Maudy en Zielsverwanten VANDAAG 12 April 2019 om 12 uur s middags.....ik zie dat het 10 jaar verder is:)
Ben ik weer verbonden met mijn blog Zielsverwanten.
Wat is er een hoop gebeurd de afgelopen 10 jaar.
Zielsverwantschap heeft zich uitgebreid naar het LEVEN en alles wat zich hierin afspeelt.
We zitten met ons allen in een grote transformatie....van dualiteit naar dit overstijgen door onvoorwaardelijke LIEFDE en COMPASSIE te ontwikkelen.
Met alle inspirerende behulpzame mensen om ons heen lukt dit aardig.
Sinds 2012 heb ik een meditatiegroepje met vrouwen gestart en NU 7 jaar later noemen wij ons groepje QWAN YIN MARIA GILDE......samen met ENGEL CHAMUEL welke over LIEFDE EN VREDE gaat.
Dat wat wij en onze planeet hard nodig hebben.
Laten we ons met ons allen richten op het ALOMGOEDE zowel in ons zelf als in onze medemens en de Wereld.
Sinds vorig jaar kreeg ik de inspiratie om nieuwe meditaties te maken ....
Nadat ik mijn site Maudy Innerlijke Stem uit de ether had gehaald ...omdat dat het verleden was.
Als u het leuk vindt kunt u via de link aan de linkerkant onder Maudy Peet utube de meditaties beluisteren.
Laten we met ons allen onze trilling verhogen zodat 3D .aar 4D en 5D kan ontwikkelen.
NAMASTE
Maudy
13-04-2009
Colours
Yellow is the colour of today White is the colour of my thoughts Pink is a situation in the past What is the colour of the future?
13-04-2009 om 08:21
geschreven door Maudy Peet Maidman
Yoti was net met haar ouders naar een andere plaats verhuisd.Ze voelde zich vreemd in haar nieuwe omgeving en het leek alsof ze op een deinende zee zat. Ze herinnerde zich de vliegreis en de boottocht en die boottocht zat nog compleet in haar benen. In haar eentje dwaalde ze door het huis en begreep niet helemaal wat ze er deed. Ze was de oudste van de 2 kinderen, de oudste.............en nog zo klein. Andere kinderen in de omgeving waren er niet, dus Yoti moest zichzelf vermaken. Dat deed ze door in haar eentje met haar poppen te spelen en tegen ze te praten en het leek alsof de poppen tegen haar terug spraken en zo ontstond er een dikke vriendschap tussen Yoti en haar poppen. Later begreep Yoti dat de stemmen van haar poppen haar eigen : gevoelde "innerlijke stem" was. Vandaar de diepe vriendschap met haar poppen en het plezier wat ze ervaarde in haar eigen wereld. Van binnen voelde Yoti zich vaak alsof ze in een klooster zat, rustig en thuis. Ook vond ze het heerlijk om te schommelen in de speeltuin, dicht bij het huis waar ze nu woonde. Schommelen bracht je dichter bij de wolken............en dat gaf lucht..........niet te lang want anders werd ze misselijk. En zo leerde ze in haar leven dat het om het: samenbrengen van de juiste elementen gaat, voor de juiste balans: Aarde, Vuur, Lucht en Water en daarmee komt het: Denken, Voelen en Handelen ook in overeenstemming met het Geheel. Jong geleerd, oud gedaan!..........maar soms is het wel veel!!!
16-04-2009 om 00:00
geschreven door Maudy Peet Maidman
Op een zonnige dag speelden Yoti en haar nichtje en een vriendinnetje buiten aan de rand van het duingebied. Niet de duinen ingaan zei haar tante nog tegen haar nichtje, want dan heb ik geen zicht op jullie. Yoti was 6 en haar nichtje Anna was 11..........en de laatste gaf aan wat ze gingen ondernemen. Hup met z'n drietjes de berg op hollen en leuk bramen zoeken in de duinen. Lachend en puffend beklommen ze de berg en kwamen boven aan. In de verte zag Yoti een man aan komen lopen en zei tegen haar nichtje: ........die man is niet goed. Ach kind, doe niet zo gek en stel je niet aan en ze liep samen met haar vriendinnetje gewoon door om bramen te zoeken. Nee echt hij voelt niet goed!!! probeerde Yoti nog een keer maar het nichtje en haar vriendin liepen gezellig verder. De man passeerde de drie meisjes, Yoti voelde haar angst van binnen groeien........... en de man gooide Yoti's nichtje in één beweging op de grond........en samen met haar vriendinnetje zette Yoti het op een hollen om hulp te halen........rennen, rennen, de berg af. Bij Anna's moeder aangekomen, helemaal overstuur, probeerden zij haar uit te leggen wat er aan de hand was en snel liep tante Cor de deur uit samen met haar oudere dochter, de duinen in. Doordat ze niet aan de grond waren genageld van angst maar meteen hulp gingen halen, hebben Yoti en het vriendinnetje van haar nichtje Anna behoedt voor erger dan door een enge vent op de grond gegooid te worden en op je mond te worden gezoend. De man heeft zijn verantwoordelijkheid moeten afleggen en kon de dans niet ontlopen. En Yoti...........zij heeft echt leren luisteren naar haar "innerlijke stem" daar binnen in haar innerlijke klooster.
