Wij moesten deze morgen al heel vroeg uit de veren. De boeking van ons vliegtuig van Lukla naar Kathmandu betrof de allereerste vlucht om 7 u. Dit betekende om +/-5u45 opstaan....We hadden geluk want het weer was opnieuw helemaal helder. Hierdoor konden alle vluchten doorgaan zoals gepland.

Om 7 u stipt verlieten we de landingsbaan van Lukla en meteen ook de bergen. Na een half uurtje vliegen met vanuit het vliegtuig wondermooie panorama’s landden we veilig en wel op de luchthaven van Kathmandu. Perfect zoals afgesproken stond Indira ons daar op te wachten. Het weerzien was hartelijk en de interesse hoe wij het gesteld hadden was oprecht. Vanuit de luchthaven vertrokken we richting  Bakthapur. We arriveerden er in een naar nepalese normen erg chique hotel.

Indira legde er het programma voor de rest van ons verblijf uit. Vandaag konden we voor de rest wat rondkijken en uitrusten. Morgen komt er een stadsgids langs die ons zou rondleiden in Bakthapur en zouden we ook de school die door Himalayan Care Hands wordt ondersteund kunnen bezoeken. Gezien de omstandigheden  is het allemaal niet zo evident om dit georganiseerd te krijgen. Het probleem met de gas en benzinelevering is immers nog steeds niet opgelost. We merkten dit meteen op weg van de luchthaven naar Bakthapur. De rijen aan de pompstations, die droog staan, zijn echt niet meer te overzien. Hoe het conflict juist in  elkaar steekt begrijp ik nog steeds niet zo goed. Feit is dat India gestopt is met energielevering . Voor zover ik kon uitmaken in wezen eigenlijk ten gevolge van een conflict met China omtrent het al of niet heffen van tol....Punt is dat het al zo zwaar getroffen Nepal hier het slachtoffer van is. Het leven begint er stilaan stil te vallen. Bussen rijden er niet meer, in de restaurants is er nog maar een heel beperkt assortiment te krijgen (bv pizza op het vuur gebakken-we mochten dit deze middag aan de lijve ondervinden..) Gelukkig voor ons is Indira een heel vooruitziende en doortastende vrouw die haar klanten verder met de grootste prioriteit weet te bedienen. Ze werkt bv exclusief met die taxibedrijven waarmee er een wederzijds gentlemensagreement is. Deze bedrijven hebben nog een voldoende voorraad aan energie en kunnen dus nog een tijdje weg. Ze zouden daarmee gemakkelijk heel veel geld kunnen verdienen op de zwarte markt maar doen dit niet omdat ze toekomstige klanten van Indira zouden kunnen mislopen. Anderzijds verwijst Indira ook enkel door naar deze hotels....

Onbegrijpelijk ook hoe gelaten de nepalezen bij dit alles blijven. Ze lijken hun regering niet eens iets kwalijk te nemen. Je merkt wel een groeiend haatgevoel tegen alles wat met India te maken heeft. Vooral de eerste minister van India moet het hierbij ontgelden. Ons lijkt het ook een gewetenloze houding om dit zwaar getroffen volk nog harder te raken en verder de dieperik in te helpen. Hopelijk geraakt dit snel opgelost...

Vandaag  waagden we ons al eens alleen op straat in Bakthapur. We werden echter ergerlijk veel lastig gevallen door bedelaars, mensen die zich aanboden onze gids te zijn en handelaars die hun koopwaar opdrongen . Zoals eerder reeds vermeld was ons restaurantbezoek deze middag ook al geen succes. Behalve pizza was er niets meer te krijgen (bij gebrek aan gas om te koken). Wat we tot nu toe zagen van de stad was veel (opgeruimd) puin. Het is dus eigenlijk uitkijken naar morgen voor meer toelichting van onze stadsgids.  Je kunt je wel een beeld vormen dat het intacte Bakthapur  zeker een grote kultuur historische waarde heeft en ook wel mooi en aangenaam oogde.

Het weer dat zat wel geweldig mee. Momenteel zit ik op het dakterras van ons hotel te typen, genietend van een kop koffie met panoramisch uitzicht over de stad. (In short en T-shirt )