Deze morgen zijn Hilde en ik nog samen buitenshuis gaan ontbijten in "Violetta" in Menen.  Als wilden we ons nog een laatste keer in de westerse luxe wentelen... (Violetta is trouwens een aanrader voor de liefhebbers)

Vanavond nog een familiefeest (oma trakteert☺) en morgen nog  een beetje sporten en we zijn er helemaal klaar voor.

Nepal here we come!

Het is bijna weer zover.  Straks , op 9 oktober 2017 om precies te zijn, vertrekken wij opnieuw richting Nepal.  Dit keer staat de redelijk pittige Manaslutrek op het programma.

Momenteel zijn wij volop bezig met de fysieke voorbereiding.  Hilde combineert het wandelen, fietsen en lopen.  Ik doe precies hetzelfde maar in een enigszins  andere verhouding.  Ik ben ervan overtuigd dat we er beiden geraken.

Toen de medewerkers van mijn afdeling in WZC De Pottelberg hoorden dat wij opnieuw naar Nepal zouden gaan, zijn zij reeds eind vorig jaar in actie geschoten en zetten zij een uiterst succesvolle koekjesverkoop op getouw ten voordele van Nepal.  Ik had reeds contact met "Himalayan Care Hands" en de opbrengst zou naar de door de aardbeving verwoeste school in Thali gaan.  Ook bij onze vorige steunactie ging een deel van de opbrengst naar dit schooltje.  De heropbouw is al een stuk gevorderd.  Er lopen kinderen school uit de allerlaagste kasten van Nepal.  Dit betekent dat zij zeer arm zijn en vaak zonder eten en gerief naar school gaan.  Voor deze kinderen is er een project lopende waarbij men hen ' s middags probeert een volwaardige maaltijd aan te bieden.  Naar verluidt kan men voor iedere gift van 100 euro  dit project 1 maand operationeel houden.

Met enige trots maar vooral dankbaarheid naar mijn team toe kan ik melden dat onze koekjesverkoop 1800 euro heeft opgebracht.  Dit betekent dat het project voor nagenoeg anderhalf jaar gegarandeerd is. 

Het geeft bijzonder veel voldoening op die manier naar Nepal te kunnen trekken.  We hopen dat we de school kunnen bezoeken en wat foto''s op deze blog kunnen plaatsen.  Dit zal wel afhangen van hoe vlot onze trekking verloopt.  Dit is altijd moeilijk te voorspellen.  Weersomstandigheden, natuurfenomenen, hoogteziekte,...Je hebt het niet altijd in de hand.

Voor zover de WIFI het toelaat proberen wij jullie op de hoogte te houden van ons wedervaren.

Tot weldra

Als koppel zijn we samen tegen  onze limieten aangelopen of liever deze die de natuur ons oplegde. Samen hebben we onze grenzen verlegd en we hebben daar veel plezier en voldoening aan beleefd

Ook  werden we opnieuw geconfronteerd met een wereld die totaal verschillend is dan de onze. Werkelijk nagenoeg alles wat voor ons evident lijkt, is het aan deze kant van de wereld helemaal niet. 

Voor wie graag zijn grenzen aftast, tegen een stootje kan, luxe niet levensnoodzakelijk vindt, is deze reis een aanrader. Het is een reis die je "rijker" maakt ipv geld kost

Bedankt voor jullie interesse om deze blog te volgen. We hebben er zelf ook plezier aan beleefd om onze ervaringen te delen. 

Tot een volgende gelegenheid !

Hilde en Martin

In Istanbul moest voor  zowat gans ons vliegtuig een extra overnachting worden voorzien. Gevolg was een uur aanschuiven aan de hoteldesk van Turkisch Airlines. Ondanks de overrompeling verliepen de regelingen toch wel vlot. Nog een snelle (minder geslaagde ) hap en een drankje in het poepchique hotel waar we in werden ondergebracht en omstreeks 12 u locale tijd lagen we goed en wel te rusten in een 2 m brede bed.....

S’ morgens konden we dan om 6 u aanschuiven voor een rijkelijk ontbijtbuffet. Dit was wel enigszins hilarisch. Al die toeristen afkomstig uit Kathmandu hadden in geen weken een boterham, sandwich laat staan een croissant op hun bord gehad. Zonder uitzondering stortten ze zich dan ook als hongerige wolven op de luxe die hen plots te beurt viel. Eufemistisch uitgedrukt namen ook wij een "stevig"ontbijt☺

Vanuit Istanbul verliep de verdere terugreis dan wel vlot. Trouw op post stond Dany ons in Zaventem tegen de middag op te wachten en bracht hij ons veilig en wel terug thuis. "Home Sweet Home"