Maudy en Zielsverwanten VANDAAG 12 April 2019 om 12 uur s middags.....ik zie dat het 10 jaar verder is:)
Ben ik weer verbonden met mijn blog Zielsverwanten.
Wat is er een hoop gebeurd de afgelopen 10 jaar.
Zielsverwantschap heeft zich uitgebreid naar het LEVEN en alles wat zich hierin afspeelt.
We zitten met ons allen in een grote transformatie....van dualiteit naar dit overstijgen door onvoorwaardelijke LIEFDE en COMPASSIE te ontwikkelen.
Met alle inspirerende behulpzame mensen om ons heen lukt dit aardig.
Sinds 2012 heb ik een meditatiegroepje met vrouwen gestart en NU 7 jaar later noemen wij ons groepje QWAN YIN MARIA GILDE......samen met ENGEL CHAMUEL welke over LIEFDE EN VREDE gaat.
Dat wat wij en onze planeet hard nodig hebben.
Laten we ons met ons allen richten op het ALOMGOEDE zowel in ons zelf als in onze medemens en de Wereld.
Sinds vorig jaar kreeg ik de inspiratie om nieuwe meditaties te maken ....
Nadat ik mijn site Maudy Innerlijke Stem uit de ether had gehaald ...omdat dat het verleden was.
Als u het leuk vindt kunt u via de link aan de linkerkant onder Maudy Peet utube de meditaties beluisteren.
Laten we met ons allen onze trilling verhogen zodat 3D .aar 4D en 5D kan ontwikkelen.
NAMASTE
Maudy
13-04-2009
Colours
Yellow is the colour of today White is the colour of my thoughts Pink is a situation in the past What is the colour of the future?
13-04-2009 om 08:21
geschreven door Maudy Peet Maidman
Yoti was net met haar ouders naar een andere plaats verhuisd.Ze voelde zich vreemd in haar nieuwe omgeving en het leek alsof ze op een deinende zee zat. Ze herinnerde zich de vliegreis en de boottocht en die boottocht zat nog compleet in haar benen. In haar eentje dwaalde ze door het huis en begreep niet helemaal wat ze er deed. Ze was de oudste van de 2 kinderen, de oudste.............en nog zo klein. Andere kinderen in de omgeving waren er niet, dus Yoti moest zichzelf vermaken. Dat deed ze door in haar eentje met haar poppen te spelen en tegen ze te praten en het leek alsof de poppen tegen haar terug spraken en zo ontstond er een dikke vriendschap tussen Yoti en haar poppen. Later begreep Yoti dat de stemmen van haar poppen haar eigen : gevoelde "innerlijke stem" was. Vandaar de diepe vriendschap met haar poppen en het plezier wat ze ervaarde in haar eigen wereld. Van binnen voelde Yoti zich vaak alsof ze in een klooster zat, rustig en thuis. Ook vond ze het heerlijk om te schommelen in de speeltuin, dicht bij het huis waar ze nu woonde. Schommelen bracht je dichter bij de wolken............en dat gaf lucht..........niet te lang want anders werd ze misselijk. En zo leerde ze in haar leven dat het om het: samenbrengen van de juiste elementen gaat, voor de juiste balans: Aarde, Vuur, Lucht en Water en daarmee komt het: Denken, Voelen en Handelen ook in overeenstemming met het Geheel. Jong geleerd, oud gedaan!..........maar soms is het wel veel!!!
16-04-2009 om 00:00
geschreven door Maudy Peet Maidman
Op een zonnige dag speelden Yoti en haar nichtje en een vriendinnetje buiten aan de rand van het duingebied. Niet de duinen ingaan zei haar tante nog tegen haar nichtje, want dan heb ik geen zicht op jullie. Yoti was 6 en haar nichtje Anna was 11..........en de laatste gaf aan wat ze gingen ondernemen. Hup met z'n drietjes de berg op hollen en leuk bramen zoeken in de duinen. Lachend en puffend beklommen ze de berg en kwamen boven aan. In de verte zag Yoti een man aan komen lopen en zei tegen haar nichtje: ........die man is niet goed. Ach kind, doe niet zo gek en stel je niet aan en ze liep samen met haar vriendinnetje gewoon door om bramen te zoeken. Nee echt hij voelt niet goed!!! probeerde Yoti nog een keer maar het nichtje en haar vriendin liepen gezellig verder. De man passeerde de drie meisjes, Yoti voelde haar angst van binnen groeien........... en de man gooide Yoti's nichtje in één beweging op de grond........en samen met haar vriendinnetje zette Yoti het op een hollen om hulp te halen........rennen, rennen, de berg af. Bij Anna's moeder aangekomen, helemaal overstuur, probeerden zij haar uit te leggen wat er aan de hand was en snel liep tante Cor de deur uit samen met haar oudere dochter, de duinen in. Doordat ze niet aan de grond waren genageld van angst maar meteen hulp gingen halen, hebben Yoti en het vriendinnetje van haar nichtje Anna behoedt voor erger dan door een enge vent op de grond gegooid te worden en op je mond te worden gezoend. De man heeft zijn verantwoordelijkheid moeten afleggen en kon de dans niet ontlopen. En Yoti...........zij heeft echt leren luisteren naar haar "innerlijke stem" daar binnen in haar innerlijke klooster.