16-04-2009 om 00:00
geschreven door Maudy Peet Maidman
Ze woonden samen met hun drietjes, vader, moeder en Yoti. Yoti was enigs kind. De band tussen Yoti en haar vader was goed, hij was een zorgzame vader, had een zacht karakter en gaf Yoti leuke cadeautjes op z'n tijd. Yoti was dol op cadeautjes en vond het ook leuk om cadeautjes te geven. Samen met haar vader trok ze er vaak op uit, gewoon de leuke uitstapjes in het leven, stukje rijden, strand, visje eten......gewoon de leuke dingetjes van het leven.Voor Yoti was haar vader een soort van Sint Nicolaas. De band met haar moeder lag wat anders. Haar moeder begreep Yoti niet, Yoti kon je aankijken met haar ogen, wat haar moeder soms deed vragen..........Wat is er!! Laser ogen noemden sommigen het, ogen van een oma, zoals haar moeder wel eens zei toen Yoti nog klein was. Al met al ervaarde Yoti haar jeugd als fijn, een thuis hebben, vooral ook omdat ze altijd vriendinnetjes had, vanaf dat ze klein was. Vanaf dat ze zich kan herinneren waren vriendschappen heel belangrijk voor haar.Door haar leven heen waren er altijd harts vriendinnen. Van binnen wist ze dat liefde en vriendschap één van de belangrijkste dingen in het leven zijn en door haar gelukkig gesternte heeft ze altijd leuke en mooie vriendschappen mogen beleven. Vriendschappen zijn net cadeautjes.
Friendships are just like presents.
16-04-2009 om 00:00
geschreven door Maudy Peet Maidman
Yoti had een buurjongetje Maarten en het was heel verdrietig want Maarten was ernstig ziek, hij had hersenvliesontsteking. Maartens ouders waren ten einde raad maar moesten accepteren dat ze hem los moesten laten, hij was echt heel heel ziek. Yoti vond het vreselijk voor Maarten en zijn ouders.........maar je kunt in zo's situatie niets doen, alleen afwachten. 's Ochtends werd Yoti wakker en vertelde haar vader dat ze een droom gehad had. Pap zei ze, wil je naar de buren gaan en vertellen dat Maarten weer beter wordt, dat heb ik gedroomd. Yoti's vader keek haar aan, draaide zich om en ging naar de buren. Hij kwam terug en zei:......... ik heb het gezegd tegen Maarten zijn ouders maar zijn vader zei: Nou, dan moet er echt een wonder gebeuren, want Maarten heeft het laatste sacrament gehad.
De volgende dag zei de vader van Maarten: Waar we op hebben gehoopt is uitgekomen, Maarten is beter.......er is echt een wonder gebeurd.
16-04-2009 om 21:07
geschreven door Maudy Peet Maidman
Samen met Rina en Tini, twee vriendinnetjes van Yoti gingen ze naar het strand. Heerlijk die jonge ongecompliceerdheid, lekker met z'n drie een uur fietsen om uiteindelijk op het warme strand neer te ploffen. Onderweg werd er heel wat afgelachen, het was leuk zo met z'n drietjes voelde Yoti. Aangekomen op de plek van bestemming, fietsen stallen en een leuke plek zoeken op het overvolle strand. Ze gingen dicht bij een groepje zitten met een transistor radio, hoorde je de muziek ook.......ja en in die tijd vond Yoti dat leuk. Baddoeken uitleggen en........ bakken maar. Rina en Tini gingen liggen om zo een mooie bruine kleur te krijgen. Yoti vond het nooit zo fijn om alleen maar te liggen in die hitte, het liefst wandelde ze langs het strand. Ze begon in haar tas te rommelen en pakte een pakje lucifers, ze rookte niet maar had altijd wel lucifers bij zich......je wist maar nooit waar je ze voor nodig had. Hé zei ze: een Siamese tweeling!! Tini zat met een ruk omhoog en zei WAAR??
Yoti stak haar hand op met 2 aan elkaar geplakte lucifers en zei: Hier suffie...........wat dacht jij nou!!!!!!!hihihihi
17-04-2009 om 08:04
geschreven door Maudy Peet Maidman
Jannetje Oliemans is één van de zielsverwanten die leuke verhaaltjes schrijft op dit blog.Nog steeds geinspireerd door het leven.
