door Myriam, Kris, Torre & Leander Een volledig reisverslag met onze ervaringen en praktische tips kan je opvragen bij Wegwijzer vzw (www.wegwijzer.be).
27-02-2006
Oasetuin
Deze morgen zijn we uitgenodigd bij een boer om zijn ommuurde veldjes te bewonderen. Echte authentieke gastvrijheid en fierheid. Om thee te zetten moest hij eerst zijn eencilinderige dieselpomp in gang draaien. Dit duurde zo ongeveer 20 minuten. Op de kenplaat stond 59 kW, 850 RPM maar geen bouwjaar. Het beeste was minstens 60 jaar oud. De waterputten zijn hier 30 meter diep schat ik. Eenmaal de pomp aan het werk spuit het zuiverste water als vloeibaar zilver in een bassin. Vervolgens stroomt het water via kanaaltjes en dijkjes van het ene veldje naar het andere. Leander en Torre doen zich te goed aan waterplezier. Boven de veldjes strekken zich fruitbomen uit en daarboven zijn de palmbomen. Zitplaatsen en gangen worden overdekt door druivelaars zodat geen enkel bruikbaar hoekje van de vruchtbare vallei verloren gaat. Naast de putten komt het water hier van de regen, ongeveer 48 uur per jaar, en van de rivier de Draa, 1 week per jaar.
Gelukkig dat we een glimp van dit bijzondere leven hebben mogen opvangen gaan we naar huis, de camionet, terug.
Kris
Hammam F
Het loopt niet elke dag van een leien dakje. Vandaag heb ik zelf een mindere dag. Alles lijkt wat moeilijker te gaan en het is niet altijd evident om met de kindjes de nodige innerlijke rust te vinden. Dan maar wat achter de computer gaan zitten (daar voelen we ons toch terug op vertrouwd terrein...) Gisteren heb ik wel een schitterende ervaring gehad, hetzij ietwat bevreemdend. Ben met Leander naar de plaatselijke hammam (ergens achter de kaming in een bouwvalllig gebouwtje) geweest. Zomaar naar binnen gelopen in een vrij impulsief moment. Het tafereel daarbinnen bracht me toch wat van mijn stuk. Het was zondagnamiddag en de hammam zat boemvol met (Marokkaanse) vrouwen en kinderen. En ik daartussen, gelukkig was Leander mee. Zo waren we toch met twee vreemde eenden in de bijt. Na een groezelig kamertje en dan nog een kamertje kwamen we in het donkere hart van de hammam waar iedereen op de warme grond zat elkaar te wassen, de kinderen werden op de benen grondig geschrobd. Er was nog net een plaatsje voor ons. Ik wist helemaal niet hoe het eraan toe ging. Niemand die echt goed Frans sprak. Kwestie van aan een emmer te geraken en dan nog aan warm water. Daarvoor moest je blijkbaar met een steentje op de muur kloppen en dan kwam er uit een geultje warm water gelopen waar iedereen dan op afsprong en ik amper de kans kreeg... Enfin, water gekregen en dan maar wassen, maar ik had nog geen teiltje om te gieten en ook geen washandje mee, ook geen matje om op te zitten, alleen shampoo en dat is niet de normale procedure. Na wat zitten, Leander was leuk aan het spelen met het water, wat luttele woordjes Frans gewisseld dan terug naar buiten, onder het alziend oog van alle vrouwen. Ze waren best vriendelijk hoor, maar op zo'n moment voel je je toch echt een vreemdeling. Het was echt niet de hammam zoals ik die ken van in België of op toeristische plaatsen in Turkije, maar dit was wel 'echt' en zo zijn we alweer een ervaring rijker. De volgende keer zal ik in elk geval beter voorbereid zijn. Myriam
26-02-2006
Foto palmtuin en kasba
De eerste ochtend in de vallei vallen we van de ene verbazing in de anderen. De ene palmtuin na de andere ontdekken we gretig. Mooie veltjes met daarboven dadelpalmen en witbloeiende amandelbomen. Een vernuftigt systeem van waterkanaaltjes bevloeit de tarwe, bonen en ezelklaver. Als het paradijs ooit bestaan heeft moet het hier niet ver vandaan zijn geweest.