16-04-2009 om 00:00
geschreven door Maudy Peet Maidman
Ze woonden samen met hun drietjes, vader, moeder en Yoti. Yoti was enigs kind. De band tussen Yoti en haar vader was goed, hij was een zorgzame vader, had een zacht karakter en gaf Yoti leuke cadeautjes op z'n tijd. Yoti was dol op cadeautjes en vond het ook leuk om cadeautjes te geven. Samen met haar vader trok ze er vaak op uit, gewoon de leuke uitstapjes in het leven, stukje rijden, strand, visje eten......gewoon de leuke dingetjes van het leven.Voor Yoti was haar vader een soort van Sint Nicolaas. De band met haar moeder lag wat anders. Haar moeder begreep Yoti niet, Yoti kon je aankijken met haar ogen, wat haar moeder soms deed vragen..........Wat is er!! Laser ogen noemden sommigen het, ogen van een oma, zoals haar moeder wel eens zei toen Yoti nog klein was. Al met al ervaarde Yoti haar jeugd als fijn, een thuis hebben, vooral ook omdat ze altijd vriendinnetjes had, vanaf dat ze klein was. Vanaf dat ze zich kan herinneren waren vriendschappen heel belangrijk voor haar.Door haar leven heen waren er altijd harts vriendinnen. Van binnen wist ze dat liefde en vriendschap één van de belangrijkste dingen in het leven zijn en door haar gelukkig gesternte heeft ze altijd leuke en mooie vriendschappen mogen beleven. Vriendschappen zijn net cadeautjes.
Friendships are just like presents.
16-04-2009 om 00:00
geschreven door Maudy Peet Maidman
Yoti had een buurjongetje Maarten en het was heel verdrietig want Maarten was ernstig ziek, hij had hersenvliesontsteking. Maartens ouders waren ten einde raad maar moesten accepteren dat ze hem los moesten laten, hij was echt heel heel ziek. Yoti vond het vreselijk voor Maarten en zijn ouders.........maar je kunt in zo's situatie niets doen, alleen afwachten. 's Ochtends werd Yoti wakker en vertelde haar vader dat ze een droom gehad had. Pap zei ze, wil je naar de buren gaan en vertellen dat Maarten weer beter wordt, dat heb ik gedroomd. Yoti's vader keek haar aan, draaide zich om en ging naar de buren. Hij kwam terug en zei:......... ik heb het gezegd tegen Maarten zijn ouders maar zijn vader zei: Nou, dan moet er echt een wonder gebeuren, want Maarten heeft het laatste sacrament gehad.
De volgende dag zei de vader van Maarten: Waar we op hebben gehoopt is uitgekomen, Maarten is beter.......er is echt een wonder gebeurd.
16-04-2009 om 21:07
geschreven door Maudy Peet Maidman
Samen met Rina en Tini, twee vriendinnetjes van Yoti gingen ze naar het strand. Heerlijk die jonge ongecompliceerdheid, lekker met z'n drie een uur fietsen om uiteindelijk op het warme strand neer te ploffen. Onderweg werd er heel wat afgelachen, het was leuk zo met z'n drietjes voelde Yoti. Aangekomen op de plek van bestemming, fietsen stallen en een leuke plek zoeken op het overvolle strand. Ze gingen dicht bij een groepje zitten met een transistor radio, hoorde je de muziek ook.......ja en in die tijd vond Yoti dat leuk. Baddoeken uitleggen en........ bakken maar. Rina en Tini gingen liggen om zo een mooie bruine kleur te krijgen. Yoti vond het nooit zo fijn om alleen maar te liggen in die hitte, het liefst wandelde ze langs het strand. Ze begon in haar tas te rommelen en pakte een pakje lucifers, ze rookte niet maar had altijd wel lucifers bij zich......je wist maar nooit waar je ze voor nodig had. Hé zei ze: een Siamese tweeling!! Tini zat met een ruk omhoog en zei WAAR??
