In het bericht zul je wel gelezen hebben hoezeer dit bezoek ons heeft aangegrepen en hoe mooi het project op zich is. Kinderen die anders wellicht geen enkele vorm van onderwijs zouden genieten krijgen hier mede ondersteund door het voedselproject dagelijks hun lessen. De kinderen zijn heel lief, dankbaar en gedisciplineerd. Zoals in vorig berichtjes vermeld werden we er op het gênante af ontvangen als koningen. Door onze donatie is het project een hele periode gegarandeerd. De school krijgt niet direct het geld ter beschikking, maar met het geld worden de ingrediënten voor de maaltijden aangekocht. Bij ons bezoek kocht Indira onderweg een grote lading niet bederfbare voeding om ter plaatste af te geven. Die manier van werken garandeert dat het geld wordt gebruikt waarvoor het bedoeld is.   

We realiseren ons heel goed dat dit uiteindelijk maar een druppel op een hete plaat is. Niettemin lenigt het de nood voor een vijftigtal kinderen.

De voorbije weken heb ik mij suf gedacht hoe de dingen hier structuureel zouden kunnen veranderen. Ook na ons derde bezoek aan Nepal heb ik nog altijd te weinig inzicht in de politiek, de problemen  en de ingewikkelde organisatie van deze maatschappij.

Als leek in de materie denk ik dat er een onafhankelijkheid op gebied van energievoorziening zou moeten komen. De natuur geeft hiervoor wel degelijk mogelijkheden. Met voldoende waterkrachtcentrales en zonne-energie denk ik dat dit realiseerbaar is. Ikheb er tijdens de trekking naar mijn gevoel te weinig gezien en als die er al waren , werden ze dan nog beheerd door de Chinezen.  Dit vraagt natuurlijk investeringen en een beleid met visie en verantwoordelijkheidszin. Hier wringt echter het schoentje. De "goverment" lijkt zijn eigen bevolking in de steek te laten. Van de massale giften na de aardbeving in 2015 hoor je de mensen steevast zeggen dat ze geen hulp gezien hebben van de overheid. Om de haverklap zijn er ook verkiezingen met telkens weer veel beloften maar met telkens ook weer regeringen  die in hetzelfde bedje ziek zijn. En het westen ? Die reageren niet vanwege geen benfits. Zo blijft alles bij het oude en is Nepal de speelbal tussen China en India die  enkel gehinderd door de Himalaya het land niet weten in te palmen. (Remember de energie boycot in 2015). Energie onafhankelijkheid lijkt me dus een noodzaak. Ook een betere ontsluiting van het land zou hen mijn inziens kunnen vooruithelpen. Nu is Nepal nagenoeg enkel bereikbaar via de beperkte luchthaven van Kathmandu.   Ook dit  zou natuurlijk enorme investeringen 

 vergen...

Zo blijf ik maar denken maar ben ik in de eerste plaats erg blij dat we op ons niveau een aantal kinderen toch een klein beetje vooruit hebben geholpen....