Kris
24-02-2006
Agds
In de late namiddag bereiken we Agdz waar we op de stofferige markt neerploffen in een plastieken tuinzetel en bekomen bij een glaasje thee van de bergrit en de duizenden indrukken. De kinderen springen in het rond na zo lang in de wagen te hebben gezeten. Er is vanalles te zien, ezels, bussen, opgetutterde kamions, winkeltjes, marktjes, zelf enkele zielige konijntjes in een doos. We zakken af naar Camping Kasbah de la Palmeraie aan de buitenkant van het dorp aan de voet van een eeuwenoude lemen kasba. We parkeren de wagen onder een dadelpalm met zicht op de oasetuintjes en lemen ommuringen. Als de nacht valt verorberen snelklaargemaakte spagettikrulletjes terwijl krekels muziek in onze oren fluisteren en een fabelachtige sterrenkoepel zich boven ons uitspant.
Na een erg woellige reis eindelijk het gevoel van aankomen ... een droom wordt werkelijkheid!
Kris
Camping Kasbah de la Palmeraie (www.casbah-caidali.net) ligt op 3 km van het centrum van Agdz (er is nog een kleinere kamping iets dichter). De locatie is schitterend temidden van de palmbomen en vlakbij de oasetuinen. Je kan er ook overnachten in een echte Riad en tevens de restauratiewerken volgen die in de kasba plaatsvinden. Ook gelegenheid tot hammam met al dan niet massage. Wij verbleven er 9 dagen, dat zegt genoeg .
22-02-2006
Taddert
Vanuit Marrakech lachen de met sneeuw bedekte bergen ons toe. Het lijkt wel pure verbeelding, de witte Atlastoppen boven de wuivende palmbomen. Na nogeens aan onze dieseltank te hebben gewerkt gaven we toe aan de aantrekkingskracht van de bergen. Na een dik uur rijden bevinden we ons reeds in een koud en winderig voorgebergte. Nog eens enkele uren later bereiken we vlak voor de duisternis de sneeuwgrens in een klein dorpje Taddert (1870m). Daar parkeren we onze auto tussen de lemen huisjes en lopen over modderbaantjes naar de hoofdweg waar we in één van de kleine eettentjes een Tagin verslaan. Het verschil met Marrakech is enorm, de leefomstandigheden in deze bergen lijken erg hard en primair. De volgende ochtend zetten we de tocht verder. Al slingerend en rokend tuffen we de bergen op. Op Col de Tizi-n-Tichka (2260m) stappen we uit de wagen en worden door een ijzige wind bijna naar beneden geblazen. In een klein winkeltje kopen we een mooie houdkleurige minerale steen (de patron kwam eerst een asperintje vragen...). Na de muntthee te hebben opgeslurp doen we nog eens een controle van de motor en zetten vervolgens de afdaling in. Na 2km rijden we in de stralende zon. We doorkruisen lieflijke valleien met bloeiende amandelbomen en Tibetachtige lemen huisjes en oude forten. Als we enkele uren later de Hoge Atlas verlaten komen we in de buurt van Ouarzazate in een zandstorm terecht. Even slikken, zullen we de komende weken in een zandwolk moeten doorbrengen, vraagteken (dit staat hier niet op het Arabische toesenbord). Gelukkig stopt de zandstorm bij de volgende bergketen. Nog eens 1600m klimmen en we zien in de verte als een schim de palmbomen van de vallei van de Dra.
Kris
20-02-2006
Foto Leanderslang
Nog een slangenbezweerder aan het werk.
Foto Torrezon
Torre is gefassineerd door de slangenbezweerders op het Jemaa-el-fna plein. Een houten slang kan gelukkig ook dienen...