Yoti stak haar hand op met 2 aan elkaar geplakte lucifers en zei: Hier suffie...........wat dacht jij nou!!!!!!!hihihihi
17-04-2009 om 08:04
geschreven door Maudy Peet Maidman
Jannetje Oliemans is één van de zielsverwanten die leuke verhaaltjes schrijft op dit blog.Nog steeds geinspireerd door het leven.
Op Vleugels
Daar stond het met grote letters: "De Vleugels". Mijn dochters reden mij naar binnen.Bij de receptie werden we vriendelijk verwelkomd."U krijgt kamer 122, dat is tevens het nummer voor het aanmeten van Uw vleugels. U wordt daarvoor gehaald. Wat.......vleugels? vroeg ik. Voor later, als u vertrekt naar Verre Verten. Wist U dat niet? vroeg de receptionist, U krijgt vleugels op maat en dit is tevens een trainingscentrum, U leert hier vliegen. Nee, nooit van gehoord, zei ik.......maar ik ben erg benieuwd.
De kale kamer werd door de twee zeer dierbare engelen, mijn dochters, omgetoverd tot een zeer leefbaar vertrek vol licht en lichtjes. Mijn treurigheid loste op. Ik viel in slaap. Midden in de nacht werk ik wakker gemaakt door Joël, mijn beschermengel. Wakker worden Jannetje, je vleugels worden aangemeten, wacht...even je droom-lenzen in doen. Zo, ik rijd je wel even naar het atelier.
Ik mocht zelf een kleur vleugels uitkiezen. Ik koos grijswit. Over een paar dagen zijn ze klaar, nu nog even een aanhechtingsplaats op je schouderbladen aangeven, zei de vleugelmaker. Zo Jannetje, ik breng je weer naar bed. Over een paar dagen je eerste vlieglessen, zei Joël.
Zaterdag was het zo ver. De vleugels pasten perfect. Mooie zachte veertjes en ruime, brede vleuels. "Om statig mee te vliegen", net zoals je ook over de aarde loopt, zei de artiest. Daarna bracht Joël mij naar de trainingshal. Er klonk een vrolijk geroezemoes toen we de enorme circustent binnenreden. "We kijken naar een instructiefilm, dan zie je hoe de training in z'n werk gaat"zei Joël. De film liet zien dat beginnelingen woorover in riemen werden gegespt. Je leert met je handen op borsthoogte vanuit je schouders, met je ellebogen een soort schepbeweging te maken. Door die beweging wort je als het ware omhoog geduwd. "Kijk"zei Joël, "he principe van vliegen". Kijk maar naar de vogels, die doen het ook zo. Je leert het sneller dan zwemmen.
En zo leerde ik vliegen in de grote circustent., Eerst aan de lage en vervolgens aan de hoge trapeze. De sfeer onder elkaar was heel vrolijk. Net zoiets als ijspret! Het is een heerlijk gevoel als je de zwaarte van je lijf en de mankementen van je benen niet voelt. Er waren allemaal vrolijke gezichten om me heen. Na de training gingen Joël en ik even zitten voor het nuttigen van een drankje. Zuster Martina ( zonder witte jas, met vleugels) bracht ons een sapje. Ik herkende de gehele staf, zonder vermomming...........het waren allemaal engelen! Met veel gelach daalde een groep hoogvliegers neer, om wat te dringen. Meneer Bergenaar kwam naas mij zitten. "Mevrouw, dat ik dit nog mee maak, ik ben stomverbaasd, ik strompelde de laatste jaarn met de rollator rond en nu dit"!!! Morgen gaan we door een luchtsluis naar buiten, tot wolkhoogte en terug. "Bent U niet bang om te verdwalen"? vroeg ik. Nee hoor, er blijven engelen om ons heen, er kan niks gebeuren. Ik vertelde dat ik pas begonnen was en dat ik het best moeilijk vond. "Dat gevoel kennen we allemaal mevrouw, U moet gwoon blijven oefenen", het is een kwestie van balans. Als je dat eenmaal onder de knie hebt, is het een fluitje van een cent. Kijkt U maar om U heen, allemaal blije gezichten.