Op Vleugels
Daar stond het met grote letters: "De Vleugels". Mijn dochters reden mij naar binnen.Bij de receptie werden we vriendelijk verwelkomd."U krijgt kamer 122, dat is tevens het nummer voor het aanmeten van Uw vleugels. U wordt daarvoor gehaald. Wat.......vleugels? vroeg ik. Voor later, als u vertrekt naar Verre Verten. Wist U dat niet? vroeg de receptionist, U krijgt vleugels op maat en dit is tevens een trainingscentrum, U leert hier vliegen. Nee, nooit van gehoord, zei ik.......maar ik ben erg benieuwd.
De kale kamer werd door de twee zeer dierbare engelen, mijn dochters, omgetoverd tot een zeer leefbaar vertrek vol licht en lichtjes. Mijn treurigheid loste op. Ik viel in slaap. Midden in de nacht werk ik wakker gemaakt door Joël, mijn beschermengel. Wakker worden Jannetje, je vleugels worden aangemeten, wacht...even je droom-lenzen in doen. Zo, ik rijd je wel even naar het atelier.
Ik mocht zelf een kleur vleugels uitkiezen. Ik koos grijswit. Over een paar dagen zijn ze klaar, nu nog even een aanhechtingsplaats op je schouderbladen aangeven, zei de vleugelmaker. Zo Jannetje, ik breng je weer naar bed. Over een paar dagen je eerste vlieglessen, zei Joël.
Zaterdag was het zo ver. De vleugels pasten perfect. Mooie zachte veertjes en ruime, brede vleuels. "Om statig mee te vliegen", net zoals je ook over de aarde loopt, zei de artiest. Daarna bracht Joël mij naar de trainingshal. Er klonk een vrolijk geroezemoes toen we de enorme circustent binnenreden. "We kijken naar een instructiefilm, dan zie je hoe de training in z'n werk gaat"zei Joël. De film liet zien dat beginnelingen woorover in riemen werden gegespt. Je leert met je handen op borsthoogte vanuit je schouders, met je ellebogen een soort schepbeweging te maken. Door die beweging wort je als het ware omhoog geduwd. "Kijk"zei Joël, "he principe van vliegen". Kijk maar naar de vogels, die doen het ook zo. Je leert het sneller dan zwemmen.
En zo leerde ik vliegen in de grote circustent., Eerst aan de lage en vervolgens aan de hoge trapeze. De sfeer onder elkaar was heel vrolijk. Net zoiets als ijspret! Het is een heerlijk gevoel als je de zwaarte van je lijf en de mankementen van je benen niet voelt. Er waren allemaal vrolijke gezichten om me heen. Na de training gingen Joël en ik even zitten voor het nuttigen van een drankje. Zuster Martina ( zonder witte jas, met vleugels) bracht ons een sapje. Ik herkende de gehele staf, zonder vermomming...........het waren allemaal engelen! Met veel gelach daalde een groep hoogvliegers neer, om wat te dringen. Meneer Bergenaar kwam naas mij zitten. "Mevrouw, dat ik dit nog mee maak, ik ben stomverbaasd, ik strompelde de laatste jaarn met de rollator rond en nu dit"!!! Morgen gaan we door een luchtsluis naar buiten, tot wolkhoogte en terug. "Bent U niet bang om te verdwalen"? vroeg ik. Nee hoor, er blijven engelen om ons heen, er kan niks gebeuren. Ik vertelde dat ik pas begonnen was en dat ik het best moeilijk vond. "Dat gevoel kennen we allemaal mevrouw, U moet gwoon blijven oefenen", het is een kwestie van balans. Als je dat eenmaal onder de knie hebt, is het een fluitje van een cent. Kijkt U maar om U heen, allemaal blije gezichten.
"Jullie zijn circusartiesten zonder spierpijn"zei onze train engel. Het is zo onwezenlijk om te leren vliegen als een vogel; een wonder aan het einde van mijn aardse leven..........
"Nu snap ik pas wat mijn vrouw zei voor ze stierf"mompelde meneer Bergenaar voor zich uit, ze had het over vogels.....ik dacht dat ze daarmee doelde op onze strandwandelingen met die ontelbare vogels....
"Kom Jannetje, we gaan nog een uurtje schouder-, arm- en beenbewegingen doen.Als je dat door hebt kun je zo vliegen, zei Joël. Er klonk luid geklap en gejuich. Meneer Bergenaar had zonder trapeze, een geslaagde duik genomen en stond kapwiekend op de grond. "U bent geslaagd meneer Bergenaar"schalde een stem uit de luidsprekers.
De grondengelen kwamen aanzweven met bladen vol champagne en zoute stengels.
17-04-2009 om 12:28
geschreven door Maudy Peet Maidman
Diepgang is duiken in de spelonken van je Ziel
Yoti had een buurjongetje Maarten en het was heel verdrietig want Maarten was ernstig ziek, hij had hersenvliesontsteking.
Samen met Rina en Tini, twee vriendinnetjes van Yoti gingen ze naar het strand.
Het Amsterdamse Bos in bloei 2009.
Hans zijn favoriete plekje in Zuid Frankrijk uitkijkend vanuit het vakantiehuisje over de vallei.