19-02-2006
Marrakech
Na een dagje zonneschijn kwam regen en nogal met bakken uit de lucht. Overal aan de kust werd er regen voorspeld voor enkele dagen. Daarom besloten we door te rijden naar Marrakech waar de zon eeuwig schijnt. Zodoende zit ik hier nu in een internetcafe nabij het Jemaa el Fna terwijl Kris buiten met de kindjes ronddoold. Het plein is een fantastiche plaats waar het geld helaas snel uit je zakken verdwijnt. Torre is natuurlijk zot van de slangen (met hun slangenbezweerders) en de aapjes, maar iedere foto kost geld. Rond 18u wordt het plein omgetoverd in een gigantische eettent. Leander is de ster van vele verkopers. Over het bolleke aaien en hier en daar een knuffel horen erbij. Helaas is ook hier mijn tijd beperkt. Het valt niet mee om tijd vrij te maken voor onze weblog. Vandaag was het wat moeilijker om de kindjes bezig te houden. Dat zal iedere dag wat zoeken zijn. Op onze kamping zijn weinig andere kinderen en daar mist Torre toch wel wat speelkameraadjes. Misschien dat we aan de zee meer mensen met kinderen ontmoeten. Maar we maken het goed en we slapen fantastisch in onze kamionet. Voorlopig is het nog wel met de kippen (en de kindjes op stok) want meestal zijn we 's avonds snel uitgeteld na een drukke gevulde dag. De groetjes aan het Thuisfront en tot hoors
Myriam
17-02-2006
Larache
We hadden een vrij woelige bootreis en een vertraging van 7 uur door de lichte storm. De boot wiegde ons in slaap en nog veel meer van dat. Het eten was voortreffelijk en niettemin heb ik een middagmaal overgeslaan (en dat wil wat zeggen!). Ik heb nog drie dagen nagewiebeld en dat allemaal voor dezelfde prijs.... Na onze aankomst in Tanger zijn we onmiddellijk doorgereden naar Larache. Daar hebben we gekampeerd op een aire de repos (eigenlijk bedoeld voor marokkaanse migranten) om wat bij te komen van de reis. Er is nog wat rommel op te kuisen van het accident, kijken of er binnenin nog meer schade is. Gelukkig is onze vouwfiets niet gedeukt. Veel van onze kistjes met gerief zijn kapot. Kastjes zijn wat verwrongen, maar we rijden... Stillaan komen we terug op onze plooi. We zijn al bijna een week onderweg en gemakkelijk is het niet geweest. Op onze aire is een speeltuintje (eentje zoals bij ons 20 jaar geleden) en het stroomt hier vol met marokkaanse kindjes. Torre en Leander hebben veel lol en zitten vol met zand. We zijn gelukkig!
Myriam
Kamping op Aire de Repos van de bootmaatschappij Comanav: volledig gratis, met lekkere warme douches en speeltuintje voor de kinderen. Een aanradertje om te bekomen van de bootreis aangezien je op een paar uur van Tanger in Larache staat.
12-02-2006
Troyes
De eerste dag eindigde in mineur. We hadden een auto accident op de autostrade nabij Troyes in Frankrijk. Ondertussen zijn we wonderbaarlijk toch in Marokko geraakt. We maken het allemaal goed maar die avond dachten we dat onze reis was afgelopen. Uit het dagboek van Kris dd 13 februari:
"We zijn erg blij dat we allemaal nog bij elkaar zijn. Gisteren op onze eerste reisdag heeft een auto tegen 150 km ( hoorden we bij de gendarmerie) per uur achteraan tegen onze kamionet gereden. Het was een ongeloofelijke knal en we wisten totaal niet wat er gebeurd was. De autostrade was erg rustig en donker. Waarschijnlijk was de bestuurder in slaap gevallen. Wij reden lichtjes bergop tegen 80kmper uur. De auto van de andere bestuurder is beginnen tollen en in de vangrails beland. Het was nog een hoopje schroot. De chauffeur is licht gewond afgevoerd door een brandweerwagen. Wij zijn alle vier gezond en wel, een mirakel gezien ook de schade binnenin de kamionet. Achteraan is onze dieseltank kapot en de schade vrij groot waardoor we vermoeden dat onze zorgvuldig voorbereide reis, voorbij is."
Voor de kinderen was het een grote schok. Torre besefte meteen dat alles misschien voorbij was. Wat moeten we nu doen?????Hij wilde ook niet meer in de kamionet. Ik kan me geen grotere chaos voorstellen dan toen die avond en de eropvolgende dag. De verzekering regelde voor ons een hotel in Troyes, maar daar komt zoveel bij kijken terwijl je zelf niet normaal funtioneert.... In de ongeloofelijke rommel van onze kamionet (alle kasten waren opengevlogen, ook de frigo, alles zat onder de mosterd, de brandblusser en kastdeur waren afgerukt en hadden veel verbrijzeld...) moesten we gauw alles bij elkaar scharrelen voor een verblijf in een hotel 10 km verder. Maar de kinderen hebben zich echt kranig gehouden. Wat een ongeloofelijk veerkracht van de mens...
De volgende dag belde de garagist dat hij toch nog een nieuwe dieseltank kon vinden en die kon repareren de volgende morgen. Zodoende zijn we -insjallah- toch nog vertrokken de dinsdagnamiddag, hebben lang doorgereden 's avonds, onze angst verbeten en mettertijd meer vertrouwen gekregen in het rijden, en waren stipt op tijd woensdagmiddag voor onze boot in Sète. Onze kamionet heeft zijn degelijkheid bewezen, al bij al was de schade vrij minimaal vergeleken met de klap en God was ons en onze reis gunstig gezind.