"Jullie zijn circusartiesten zonder spierpijn"zei onze train engel. Het is zo onwezenlijk om te leren vliegen als een vogel; een wonder aan het einde van mijn aardse leven..........
"Nu snap ik pas wat mijn vrouw zei voor ze stierf"mompelde meneer Bergenaar voor zich uit, ze had het over vogels.....ik dacht dat ze daarmee doelde op onze strandwandelingen met die ontelbare vogels....
"Kom Jannetje, we gaan nog een uurtje schouder-, arm- en beenbewegingen doen.Als je dat door hebt kun je zo vliegen, zei Joël. Er klonk luid geklap en gejuich. Meneer Bergenaar had zonder trapeze, een geslaagde duik genomen en stond kapwiekend op de grond. "U bent geslaagd meneer Bergenaar"schalde een stem uit de luidsprekers.
De grondengelen kwamen aanzweven met bladen vol champagne en zoute stengels.
17-04-2009 om 12:28
geschreven door Maudy Peet Maidman
Toen Yoti met haar ouders naar huizen ging kijken om een leuke plek uit te zoeken voor hun drietjes, kwamen ze in een rustige buurt terecht bij een huis met een doorzonkamer en voor stads begrippen, een hele ruime achtertuin. Via de achterkant keken ze het huis binnen en met z'n drietjes hadden ze een plezierig gevoel over het huis en de omgeving. Deze plek was dus het overwegen waard.......maar ze wisten ook........... er waren meer gegadigden, omdat dit een fijn buurtje was om te wonen. In de nacht kreeg Yoti een droom: ze was bij het huis welke ze met z'n drietjes hadden bezichtigd en een vrouw met grijs haar kwam op Yoti toegelopen en zei: WELKOM en de vrouw gaf haar een hand met de woorden, "ik wacht op mijn man........kijk.......daar komt hij aan". Yoti werd de volgende ochtend wakker en zei tegen haar ouders: Wij krijgen het huis, de oude bewoonster heeft mij vannacht welkom geheten,....... dus...... De telefoon ging..........en de boodschap was dat het huis voor Yoti en haar ouders was, zij stonden als 2e op de lijst.........maar......nummer 1 had afgezegd. Het bleek dat de bewoonster enige dagen geleden was overleden.........en een jaar geleden haar echtgenoot, haar man..........de man waar de vrouw op wachte.......de man, eerder overleden kwam zijn vrouw ophalen, op weg naar het Licht. Tot op de dag van vandaag woont Yoti nog steeds in dit huis, waar zij een heel WELKOM gevoel heeft en waar zij ook welkom geheten werd........met veel plezier en dankbaarheid.
20-04-2009 om 18:31
geschreven door Maudy Peet Maidman
Op een ochtend werd Yoti wakker en had gedroomd over tante Cor, de moeder van het nichtje Anna. Ze kon het gevoel niet loslaten en bedacht dat ze haar tante al een tijd niet had gezien. Al enige dagen was ze bezig met het thema dat je soms mensen niet vaak ziet, terwijl ze toch veel voor je betekenen. En dit betrof deze tante Cor. Omdat het gevoel zo intens was besloot Yoti haar te bellen en al pratende uitte ze haar gevoel dat ze zich schuldig voelde dat ze niet vaker tante Cor een bezoekje bracht, want inmiddels was Yoti een puber en kon ze zelf reisjes ondernemen. Ach lieverd, zei tante Cor; maak van je hart geen moordkuil, ik begrijp je toch, het is helemaal goed zo!. Het gesprek met deze liefdevolle vrouw gaf Yoti opluchting en ze voelde zich begrepen.
2 dagen later hoorde Yoti het bericht dat tante Cor in coma lag.........enige dagen later was ze overleden. Yoti voelde verdriet........maar ook dankbaarheid dat ze "op tijd "was om een laatste gesprek met haar tante Cor te voeren.
20-04-2009 om 20:39
geschreven door Maudy Peet Maidman
John is een lieve zielsverwant en vertelt een verhaaltje uit zijn jeugd toen hij 9 jaar was.
