500m naar 1000 m zonder dat je het voelt, dit is genieten, we zitten boven in de haut Jura en blijven daar de hele voormiddag rijden in het heerlijke zonnetje(eindelijk)! Het is een zegen voor mijn benen die de voorbije dagen door het slechte weer wel degelijk afgezien hebben, en nu kunnen herstellen. Ik ben zo in St Laurent waar ik in de apotheek een stempel ga halen. We eten rond 12.30hr en dan niet te geloven een afdaling van 15km praktisch zonder bochten, niet te steil gem snelheid rond de 45km/u. Vervolgens een klim van 12 km a 6% en dan 20km naar beneden. Dat is genieten. Tot hier hadden we praktisch geen verkeer, de laatste 60 km zijn wel even anders zeer druk verkeer die rakelings passeren. De grootste verrassing moet echter nog komen, twee campings in Bonneville en geen één die open is dus staan we aldaar op een pleintje voor de nacht.
De cijfers 201km - 2055hm de rest volgt morgen. grtjs