Myriam
We hadden gelukkig een reisbijstandsverzekering via Ethias Assistance met prima service. Zij regelden voor ons een hotel, dokter en vele taxis en afspraken.
09-02-2006
de laatste loodjes
Terwijl we hier in Belgenland druk bezig zijn met de laatste reisvoorbereidingen, krijgen we nog af te rekenen met ongure winterse hagel- en sneeuwbuien. Het warmere Marokkaanse weer werkt toch als een rode lap op een stier... Alhoewel we in de Sahara ook nog altijd zandstormen kunnen verwachten. Zo zie je, voor elk wat wils. Zondagmorgen (12 feb) willen we hier voor het laatst onze voordeur dichttrekken en vertrekken dan voor een driedaagse doorheen Frankrijk. Woensdagmiddag (15 feb) moeten we ons inchecken in Sète en woensdagavond vertrekt de boot richting Tanger. Laat ons hopen dat we onderweg geen panne krijgen en zo vlot de oversteek kunnen maken. Duim voor ons... Tijdens onze reis kan je ons steeds bereiken op het volgende email adres: marokko@tua385.be. Maar verwacht niet te snel antwoord. Veel hangt af van waar we een internetcafé kunnen vinden...
Tot weerziens, Myriam & Kris Torre & Leander
En nog eens bedankt aan ieder die ons geholpen heeft met tips, materiaal en informatie. Jullie reizen allemaal een stukje mee in ons hart...
11-01-2006
vertrekdata
Langzaam maar zeker komt ons vertrek dichterbij. Van een ver en zot idee zijn we nu reeds aanbeland bij het reserveren van een heus bootticket. Concreet betekent dit dat we de boot nemen van Sète (Frankrijk) naar Tanger en terug. Voor ons dus geen Spaanse tapas en flamenco, we gaan onmiddellijk voor de Marokkaanse muntthee.... We vertrekken uit Sète op 15 februari (en verlaten ons huis rond 12 februari) en keren terug uit Tanger op 9 april (rond half april moeten we dan terug in het land zijn). We zijn dus een goeie 2 maand op reis. De reisroute ziet er voorlopig als volgt uit: Tanger (waar we toekomen met de boot), Casablanca, Essaouira, Marrakech, Ouarzazate en Hoge Atlas, Tiznit, Laâyoune (waar we misschien de broer van Myriam ontmoeten die vlakbij uit Fuerte komt aangevlogen), Dakhla, Nouadhibou (Mauritanië) en dan misschien Atar en Nouakchott. In Mauritanië gaan we op zoek naar het autentieke woestijnleven maar de accommodatie is er zeer beperkt (gaande van zanderige pistes tot over het strand rijden en door spoorwegbeddingen) zodat het best kan zijn dat we vroegtijdig onze kar moeten keren. We zien wel en maken er het beste van!
23-12-2005
voorstelling reisteam
Hoi,
Welkom op onze weblog. Laat mij ons even voorstellen. Het reisteam waarmee we op pad gaan, bestaat uit: Kris en Myriam: allebei dertigers op zoek naar avontuur, nieuwe ervaringen, boeiende culturen en benieuwd naar het leven in de woestijn. Torre: bijna 6 jaar en reeds in de derde kleuterklas (bij juf Sandra en haar sloebers) Leander: 2jaar en 4 maand en zottekes als altijd (ook ik laat mijn vriendjes achter bij onthaalmoeder Ann) en natuurlijk nog onze TUA385 (een achttienjarige Volkswagen LT ingericht als reisbus en hopelijk voldoende uitgerust om ons veilig doorheen het avontuur te loodsen)
27-09-2005
tua385
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Het loopt niet elke dag van een leien dakje. Vandaag heb ik zelf een mindere dag. Alles lijkt wat moeilijker te gaan en het is niet altijd evident om met de kindjes de nodige innerlijke rust te vinden. Dan maar wat achter de computer gaan zitten (daar voelen we ons toch terug op vertrouwd terrein...)
Langzaam maar zeker komt ons vertrek dichterbij. Van een ver en zot idee zijn we nu reeds aanbeland bij het reserveren van een heus bootticket. Concreet betekent dit dat we de boot nemen van Sète (Frankrijk) naar Tanger en terug. Voor ons dus geen Spaanse tapas en flamenco, we gaan onmiddellijk voor de Marokkaanse muntthee....