John's moeder bracht John naar bed en voor het slapen gaan zei John: mam, mijn vriendje Emre zegt dat er één God is en dat is Allah en hij begon daar een heel verhaal over te vertellen. Ik dacht bij mezelf, zei John: er is maar één God.......en iedereen noemt hem anders.
Kinderwijsheid..............
21-04-2009 om 11:25
geschreven door Maudy Peet Maidman
Nyoman, is also a Soul connection from the heart I really appreciate her, together with Ketut also a Soul from the heart connection ( in the ether) they both work with their heart for and with the children on Bali at the yayasan Widya Guna. Beiden lieten zij hun hart spreken en kozen voor werken met kinderen die hun nodig hadden in plaats van alleen voor hun eigen gezinnetje. Mensen levend uit hun hart. Onderstaand een verhaaltje welke zij zelf geschreven heeft.:......................................................................
This is the little story and my feeling work with the chilren.
Before I work in children foundation, I was worked in Germany company as stock controller staff.
This company promised me a good career and prosperity.
Ketut also work in the hotel as a front office manager but we always give our time to help the children and teach them english. At the night I do the administration.
More and more children come to the children foundation asking for help, it mean we has lot to do for the children to prepare the information of the children. Then Ketut resign from his job in Hotel.
After 6 month work in Germany company, the director of the company promoted me as a stock controll Manager, but at the same day Ketut need me to work with the children for full time to handle administration and book keeping of the yayasan as we have a new system " Child sponsoring system". The system is very good but difficult enough and lot to do because each children have one sponsor and all of them is responsibility with their comunication with their sponsor,handle their book keeping and report the book keeping to the sponsor every 3 month, also many volunteer come to help.
Then I decided to resign from Germany company and work with the children. The owner of the Germany company asked me to back work in his company if one day I need job or any reason.
The main reason of why I choose to work in children foundation is I thought that I will be more usefull if I work for the children because in Bali it is difficult to find people who like to working social because they get more salary in the company. But I think if no one like to do social work what will happen with the children ? There will be no opportunity for the orphan and poor children to get education even they are willing hard to learn at school, without education they will fall into poverty and this will be happen from generation to generation.
My heart asked me to work with the children and I did it.
At my first time work in children foundation, I feel very happy and have big energy as I saw all of children are very antusistic to learn and they are really good children.
The first,I help the childen how to send email to the sponsor and how to make book keeping. After 3 month I teach them now they can do that with theirself and now the big kids like to help me to teach the new kids to send email and make their book keeping.
I am really happy work for the children and I am very happy to see their progress.
Like Suci one of the kids, she was very shy and unconfidence when she come to our place at the first time but now I see she is very confidence and cheerfull, of course I am very happy and proud.
I am very enjoy to work with the children.I know that do social working will not make me rich, but I feel very rich in my heart.
Love
Nyoman.
30-04-2009 om 00:00
geschreven door Maudy Peet Maidman
In het dagelijkse leven werkt Peggy met kindertjes, ze is dol op alles wat met de kinderwereld te maken heeft. Het bijgaande tekeningetje heeft Peggy getekend, ( zie voor haar schilderijen op maudygoededoel, project Hope, bij links).
Zo geduldig zoals jij je grenzen laat vervagen en hiervoor ook de consequenties wilt dragen Zo sterk ben je geworden om zelf keuzes te doen en altijd weer verder gaat en niet blijft treuren om toen Zo begripvol zoals jij een ander kunt inspireren om niet op te geven maar te vertrouwen en verder te leren
Zo wijs zoals jij alles weet over het leven en de dood Zo snel ben je het, volwassen en groot....... Zo klein en nietig is soms dat gevoel dat ons bindt met dit voor altijd en eeuwige kwetsbare kind.
Je zus Peggy
03-05-2009 om 00:00
geschreven door Maudy Peet Maidman
Jikra is sinds jaren een lieve harts en zielsvriendin, onderstaand haar verhaaltje.
Toen ik 22 jaar was, vertrok ik met mijn toenmalige echtgenoot naar het Verre Oosten.
Hij was zeeman en we reisden met een groot schip, helemaal over de Indische Oceaan.
Een bijzondere ervaring, hele dagen was ons schip de enige op al dit uitgestrekte, diepblauwe water en de sterrennachten waren fenomenaal.
Dolfijnen en vliegende vissen begeleidden het schip, dat was heel blijmakend om mee te maken.
We deden meerdere keren verschillende steden aan, zoals Singapore, een samensmelting van vele culturen.
Thaise, Chinese, Indiase, Arabische, Engelse en ook een vleugje Hollandse sfeer maakten destijds deze stad tot een kleurrijke, levendige en ook verwelkomende plaats.
Als we daar aanlegden in de haven, kwam de geur van de heerlijkste specerijen je tegemoet.
Ook Japan hebben we op verschillende plaatsen bezocht, het is daar mooi en echt zo totaal anders dan hier, alsof je op een andere planeet bent aangekomen, een compleet andere lucht inademt.
Hong Kong was ook een speciale ervaring.
De Chinese mensen daar waren destijds afwerend naar westerlingen, wij werden dan ook 'kwai loh' genoemd, westerse barbaar...
Het was ook voelbaar, als je daar rondliep, totdat je wat kocht bij ze, dan gingen opeens alle deuren open!
Toen ik op een dag alleen op pad was, kwam ik terecht in een nauw marktstraatje. Er was een koopman, die rozenhouten Buddha-beelden verkocht.
Toen hij merkte, dat ik belangstelling had, werd ik uitgenodigd rustig te komen zitten, kreeg een colaatje (westerse drank..) en er werden vele beelden aan mij getoond.
Mijn keus viel uiteindelijk op een prachtige Happy Buddha, blij lachend met zijn handen omhoog in de lucht.
Voor mij het symbool van de intens levende mens, die zich volledig bewust is van al wat IS en zich zijn natuurlijke staat van Vreugde iedere dag herinnert.
Verheugd toog ik terug naar het schip, met mijn gevonden schat in mijn armen. Tot op de dag van vandaag houdt deze lachende Vriend mij gezelschap in mijn fijne huisje.
Van verre gekomen, voel ik me bij zijn beeltenis, altijd echt 'thuis'.
03-05-2009 om 13:06
geschreven door Maudy Peet Maidman
Theosofie is de kennis van de evolutie van al wat leeft en bewustzijn heeft.
Deze kennis is als een oceaan die zich uitstrekt van kust tot kust; onpeilbaar op zijn diepste gedeelten, biedt hij aan de grootste denkers een breed terrein van studie,
terwijl hij aan zijn kusten toch ondiep genoeg is om het begripsvermogen van een kind niet te boven te gaan.
William Q. Judge
Theosophy is the knowledge of the evolution of all that lives of all that has conciousness
This knowledge is as an ocean, spreading from coast to coast, Not to be seen in the deepest parts it presents a great study for great minds.
But at the surface the mind of a child can reach the essence.
William Q. Judge
05-05-2009 om 00:00
geschreven door Maudy Peet Maidman
Vanmiddag kwam mijn lieve zus en zielsverwant-vriendin mij een presentje brengen. Een eenvoudig kistje met deze tekst:
Love is patient, Love is kind It does not envy, it does not boast, It is not proud. It is not rude, it is not self-seeking, It is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always Hopes, always perseveres.
1 Corinthiaus 13.4-7
Dank je wel lieve zielsverwant zus en vriendin voor dit mooie cadeautje.
Thank you dearest Soulmate, friend and sister for this beautiful gift......of a box.
06-05-2009 om 18:05
geschreven door Maudy Peet Maidman
Diepgang is duiken in de spelonken van je Ziel
Yoti had een buurjongetje Maarten en het was heel verdrietig want Maarten was ernstig ziek, hij had hersenvliesontsteking.
Samen met Rina en Tini, twee vriendinnetjes van Yoti gingen ze naar het strand.
Het Amsterdamse Bos in bloei 2009.
Hans zijn favoriete plekje in Zuid Frankrijk uitkijkend vanuit het vakantiehuisje over de vallei.
Toen Yoti met haar ouders naar huizen ging kijken om een leuke plek uit te zoeken voor hun drietjes, kwamen ze in een rustige buurt terecht bij een huis met een doorzonkamer en voor stads begrippen, een hele ruime achtertuin.
Op een ochtend werd Yoti wakker en had gedroomd over tante Cor, de moeder van het nichtje Anna.
John is een lieve zielsverwant en vertelt een verhaaltje uit zijn jeugd toen hij 9 jaar was.
Speciaal voor jou
In het dagelijkse leven werkt Peggy met kindertjes, ze is dol op alles wat met de kinderwereld te maken heeft.
